คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #75 : Monday - บทเพลงสำนึกผิด
REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “
FIFTH WEEK : MONDAY
เข้าสู่สัปดาห์ที่ห้าของการแข่งขันเกมกระชากวิญญาณวิญญาณสุดโหดที่คัดสรรคนบาปทั้งแปดคนให้มาอยู่ในบ้านพักตากอากาศที่ตอนนี้เดินทางมาจนใกล้จะปิดฉากแล้ว ซึ่งตอนนี้การแข่งขันเริ่มขึ้นที่สัปดาห์ที่ห้า ผู้เล่นทั้งหมดที่มีแปดคนปัจจุบันนี้เหลือเพียงห้าคนสุดท้ายเท่านั้น อีกไม่กี่อึดใจ รายการก็จะจบลงพร้อมกับคนบาปที่เหลือรอดเพียงคนเดียวเท่านั้น
เช้านี้ก็คงจะเป็นเหมือนเช่นทุกวัน หญิงสาวลุกออกจากเตียงในเวลาเดิม ๆ ตั้งแต่เริ่มเกม สายตาชำเลืองมองไปยังเตียงที่ว่างเปล่าทั้งสามเตียง เตียงของควีน ขนมผิง และบอลลูนตอนนี้กลับไม่มีใครนอนอยู่อย่างเช่นทุกครั้ง เธอเริ่มรู้สึกใจหาย ความตายจะมาเอาชีวิตของพวกเขาไปทุกครั้งที่การตัดสินสิ้นสุดลง ภาพวินาทีแห่งความตายนั้นยังคงฝังใจอยู่ในหัวของผู้เข้าแข่งขันทุกคน ก้าวเข้าสู่สัปดาห์นี้พวกเขาเริ่มปรับตัวและมองเห็นข้อดีข้อด้อยของอีกฝ่ายขึ้น ต้องยอมรับเลยว่าในซีซั่นนี้เป็นซีซั่นที่ดุเด็ดเผ็ดมันส์มากกว่าซีซั่นก่อน ๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ
เพราะพวกเขาต่างก็เข้ามาเล่นเกมอย่างจริงจังและหวังจะชนะ!!
หญิงสาวบิดขี้เกียจเพื่อขยับร่างกายให้ตื่นตัวก่อนที่จะเดินถือผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป พระอาทิตย์เริ่มขึ้นสู่ท้องฟ้าสีสันสดใส ไม่นานนักหญิงสาวที่นอนอยู่อีกคนก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เธอลุกขึ้น งอเข่าเข้าหาตัวก่อนที่จะก้มหน้าฟุบลงบนเข่าที่ไร้รอยแผลเป็นนั้น เธอกำลังนั่งคิดถึงเรื่องของเมื่อวันก่อนที่ขนมผิงถูกฆ่าตายในความมืดนั้น เธอมองเห็นภาพนั้นอย่างชัดเจน ภาพการตายอย่างทรมานของผู้หญิงคนหนึ่ง
มันน่าอาเจียนเมื่อเห็นสภาพที่น่าสมเพชของผู้หญิงนั้น เธอไม่เคยคิดว่าผู้ชายที่อัจฉริยะอย่างวาจะถึงกับลงมือฆ่าผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ได้อย่างเลือดเย็นและไม่ยี่หระในสิ่งที่เขาทำตรงหน้า เธอรู้อยู่เล็กน้อยว่าวาเป็นผู้ชายที่ไม่น่าไว้ใจ แต่ก็ไม่คิดไปไกลว่าเขาจะสามารถฆ่าคนทั้งคนให้ตายได้
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนบนโลกย่อมอยากเอาตัวรอดด้วยกันทั้งนั้น!!
ภายในห้วงความคิดที่หลุดลอยออกไปจากสมอง เสียงบรรเลงเพลงด้วยเปียโนดังคลอผ่านสายลม ความคิดที่กำลังลอยอยู่วูบกลับเข้ามา เปียโนของใครบางคนกำลังบรรเลงขึ้น ท่วงทำนองนั้นช่างเศร้าสร้อยและหดหู่ เธอลุกขึ้นก่อนที่จะเดินตามเสียงเพลงนั้นไป มันดังอยู่ชั้นล่าง สองเท้าเริ่มก้าวลงไปจนกระทั่งเจอเข้ากับเจ้าของเสียงเพลงที่ทำให้อยากจะร้องไห้ออกมา ชายหนุ่มกำลังบรรเลงเพลงอยู่ในห้องรับแขก ตรงมุมบ้านที่มีเปียโนสีดำวางตั้งอยู่
“Song From A Secret Garden ของวง Secret Garden หรือเปล่า” หญิงสาวเลิกคิ้วก่อนที่จะยิ้มน้อย ๆ เดินเข้ามา
“เคยฟังด้วยเหรอ?” วิลสะดุ้งก่อนที่จะหยุดเล่นเพลงนั้น เขาหันมายิ้มตอบก่อนที่จะเริ่มการสนทนาต่อ “ฉันทำเธอตื่นหรือเปล่า?”
