The Unique Thailand

ลำดับตอนที่ #43 : WEEK 1 : Let have fun!!

O W E N TM.

The Unique Thailand
{Inspiration by THE FACE }

● WEEK 1 : Let have fun!! ●

_________________________

ทีมคลาร่าถูกเรียกเข้าเป็นทีมที่สอง คลาร่านำทัพสาวสวยในชุดสวยเข้ามาในเซต คลาร่าบรีฟงานอีกครั้งก่อนจะกอดลูกทีมของตนหลวม ๆ เธอส่งวีนัสไปเปิดเซตในแคมเปญแรกของทีม เธอเดินเข้ามาพร้อมโทรศัพท์โบราณสีดำซึ่งถูกเลือกเป็นพร๊อบแรก

สุกี้ : โทรศัพท์? อันแรกเหมือนกันเลย? OOp! (กรอกตา)

วีนัส : คือเราเลือกไว้ก่อนอยู่แล้วค่ะ ไม่คิดว่าจะซ้ำกับทีมเฟอร์ ยังไงก็มาดูที่ภาพดีกว่าเนอะ

เธอจับให้พื้นใต้ฐานแนบกับสะโพกโดยเฉียงมาข้างหน้าเล็กน้อย ส่วนมืออีกข้างก็ยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาไว้ระดับเดียวกับใบหน้า หันตัวเฉียงไปข้างๆนิดหน่อยประมาณ 30 องศา ขาทั้งสองข้างไขว้กันแล้วแอ่นไหล่ข้างที่ถือฐานโทรศัพท์ไปข้างหน้า ใบหน้าหันเข้ากล้องแล้วยิ้มขำเหมือนกับกำลังหัวเราะเพราะคุยกับคนในสาย ดวงตาฉายแววขำขันไปกับท่าทาง

จากนั้นก็เปลี่ยนท่าโดยนั่งลงไปกับพื้นคล้ายกับขัดสมาธิแต่ยกเข่าทั้งสองข้างขึ้นให้สูงจากพื้น นำโทรศัพท์วางไว้ข้างหน้าแต่เยื้องไปข้างๆเล็กน้อย มือข้างหนึ่งดึงสายโทรศัพท์ไปอีกด้าน ส่วนอีกข้างก็ยกหูไว้คล้ายกับคุยโทรศัพท์ หลับตาลงข้างหนึ่งแล้วกัดปากโดยยิ้มไปด้วยเพื่อไม่ให้มุมปากตกและเพิ่มความดื้อรั้นให้กับใบหน้า

แล้วก็เปลี่ยนท่าอีกครั้งเป็นท่านอนคว่ำลงแต่ใช้ศอกทั้งสองข้างยันพื้นไว้ไม่ให้ช่วงบนราบลงไปกับพื้น หันตัวเฉียงใส่กล้องด้วยมุม 45 องศา นำโทรศัพท์มาวางไว้ข้างหน้า ใช้ไหล่และใบหน้าหนีบหูโทรศัพท์เอาไว้โดยเอียงหัวไปคนละข้างกับกล้อง มือข้างนั้นเท้าคางเอาไว้ ส่วนอีกข้างจรดปลายนิ้วไปที่แป้นหมุน ขาเรียวข้างหนึ่งยกหน้าแข้งขึ้นจากพื้นเล็กน้อย อีกข้างพับขึ้นจนเกือบตั้งฉาก ใบหน้าเอียงตามคอไปอย่างเป็นธรรมชาติแล้วมองตรงไปไม่มองกล้องก่อนจะยิ้มเล็กน้อยทำให้ดูสดใส

เมนเทอร์พิชญ์ : ภาพสุดท้ายดูโลกสวยไปนิด ผ่านค่ะ (ปัดมือ)

