คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : Monday - ระแวง
REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “
SECOND WEEK : MONDAY
พระอาทิตย์ แหล่งส่องสว่างประจำตัวของโลกเริ่มเดินทางขึ้นท้องฟ้าทางด้านทิศตะวันออกของประเทศรัสเซียโผล่พ้นขึ้นมาทีละนิด แสงอ่อน ๆ ของธรรมชาติสาดผ่านกระจกบานใสเข้ามาภายในห้องนอนของบ้านพักต่างอากาศหลังมหึมา เตียงด้านในประตูถูกแดดส่องเข่ามาเต็ม ๆ เจ้าของเตียงปรือตาขึ้นอย่างหงุดหงิด เธอกำลังฝันหวานถึงชัยชนะของเกมอย่างภาคภูมิใจ แต่ก็ต้องโดนปลุกขึ้นมาซะก่อน ทันทีที่เปลือกตาเปิดขึ้น เธอพยายามปรับสายตาให้เข้ากับทัศนวิสัยรอบตัวสักพัก จึงลุกออกจากเตียงไปยังระเบียงเปิดประตูบานเลื่อนออกช้า ๆ สิ่งที่เธอเห็นคือสีขาวโพลนของหิมะที่ปกคลุมไปทั่ว ตั้งแต่พื้นหญ้า ต้นไม้ใหญ่ และท้องฟ้าที่ตอนนี้มวลหิมะกำลังล่วงลงตามฤดูกาล สองมือเริ่มชูขึ้นเหนือศีรษะ บิดขี้เกียจไปมาจนกระทั่งสายตามองไปเห็นใครคนหนึ่งที่อยู่อีกมุมของระเบียงห้องนอนฝ่ายชาย
“สวัสดีตอนเช้า” หญิงสาวกล่าวทักทายผู้เข้าแข่งขันฝ่ายชาย หากแต่สายตากลับมองไปยังมวลหิมะที่ตกอยู่สวยงามตรงหน้า
“สวัสดีครับ” ชายหนุ่มกล่าวอย่างสุภาพก่อนที่จะลอบมองหญิงสาว แวบหนึ่งเขาพยายามสังเกตสีหน้าและอารมณ์ของเธอ พลันเรื่องราวของการทำภารกิจบนเครื่องบินก็เข้ามาในห้วงของความคิดของเขา
ถ้าประเมินจากสถานการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดบนเครื่องบิน ผู้เข้าแข่งขันฝ่ายหญิงจะโดนหลอกง่ายเนื่องจากไม่มีการใช้ความรู้หรือหลักตรรกะใด ๆ มาประเมินในการทำภารกิจเลย ควีนที่ดูจะทำอะไรก็ได้บนเครื่องบินในตอนที่ดึงชักรอก แพรและบอลลูนก็สามารถหลอกอะไรให้เชื่อได้เพียงแค่คำพูดจนทำให้สองคนนี้ทะเลาะกันเองหลายต่อหลายครั้ง ทางด้านผู้ชายก็มีวิลเหมือนกันที่ตามทุกอย่างโดยที่ไม่มีข้อกังหาใด ๆ
จะมีก็เพียงแต่บลูเบลล์และอควาที่ดูแปลกไปไม่เหมือนคนอื่น ๆ ในตอนที่ทำภารกิจของทั้งคู่อยู่ด้านล่าง ช่วงจังหวะที่ลงบันใดไป รอยยิ้มของบลูเบลล์ในตอนนั้นมันแสดงความหมายออกมาได้หลายอย่าง อีกทั้งสายตาของอควาที่มองอย่างน่าสงสัย การกระทำของสองคนนี้ส่อแววแปลก ๆ
สองคนนี้อ่านความคิดและการเดินเกมของเราออกอย่างทะลุปรุโปร่ง!
ตอนนี้เขาพยายามค้นเอาตำราที่เคยอ่านผ่านหัวหลายต่อหลายเล่มออกมาเพื่อหาวิธีที่จะแยกตัวอันตรายนี้ออกจากกัน เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน แผนการทุกอย่างที่เขาคิดจะทำต้องล้มเหลวไม่เป็นท่าแน่นอน
“คุณ ๆ คะ ได้เวลาทานอาหารเช้าแล้วค่ะ?” แม่บ้านวัยกลางคนเคาะประตูพลันส่งเสียงจนชายหนุ่มอีกคนสองลุกพรวดขึ้นจากเตียงและขานรับออกไปอย่างมีมารยาท ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสาย ในตอนนั้นเองที่วาเดินกลับเข้ามาในห้องเดินตรงไปยังประตู สายตาของบลูเบลล์ได้มองผ่านเข้าไปในรอยยิ้มของเขาพอดิบพอดี
รอยยิ้มแสนสวยที่ถูกฉาบไปด้วยความร้ายกาจแอบแฝงอยู่ ....
