คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #89 : Day 1 .:: ภารกิจใต้ดิน ::.
THe REALITy 5
[WEEK 6 :: DAYS 1]
ซ่า!!
สายฝนยามเช้าเริ่มลงเม็ดอย่างเบา ๆ ท่ามกลางป่าไม้และน้ำค้างของหมู่บ้านน้ำค้าง เม็ดฝนหยดเล็ก ๆ ที่ตกลงมาจากฟากฟ้าที่แสดงสีสันที่อึมครึมดูน่ากลัว เด็กหนุ่มตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก่อนที่จะเดินไปปิดหน้าต่างบานใหญ่เนื่องจากสายฝนที่กระเซ็นเข้ามาบนเตียงนอนรบกวนการพักผ่อนที่ยังไม่เต็มตื่นของเขา
ทันทีที่มาถึงที่นอน เขายันตัวลงไปบนหมอนนุ่ม ๆ ก่อนที่จะกลิ้งไปกลิ้งมา พลันภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในหัว
ภาพของเขาที่ถูกใบพัดปั่นเขาจนไม่เหลือเศษซากของความเป็นคนอยู่เลยแม้แต่น้อย เครื่องในต่าง ๆ กระเด็นติดกระจกจนละเอียด นึกถึงตอนนั้นทีไรเขาต้องพะอืดพะอมทุกครั้งไป
อาร์ม คือผู้ชายคนแรกของเกมที่ต้องออกจากการแข่งขันไป ...
ก๊อก ๆ ๆ
“เก๋เก๋ แกตื่นยัง?” เสียงเรียกทักทายยามเช้าของเพื่อนสนิทดังขึ้นพร้อมกับเสียงเคาะประตูที่ตามมาติด ๆ เด็กหนุ่มรีบลุกขึ้นจากที่นอนนุ่ม ๆ ก่อนที่จะเปิดประตูออกไปอย่างช้า ๆ
ภาพตรงหน้าปรากฏภาพของเด็กสาวน่าตาน่ารักที่กำลังหยิบพวกกุญแจรูปรถไฟลายน่ารัก ๆ ยื่นให้เด็กหนุ่มที่หน้าประตูห้อง
“อะไรยะ?” เขาเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างอย่างสงสัยสิ่งของที่อยู่ในมือของหล่อน
“ก็เมื่อวานนี่ฉันกับฌอร์นไปนั่งรถชมรถไฟมา เจออะไรมากมายสวยงามเยอะแยะเลย ฉันเห็นว่าพวงกุญแจมันสวยดี ก็เลยเอามาแกน่ะ” เธอยื่นพวงกุญแจรูปรถไฟให้กับเพื่อนสนิท เขายิ้มรับมันไว้ก่อนที่จะหยิบมันมาไว้ในมือของเขาเอง
“ขอบใจย่ะ .. ว่าแต่แฟนหล่อนไปไหนเนี่ย”
“รายนั้นอ่ะนะ ไปออกกำลังกายอยู่กับดัฟข้างหลังป่าโน่น” เธอชี้ไปยังป่าสนด้านหลังหมู่บ้าน
“ปล่อยให้ไปกับดัฟ แกไม่กลัวดัฟพาไปข่มขืนเหรอ!” เขาขู่เด็กสาวที่หัวเราะร่าในคำพูดของตัวเอง
“ฌอร์นคงไม่ชอบพวกไม้ป่าเดียวกันเหมือนพวกเธอสองคนหรอกนะยะ ....” เธอเบ้ปากก่อนที่จะดูนาฬิกาข้อมือ
“ฝนตกแบบนี้ ยังจะฟิตกันอีกเนอะ” เก๋เก๋พูดก่อนที่จะชะเง้อออกไปนอกประตูห้อง
“งั้นฉันไปเตรียมของกับตาลก่อนนะ วันนี้ว่าจะต้มแฟงให้กิน สนมั้ย?”