ถึงตาของโซอี้ เธอเดินเข้ามาพร้อมใบหน้าสดใสพร้อมทำแคมเปญ เธอเลือกใช้เก้าอี้บาร์พร้อมกับรีบจับมาตั้งไว้กลางฉาก นิ้วเรียวตวัดปลายผมม้วนเคลียนิ้วแล้วนั่งลงบนเก้าอี้บาร์ด้วยมุมเฉียง 45 องศา  ขาขวากดพ้อยเท้าลงพื้น  ขาซ้ายเหยียดออกไปสุดแล้วกดข้อเท้าลงเล็กน้อยเพื่อให้ได้โพสที่สวย  ริมฝีปากอิ่มหยักมุมปากยิ้มพร้อมมองกล้องด้วยแววตาเซ็ก เธอโพสท่านิ่งไว้ในขณะที่เสือลั่นชัตเตอร์ไปได้หนึ่งรูป 

เวลาผ่านไปซักพักหมุนตัวนั่งหันหลังให้กล้องแล้วเอี่ยวตัวกลับมาด้วยองศา เธอยกสองมือขยุมผมเก็บไว้ลวกๆ...เผยให้เห็นต้นคอขาวและไรผมที่ไม่เข้าทรงเสริมให้ดูเซ็กซี่ยิ่งขึ้นไปอีก  นัยน์ตาสวยยังจิกกล้องด้วยแววตาเซ็กซี่รับกับรอยยิ้มมุมปากที่เห็นเพียงเสี้ยวหน้า  โซอี้โพสนิ่งทิ้งไว้ไม่นานนักแต่แน่ใจว่าชัตเตอร์ได้จับภาพไว้แล้วซึ่งนั่นคือภาพที่สองที่ถทอว่าทำออกมาได้ไม่แย่นัก

โซอี้ : ตื่นเต้น ไม่เกร็ง ภาพคงออกมาสวยถูกใจพี่เสือนะคะ

เล้ง ผู้ชนะในแคมเปญที่สามเดินเข้ามาในฉากพร้อมกับลากบันใดไม้มาด้วย เธอรีบจัดท่าโพสด้วยความรวดเร็วเพื่อไม่ให้เสียเวลาคนอื่นในการถ่ายภาพและกรุ๊ปชอต หญิงสาวปีนขั้นบันไดขึ้นไปแล้วนั่งลงในขั้นที่สาม ขาเรียวยืดออกไปวางเท้าไว้ที่ขั้นบันไดที่ต่ำกว่าของอีกฝั่ง สองมือจับขอบบันไดแต่ละข้างไว้แล้วเอนหลัง..เล้งเลือกที่จะมองพื้นเเทนที่จะมองกล้อง สักพักเธอก็ยกมือข้างซ้ายขึ้นมาเเตะต้นคอตัวเองเเล้วหันไปมองกล้องอย่างยั่วยวน เล้งกัดปากตัวเองเพื่อที่จะให้มันดูยั่วยวนกว่าเดิมนิดหน่อยพอประมาณ เสือรีบลั่นชัตเตอร์เมื่อเห็นว่าตำแหน่งนี้โอเคแล้ว เธอจึงรีบเปลี่ยนท่าต่อ เหตุเกิดขึ้นจนได้เมื่อเธอพยายามขยับขาออกมา แต่ด้วยความแคบของช่องว่างบันใดทำออกมาได้ไม่ค่อยสะดวกนัก

เมนเทอร์เฟอร์ : การสอดบอดี้หรือการสอดขาเข้าไปในช่องแคบมันทำได้ ภาพออกมาสวยนะ แต่ตอนที่ออกมานี่สิ ขืนช้ากว่านี้เวลาจะหมดลงเป็นและจะเสียดายมาก เฟอร์ไม่กล้าเอาลูกทีมไปเสี่ยงขนาดนั้น

เล้ง : คือเราลืมไปว่าการสอดขาเข้าไปตอนแรกง่าย ตอนออกนี่สิมันจะทุลักทุเล (ยิ้ม)

