คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : Thursday - หลอกใช้
REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “
FIRST WEEK : THURSDAY
ผู้ร่วมเกมที่เหลืออีกห้าคนซึ่งประกอบไปด้วย แพร บลูเบลล์ วา บอลลูน และอควา พวกเขาทั้งหมดเป็นกลุ่มที่ยังไม่ได้กระเป๋าเดินทางของตัวเอง ขนมผิงเป็นผู้เล่นรายแรกที่ได้กระเป๋า ตามด้วยควีนและวิล ทั้งสามไม่ได้ตามมา พวกเขาเลือกที่จะหาเบาะนั่งนุ่ม ๆ นอนหลับเอนกายสักครู่ก่อนที่จะรับภารกิจสุดท้ายบนเครื่องบิน ที่กำลังจะมุ่งหน้าไปยังป่าไทกา สถานที่ที่ด้ขนานนามว่าเป็นป่าแห่งความเศร้า
ทั้งห้าคนเดินขึ้นบันใดวนไปยังชั้นสองของห้องพักผู้โดยสารซึ่งเป็นห้อง First Class สำหรับลูกค้า V.I.P. ผู้มีอันจะกินทั้งหลาย คุณนาย คุณชาย หรือคนใหญ่คนโตจะอยู่ในส่วนนี้เพราะเป็นโซนที่เงียบสงบไม่มีคนพลุกพล่านและเป็นส่วนตัว สามารถทำอะไรได้สะดวกมากกว่าชั้นแรกที่เต็มไปด้วยคนแปลกหน้า ด้วยที่นั่งที่แสนโอ่อ่า หรูหราและเพียบพร้อมไปด้วย ความสะดวกสบายของเบาะที่นั่งชั้นดี ภายในที่นั่งตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง พร้อมจอทีวีส่วนตัวขนาด 23 นิ้ว เพื่อเพิ่มความบันเทิงและความสะดวกสบายชั้นเลิศที่จะทำให้รู้สึกเหมือนอยู่บ้านตลอดการเดินทาง มีพื้นที่ใช้สอยส่วนตัวเหมือนอยู่บ้านด้วยพื้นที่ยาวถึง 82 นิ้ว พร้อมด้วยที่นั่ง แบบปรับเอนราบสามารถนอนพักผ่อนได้อย่างสบาย และยังมีประตูบานเลื่อนแบบอาราเบียนกั้นเพื่อสร้างความเป็นส่วนตัวมากยิ่งขึ้นอีกด้วย มันช่างเป็นห้องที่หลาย ๆ คนใฝ่ฝันจะได้ขึ้นสักครั้งบนเครื่องบินหรู
เมื่อถึงชั้นสองสิ่งแรกที่พวกเขาเห็นคือ พรมขนเฟอร์สีชมพูสดใสน่ารัก และเฟอร์นิเจอร์มากมายราวกับว่าที่นี่คือห้องนั่งเล่นขนาดย่อม ถัดไปที่บนเคาน์เตอร์วางอาหารปรากฏกระเป๋าสามใบถูกร้อยหูด้วยเชือกทั้งสามใบเข้าด้วยกัน
“ของฉันนี่!” หญิงสาวอุทานเสียงดังก่อนที่จะวิ่งเข้าไปภายในห้องพักพิเศษ ทันทีที่แพรก้าวเข้าไป ตัวเลขดิจิทัลที่กำกับอยู่เหนือตู้วางถ้วยกาแฟก็ลดลง
จากเลข 3 กลายเป็นเลข 2 ...
บอลลูนวิ่งตามแพรไปด้านในเมื่อกระเป๋าที่ซ้อนอยู่อีกใบคือของเธอเอง อควาทำทีจะเดินเข้าไป แต่ความตาไวของเธอทำให้เธอสามารถสังเกตเห็นตัวเลขตัวโตได้อย่างไม่ยากนัก ตัวเลขที่เคยขึ้นเลข 2 ตอนนี้กลายเป็นเลข 1
“โชคดีจังนะ” วาเปรยพร้อมกับเดินช้า ๆ ก่อนที่จะไปหยิบกระเป๋าออกมา ในตอนนั้นเองที่ตัวเลขด้านบนปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนพร้อมกับร่างของบลูเบลล์ที่จะเดินไปช่วยเพื่อน ๆ แกะเชือก
เลข 0!!
