ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Reality Season 8 : ดินแดนฅนบาป

    ลำดับตอนที่ #41 : Monday - ออกเดินทาง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 241
      0
      9 ก.ค. 55

    REALITY 8
    เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “

    FIRST WEEK : MONDAY

    เข้าสู่เช้าวันจันทร์ วันแรกของสัปดาห์ใหม่ ท้องฟ้าในวันนี้ไม่มีก้อนเมฆสีดำที่จะทำให้ฝนโปรยปรายลงมาแต่อย่างใด สีสันของท้องฟ้าเปิดช่างดูงดงามและสบายตาเป็นไหน ๆ ที่สนมบิน XXX เองก็เช่นกัน เช้านี้ทีมงานของรายการต่างวุ่นอยู่กับการจัดที่นั่งและต่างคิดกิจกรรมตั้งแต่วันอาทิตย์ทำให้พวกเขาไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้า เป็นเวลาการนัดหมายการเดินทางไปยังประเทศรัสเซียของบรรดาตัวแทนบาปทั้งแปดคน พวกเขาจะได้นั่งเครื่องบินขนาดเล็กพอที่จะจุคนได้ทั้งหมดไปยังสถานที่การแข่งขันซึ่งตั้งอยู่ต่างแดน เป็นครั้งของรายการที่ได้จัดเกมขึ้นนอกประเทศไทยและเป็นครั้งแรกที่ผู้อำนวยการของบริษัทยักษ์ใหญ่ทุ่มทุนสร้างเครื่องบินส่วนตัวของทางรายการเพื่อให้สมเกียรติเกมที่เรียกเรทติ้งแรงที่สุดในรอบแปดปีที่ผ่านมา

     

    ชายหนุ่มมองนาฬิกาข้อมือหนังสีน้ำตาลก่อนที่จะละสายตามองไปยังประตูหน้าสนามบินที่กำลังเปิดให้ผู้โดยสารเข้าไปใช้บริการ เขาดื่มน้ำอัดลมกระป๋องหนึ่งอึดพร้อมกับบี้กระป๋องและโยนทิ้งลงถังขยะใกล้ ๆ รอยยิ้มเริ่มออกมาจากมุมปากสีแดงอมชมพูเหมือนหนุ่มเกาหลี มือขวาปาดน้ำที่เลอะปาก ความตื่นเต้นระคนเข้ามาทีละน้อย เขาเช็คการแต่งตัวและสัมภาระอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะเดินเข้าไปยังหน้าประตู

     

    “ขอชื่อและรหัสด้วยค่ะ?” พนักงานต้อนรับสาวเอ่ยขึ้นอย่างเป็นกันเอง

     

    “บลูเบลล์ R2 ตัวแทนบาปตะกละครับ” เขายิงฟันสวยจนหญิงสาวถึงกับเขินออกมา เธอพยักหน้าก่อนที่จะส่งตั๋วซึ่งภายในจะแสดงรายละเอียดของเลขที่นั่งและเวลาในการออกเดินทาง เขามองเครื่องบินสีขาวตรงหน้าที่เจ้าหน้าที่กำลังทำความสะอาดให้ใหม่เอี่ยม อีกเพียงครึ่งชั่วโมงเครื่องบินลำนี้จะพาพวกเขาไปรัสเซียแล้ว

     

    เขาเก็บตั๋วเข้ากระเป๋าเสื้อก่อนที่จะเดินไปด้านใน เสียงบางอย่างทำให้ถึงกลับหันหลังไปยังต้นเสียงนั้น

     

