คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : - พลุสีแดง
REALITY 8
เกมกระชากวิญญาณ ภาค “ ดินแดนฅนบาป “
SINS BELABOR
เขาเดินวนรอบตัวของหญิงสาวไปมาก่อนที่จะมองตั้งแต่หัวจรดเท้า หญิงสาวเองก็ตั้งการ์ดในการป้องกันตัวเป็นอย่างดี เธอเองก็ไม่พลาดเช่นเดียวกัน สิ่งที่ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าเธอคือบาปโทสะคงจะเป็นเพราะเป้ที่ปิดไม่สนิท ทำให้หูตุ๊กตาหมีสีแดงโผล่ขึ้นมา ส่วนตัวของชายหนุ่มเองก็ถือมันไว้อยู่แล้ว นี่คงจะเป็นคู่ต่อสู้คู่แรกของเกมที่ได้สู้กันจริง ๆ เลยก็ว่าได้
สายฝนยังคงตกไม่ขาดสาย เสียงผ่าของสายฟ้าที่ฟาดฟันอยู่ด้านบนความมืดมิดนั้นไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับคนทั้งสองเลย ตอนนี้ตัวแทนจากบาปโทสะกำลังจะห้ำหั่นกันเพื่อเหลือตัวแทนเพียงคนเดียวเท่านั้น สิ่งที่พวกเขาคิดเหมือนกันเลยนั่นคือ เขาต้องชนะ
“ฉันชื่อวิทย์ ยินดีที่ได้รู้จัก” เขากล่าวก่อนที่จะวิ่งเข้ามาพร้อมกับขวานในมือ
“ฉันชื่อบอลลูน” เธอเอี้ยวตัวหลบออกไปด้านข้างก่อนที่จะเอียงคอราวกับเย้ยหยันการโจมตีของชายหนุ่ม เขามองหน้าของหญิงสาวอย่างชอบใจราวกับเห็นของเล่นชิ้นใหม่
“มันต้องสนุกกว่าเกมออนไลน์แน่ๆ!!” วิทย์โพล่งก่อนที่จะวิ่งเข้ามาอีกครั้ง
หากแต่ครั้งนี้บอลลูนเอี้ยวตัวไปทางด้านขวาก่อนที่จะคล้องคันธนูเข้าไปในหัวพร้อมกับโก่งมันและปล่อยอย่างสุดแรง ส่วนที่เป็นไม้ของอุปกรณ์การยิงระยะไกลและแข็ง เมื่อถูกฟาดลงที่ท้ายทอยของคนทำให้ผู้ที่โดนได้รับบาดเจ็บพอสมควร วิทย์ที่โดนไปเต็ม ๆ ถึงกับมึน ได้ทีของหญิงสาว เอรีบกระชากขวานออกจากมือของเขาก่อนที่จะจามลงกลางศีรษะอย่างแม่นยำพร้อมพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าพอดิบพอดี เธอมั่นใจว่าครั้งนี้เธอจะต้องไม่แพ้อย่างแน่นอน เพราะว่าเธอเป็นคนจัดการบาปโทสะด้วยตัวของเธอเอง
วิทย์ที่ถูกขวานจามลงถึงกับทำอะไรไม่ถูก เลือดไหลซึมออกมาจากแกนของหัวกะโหลก นัยน์ตาเหลือกค้างก่อนที่จะล้มลง บอลลูนได้ทีจึงใช้เท้ายันเข้าที่หัวก่อนที่จะออกแรงดึงขวานออกมาจากศีรษะและจามลงไปอีกหลายต่อหลายครั้งจนแน่ใจว่าเหยื่อตรงหน้านั้นตายสนิทอย่างแน่นอน ฟ้าเกิดส่งเสียงดังพร้อมกับแลบออกมาครู่หนึ่ง แวบนั้นใบหน้าของเธอกำลังยิ้มอย่างภาคภูมิใจในความเลือดเย็นของตัวเธอเอง
ฟิ้ว!