เมื่อออกมาได้และเห็นว่าเสียเวลาไปเล็กน้อย เธอจงรีบปีนบันไดขึ้นไปหนึ่งขั้นแล้วทิ้งตัวเกร็งหน้าท้องไว้ที่ชั้นบนสุดของบันได จากนั้นก็ปล่อยเเขนทั้งสองข้างลงมา ตรงจุดของเสือจะทำให้ได้ท่าเเบบโยคะรูปตัววี  เมื่อเธอทรงตัวได้ที่ก็หันไปจิกใส่กล้องแรงเเละมั่นใจ พร้อมกับยิ้มนิดๆ ในภาพที่สองที่ถ่ายได้ก่อนที่จะเริ่มเปลี่ยนคน

เมนเทอร์พิชญ์ : ก็ถือว่าหัวไวดีค่ะ

หยกเดินเข้ามาในเซตพร้อมลูกโป่งสีพาสเทลเช่นเดียวกับสีชุดของเธอที่ใส่มาในวันนี้ ทุกอย่างดูลงตัว เธอพยักหน้ากับตัวเองเพื่อเรียกความมั่นใจก่อนจะเริ่มโพสท่าแรกเท่าที่เธอคิดได้ มือทั้งสองข้างจับเชือกลูกโป่งไว้ มาไว้ระดับอกของเรา บิดตัวเล็กหน่อย ให้ได้มุมสวย ยกขาข้างซ้ายขึ้นงอเข่าไปทางด้านหลัง ขาอีกข้างยืดตรงจิกเท้าให้ดูสวยงาม ยืดหลังตรง ผ่อนคลายไหล่ไม่ให้เกร็งมากจนเกินไป มองไปทางช่างภาพ ยิ้มตาหยี สื่อความสดใส ของเราออกมา ไม่ก็มองขึ้นไปที่ลูกโป่ง พร้อมทั้งรอยยิ้มน่ารัก ทำให้ดูสดใสมากขึ้น

เล้ง : หยกบอกว่านางไม่ค่อยมั่นใจในแคมเปญเท่าไร ออร่าความไม่มั่นนั้นมันออกมาเลย เล้งคิดอย่างนั้น แต่ภาพออกมายังสวยอยู่นะ

เมนเทอร์พิชญ์ : ดูยังขาดความมั่นใจไป

ท่าที่สอง เธอหันลำตัวด้านขวา งอเข่าข้างซ้ายขึ้นโพสเท้าให้สวย มือข้างขวาจับตรงกลางของเชือกลูกโป่ง แล้วมือมาแนบอยู่ตรงข้างแก้ม ส่วนมืออีกข้างจับตรงเกือบปลายเชือกลูกโป่ง หยกหันหน้ามาที่ช่างภาพ โพสความขี้เล่น ปากยู่เข้าเล็กน้อย ดวงตาเรียวเล็กนั้น หรี่เกือบเป็นเส้นโค้ง ดึงความขี้เล่นออกมา เปลี่ยนท่ายืดขาลง แล้วกระโดดขึ้น โพสเท้ายืดกางออกเล็กน้อยเหมือนกำลังเดินอยู่ แขนข้างขวาสะบัดออกไปทางด้านหลัง ส่วนมือข้างซ้ายที่ถือลูกโป่งอยู่ก็ชูมือขึ้น เหมือนกับกำลังร่องลอยอยู่บนอากาศ

หยก : การโพสท่าสุดท้ายนี้เป็นท่าที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น หยกก็คิดไปทั่วว่าจะโพสยังไงให้เข้ากับลูกโป่งมากที่สุด

มะลิ : หยกหน้าเดียวค่ะ ตาเป็นสระอิเลย (หัวเราะ)

  แคเรลเดินเข้ามาในเซตหลังจากที่หยกเดินออก เธอคือคนสุดท้ายที่เลือกใช้หุ่นลองเสื้อมาประกอบฉากในครั้งนี้