    “ป่าไทก้าในประเทศรัสเซีย ภูมิอากาศแบบไทกา Taiga climate หรือ ภูมิอากาศแบบกึ่งอาร์กติก Continental Subarctic climate เนื่องจากอยู่ห่างจากทะเลถัดจากภูมิอากาศแบบทุนดราทำให้ในฤดูหนาวอากาศหนาวจัดรุนแรง มีระยะเวลาที่อุณหภูมิต่ำกว่าจุดเยือกแข็งนานกว่า 6 เดือน ในเดือนมกราคม อุณหภูมิ ประมาณ - 6 องศาเซลเซียส ส่วนในฤดูร้อน มีอากาศ อบอุ่นขึ้น อุณหภูมิในเดือนกรกฎาคม ประมาณ 16 องศาเซลเซียส มีฝนตกในฤดูร้อน ปริมาณ หยาดน้ำฟ้า 500-1,000 มิลลิเมตรต่อปี ส่วนใหญ่ตกในรูปของหิมะ พืชพรรณธรรมชาติเป็นป่าสนไทกา ต้นไม้มีลักษณะตั้งตรง กิ่งสั้นมีใบเล็กแหลม คล้ายเข็ม เพื่อลดการคลายน้ำจึงมีใบเขียวตลอดปี ภูมิอากาศแบบไทกาจะไม่ปรากฏในซีกโลกใต้ เป็นบ้านหนาวเย็นและแห้ง แต่มีฝนตกมากกว่าเขตทุนดรา คือประมาณ 300-500 มม. ต่อปี และมีฤดูร้อนยาวนานกว่าเขตทุนดราเล็กน้อย มีสนเป็นพรรณไม้หลัก พบในแคนาดา จีน ฟินแลนด์ ฯลฯ สัตว์ที่พบในป่าสน เช่นกวางมูส และนกฮูกเทาใหญ่” ชายหนุ่มผมน้ำตาลก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือที่ซื้อมาเมื่อเช้าไปตามทาง สายตายังคงจดจ้องตัวหนังสือ ไม่ได้มองทางอะไรเลยแม้แต่น้อย

     

    “ดีนะที่เอาเสื้อโคชมาด้วย!” หญิงสาวอีกคนพูดก่อนที่จะคาดแว่นตาสีชาไว้บนศีรษะ เธอฉีดเสปรย์ดับกลิ่นปากอีกครั้งเพื่อความมั่นใจก่อนที่จะเดินผ่านหน้าบลูเบลล์ไปอีกคน กระเป๋าลากของหญิงสาวถูกติดด้วยตัวอักษรที่ถักด้วยไหมพรม

     

    “แพร...” เขาอ่านชื่อที่ปรากฏอยู่ในกระเป๋าก่อนที่จะเลิกคิ้วและเดินตามคนทั้งสองไป

     

    เวลาไม่นาน กลุ่มคนอีกห้าคนที่เหลือได้ทยอยตามมาในเวลาที่ห่างกันไม่มากเท่าไรนัก เมื่อทั้งหมดมารวมตัวกันที่โถงใหญ่ซึ่งเป็นห้องรับรองของพวกเขาทั้งแปด เสียงเพลงซึ่งเป็นธีมประจำรายการในซีซั่นนี้ได้ถูกเปิดคลอขึ้นมา วิลที่กำลังนั่งอ่านเรื่องราวของป่าสนไทก้าถึงกับสะดุ้ง หากแต่ธีมที่กำลังเปิดโหยหวนอยู่นั้นทำให้เขามีความสุขกับการอ่านหนังสือมากกว่าอะไรทั้งสิ้น ผิดกับขนมผิงที่นั่งฟังไอพอดที่เอามาด้วย แถมยังเร่งเสียงให้ดังกว่าเดิมเพราะไม่อยากได้ยินเพลงที่น่าขนลุกแบบนั้น

     

    “สวัสดีค่ะทุกท่าน” เสียงประกาศดังขึ้นจากลำโพงที่ติดอยู่ทุกมุมห้องของโถงใหญ่

     

