คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #90 : Day 2 .:: คนนอก ::.
THe REALITy 5
[WEEK 6 :: DAYS 2]
ภารกิจในการแข่งขันในสัปดาห์ที่หกคือการนำอวัยวะซึ่งประกอบไปด้วยลูกตาสองดวง แขนซ้าย แขนขวา ขาซ้ายและขาขวา เพื่อนำเอาชิ้นส่วนนั้นไปประกอบเข้ากับร่างของมนุษย์ที่ประจำที่อยู่ด้านข้างของป่าสน เพื่อให้ไฟฟ้าของรถไฟใต้ดินกลับมาทำงานได้อีกครั้ง
“เพิ่งรู้แฮะว่าที่นี่มีรถไฟใต้ดินกับเขาเหมือนกัน” ดัฟพูดห้วน ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ ม้วนแผนที่เพื่อส่งคืนให้กับฌอร์น
ตอนนี้พวกเขาทั้งห้าคนกำลังเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อจะไปยังสถานที่ในการแข่งขันภารกิจ วันนี้ท้องฟ้ากลับดูสดใสและปลอดโปร่งมากในสายตาของพวกเขาทั้งห้าคน ถึงแม้ว่าแสงแดดจะส่องเข้าไม่ถึงเท่าที่ควรก็ตามทีเถอะ
“คงจะดีกว่ารถไฟใต้ดินแถวสยามล่ะมั้งเนอะ!” เก๋เก๋พูดเชิงประชดประชันก่อนที่จะแสบลิ้นชอบใจตามแบบฉบับคนที่ร่าเริงและสนุกสนาน
“ฉันเตรียมอาหารไว้ให้ทุกคนและ ปิคนิคเที่ยวนี้สนุกแน่” นกยูงพูดก่อนที่จะส่งแซนด์วิชให้เพื่อน ๆ อย่างที่เธอชอบทำเป็นประจำ ทุกคนรับมันมาก่อนที่จะยิ้มให้ แต่คนที่ยิ้มและดูมีความสุขเป็นพิเศษมากกว่าใคร ๆ คงไม่พ้นฌอร์น
ชั่วโมงนี้เป็นชั้วโมงแห่งความรัก ทั้งสองคนได้แต่มองตากันก่อนที่จะหลบหน้าไปทางอื่นด้วยความเขินอาย ตาลเดินมาสะกิดเพื่อนสาวเบา ๆ
“หวานกันจริงเลยน้า คนพวกนี้นี่ อิจฉา ๆ ๆ ” เธอกระแซะเอวของนกยูง เธอรีบปัดหน้าออกไปทางอื่นด้วยความเขิยอาย ไม่ต่างอะไรกับชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเลย
“ถ้าพร้อมแล้วก็ลุยกันเล้ยยยย” ดัฟชูสองนิ้วก่อนที่จะเปล่งพลัง เขาคงตื่นเต้นมากกับภารกิจที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
พวกเขาทั้งหมดหันมามองหน้ากันก่อนที่จะพยักหน้าเบา ๆ ตอนนี้พวกเขากำลังจะออกเดินทางไปยังเหมืองใต้ดินของภารกิจในสัปดาห์นี้กันแล้ว
สายลมเริ่มพัดเอื่อย ๆ อย่างสบายใจ ประกอบกับเสียงนกที่ร้องทักทายผู้มาเยือนทั้งห้าคน น้ำในลำธารยังคงไหลไปเรื่อย ๆ ตามวิถีของธรรมชาติที่สร้างขึ้น กล้องวงจรปิดหลาย ๆ ตัวต่างก็พยายามจับภาพและสังเกตุพฤติกรรมการเคลื่อนไหวของบรรดาผู้เล่นเกมที่เหลือรอดอยู่ทั้งห้าคน
ดัฟและเก๋เก๋เดินคุยกันถึงเรื่องภารกิจต่าง ๆ ที่ผ่านมาในรอบหลายสัปดาห์ ส่วนตาลนั้นก็เดินไล่หลังสองหนุ่มมาติด ๆ อีกมือก็ถือลูกประคำก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ เพื่อดูความผิดปกติของพลังงานลึกลับนี้ ถึงแม้ว่ามันจะดูไร้สาระไปบ้าง แต่อย่างน้อยพลังงานเหล่านั้นก็ยังมีประโยชน์กับเธอและเพื่อน ๆ บ้าง อีกสองหนุ่มสาวที่เหลือก็เดินรั้งท้ายกลุ่มมา โดยที่มือซ้ายของฌอร์นถือกล่องโฟมแช่แข็งอวัยวะมา อีกมือหนึ่งก็จับที่แขนของแฟนสาวเบา ๆ นกยูงได้แต่มองหน้าของฌอร์นก่อนที่แก้มจะกลายเป็นสีแดงระเรื่อ
“ภารกิจในสัปดาห์นี้ดูท่าจะสบายกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย ... ” นกยูงเริ่มการสนทนาเปิดประเด็นเป็นคนแรก
“ผมว่าไม่หรอก ...”