ภายในห้องอาหารหลังจากที่ผู้เข้าแข่งขันทุกคนชำระร่างกายและแต่งตัวกันเป็นที่เรียบร้อย ในซีซั่นที่แปดนี้ จะมีแม่บ้านชาวไทยสองคนมาดูแลเรื่องอาหารและทำความสะอาดรวมไปถึงการจัดแจงอุปกรณ์ทุกอย่างภายในบ้านพักหลังนี้ทุกอย่าง มื้ออาหารของเช้าวันนี้จะเป็นข้าวต้มกุ้งแบบง่าย ๆ เสริฟพร้อมกับนมสดหรือน้ำผลไม้ชื่นใจ
บนโต๊ะอาหาร บรรยากาศเป็นไปได้ด้วยดี วิลและควีนพูดคุยกันถึงเรื่องราวบนเครื่องบินได้อย่างถูกคอ เรียกได้ว่าสองเสียงของทั้งสองคนดังลั่นโต๊ะอาหาร บรรยากาศความสนุกไม่ได้เข้าไปในส่วนสมองของบลูเบลล์เลย เขาพยายามนึกถึงรอยยิ้มจากผู้ร่วมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ดูเผิน ๆ แล้วเขาดูจะเป็นผู้ชายที่ฉลาดและธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ไม่มีพิษภัยอะไรแอบแฝงแต่อย่างใด แต่เมื่อใดก็ตามถ้ามองลึกลงไปใต้ใบหน้านั้น มันแฝงไปด้วยความร้ายกาจซ่อนอยู่หลายต่อหลายชั้นราวกับหน้ากากสีดำที่วางซ้อนกันอยู่หลายต่อหลายชั้นจนเขาเองก็ไม่สามารถเดาการกระทำต่อไปของชายหนุ่มที่นั่งสง่าอยู่ต่อหน้านี้ได้เลย
เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าเขามีแผนการที่จะทำอะไรต่อไป แต่ที่แน่ ๆ แผนการแต่ละอย่างที่คนอย่างวาจะทำได้มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน ....
“เช้านี้ข้าวต้มฝีมือป้าอร่อยมากเลยนะครับ ขอซูฮกเลย” วิลพูดก่อนที่จะส่งจานอาหารให้แม่บ้านเพิ่มขอเพิ่ม
“เธอไม่กินอีกเหรอ ดูท่าว่าจะยังไม่อิ่มนะ” ขนมผิงหันมามองควีนที่นั่งเช็ดปากอยู่ข้าง ๆ
“ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากให้หุ่นสวย ๆ ต้องมาอ้วน ... แผละ!” ควีนคลี่ยิ้มก่อนที่จะขอตัวเดินออกมาจากห้องอาหารเพื่อขึ้นมาจัดแจงเสื้อผ้าที่ยังเก้บเข้าตู้ไม่หมด
หลังจากที่มื้ออาหารเช้าผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แม่บ้านและผู้ช่วยทั้งสองได้เก็บรวบรวมจานอาหารทั้งหมดไปเก็บล้างให้เป็นระเบียบเช่นเดิม ตอนนี้จึงถึงเวลาที่พวกเขาทั้งแปดคนจะได้พักผ่อนตามอัธยาศัย ด้านนอกมีหิมะขาวโพลนตกลงมาจากฟากฟ้าเหมือนหิงห้อยที่กำลังโผลงมาสู่พื้นดิน หญิงสาวเปิดประตูก่อนที่จะก้าวเดินลงไปบนผืนหิมะ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเหยียบลงพื้นสีขาวนุ่มเท้าแบบนี้ รอยยิ้มคลี่ออกมาก่อนที่จะเดินไปรอบบ้าน สวนดอกไม้ด้านนอกถูกฉายด้วยความบริสุทธิ์ของมวลหิมะสะอาด ถัดไปในสวนดอกไม้จะมีชิงช้าสำหรับนั่งพักผ่อนมองดูธรรมชาติรอบ ๆ ได้อย่างสบายตา