“อย่าเข้าไป!” สิ้นเสียงของหญิงสาว เธอคว้าแขนของชายหนุ่มเอาไว้ก่อนที่จะกระชากออกมาพอดีกับที่แผ่นกระจกใสเท่าประตูพุ่งลงมาขวางทางพวกเขาเอาไว้ ถ้าเธอบอกไม่ทันบลูเบลล์คงโดนเสียบไปแล้ว
“ขอบใจนะ” เขายิ้มให้อย่างเป็นมิตร เธอยิ้มตอบก่อนที่จะรีบหันไปยังสามคนที่ติดอยู่ข้างใน รอยยิ้มเมื่อครู่เปลี่ยนไปเมื่อเธอละสายตามาจากเขา
วาและแพรพยายามแกะกระเป๋าออกในขณะที่บอลลูนใช้มือทุบกระจกอย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ดูเหมือนว่าแผ่นกระจกจะไม่แตกหรือร้าวแต่อย่างใด
“กระจกนี้ทุบไม่แตก ...” บลูเบลล์มองหญิงสาวที่กำลังเริ่มจะอาละวาดกับแผ่นกระจกที่สะท้อนภาพอยู่ตรงหน้า
“นี่คงจะเป็นเกมทดสองพวกเขาทั้งสามคนแล้วล่ะ” อควายิ้มน้อย ๆ พลันหยิบบันทึกเล่มเล็กออกมา ได้เวลาสังเกตพฤติกรรมของหนูทดลองทั้งสาม
กลับเข้ามาในห้อง First Class ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถแกะเชือกที่มัดแน่นอยู่ได้เนื่องจากมีกุญแจดอกใหญ่ดอกหนึ่งติดอยู่กับหูกระเป๋าทั้งสามทำให้ไม่สามารถแกะออกมาได้นอกจากการไขกุญแจออกเท่านั้น ท่ามกลางความตกใจของสองสาว จู่ ๆ เกิดมีน้ำพุ่งออกมาจากท่อที่พวกเขาเพิ่งเห็นว่าถูกติดตั้งอยู่ด้านข้างของเครื่องบิน น้ำจำนวนมหาศาลไหลออกมาจากท่อลงบนพื้นจนเริ่มเจิ่งนอง พวกเขาตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับถูกขังอยู่ในตู้ปลาขนาดย่อมเลยก็ว่าได้ แต่ความสนุกของบททดสอบนี้ยังไม่หมดแค่นั้น ด้านบนเพดานเกิดถูกเปิดขึ้น ช่องโหว่นั้นปล่อยกุญแจสี่ดอกออกมา หากแต่กุญแจทุกดอกถูกโยงด้วยเชือก
มีดอกเดียวเท่านั้นที่จะไขกุญแจได้!!
ตามสัญชาตญาณของคน เมื่อเห็นเครื่องมือหรือช่องทางที่พอจะใช้เป็นหนทางแก้ปัญหา มนุษย์มักจะนำมันมาใช้โดยที่ไม่ได้รับการไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน เช่นเดียวกับบอลลูน เธอดึงกุญแจออกมาจากเชือกโดยที่ไม่ได้คิดให้ดีดีเสียก่อน ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่ซวยต้องเป็นพวกเขาอีกสองคนที่เหลือ ไม่ใช่เธอเพียงคนเดียว
ทันทีที่เชือกถูกกระตุก ท่อระบายน้ำอีกด้านของห้องได้ถูกเปิดออกส่งผลให้น้ำเพิ่มปริมาณที่มากขึ้นกว่าเดิมจนตอนนี้ถึงหัวเข่าของพวกเขาทั้งสามแล้ว ความกดดันในตัวของบอลลูนและแพรมีมากขึ้น หากแต่ชายหนุ่มเพียงคนเดียวกลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรมากมายเท่าใดนักกลับกันเขาลอบยิ้มออกมาราวกับว่ามีแผนการอะไรบงอย่างอยู่ในหัว ความคิดนี้แล่นเข้ามาตอนที่ความโทสะและความกลัวของบอลลูนปรากฏขึ้นเมื่อครู่นี้ สายตาที่เต็มไปด้วยชัยชนะเปี่ยมล้นและแสดงออกมาจนสองคนที่อยู่ด้านนอกสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน
เขาคิดจะทำอะไรกันแน่ ....