‘ฉันเป็นวิญญาณ วิญญาณที่ได้แต่ซ่อนตัวและสิงอยู่ในหุ่นลองเสื้อ ทั้งมวลมีแต่ความโดดเดี่ยวและความอ้างว้าง ไม่มีสิ่งใดนอกจากตัวเอง แต่แล้ววันหนึ่ง ชีวิตของฉันก็เปลี่ยนไป’
           หญิงสาวหน้าหมวยบรีฟตัวเองในหัว เธอวางหุ่นลองเสื้อเป็นแนวหันข้างไปทางขวาเฟรมจากนั้นจึงกางแขนของหุ่นออกเป็นมุมกว้างแล้วประสานมือกัน สายตาของเธอมองไปข้างหน้าอย่างเลื่อนลอยคล้ายวิญญาณ  ในขณะเดียวกันก็ดูมีเรื่องราวและความโศกเศร้า เธอพยายามใช้การแสดงที่ร่ำเรียนมาจากมหาวิทยาลัยมาประยุกต์ใช้กับการถ่ายแบบ
            แชะ! 
            เสียงกดชัตเตอร์ของช่างภาพดังขึ้นทำลายความเงียบ คิดว่าโพสนี้ได้ที่แล้วเธอจึงหันหน้ากลับมามองกล้องด้วยสายตาแบบเดิม แต่เพิ่มความสตรองลงไปด้วยเล็กน้อย
            ในตอนนั้น เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น จู่ๆน้ำตาของแคเรลไหลออกมาในขณะที่สายตามองไปทางกล้อง
            ทีมงานยื่นทิชชู่ส่งให้หญิงสาว เธอรับมันมาก่อนที่จะเริ่มเช็ด

แคเรล : ด้วยความที่แคอินกับเนื้อเรื่องที่สร้างขึ้นมาและการจงใจด้วยส่วนหนึ่ง มันเลยได้รูปออกมาอย่างที่เห็น

เมนเทอร์พิชญ์ : ดูจะแหวกแนวจากเพื่อนมานิด คือมันดูไม่ไปในทิศทางเดียวกับคนอื่น คนอื่นดูสนุกสนาน แต่นางมาร้องไห้โชว์เฉย

            รอยยิ้มเริ่มผุดออกมาอีกครั้งหลังจากที่รูปแรกผ่านไป คราวนี้ แคเรลวางหุ่นลงขนานกับพื้น ส่วนตัวเธอเองก็ลงไปคร่อมตัวของหุ่น ขาซ้ายทำมุมกับพื้นเป็น 90 องศา ส่วนขาขวานั้นเหยียดไปเล็กน้อย มือของหุ่นถูกนำมาพาดกับบ่าของตน ก่อนจะใช้มือซ้ายลูบไล้ต้นขาขวาของตัวเอง ส่วนมือขวานั้นใช้ยันพื้นเอาไว้ด้วยสายตาที่ยั่วยวนและเต็มเปี่ยมด้วยเสน่ห์นั้น ทำให้ดวงตาหมวยคู่เล็กไม่เป็นอุปสรรคเลยแม้แต่น้อยเธอหันหน้ากลับมามองกล้องด้วยอารมณ์เดิมนั้น เพื่อให้โพสได้มุมที่หลากหลาย

เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลา แคเรลนำหุ่นขึ้นตั้งกับพื้นแล้วกอดคอกับหุ่นด้วยมือซ้าย พร้อมยิ้มด้วยอารมณ์อันร่าเริงสดใสเช่นเดิม มือขวานั้นถูกตั้งไว้ขนานกับตัวอย่างเป็นธรรมชาติ ส่วนขาขวาก้าวออกมาเล็กน้อยทำให้ภาพดูมีการเคลื่อนไหว