    “ยินดีต้อนรับตัวแทนแห่งบาปทั้งแปดเข้าสู่เกมกระชากวิญญาณ ฉัน ... นกยูง จะมาเป็นพิธีกรภาคสามสำหรับสัปดาห์ที่หนึ่ง ตอนนี้พวกคุณอยู่ที่สนามบินของบริษัท อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า สิ่งที่คุณต้องทำคือเดินทางไปยังป่าสนไทก้า จะใช้เวลาข้ามทวีปเป็นเวลา 9 ชั่วโมงจกประเทศไทย เราจะไปลงที่หน้าบ้านพักตากอากาศของเราเลยนะคะ เวลา 9 ชั่วโมงนี้ก็พยายามหาเพื่อนเอาไว้แล้วกันนะ จะได้สนิทกันเร็ว ๆ” เสียงของนกยูงยังคงพูดอธิบายถึงลักษณะของป่าและสัตว์ต่าง ๆภายในประเทศรัสเซีย หากแต่หญิงสาวอีกคนหนึ่งยังคงเหม่อลอยออกไนอกหน้าต่าง

     

    หาเพื่อนเหรอ ... ฉันไม่อยากจะมีมันด้วยซ้ำ! นั่นคือสิ่งที่บอลลูนคิดมาตลอด นิสัยโมโหร้ายถึงขั้นรุนแรงแบบเธอจะมีเพื่อนกับเขาได้ที่ไหนกัน เธอสะบัดผมที่สั่นปะบ่าเมื่อนกยูงอธิบายรายละเอียดจนเสร็จสิ้น เธอเดินสะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่เดินออกไปจากโถงพร้อมกับคนอื่น ๆ

     

    พวกเขาต่อแถวกันขึ้นเครื่องบินทีละคนตามรหัสที่ได้รับ ทันทีที่พวกเขาอยู่บนเครื่อง สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือการมองหาที่นั่งที่ปรากฏอยู่บนตั๋วเครื่องบินลำนี้ เวลาไม่นาน ทั้งหมดก็ได้ที่นั่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อทุกอย่างผ่านไป คนขับเครื่องบินค่อย ๆ เริ่มเดินเครื่องออกจากรันเวย์เพื่อออกเดินทางไปยังป่าไทก้า

     

    ที่นั่งของพวกเขาทั้งหมดเป็นการนั่งคนละแถว เครื่องบินมีทั้งหมดแปดแถว พวกเขาจะได้นั่งแถวละคนเพื่อความเป็นส่วนตัว เวลาเดินทางถึงเก้าชั่วโมงมันยาวนานมากสำหรับพวกเขา ส่งที่ทำได้คือการหยิบอุปกรณ์ที่เตรียมมาเล่นฆ่าเวลาเท่านั้น ไม่มีใครปริปากคุยกันสักคำเดียว บรรยากาศบนเครื่องไม่ต่างอะไรราวกับป่าช้า ทุกคนต่างคนต่างหาอะไรมาทำเพื่อไม่ให้ความตรึงเครียดมีมากขึ้นมากกว่าเดิม

     

    ผ่านไปราวยี่สิบนาที หญิงสาววางนิตยสารวัยรุ่นที่อยู่ข้างเบาะลงก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปด้านหลังของห้องพักผู้โดยสาร เธอเปิดประตูเหล็กเข้าไปก่อนที่จะพบว่ามันเป็นห้องน้ำไฮโซของเครื่องบิน เธอปิดประตูเหล็กอย่างเบามือ สายตาจ้องมองผ่านกระจก มือเรียวสวยจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง ส่วนอีกมือหยิบเครื่องสำอางออกมาจากกระเป๋าซิบใบเล็กที่เธอถือติดมือเข้ามาด้วย เธอบรรจงแต่งแต้มริมฝีปากด้วยลิปสติกสีชมพูดอกกุหลาบ ริมฝีปากเม้มไปมาก่อนที่จะเอียงซ้ายเอียงขวาเพื่อตรวจดูความสวยงามบนใบหน้า แทบจะไม่มีตำหนิเลย ... เธอนึกย้อนกลับไปในโหมด Sins Belabor ที่เธอสามารถหลอกดาร์ก ชายหนุ่มธรรมดา ๆ ให้ติดกับได้ นับว่าเธอเองก็สามารถใช้ความสวยบนใบหน้าในการฆ่าคนได้เหมือนกัน นึกได้ดังนั้นจึงหยิบสมุดพกเล่มเล็กออกมาคลี่ออก ภายในเป็นข้อความที่เธอจดเอาไว้ตั้งแต่ที่ฟังการบรรยายของนกยูง หากแต่ไม่ใช่ข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่หรือรายละเอียดที่พิธีกรพูด หากแต่เป็นบันทึกที่เก็บพฤติกรรมของเพื่อนร่วมเกมเอาไว้ทั้งเจ็ดหน้า เธอนั่งลงก่อนที่จะบรรจงอ่านทีละคน ๆ เพื่อศึกษาพฤติกรรมแวดล้อมภายนอกของเพื่อน ๆ เพื่อเก็บไว้ใช้ยามจำเป็น และดูจากบันทึกนี้แล้ว ยังไม่มีใครที่สามารถดึงมาเป็นประโยชน์ออกมาใช้ได้เลยสักคนเดียว