บางอย่างถูกจุดและเป็นชนวนสีแดงพุ่งขึ้นฟ้าก่อนที่จะระเบิดออกมาเป็นประกายสีแดงอย่างสวยงามท่ามกลางท้องฟ้าสีดำสนิทและมืดมนนั้น นี่คือพลุดอกแรกที่ถูกจุดในเกมการแข่งขันในครั้งนี้ พลุแห่งความโทสะจากหญิงสาวที่ยิ้มร่าด้วยความภาคภูมิใจ
“บาปโทสะได้ผู้ชนะแล้วสินะ” ชายหนุ่มมองพลุสีแดงที่ถูกจุดขึ้นมาเมื่อครู่ผ่านหน้าต่าง เขาถอนหายใจก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องกิจการนักเรียน เมื่อสำรวจให้แน่ใจแล้วว่าไม่มีใครจึงเดินเข้าไปในห้องนั้นอย่างไม่รอช้า
จังหวะนั้นเอง ร่าบางจากใครคนหนึ่งเกาะเข้าที่หัวไหล่ ด้วยความตกใจ ชายหนุ่มจึงสะบัดร่างนั้นร่วงลงไปกองกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ชายหนุ่มสังเกตเห็น ตัวเธอเปียกโชกไปด้วยน้ำที่คาดว่าน่าจะเป็นฝน เขารีบไปพุงร่างของเธอขึ้น ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวหมดแรง
“นายมีขนมอะไรไหม ฉันหิวจะแย่แล้ว” เธอกล่าวด้วยเสียงแหบพร่า เขามองก่อนที่จะยิ้มมุมปากและพาเธอเข้าไปหลบในห้องกิจการนักเรียนก่อน
“เธอ .. เอ่อมาจากไหนน่ะ?” เขาถามพลันส่งขนมปังที่ติดกระเป๋าให้หญิงสาว เธอรับมันมาก่อนที่จะรีบแกะและกินอย่างไม่รอช้า
“ฉันชื่อแคนดี้ ... มาจากห้องพยาบาลตรงโน้น ฉันไม่เจอใครเลยสักคนก็เลยกะว่าจะมาหาอะไรที่ห้องกิจการนักเรียนสักหน่อย อย่างน้อยน้ำสักแก้วก็คงจะโอเค” หล่อนกินขนมปังหมดในพริบตาก่อนที่จะค่อย ๆ ลุกไปเปิดตู้เย็นและคว้าน้ำออกมาหนึ่งขวดก่อนที่จะมานั่งข้างชายหนุ่ม
“บลูเบลล์” เขายิ้มก่อนที่จะยื่นมือมาทำความรู้จัก หญิงสาวรับการตอบรับเป็นอย่างดี เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อยที่ตอนนี้เธอมีเพื่อนร่วมทางอีกหนึ่งคน โดยที่เธอไม่รู้เลยสักนิด ว่าเขาเองนั่นล่ะคือคู่ต่อสู้คนสำคัญของเธอ
ในเวลาเดียวกันนั้น หญิงสาวแว่นโตเดินไปตามชั้นสามเพื่อตามหาคู่ต่อสู้อย่างเงียบเชียบ จนกระทั่งได้ยินพลุสีแดงถูกจุดขึ้นจึงทำให้เธอรู้ว่ามีคนถูกกำจัดไปแล้วหนึ่งราย แต่เพียงแค่เธอไม่ได้เห็นว่าพลุนั้นเป็นสีอะไร เมื่อแน่ใจว่าชั้นที่สามไม่มีใครแล้วเธอจึงเดินกลับลงมาที่ชั้นสอง ในตอนนั้นเองที่เธอมองเห็นอะไรบางอย่างอยู่ที่ปลายบันใด ใครบางคนที่นอนสลบเหมือดอยู่ที่พื้น ด้วยความสงสัยระคนระแวงไปในตัว เธอค่อย ๆ ก้าวลงบันใดมาช้า ๆ
“ช่วยด้วย ... ฉัน ...” หญิงสาวเสียงแหบพร่าพูดขึ้น เธอเดินเข้ามาหาหากแต่ไม่ยักกับจะช่วยอะไร หญิงสาวค่อย ๆ จับราวบันใดพยุงตัวขึ้น
“ใครทำเธอ?” นั่นคือประโยคแรกในการสนทนาของแชร์
“ฉันมองไม่เห็น .. ฉันเห็นแต่ว่า ผู้หญิงที่มีตุ๊กตาวัวเป็นคนทำร้ายฉันเมื่อกี้ มันมาถามหาคู่ต่อสู้ของมัน พอฉันไม่รู้ มันเลยฟาดหัวฉัน” เธอเอ่ย
ผู้หญิงที่มีตุ๊กตาวัว ...