“ถ้าเป็นผมนะ ผมจะลองดึงกุญแจนั้นดู” เขาพูดก่อนที่จะชี้ไปยังกุญแจที่ใกล้ตัวบอลลูนมากที่สุด
เมื่อผู้พูดชี้มือไปยังวัตถุที่ใกล้ตัวของอีกฝ่าย เป็นปฏิกิริยาธรรมดาของคนที่อยู่ใกล้สุดจะเป็นคนกระทำแทน เช่นเดียวกับบอลลูน เธอดึงกุญแจดอกที่สองออกอีกครั้งตามคำพูดของวาจนกระทั่งเกิดท่อน้ำไหลออกมาอีกครั้ง
“แต่ว่าดอกนั้นก็น่าสนใจนะครับ” เมื่อเป้าหมายที่เขาคิดไว้ไม่ใช่จึงเปลี่ยนมาหญิงสาวอีกคนแทน แพรมองตามมือของเขาจนกระทั่งเจอกุญแจดอกที่สาม เธอจึงรีบดึงมันออกมา หากแต่ว่าน้ำก็ไหลทะลักเข้ามาในจำนวนที่มากขึ้น
“ดึงทำไม!!” บอลลูนโวย
“ทีเธอล่ะ ยังดึงออกมาได้เลย!!”
“เธอไม่เห็นเหรอว่าน้ำมันเพิ่มขึ้น!!”
“มันเป็นเพราะเธอที่ดึงมันก่อนแต่แรกต่างหาก!!!”
บอลลูนลุยน้ำเข้าไปหาหญิงสาวอีกคน การทะเลาะวิวาทเริ่มต้นขึ้น วาไม่ได้ห้ามปรามทั้งสองแต่อย่างใด เพราะสถานการณ์ตอนนี้แล่ะคือแผนการที่วาได้วางเอาไว้แล้วตั้งแต่แรก นั่นคือการพูดสันนิษฐานถึงความน่าจะเป็นของการดึงกุญแจโดยที่ให้ทั้งสองสาวยืนอยู่ไม่ไกลจากกุญแจเท่าใด เมื่อการพูดลอย ๆ เกิดขึ้นทำให้คนทั้งสองที่อยู่ใกล้เกิดปฏิกิริยากระทำแทนเขา เมื่อทั้งสองดอกเป็นดอกที่ไม่ใช่คำตอบก็จะเกิดการทะเลาะและแตกหักกันในทีม ซึ่งนั่นเป็นผลพลอยได้ที่วาเองค่อนข้างยินดีกับมันมาก จนตอนนี้เหลือดอกสุดท้ายที่เป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด เขาเดินเข้าไปก่อนที่จะปลดมันออกและเดินไปไขกุญแจ เสียงครืดคราดดังขึ้นก่อนที่น้ำจะถูกดูดเข้าไปในท่อระบายน้ำที่เปิดขึ้นเมื่อได้คำตอบที่ถูกต้อง เขาจัดแจงดึงกระเป๋าออกมาก่อนที่จะหันไปมองทั้งสองสาว เธอหยุดทะเลาะกันตั้งแต่ที่เสียงประหลาดดังขึ้น ประตูกระจกถูกเปิดออกก่อนที่ทั้งสามจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งลงบันใดไป
“ ฉลาดมากนะวา ...” อควายิ้มมุมปากก่อนที่จะเริ่มจดบันทึกลงไป
เมื่อทั้งหมดกลับลงมารวมกัน ชายหนุ่มและสาวอีกคนจึงเปิดกระเป๋าก่อนที่จะนำจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายมาผนวกเข้าด้วยกันจนกลายเป็นคำว่า
Power Plan ชุดเครื่องยนต์
TO BE CONTINUED ….
.
ความคิดเห็น