คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : Wednesday - หมู่บ้านเอียนน์ ยินดีต้อนรับ
REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “
SECOND WEEK : WEDNESAY
“ยินดีต้อนรับ!” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งกล่าวอย่างยินดีพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้กระเช้าลอยฟ้าที่กำลังทะยานลงมายังท่าจอดในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า พลุขนาดเล็กถูกจุดขึ้นส่งเสียง นอกจากนั้นยังมีชาวบ้านหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งปรบมือส่งเสียงเฮฮาต้อนรับ มันให้ความรู้สึกที่เป็นมิตรมาก ๆ สำหรับผู้เข้าแข่งขัน เชือกหลากสีสันถูกเรียงร้อยผ่านกิ่งไม้ต่าง ๆ ลูกโป่งสวรรค์มัดรวมเป็นก้อนอย่างสวยงาม หมู่บ้านแห่งนี้กำลังจะเนรมิตตัวเองให้เป็นเหมือนสวนสนุกที่ทุกคนจะไม่มีวันลืมเลือน
กระเช้าเริ่มเคลื่อนตัวลงมาถึงท่าจอด ชายในชุดประจำเมือง เสื้อแขนยาวกางเกงาสามส่วนเหมือนชาวเกาะเดินเข้ามาเปิดประตูอย่างเป็นมิตร หญิงสาวคลี่ยิ้มก่อนที่จะเดินออกมาเป็นคนแรก ตามด้วยผู้เข้าแข่งขันอีกห้าคน
“ยังมีอีกสามคนนะคะ ขอความกรุณาช่วยไปรับด้วยนะคะ” ไทม์เอ่ยเสียงใส ชายทั้งสองพยักหน้ารับก่อนที่จะกดกระเช้าคืนไปยังฝั่งเดิมเพื่อรับพวกของวิลที่กำลังจะเดินทางตามมา
“ขอต้อนรับสู่หมู่บ้านเอียนน์ ฉัน เฟอร์โน่ เป็นผู้ดูแลที่นี่” ชายวัยกลางคนหนวดเคราสีดำขลับยิ้มสวยพลันคล้องมงกุฎดอกคาโมไมล์ซึ่งเป็นดอกไม้ประจำชาติของประเทศรัสเซีย ซึ่งความหมายในตัวของมันคือการเริ่มต้น เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการสร้างมิตรภาพในครั้งนี้
เฟอร์โนพาพวกเขาทั้งหกคนเดินทัวร์รอบหมู่บ้านเล็ก ๆ ชาวบ้านที่นี่น่ารักและมีความเป็นกันเอง ที่นี่อยู่กันเหมือนพี่น้องพ้องเพื่อน สิ่งก่อสร้างของที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นการก่อสร้างด้วยอิฐหนากันความร้อนและหลังคาจะทำด้วยกระเบื้องเก็บความเย็น รอบ ๆ หมู่บ้านจะถูกตกแต่งด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ที่นี่มีทั้งอนามัยเล็ก ๆ ร้านขายทั้งของสดและของสำเร็จรูป มีมุมกาแกและร้านอาหารอยู่สองสามร้าน ถัดเข้าไปด้านในสุดของหมู่บ้านจะเป็นโบสถ์ขนาดไม่ใหญ่นักตั้งอยู่ ซึ่งที่นี่จะเป็นศูนย์รวมและที่พักพิงจิตใจของชาวเมืองเอียนน์ หน้าโบสถ์นั้นจะเป็นลานกว้างสำหรับทำกิจกรรมประจำปีของหมู่บ้าน ซึ่งตอนนี้ที่ลานนั้น ชาวบ้านบางส่วนกำลังง่วนอยู่กับการจัดแต่งซุ้ม มีโต๊ะยาวสำหรับทานอาหารได้หลายคนวางอยู่หลายต่อหลายตัว ดอกคาโมไมล์มากมายถูกเรียงร้อยผ่านซุ้มประตูไม้และรอบ ๆ อย่างประณีตและบรรจง ด้านข้างของโบสถ์ก็มีคอกสัตว์ที่ภายในคอกนั้น กวางดาวตัวหนึ่งนอนหมอบอยู่กับพื้นด้วยความเย็นสบายของพื้นหญ้าและร่มไม้
“ที่นี่กำลังจะมีงานกันหรือคะ?” หญิงสาวมองหัวหน้าหมู่บ้านที่กำลังอารัมภบทอยู่
“คืนนี้จะมีงานประจำปี เราเรียกมันว่า เกมเรนเดียร์เอียนน์”
เป็นอย่างที่เธอคิดว่าไม่มีผิด!