บนชิงช้าไม้ตัวหนึ่งถูกแกว่งตามแรงโน้มถ่วงของโลก ร่างบางนั่งอยู่ชิงช้าแกว่งไปมาเพื่อรับลมเย็น แพรยืนมองอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะเดินไปนั่งข้าง ๆ กับเจ้าของชิงช้าตัวนั้น
“สวัสดีจ่ะ... ไม่ค่อมีใครคุยกับเธอเนอะ” หญิงสาวส่งยิ้มทักทาย นั่งไขว่ห้างสวย
“ฉันไม่ได้ต้องการทักใครเป็นพิเศษอยู่แล้ว ... ฉันมาเพื่อเล่นเกม ทำไมต้องมานั่งทำความรู้จักกับใครทั้งนั้น เสียเวลามาก แต่ถ้าฉันจะหาใครสักคนมาเป็นเพื่อนจริง ๆ แค่มองตาก็ได้แล้ว” ควีนพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หากแต่ดวงตาคู่สวยก็มองออกไปด้านนอกโดยที่ไม่มีจุดหมายที่ชัดเจน
หญิงสาวเปลี่ยนขานั่งไขว่ห้างก่อนที่จะเขยิบตัวมาใกล้ชิงช้าของหล่อน รอยยิ้มเมื่อครู่เปลี่ยนไป สายตาที่จ้องมองหญิงสาวตรงนั้นไม่ใช่แบบเดิมอีกต่อไป เธอเอียงคอก่อนที่เริ่มเปรยขึ้น
“แล้วคิดว่าฉันอยากรู้จักเธอเหรอ?”
ควีนแหงนหน้ามองหญิงสาวหน้าสวยอย่างไม่เข้าใจ “แล้วเธอมาคุยกับฉันเพื่ออะไรไม่ทราบ?”
“ฉันเห็นรอบตัวเธอแล้ว ไม่ค่อยจะมีใครอยากเข้ามาคุยกับเธอสักเท่าไร ฉันก็เลยสงสารกลัวว่าเธอจะบ้าตายไปก่อนที่เธอจะถูกฆ่าตายจริง ๆ น่ะสิ” แพรยิ้มมุมปากเล่นเอาหญิงสาวอีกคนรู้สึกถึงความน่ากลัวของผู้หญิงตรงหน้า
“แล้วอีกอย่าง ..... เธอมันน่ายั่วโมโหมากที่สุดยังไงล่ะ คนแบบเธอน่ะ ฉันจัดการเมื่อไรก็ได้!” หญิงสาวกระแทกเสียงก่อนที่จะยืนขึ้น ลูบไล้หัวไหล่ของคนตรงหน้า
“แพร .. ควีนเข้าบ้านได้แล้ว วันนี้พี่เอาภารกิจมาให้จ่ะ” เสียงของพิธีกรภาคสนามในซีซั่นที่สองดังขึ้นก่อนที่จะกวักมือไปมาอยู่หน้าประตู
“ค่ะพี่ ... เดี๋ยวพวกหนูจะตามไปนะคะ” แพรหันมายิ้มสวยให้รุ่นพี่ แววตาเมื่อครู่หายไปอย่างน่าประหลาด เธอหันขวับมาอีกครั้งก่อนที่ใบหน้าเดิมจะเริ่มปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“เธอเป็นคนยังไงกันแน่?” ตอนนี้ความคิดของควีนแน่นอยู่ในหัวเต็มไปหมด เธอไม่เข้าใจว่าแพรจริง ๆ แล้วเป็นคนอย่างไรกันแน่
“ฉันยังมีสกิลพิเศษมากมายที่พวกเธอยังไม่รู้ .... เอาไว้จะมาคุยด้วยนะ อยู่กับเธอแล้วสนุกดี” หญิงสาวบีบหัวไหล่แน่นก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านและทำตัวเป็นปกติจนน่าอัศจรรย์
แพรมีอะไรมากกว่าที่หลาย ๆ คนคาดไม่ถึง!
หลังจากที่แพรเดินลับสายตาเข้าไปในบ้าน หญิงสาวที่ทำทีตื่นกลัวได้คลี่ยิ้มบางออกมาก่อที่หัวไหล่จะขยับไปมา ใช่แล้ว เธอกำลังหัวเราะร่วนในการกระทำของแพรเมื่อครู่
“ฉันก็มีอะไรที่เธอยังไม่รู้อีกเยอะเหมือนกัน บาปอย่างฉันสามารถขยี้เธอให้ตายคามือยังได้เลย!”
TO BE CONTINUED ….
THE'KITTA
.
ความคิดเห็น