“ไม่หรอก ความจริงฉันตื่นมาตั้งนานแล้วล่ะ ... ว่าแต่ทำไมนายถึงเล่นเพลงนี้ล่ะ?” อควาอยากจะรู้คำตอบที่ออกมาจากปากวิลว่ามันจะตรงกับสิ่งที่เธอคิดเอาไว้หรือเปล่า
“ฉันอยากจะบรรเลงเพลงนี้ให้กับคนที่จากไปทั้งสามคน และโดยเฉพาะขนมผิง ....” เขาก้มหน้าลงก่อนที่จะเริ่มพูดต่อ
“เธอถูกวาหลอกตั้งแต่ที่อยู่ในความมืดนั้น ฉันพยายามจะช่วยเธอให้ออกมา แต่วากลับพูดอะไรมากมายจนขนมผิงสับสน และเป็นยังไงล่ะ เขาก็ชนะและจัดการขนมผิงไปโดยที่ฉันช่วยอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง เธอเป็นคนเดียวที่สนิทกับฉันมากที่สุดตั้งแต่การแข่ง จนถึงตอนนี้ฉันเลยอยากทำอะไรให้เพื่อนของฉันบ้าง แต่ก็ทำได้เท่านี้แหล่ะ บรรเลงเพลงเพื่อให้เขาได้ฟังท่วงทำนองแห่งความเศร้าที่มันออกมาจากใจฉันจริง ๆ ว่าฉันอยากจะขอโทษที่ทำอะไรไม่ได้เลย”
หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ ๆ เธอรู้สึกได้ว่าคำพูดทุกอย่างที่หลุดมาจากปากของวิลในครั้งนี้เป็นคำพูดจริง ๆ ที่ออกมาจากจิตใต้สำนึกของเขาเอง สิ่งที่เธอคิดคือสิ่งที่วิลพูดออกมาทั้งหมดโดยไม่มีการผิดเพี้ยนเลย เธอจับที่หัวของเขาก่อนที่จะเปรยเบา ๆ
“นายต้องพยายามเพื่อเพื่อนของนาย ต้องเข้มแข็งและจัดการเรื่องทั้งหมดต่อผู้หญิงคนนั้น ฉันเชื่อว่าเธอมีความสามารถพอที่จะแยกยะอะไรดีไม่ดีได้” เธอคลายยิ้มออกมาให้วิลได้เห็น เขารู้สึกสบายใจที่ได้ระบายออกมาบ้าง
“เฮ้! คุยอะไรกันอยู่” บลูเบลล์พูดขึ้นก่อนที่จะเดินเข้ามาขยี้ผมของวิลและอควาอย่างเอ็นดู ผมของทั้งคู่ยุ่งไปหมด
“เรื่องของฉัน” เธอพูดสั้น ๆ
“นี่ .. เธอยังไมได้อาบอีกเหรอ ... ถึงว่า ฉันนึกว่าหมาเน่าที่ไหนมาตายหน้าบ้านเราซะอีก” เขาก้มหน้าลงมาหาหญิงสาวก่อนที่จะแลบลิ้นแกล้งหล่อน
“ฉันนึกว่ากลิ่นนั้นมันมาจากปากนายซะอีก!!” หญิงสาวกระแทกเสียงก่อนที่จะเหยียบเท้าผู้ชายปากเสียไปหนึ่งทีและเดินดุ่ม ๆ กลับขึ้นไปบนห้องนอน
“เขาบอกว่านายปากเหม็นน่ะ” วิลดึงชายเสื้อของบลูเบลล์
“รู้แล้วน่า” เขาหันมาเบ้ปากก่อนที่จะเดินตรงเข้าไปในห้องครัว ปล่อยให้วิลเดินตามหลังต้อย ๆ เข้าไปเพราะกลิ่นอาหรมันเริ่มจะยั่วน้ำลายของเขาเต็มทีแล้ว
เวลาเดียวกัน บนห้องนอนฝั่งชาย วาแต่งตัวและจัดการทรงผมของตัวเองเสร็จเรียบร้อยเขาเปิดประตูออกมาสูดอากาศด้านนอก อากาศบริสุทธิ์เริ่มเข้าปิดอย่างเต็มที่ เขาผายมืออย่าสบายใจ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเป็นวันที่สดใสและมีความสุขที่สุด เขาได้เป็นห้าคนสุดท้ายของรายการ เหลือกำจัดอีกแค่สองคนเท่านั้นเขาก็จะก้าวเข้าสู่โค้งสุดท้าย สองคนที่เขาอยากกำจัดให้พ้นสายตา
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพวกอวดฉลาดอย่างอควาและบลูเบลล์
เขาเดินมาออกนอกระเบียง สายตามองหิมะที่เริ่มจะตกลงมาในช่วงเช้านี้แล้ว ไม่นานนักเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น เขายิ้มกริ่มก่อนที่จะมองกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง
วันนี้ภารกิจมาเร็วกว่าที่คิดนะ!
TO BE CONTINUED …
.
ความคิดเห็น