     

    “ก็แค่พวกมีบาปธรรมดา” เธอพูดแค่นั้นก่อนที่จะปิดสมุดพกเก็บเข้ากระเป๋าเครื่องสำอางและเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเป็นปกติที่สุด

     

    ทันทีที่เธอเดินออกมา บรรยากาศในห้องพักผู้โดยสารเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนเปิดช่องใส่กระเป๋ากันให้วุ่นวาย บงคนก็นั่งลงบนเบาะไม่ได้ทำอะไรเหมือนคนอื่น ชายหนุ่มสองสามคนที่อยู่ในเก็บต่างเองก็เปิดดูช่องเก็บกระเป๋าเช่นกัน

     

    “มีเรื่องอะไรเหรอ?” อควาตัดสินใจเดินเข้าไปถามหญิงสาวที่ดูจะมีพิษภัยน้อยที่สุดในเกมเท่าที่เธอสังเกตดูเมื่อครู่

     

    “กระเป๋าเดินทางพวกเรา .. หายไป” เธอพูดสั้น ๆ ก่อนที่จะเดินไปดูตามช่องเก็บกระเป๋าล็อคอื่นเพราะเธอคิดว่ามันอาจจะกลิ้งไปอยู่อีกที่ก็เป็นได้ ทุกคนเองตอนนี้ต่างก็วุ่นวายอยู่กับการหาสัมภาระของตัวเอง อควาจึงเดินกลับไปยังที่นั่งของตนและเปิดช่องเก็บประเป๋าออก

     

    กระเป๋าเดินทางของเธอเองก็หายไปเช่นกัน ....

     

    “ใครเอากระเป๋าของฉันไป ... ฉัน ... ฉันหากระเป๋าไม่เจอแล้ว” หญิงสาวผมทองบีบน้ำตาก่อนที่จะซบลงบนเบาะสีแดงภายในห้องพักผู้โดยสาร

     

    “ใครต้องเล่นตลกกับพวกเราแน่ ๆ” วาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หากแต่สมองก็กำลังวิเคราะห์สถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น เช่นเดียวกับบลูเบลล์ที่กำลังหาที่มาหรือกลไกที่ทำให้กระเป๋าของพวกเขาล่องหนหายไป

     

    ตอนนี้พวกกำลังงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า กระเป๋าทั้งแปดใบของบรรดาผู้เข้าแข่งขันหายไปโดยที่ไม่มีใครรู้เรื่อง ความแปลกประหลาดบนเครื่องบินลำนี้แสดงให้เห็นแล้วว่ามีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล ระหว่างการค้นหากระเป๋าของทั้งหมด หญิงสาวเหลือบไปเห็นบางอย่างตกอยู่ใต้เบาะของใครคนหนึ่ง ตอนนี้พวกเขาเริ่มแตกตื่นเกี่ยวกับปรากฏการณ์แปลก ๆ นี้ ขนมผิงก้มลงหยิบสิ่งที่ว่านั่นออกมา

     

    มันคือจดหมายที่มีโลโก้ของรายการแปะเอาไว้ ....!!

     

    TO BE CONTINUED ….

     

    THE'KITTA .

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×