“เกมจะเริ่มขึ้นคืนนี้งั้นเหรอครับ แสดงว่าพวกเราจะได้ดูการล่ากวางสินะ” วาหันมามองเฟอร์โนด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น หากแต่สองหนุ่มสาวรู้ดีว่ามันไม่ใช่
“ช่างสังเกตดีนะ” บลูเบลล์โน้มตัวลงมากระซิบหูของอควาหลังจากที่เขาเพิ่งสังเกตเห็นกวางดาวเมื่อครู่นี้
“อย่าเก่งแต่ทฤษฎีสิ หัดมองดูรอบ ๆ บ้าง” อควายิ้มก่อนที่จะหันมามองหน้าของเขากลับและเสยผมขึ้นอย่างน่ารัก
“รู้แล้วล่ะน่า ...” เขาขยิบตาให้ครั้งหนึ่งก่อนที่จะเดินนำหน้าไป พวกเขาทั้งสองเริ่มสังเกตพฤติกรรมของเด็กหนุ่มอัจฉริยะคนนั้นต่อไป
ไม่นานนักกระเช้าของวิลเดินทางมาถึงหมู่บ้านเป็นที่เรียบร้อย พวกเขาออกเดินสำรวจตามบ้านต่าง ๆ พวกเขาได้ลองชิมอาหารพื้นเมืองของที่นี่ วิล บอลลูนและควีนได้รับคำแนะนำจากการทำอาหารพื้นเมืองด้วย ส่วนที่เหลือก็ได้ลองเป็นพ่อค้าและแม่ค้าภายในเมือง เรียกได้ว่าเป็นการศึกษาชีวิตของชาวเมืองได้อย่างดีเลยทีเดียวก็ว่าได้
หลังร้านขายผลไม้ วิล ขนมผิงและวากำลังนั่งล้างผลไม้ที่จะต้องนำไปขายหน้าร้าน พวกเขาทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันเลยสักคำ จนกระทั่ง ...
“จะทำยังไงล่ะคืนนี้ .... ลูกชายของผมมันป่วยหนักกะทันหัน และลูกสาวของบ้านไอรินดันเป็นไข้ทับระดูอีก” เสียงหนึ่งคาดว่าน่าจะเป็นพ่อค้าขายเนื้อในเมืองกล่าวขึ้นอย่างร้อนรน
“เอาอย่างนี้ วันนี้มีพวกนักท่องเที่ยวเข้ามาในเมือง ฉันจะลองขอแรงพวกเขาดู” เฟอร์โนเอ่ยขึ้นเงียบ ๆ ภายในบ้านหลังเล็กของเขา การสนทนากำลังจะได้บทสรุป แต่ด้วยความสะเพร่าของตัวเจาเองจึงทำให้เขาลืมปิดหน้าต่าง ข้อความทั้งหมดเข้ามาในหูของทั้งคู่ที่แอบฟังอยู่เงียบ ๆ
“นี่อย่าบอกนะว่า ... พวกนั้นจะให้สองคนในกลุ่มพวกเราไปแข่งเกมอันตรายนั่นน่ะ?” ขนมผิงไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง
“ผมว่าคุณน่าจะสนใจแน่เลยนะวิล ความลึกลับและความท้าทายในสิ่งที่คุณก็กระหายที่จะรู้” วาฉีกยิ้ม
“น่าสนุกดีออกนะขนมผิง ... เธอคิดเหมือนกันหรือเปล่าล่ะ?” วิลยิ้มกริ่มก่อนที่จะจับมือของหญิงสาวเอาไว้
“คิดอะไรของนาย?” เธอสวนกลับ แต่ยังไม่ทันทีที่เธอจะได้รับคำตอบจากปากของเขา ร่างนั้นลุกขึ้น จูงมือหญิงสาวไปและเปิดประตูนั้นออก ทั้งเฟอร์โนและพ่อค้าขายเนื้อถึงกับงุนงงกับการปรากฏตัวของทั้งคู่ วิลยิ้มร่าส่วนขนมผิงเองยังไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้