เมนเทอร์คลาร่า : ภาพนี้แหละค่ะที่สวยที่สุด เข้าที่สุด เลือกไม่ผิดที่ให้มาปิดฉาก

เมนเทอร์เฟอร์ : ภาพแรกนี่ขอ Delete ออกจากสมองเลย สองภาพหลังดีกว่าเห็น ๆ

            ถึงเวลาของกรุ๊ปชอตสำหรับทีมคลาร่า เวลายังพอเหลืออยู่หลายนาที เธอเดินตรงเข้ามาเพื่อใช้พร๊อบอย่างที่บรีฟไว้ในห้องเมนเทอร์ก่อนหน้านี้ บันใดไม้ กล่อง ตุ๊กตาหมี หุ่นลองเสื้อ ลูกโป่ง เก้าอี้ และโทรศัพท์โบราณ ทั้งห้าสาวเดินเข้าเฟรมมาพร้อมกันเพื่อจัดฉาก โดยให้บันไดอยู่ตรงกลาง ฝั่งขวาเป็นหุ่นและเก้าอี้ กล่องไม้ถูกนำมาวางไว้ข้างหน้าบันไดและมีโทรศัพท์อยู่ด้านบน 
หยกเป็นคนแรกที่ต้องเตรียมตัว เธอปีนขึ้นไปนั่งบนบันไดขั้นบนสุดก่อนที่เล้งจะส่งลูกโป่งให้เธอ  หยกนั่งไขว้ห้างให้ขาอยู่ฝั่งขวาและถือเชือกของลูกโป่งพาสเทลด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มสดใส  พร้อมยกมือขวาโพสท่าตะเบ๊ะ  เล้งตามขึ้นฝั่งซ้ายของเฟรมไป  เธอทิ้งตัวนั่งลงที่บันไดขั้นที่สาม  มือขวาของเธอจับขอบบันไดไว้ส่วนมือซ้ายโพสท่ากวักมืออย่างอารมณ์ดี  เธอพาดขาทั้งสองข้างไปบนบันไดฝั่งตรงข้ามซึ่งขั้นต่ำกว่า ลำตัวเอนไปข้างหลังเล็กน้อยก่อนจะมองกล้องด้วยสีหน้าสนุกสนาน  คนอื่นๆก็เตรียมโพสท่าของตัวเองเช่นกันอีกฝั่งของภาพคือแคเรลที่หันหน้าเข้าบันได เธอถอดสายเอี๊ยมยีนส์ของตัวเองผูกกับลำคอของหุ่นแล้วยกเท้าซ้ายวางบนเก้าอี้ทางซ้ายที่วางติดอยู่กับบันได ส่วนมือขวาของแคเรลกำสายเอี้ยมที่ผูกไว้กับคอหุ่นพาดบ่าตัวเองโดยจัดโพสมุมศอกตั้งฉากแล้วมองกล้องด้วยใบหน้าสนุกสนานโดยที่สายตานั้นยังคงดูแข็งแรง โซอี้และวีนัสนั่งลงที่พื้นโดยขนาบสองข้างของกล่องไม้ที่ด้านบนมีโทรศัพท์โบราณวางอยู่  โซอี้จัดท่านั่งพับเพียบในมุมเฉียงเข้าหากล่องและยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาแนบกับใบหน้าในท่าทางคล้ายกับกำลังคุยโทรศัพท์  ส่วนวีนัสนั่งในท่าเดียวกันกอดตุ๊กตาหมีเอาไว้แล้วเอนลำตัวด้านข้างทางโซอี้  ใบหน้าสวยทำตาโตใส่กล้องและอ้าปากมองกล้องคล้ายประหลาดใจโดยมีมือของโซอี้โพสคล้ายกำลังดันใบหน้าด้านข้างนั้นไว้ไม่ให้แอบฟัง  ใบหน้าของโซอี้ยิ้มเละขยิบตาข้างนึงให้กล้อง  ทุกคนนิ่งโพสให้กล้องกดชัตเตอร์แล้วลุกขึ้นยกสิ่งของปรับเปลี่ยนฉากเตรียมโพสชอตถัดไป

เมนเทอร์เฟอร์ : ดูเป็นมีความอบอวลอยู่ในภาพ ให้ฟิลแบบแฟมิลี่ แต่เหมือนทุกคนยังดูเกร็ง ๆ กัน อาจจะเป็นเพราะเพิ่งร่วมงานกันครั้งแรก อาจจะยังไม่สื่อไม่ถึง แต่โดยรวมใช้ได้ค่ะ ภาพกรุ๊ปออกมาดี