“บางทีพวกพี่พี่อาจจะใจดีให้เรารีแล็คบ้างก็ได้ ... นายอ่าคิดมากไปหรือเปล่า?” นกยูงมองหน้าของแฟนหนุ่มอีกครั้งก่อนที่จะเสยผมของเขาที่ลงมาปรกหน้า
“ในเกมนี้ .. ไม่มีอะไรผ่อนคลายสำหรับพวกเราสองคนและก็คนอื่น ๆ หรอก ...”
“นายกำลังจะหมายความว่า ....” เธอเลิกคิ้ว
“เหมือนจะมีอะไรบางอย่างที่แสนจะยากเย็นรอคอยเราอยู่ที่ปลายทางนี่แน่ ๆ” เขาพูดก่อนที่จะหยุดเดิน มองดูเส้นทางที่กำลังจะถึงในอีกไม่กี่กิโลเมตรข้างหน้านี้
“คิดมากน่า นกยูงว่าไม่มีอะไรหรอก รีบเดินกันดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทันเพื่อน ๆ!” เธอรีบลากแขนของชายหนุ่มก่อนที่จะกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตามทางเพื่อไปสมทบกับเพื่อน ๆ ที่กำลังจะถึงที่หมายแล้ว
เวลานี้เริ่มเข้ามาเป็นเวลาเที่ยงแล้ว พวกเขายังเหลืออีกไม่มากนักก็จะถึงที่หมายที่พวกเขาตั้งหน้าตั้งตารอเอาไว้
“เหนื่อย พักก่อนได้ไหม” ดัฟพูดก่อนที่จะนั่งลงใต้ต้นไม้ ไม่ได้ฟังเสียงของเพื่อนเลย
พวกเขามองหน้ากันก่อนที่จะตัดสินใจพักกลางทางเพื่อทานอาหารกลางวัน ไม่มีอาร์มแล้วดูเหงา ๆ ยังไงชอบกล
เหมือนกลับว่าไม่มีผู้นำที่คอยสั่งพวกเขาให้ทำตามอย่างเป็นระบบเหมือนแต่ก่อนเลย!!
“แซนด์วิชที่รอคอย” ดัฟพูดก่อนที่จะหยิบของว่างออกมาจากกระเป๋าเป้ใบเล็ก เขาโซ้ยขนมปังอย่างไม่รีรอพร้อมกับนมกล่องที่ติดกระเป๋ามาพร้อมกับขนมปัง
แสงแดดเริ่มสาดแรงขึ้นบนท้องฟ้า หากแต่ที่พื้นดินรอบ ๆ บริเวณของหมู่บ้านน้ำค้างกลับเย็นยะเยือกเหมือนพวกเขาทั้งหมดอยู่คนละที่กับความเป็นจริงที่ปรากฏขึ้นบนโลกใบนี้
“หิวยัง?” ฌอร์นหันมาถามเด็กสาวที่นั่งปาดเหงื่อที่ตกอยู่บนใบหน้า เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเงื่อที่ชุ่มไปเต็มหน้าของแฟนสาว
“ไม่เท่าไรหรอก” เธอพูดก่อนที่จะเก็บแซนด์วิชไว้ในกระเป๋า
ตาลกับเก๋เก๋มองดูคู่นี้ก็อดอิจฉาไม่ได้ พวกเขาทั้งสองพยายามนั่งนึกอะไรเล่น ๆ .. ตรงที่ว่าทุกซีซั่นต้องมีคนที่เป็นคู่รักกันมาตลอด พวกเขาลองนั่งนับดูว่าซีซั่นหลาย ๆ ซีซั่นที่ผ่านมา มีคู่ไหนที่สมหวังบ้าง
“พี่สากับพี่ไคกิ” ตาลเริ่มก่อน
“กุญแจซอลกับกฤต”
“มีใครอีกน้า?” ตาลพยายามนึกถึงชื่อคู่รักที่กำลังมาแรงในแต่ละซีซั่น
สายตอของเธอมองขึ้นฟ้าบ้าง ลงพื้นบ้างเพื่อใช้ความคิด ในตอนนั้นเองที่เธอเห็นอะไรบางอย่างที่พื้นไม่ไกลจากที่พวกเขาทั้งหมดใช้เป็นที่พักชั่วคราว
“.............”
