ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Reality 5 .: อาถรรพ์หมู่บ้านน้ำค้าง :. [จบเกม!]

    ลำดับตอนที่ #113 : REALITy .:: REALITy TALe [ต่อ] ::.

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 305
      0
      4 ธ.ค. 53

    THe REALITy 5


    [WEEK 8 :: Reality Tale]


     

    “หลบไป!

     

    “แล้วถ้าบอกว่าไม่ล่ะ!

     

    “นี่ใครเชิญพวกแกมากันนะ! ออกไปจากงานของพี่ฌอร์นเดียวนี้ ไม่อยากนั้นฉันจะไปฟ้องคุณอาให้มาไล่พวกแกออกไปจากงานนี้เอง คอยดูสิ!

     

    “ฉันเองแหล่ะที่เชิญพวกคุณมาที่นี่” เสียงหนึ่งดังขึ้นในงานพร้อมกับการปรากฏตัวของใครบางคนที่อยุ่บนเวทีทันทีที่การเต้นโคลเวอร์ของดัฟสิ้นสุดลง!

     

    แขกผู้มีเกียรติทั้งหลายหันไปมองตามเสียงตามสายของใครคนหนึ่งที่อยู่บนเวที ไม่เพียงแค่นั้น ดัฟและพรรคพวกเองต่างก็งุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเช่นเดียวกัน

     

    “นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!” ดัฟมองหน้าของโค๊กและน้ำเปรี้ยวสลับกันไปมาอย่างสงสัย ซึ่งคนทั้งคู่ต่างก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าบนเวทีกำลังจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่

     

    “คุณอา!” รินนี่ตะโกนลั่นกลางงานเลี้ยงหน้ากากของฌอร์น งานเลี้ยงของเขาดูท่าจะว่าล่มซะแล้ว เมื่อจู่ ๆ แม่ของเด็กหนุ่มกลับปรากฏขึ้นกลางเวที

     

    “ฉันเองที่ชวนหนูนกยูงมาที่นี่ ....” หญิงวัยกลางคนตอบ ก่อนที่ไฟสปอตไลท์จะส่องไปยังเด็กหนุ่มสาวที่ยืนจับมือกันแน่น

     

    “คุณอาหมายความว่ายังไงกันคะ!” รินนี่ดูท่าจะไม่ยอมเลิกราง่าย ๆ ซะแล้ว

     

    ดวงตาของรินนี่ เด็กสาวช่างวีนกับแม่ของฌอร์นเริ่มสบตากัน คนในงานต่างเริ่มสับสนกับเหตุการณ์ที่ดูงุนงงเช่นนี้

     

    “คุณอาจะทำแบบนี้กับรินนี่ไม่ได้นะคะ!

     

    “ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ... ในเมื่อแม่หนูคนนี้คือคนที่ลูกชายของอาเลือก ....” เธอตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว

     

    นับว่าเธอมีไหวพริบมากเลยทีเดียวล่ะ!

     

    “ไหนคุณอาบอกรินนี่แล้ว ว่าคุณอาจะให้พี่ฌอร์นแต่งงานกับรินนี่ไง ... แล้วทำไม ....”

     

    ยังไม่ทันที่รินนี่จะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ ฌอร์นก็พูดขึ้นมาขัดจังหวะการสนทนาของหญิงสาวเสียก่อน

     

    “แต่พี่ไม่ได้รักเรา .....”

     

    “คนที่พี่รักคือผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ พี่ ตอนนี้!” ฌอร์นจับมือของนกยูงแน่น ฌอร์นมองหน้าของเด็กสาวสลับกันไปมาก่อนที่เด็กสาวจะส่งยิ้มให้

     

    แขกในงานได้แต่มองการปรากฏตัวของเด็กสาวว่าที่สะใภ้ของบ้านแห่งนี้ เสียงปรบมือเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อเป็นเกียรติให้แก่คนทั้งสอง ดัฟและวีด้าเองก็ส่งเสียงเชียร์คู่รักแห่งปีเหมือนกัน

     

    “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

     

    เสียงกรีดร้องของรินนี่ดังขึ้นอย่างรุนแรง เธอมองหน้าของนกยูงอย่างโมโหร้าย และเกรี้ยวกราด

     

    “ถ้าไม่มีเธอ .....”

     

    “มันไม่เกี่ยวกับนกยูง .... ” ฌอร์นเดินมาอยู่แถวหน้าเพื่อป้องกันแฟนสาวจากเงื้อมมือของรินนี่ ....

     

    “ถ้าไม่มีเธอ ... พี่ฌอร์น ...”

     

    “ถ้าไม่มีเธอ ...”

     

    “ถึงไม่มีฉัน ... ฌอร์นเขากไม่มองคนอย่างเธอหรอกนะ!” คราวนี้เสียงนั้นกลับดังขึ้นจากทางด้านหลังของฌอรืน เธอพูดก่อนที่จะเดินมาอยู่หน้าฌอร์น

     

    นกยูง ...