สาว ๆ เริ่มจัดฉากกันใหม่อีกครั้ง ด้วยความที่ต้องเปลี่ยนพร๊อบไปมารวมไปถึงตำแหน่งของคนในฉากทำให้เวลาถอยหลังไปเร็วกว่าที่คิด คลาร่ารีบเข้าไปช่วยจัดตำแหน่งเพราะเห็นว่าเวลาเริ่มจะหมดแล้ว ตุ๊กตาหมียักษ์ถูกวางไว้บนชั้นบนสุดของบันไดไม้โดยมีหยกยืนอยู่บนขั้นบันไดฝั่งซ้าย เธอโพสยืนหันเข้าหาตุ๊กตาหมีและใช้แขนทั้งสองข้างกอดรอบตัวตุ๊กตาหมีไว้ ขาขวาโพสยกขึ้นโพสไปทางด้านหลังเป็นมุมสวย ด้านขวาของบันไดไม้มีเล้งยืนอยู่บนขั้นบันได เล้งยื่นจมูกไปชนตำแหน่งแก้มของตุ๊กตาหมี มือซ้ายจับลำตัวตุ๊กตา นิ้วเรียวคลี่คล้ายกำลังลูบริบบิ้นที่ผูกคอตุ๊กตาหมี ด้านหลังของบันไดมีแคเรลที่ยืนอยู่บนกล่องไม้ที่วางไว้เยี้ยงซ้ายจากต่ำแหน่งกึ่งกลางของบันไดเล็กน้อย มือซ้ายของแคเรลถือจับเชือกของลูกโป่งพาสเทลไว้ที่ตำแหน่งหัวใจ ส่วนแขนข้างขวากอดคอตุ๊กตาหมียักษ์เอาไว้ ใบหน้าหมวยนั้นอมลมไว้ในปากทำให้ดูแก้มป่อง ริมฝีปากแดงห่อลง ส่วนด้านหน้าบันไดกลางเฟรมมีโซอี้นั่งอยู่บนเก้าอี้สีแดงในลักษณะเอียงซ้ายเล็กน้อยให้กล้องในท่าไขว้ห้าง เธอไม่ลืมที่จะพ้อยเท้าเพื่อให้ภาพออกมาดูดี มือซ้ายถูกยกขึ้นโพสแนบแก้มปากอิ่มอ้าออกคล้ายกำลังหัวเราะและมือขวายกขึ้นชี้ที่ทางตุ๊กตาหมี ด้านวีนัสยืนห่างจากคนอื่นออกมาข้างหน้าและเยื้องไปทางมุมขวาของเฟรมเล็กน้อยแล้วเอี้ยวตัวกลับไปพลางมองไปทางเพื่อนร่วมทีม มือข้างขวายกหูโทรศัพท์แนบใบหน้า ส่วนอีกข้างจับใต้ฐานโทรศัพท์เอาไว้ ในขณะที่ยืนไขว้ขา ใบหน้านั้นยิ้มกว้างแสดงสีหน้าอารมณ์ดี ภาพนั้นคือภาพสุดท้ายของทีมก่อนที่เวลาจะหมดลง

เสียงปรบมือดังขึ้นจากทีมงานและอีกสองเมนเทอร์ที่เหลือ เฟอร์และพิชญ์มองหน้ากันก่อนที่จะส่งยิ้มประหลาด ๆ มีเลศนัยน์บางอย่างถึงคลาร่า

เมนเทอร์เฟอร์ : แคเรลดูกลืนหายไปกับตุ๊กตาหมี ชีไม่มีความโดดเด่นอะไรออกมาจากภาพเลย

เมนเทอร์พิชญ์ : ภาพมันอยู่เป็นก้อน เป็นกระจุกไป แลดูอึดอัด

เมนเทอร์คลาร่า : อยู่ที่พี่เสือแล้วล่ะค่ะว่าชอบแบบใส ๆ หรือว่าชอบแบบเปรี้ยว ๆ น่ากลัว ๆ (ยิ้ม)

_________________________

ทีมนี้ดูอบอุ่นดี แต่เหมือนคอนเซปต์จะไม่ค่อยเด่น
เล่าเรื่องไม่เยอะเท่าไร เหมือนยังกระจายกันอยู่
แต่ออกมาไม่แย่นะ รอดูทีมสุดท้ายว่าจะสนุกขนาดไหน