“มันไปทางไหน?” แชร์หันหลังไปมองที่ตีนบันใดที่เธอเพิ่งลงมาอีกครั้ง คราวนี้เธอหยิบเอากรรไกรตัดหญ้าที่เหน็บเข็มขัดนั้นมาไว้ในมือ ตอนนี้เธอรู้ข้อมูลเพิ่มเติมจากหญิงสาวปริศนาแล้วว่าคู่ต่อสู้ของเธออยู่ในอาคารวิทยาศาสตร์นี่แหละ
“อยู่ทางนี้” เสียงของหญิงสาวดังกระซิบผ่าหูของหล่อนจนเธอรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกจากน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความน่ากลัวอย่างแปลกประหลาด เธอหันไปตามเสียงเรียกของคู่สนทนาจนกระทั่งปะทะหน้าเข้าอย่างจัง
มือของหญิงสาวจับอาวุธแน่นก่อนที่จะเล็งไปที่หน้าอกด้านซ้าย นิ้วชี้กดลงที่ไกปืนอย่างแรงจนตะปูปลายแหลมก้านยาววิ่งออกมาตามแรงดีดของกลไกภายในตัวปืน มันเจาะทะลุเสื้อสีครีมผ่านเข้าไปในผิวหนัง เสียงนั้นช่างเงียบเชียบหากแต่แชร์กลับได้ยินมันอย่างชัดเจน
ตะปูวิ่งผ่านเข้าไปยังขั้วหัวใจ ก่อนที่ดอกสองตามเข้าไปติด ๆ เหยื่อสาวอ้าปากค้างก่อนที่จะเข่าทรุดลงไปกับพื้น เลือดซึมเลอะเสื้อสีครีมนั้นจนเป็นดวงสีแดงฉาน ใบหน้าที่น่าสงสารจับใจของหญิงสาวตรงหน้าเปลี่ยนไป เป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความอันตรายและน่ากลัว
“คนที่มีตุ๊กตาวัวอยู่ในมือ .. คือฉันนี่ไง!!” เธอกล่าวเสียงสูงก่อนที่จะบรรจงกระทืบเข้าที่ใบหน้าของหญิงสาวสองสามครั้ง แว่นตากรอบหนาร้าวจากการสะเทือนของแรงกระแทกเมื่อครู่ ฟันและเลือดไหลออกมาผสมกันเปรอะพื้นไปหมด เมื่อเธอกระทบจนหน้านั้นเยินหนำใจและแน่ใจว่าเหยื่อนั้นตายแล้ว เธอจึงหยิบเอากรรไกรตัดหญ้าจากมือของแชร์มาเสียบไว้ที่เอวก่อนที่จะเดินร้องเพลงลงมาชั้นล่างอย่างสบายใจ
และแล้วพลุน้ำเงินก็ถูกจุดขึ้นอีกครั้งด้วยเวลาที่ห่างกันไม่หนึ่งชั่วโมง ....
หญิงสาวที่ออกมาจากอาคารศิลปะตอนนี้กำลังตั้งหน้าตาวิ่งหาเหยื่อ บาปแห่งริษยา ตอนนี้เธอถือตุ๊กตากบของวาเอาไว้มือ หากเจ้าของตุ๊กตาหมีริษยามาเจอก็ค่อยแกล้งหลอกให้ตายใจแล้วฆ่าทิ้งซะ แผนการของวาช่างแยบยลจริง ๆ หญิงสาวคิดว่าตนโชคดีมากที่ได้เจอกับชายหนุ่มอัจฉริยะคนนั้น ด้วยความที่กำลังสบายใจทำให้เธอสะดุดก้อนหินที่หน้าห้องพยาบาลจนตุ๊กตากระเด็นหลุดมือไป หัวเข่าถลอกเป็นแผล เธอรีบปัดฝุ่นก่อนที่จะคลานไปหยิบเอาตุ๊กตากบ ในตอนนั้นเองที่ชาชองใครบางคนเหยียบเข้ากับตุ๊กตา กะทิเงยหน้าขึ้นมามองร่างนั้น หญิงสาวยืนเท้าเอวก่อนที่จะเปรยเบา ๆ
“เธอสินะ ... เจ้าของตุ๊กตากบ บาปโลภะคู่กับฉัน?” ยังไม่ทันทีกะทิจะได้อธิบายถึงแผนการระหว่างเธอกับวา หญิงสาวง้างมือไปอย่างแรงและตรงเข้าที่ใบหน้าอย่างแม่นยำ
เพี๊ยะ!!
TO BE CONTINUED …..
.
ความคิดเห็น