“น่าอร่อยที่สุดล่ะค่ะ” เด็กหนุ่มชูนิ้วขึ้นอย่างมุ่งมั่น
“สนไหมนี่หมายถึงว่า สนไหมที่จะไปช่วยพวกฉันทำอาหารย่ะ!” เธอตบไหล่ของเพื่อน
เก๋เก๋เบ้ปากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่จะเก็บพวงกุญแจไว้ในกระเป๋าและเดินตามเด็กสาวไปยังโรงครัวที่อยู่หลังหมู่บ้าน แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะเอาร่มใสติดตัวไปด้วยเนื่องจากฝนที่ตกลงมาปอย ๆ
เวลาผ่านไปเพียงครึ่งชั่วโมง ต้มจืดแฟงฝีมือของสามสาวก็เสร็จเรียบร้อยและน่ากินที่สุด พวกเธอรีบยกหม้อต้มออกมาไว้บนโต๊ะอาหาร
“กลิ่นไรอ่ะ หอมจังเลย” ดัฟเดินมาสูดดมกลิ่นอย่างหิวกระหาย
ดัฟดูอาการดีขึ้นมาแล้วหลังจากที่ตาลพยายามเตือนสติถึงเรื่องที่เขาเจอมาหลังจากที่เล่นเกมแย่งธง ตอนนี้เขาดูไม่เป็นอะไรแล้ว
ดีนะที่เขายังมีเพื่อนอยู่ข้าง ๆ....
ตอนนี้พวกเขาเหลือเพียงห้าชีวิตที่กำลังดำเนินเกมแห่งความตายนี้ต่อไป ไม่มีใครทราบได้ว่าภารกิจที่จะต้องเจอในแต่ละสัปดาห์นี้คืออะไร แต่พวกเขามั่นใจว่าพวกเขาจะต้องผ่านมันไปให้ได้ และจะต้องพยายามให้ดีที่สุด
จะมีเพียงสามชีวิตเท่านั้นที่จะต้องสังเวยให้กับเกมมรณะนี้ .... อีกสองชีวิตที่เหลือจะมีลมหายใจที่จะสามารถรอดออกไปจากหมู่บ้านอาถรรพ์นี้ได้
สองคนนั้นจะเป็นใครกัน!
“อร่อยจังเล้ยยยยย!” ฌอร์นพูดก่อนที่จะพิงไหล่ของแฟนสาวเบา ๆ
เวลานี้อะไร ๆ ก็แลดูเป็นสีชมพูไปหมด .. สำหรับนกยูงและฌอร์นในตอนนี้
“สวัสดีครับ ขอโทษทุกท่านที่ต้องมาขัดจังหวะเวลารับประทานอาหารอีกแล้ว ...” เสียงปลายสายดังขึ้นมาท่ามกลางมื้อเช้าของพวกเขาทั้งห้าคน
“จะมีภารกิจอะไรอีกแล้วเหรอคะ” ตาลถามทั้งที่ข้างยังตุ้ยปากอยู่
“ภารกิจอะไรก็ช่าง แต่พี่ไคกิครับ ขอเวลาพวกเราทานอาหารกันบ้างได้ไหม พี่มาทีไร ถึงตอนที่พวกเราทานอาหารกันพอดี ทุกครั้งเลยสิน่า ” ดัฟสบถเบา ๆ
ตอนนี้เหลือเพียงชายสามคนและหญิงสองคนที่กำลังจะเผชิญหน้ากับภารกิจเสี่ยงตายที่กำลังจะมาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
“ผมแค่จะมาบอกว่า .. คุณยังจำอวัยวะที่พวกคุณเก็บมาในป่าต้องสาปได้หรือเปล่า?”
“อวัยวะ .. อีกแล้วเหรอ?” เก๋เก๋พูดก่อนที่จะปิดปาก อาการพะอืดพะอมเริ่มแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน นกยูงพยายามลูบหลังของเด็กหนุ่มที่เริ่มจะอาเจียนออกมา
ดูเหมือนว่ามื้ออาหารนี้จะล่มอีกซะแล้ว!