หลังจากที่ทั้งคู่เข้าไปในบ้านของเฟอร์โน วาลุกขึ้นก่อนที่จะยิ้มมุมปากน้อย ๆ และเดินหันหลังไปล้างผลไม้ต่อ ตอนนี้เขาได้ส่งตัวค้นหาข้อมูลเข้าไปในป่าโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่นั่งรอ .. และรอเท่านั้น
ค่ำคืนแห่งการเฉลิมฉลองเดินทางมาถึง เสียงบรรเลงเพลงด้วยออร์แกนดังคลอกับเสียงพูดคุยของชาวบ้านที่กำลังตื่นตากับงานที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น ชาวบ้านแต่งกายด้วยชุดธรรมดาแต่แฝงด้วยเสน่ห์ของเสื้อผ้าพื้นเมือง พวกเขาเชิญผู้เล่นทุกคนมานั่งยังโต๊ะอาหารที่จัดเตรียมไว้ มีนางรำออกมาระบำรอบกองไฟ ราวกับว่าตอนนี้ที่นี่กำลังกลายเป็นการเข้าค่ายลูกเสือรอบกองไฟก็ว่าได้ หนุ่ม ๆ ในงานส่วนหนึ่งไม่ได้มองนางรำที่ระบำโชว์ตรงหน้าเลย หากแต่พวกเขากำลังเหลือบมองแพรและควีนที่ทั้งสวยกว่า เซ็กซี่กว่านางรำประจำเมืองเป็นไหน ๆ ทั้งคู่ก็รู้ดีว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตา พวกเธอก็ยิ่งทำท่ายั่วยวนใจชายอยู่ที่โต๊ะอาหาร บ้างก็แกล้งทำสายเสื้อหล่นบ้าง บ้างก็เก็บอง บาง้างก็ไขว่เท้าสลับไปมาจนกระโปรงสั้นเปิดเล็กน้อย
“วิลกับขนมผิงหายไปไหนเนี่ย?” บอลลูนมองหน้าเพื่อน ๆ สลับกัน
“ไม่เห็นตั้งแต่ไปล้างผลไม้แล้วล่ะ” ดูเหมือนว่าคนที่ฟังเสียงของบอลลูนคือวาเพียงคนเดียว
“ไม่ใช่ว่าสองคนนั้น ....”
“หยุดความคิดอิโรติคเดี๋ยวนี้ พวกนั้นอาจจะกำลังอยู่ในครัวทำอาหารกับพ่อครัวอยู่ก็ได้” บลูเบลล์ขัดประโยคของแพรได้อย่างทันควัน เล่นเอาหล่อนถึงกับเบนหน้ามองไปทางอื่นและหันไปสนใจชายหนุ่มโต๊ะข้าง ๆ ต่อไป
“เอาล่ะ!!” เสียงประกาศก้องดังขึ้นก่อนที่หัวหน้าใหญ่ประจำหมู่บ้านจะปรบมือเป็นเชิงให้หันมาฟังเขาเพียงผู้เดียวเท่านั้น
“อย่างที่เราได้ทราบกันดี วันนี้จะมีเกมเรนเดียร์เอียนน์เกิดขึ้น วันนี้ลูกของบาร์ซอและไอรินไม่สามารถเข้าร่วมเกมนี้ได้ เกมจึงเปลี่ยนแผนนิดหน่อย ดังนั้นเราจึงได้ผู้เล่นคู่ใหม่ที่พร้อมจะผจญภัยไปกับเรา ขอเชิญ 16 ผู้เล่นในค่ำคืนแห่งดวงดาวนี้ได้เลย!!” เสียงบรรเลงเพลงดังขึ้น คบเพลิงถูกจุดทีจะอันก่อนที่ประตูโบสถ์จะเปิดออก ชายหญิงเดินจับคู่ออกมาทีละคู่ ทุกคนสวมเสื้อผ้าที่ทนต่อความร้อน กางเกงขาวยาวและบู๊ทเหมือนกับโรบินฮู๊ด แต่ละคู่เดินควงแนกันออกมาจนกระทั่งคู่สุดท้าย
“นั่นมัน ....” ควีนแทบสำลักน้ำเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
คู่สุดท้ายของค่ำคืนนี้คือคู่ของวิลและขนมผิง!!
TO BE CONTINUED ….
THE'KITTA
.
ความคิดเห็น