     

    ตอนนี้ทั้งสองสาวต่างยืนประจันหน้ากันแล้ว!

     

    “นี่เธอหมายความว่าไง ..”

     

    “ตามนั้นเลย!

     

    “เธอเอาอะไรมาเทียบกับฉัน ... แค่ชาติตระกูลเธอไม่ได้ดีไปกว่าครึ่งของฉันเลยนะยะ .... ฐานะฉันก็ดีกว่าเธอเป็นไหน ๆ แล้วทำไมฉันจะไม่คู่ควรกับฌอร์นมากกว่าเธอ!

     

    “ขอโทษนะ ...” นกยูงยิ้มหวานให้รินนี่ก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้รินนี่ให้มากกว่านี้

     

    “ถ้าเธอรวยกว่าแล้วไง พ่อแม่เธอตระกูลดีกว่าแล้วไง .. แล้วมันไม่ใช่คนหรือยังไง!” นกยูงมองหน้าของรินนี่กลับไปอย่างไม่ลดละ ....

     

    เธอไม่ยอมให้ใครมาว่าครอบครัวของเธอแน่ ๆ !

     

    “คิดจะลองดีกับฉันใช่ป่ะ!” รินนี่พูดอย่างหัวเสียก่อนที่จะหยิบแก้วจากบริกรชายที่อยู่แถวนั้นตั้งท่าจะสาดใส่นกยูง

     

    “พอได้แล้วน่า!” เสียงบนเวทีดังขึ้น หากแต่ครั้งนี้เป็นเสียงของดัฟที่ห้ามศึกทั้งหมด

     

    “เธอนี่กล้ามากเลยนะ เนี่ยเหรอคนที่มีชาติตระกูลดี แต่คอยไล่ตามผู้ชายแบบนี้ แบบนี้เค้าเรียกว่าผู้ดีเหรอไงกันฮะ ..... แล้วอีกอย่าง ฌอร์นเขาไม่ได้เลือกเธอ เขาเลือกนกยูง!” ดัฟสรุปเรื่องราวทั้งหมด

     

    “หวังว่าเข้าใจแล้วใช่ไหม ... เพื่อนฉันบอกขนาดนี้ ถ้าเป็นคนดีมีการศึกษา หวังว่าน่าจะเข้าใจนะ” นกยูงเลิกคิ้วหนึ่งข้าง รินนี่มองคนทั้งสองอย่างไม่พอใจก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปจากงานอย่างอับอาย

     

    “ขอบใจนะดัฟ!” ฌอร์นตะโกนก่อนที่หันมามองนกยูง

     

    “ใช้เวลานี้ที่เหลืออยู่ให้คุ้มนะ .... อีกไม่นาน พวกเราจะต้องกลับไปที่นั่นอีกครั้ง .....” ทันทีที่ฌอร์นพูดจบ เพลงเต้นรำก็ดังขึ้นมาอย่างช้า ๆ

     

    “ให้เกียรติเต้นรำกับผมซักเพลงนะครับคุณผู้หญิง” ฌอร์นผายมือให้หญิงสาว เธอรับมือนั้นมาอย่างเขินอายก่อนที่จะเริ่มบรรเลงเพลงเต้นรำอย่างช้า ๆ

     

    “แขกผู้มีเกียรติในงาน เชิญสนุกกับเพลงบรรเลงหวานซึ้งได้เลยนะคับ!” ดัฟพูดกับคนในงานก่อนที่จะเริ่มยืนโยกไปมาอยู่บนเวที โดนที่ข้างกายมีโค๊กยืนอยู่ข้าง ๆ

     

    อีกไม่นานนักงานเลี้ยงของที่นี่ก็กำลังจะจบ ทั้งสามชีวิตจะต้องกลับเข้าไปในหมู่บ้านน้ำค้างอีกครั้งเพื่อดำเนินเกมแห่งฝันร้ายให้จบ

     

    พรุ่งนี้จะต้องมีอีกหนึ่งคนที่ต้องหายไปจากโลกสวยงามใบนี้

     

    อีกไม่นาน คำตอบจะได้ออกมาแล้ว!!

     

    ระบบ Face To Face Mode [ส่งทางข้อความลับก่อนวันเสาร์เวลา 15.00]

     

    ชื่อเล่นของคุณที่ใช้การแข่งขันพร้อมรหัส .:

    ได้อะไรบ้างหลังจากที่ออกไปจากบ้าน .............................

    ชอบเหตุการณ์ใดมากที่สุด และไม่ชอบเหตุการณ์ใดมากที่สุด ..........................

    ตลอดซีซั่นที่ผ่านมา มีอะไรอยากบอกถึงใครแต่ละคนบ้าง........................

    เชิญระบายสิ่งที่คาใจได้เลย ....................................





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×