“คิดไม่ออกล่ะสิยัยตาล ...”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ..” เธอเสียงสั่นกระตุกแขนเสื้อของเก๋เก๋เพื่อให้เขาได้รับรู้ว่าเธอเห็นอะไร
“อย่าบอกนะว่าแกเห็นผีอีกแล้ว” คราวนี้เก๋เก๋เขยิบมาใกล้เพื่อนสาวให้มากขึ้น
“มากกว่าผีอีก” เธอพูดก่อนที่จะชี้ไปที่พื้น
พื้นโดยรอบเป็นเหมือนกับสนามหญ้าที่เต็มไปด้วยหญ้าที่เขียวขจีและน่าพักผ่อนเป็นไหน ๆ หากแต่ว่าตอนนี้ พวกเขาทั้งสองกลับเห็นอะไรบางอย่างที่แซมมากับสีเขียวของต้นไม้ใบหญ้านั้น
“กรี๊ดดดดดดดด!!!” เก๋เก๋ร้องเสียงหลง กระโดดเกาะตาลเอาไว้แน่น
“เสียงยัยเก๋เก้ง ...” นกยูงหันมามองหน้าแฟนหนุ่มก่อนที่จะรีบลุกขึ้นตามเสียงร้องที่ไม่ไกลนักไปเท่าไร
“เกิดอะไรน่ะ” ดัฟที่มาที่นี่เป็นคนแรกจ้องหน้าของทั้งสองเป้นการใหญ่
“ดูที่พื้นสิ!” ตาลชี้ไปให้ดูบางอย่างที่อยู่ที่พื้น
ท่ามกลางสีเขียวขจีของต้นไม้ใบหญ้าแล้ว นอกจากนั้นยังมีสีขุ่น ๆ เข้ม ๆ ของอะไรบางอย่างที่ตัดกับเฉกของสีเขียวได้เป็นอย่างดี ฌอร์นที่เป็นนักศึกษาแพทย์ก้มลงที่พื้นก่อนที่จะเอานิ้วชี้ของเขาแตะลงบนรอยนั้น
สีนั้นเปื้อนมือของเขามา เขาค่อย ๆ สูดเพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาเห้นนั้นจะใช่ที่พวกเขาทั้งหมดคิดไว้หรือเปล่า
“เลือด ....” คำตอบสั้น ๆ หลุดออกมาจากปากของชายหนุ่มจนผู้พูดเองก็เกือบจะเป้นลมเหมือนกัน เพราเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดกับกลิ่นเลือดซักเท่าไร
นกยูงรีบหยิบยาดมออกมาจากกระเป๋าก่อนที่จะส่งให้เขา เขารีบรับมาสูดดมเพื่อกลบกลิ่นคาวเลือดที่แตะจมูกไปทั่ว
“เลือดของใครกันนะ!” ตาลไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“ดูท่าว่ามันเพิ่งเกิดรอยนี้ได้ไม่นาน เพราะกลิ่นของมันยังสด ๆ เหมือนเพิ่งถูกกรีดมาเมื่อกี้นี่เอง ...” เขาพูดในขณะที่มือเขายังสูดดมกลิ่นของพิมเสนนั้น
“แล้วใครทำล่ะนั่น” ดัฟพูดก่อนที่จะเริ่มมองรอยเลือดที่ทอดยาวไปตามทางข้างหน้า ...
“ถ้างั้นเราไปต่อเถอะ จะได้รู้สุกทีว่าสิ่งที่ว่านั้นคืออะไร ...” นกยูงพูดอย่างมั่นใจก่อนที่จะเดินตรงไปตามรอยเลือดพร้อมกับเพื่อน ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นมันคืออะไรกันแน่
เสียงเท้าย่ำกับพื้นหญ้าและใบไม้แห้งจนดังเสียดสีกันจนน่าขนลุก ไม่นานนักสิ่งที่พวกเขาค้นหสก็ถูกค้นพบ
ลานที่เต็มไปด้วยร่างของมนุษย์ที่ถูกสตาฟไว้ราวกับว่าเป็นหุ่นบังคับเครื่องยนต์ ด้านหน้าของพวกเขาปรากฏสิ่งที่พวกเขารอคำตอบมานานแสนนาน
“หยี!” เก๋เก๋หลับตาปี๋ ไม่อยากมองดูภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า
รอยเลือดมากมายปรากฏอยู่ที่ลานใส่อวัยวะ รอยเลือดที่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณ ซากแกะและซากวัวนอนแน่นิ่งกันอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบ นี่คงเป็นที่มาของรอยเลือดที่พวกเขาตามหาอยู่ ดัฟและตาลสูดลมหายใจที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวก่อนที่จะค่อย ๆ ยกลังมาและต่ออวัยวะที่หุ่นตัวหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างรางรถไฟ
“ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้กันนะ” นกยูงมองอย่างหวาด ๆ
“หรือว่า ...” เก๋เก๋อ้าปากค้าง
“หรือว่าไรอ่ะ” ดัฟรีบพูดเพื่อขอคำตอบจากปากของเขา
“นอกจากพวกเราที่เป็นผู้แข่งขันแล้ว ... ยังมีคนนอกคนอื่นที่แอบเข้ามาที่นี่ .....” คำพูดของเก๋เก๋ทำให้ทุกคนมองหน้ากัน
หรือบางทีมันอาจจะจริงอย่างที่เขาพูดก็ได้ ...
อาจจะมีคนนอกที่แอบแฝงเข้ามาในรายการเพื่อต้องการอะไรบางอย่างแน่ ๆ!
ความคิดเห็น