“ทำไมไม่ดูเวลาหน่อยละครับว่าเวลาไหนควรพูดเวลาไหนควรกิน ....” ดัฟต่อว่าไคกิที่เริ่มจะออกไม่เป้นมารยาทซะแล้ว
“ก็แค่อยากจะมาเตือน ว่าให้รีบกินข้าวให้เร็วหน่อยได้ไหม ... เพราะพวกคุณจะต้องใช้อวัยวะพวกนนั้นนะ”
สิ้นเสียงของไคกิ ฌอร์นรีบเดินไปยังโรงครัวก่อนที่จะยกกล่องโฟมที่แช่เหล่าอวัยวะเอาไว้เพื่อไม่ให้มันเน่าไปก่อนที่จะถึงวันที่ต้องใช้งานหรือใช้ประโยชน์จากพวกมัน
“ยังอยู่ครบ ..” เขาพยายามตรวจดูสิ่งของที่อยู่ภายในกล่องว่าพร้อมที่จะใช้งานหรือเปล่า
“เราจะเอากล่องนี้ไปทำอะไรคะ ...” ตาลยกมือถาม ในขณะที่ตัวเองก็เริ่มเก็บจานชามเข้าที่เพื่อเตรียมตัวออกทำภารกิจ
“อวัยวะที่อยู่ภายในกล่องนั้นเปรียบเสมือนกุญแจหรือหัวใจหลักในการทำภารกิจเลยก็ว่าได้นะครับ เพราะพวกคุณต้องเอาของพวกนี้ไปประกอบเป็นชิ้นส่วนของคนเพื่อให้รถไฟใต้ดินของหมู่บ้านเริ่มทำงาน พวกคุณจะมีเวลาเดินทัวร์รถไฟได้หนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ เลย”
“ทัวร์รถไฟหรือคะ” ตาลเลิกคิ้ว
“ไม่ต้องไปได้แจ๊คพ๊อตก็ได้เที่ยวที่น่าสนุกสนานแล้วเหรอเนี่ย รู้งี้ไม่น่าโกงเกมเลยน้า” ดัฟผิวปากอย่างอารมณ์ดีจนเพื่อนมองหน้าก่อนที่จะส่ายหัวเบา ๆ
“แล้วพอรถไฟเดินเครื่อง เราจะไปรับภารกิจที่เหลือในรถไฟนะครับ ^^” ไคกิก็ยังคงพูดอย่างอารมณ์ดี
“เดี๋ยวก่อนครับพี่ ... ช่วยระบุตำแหน่งที่เราจะต้องไปทำภารกิจด้วยนะครับ” เขารีบหยิบแผนที่ออกก่อนที่กางมันไว้บนโต๊ะเพื่อให้ชี้จุดพิกัดที่พวกเขาจะต้องไป
“ภารกิจในครั้งนี้ที่พวกคุณจะต้องไปทำนั้น จะอยู่ทางด้านข้างป่าสนที่พวกคุณไปซ่อนธงกันนะครับ ตรงนั้นจะมีอวัยวะที่เหลือของมนุษย์ที่ประกอยอย่างสมบูรณ์แล้ว เหลือเพียงว่าให้พวกคุณนำของที่เหลือที่อยุ่ในกล่องนั้นไปประกอบให้สมบูรณ์ ขบวนรถไฟก็พร้อมใช้งานแล้วล่ะครับ”
ภารกิจต่อไปของพวกเขาคือการต้องต่อชิ้นส่วนของอวัยวะที่ได้มาจากภารกิจก่อนหน้านั้นเพื่อเดินเครื่องของรถไฟให้ทำงานเต็มที่
พวกเขาต่างสนุกสนานและกำลังจะจินตนาการถึงการพักผ่อนสุดแสนจะสบายบนรถไฟขบวนนั้นที่กำลังจะแล่นเข้าไปในเหมือง
โดยที่พวกเขาไม่สามารถล่วงรู้ได้เลยว่า
มีสิ่งที่แย่กว่านั้นรอพวกเขาอยู่!!
ความคิดเห็น