คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #79 : Tuesday : เขตที่หนึ่ง
REALITY SEASON 7
ตอน : ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร
“WEEK 4”
เกมของเรานั้นจะเป็นเกมตามล่าหากุญแจทั้งสองดอก ซึ่งดอกแรกนั้นจะอยู่ที่บึงหลังป่าต้องสาปแห่งนี้ ส่วนอีกดอกจะอยู่ในโรงทอผ้า ซึ่งแน่นอนว่ากล่องปริศนานั้นจะอยู่ในโรงทอผ้าเช่นกัน กุญแจดอกที่สองนั้นจะอยู่ในไข่ของจระเข้ตัวใดตัวหนึ่งในบรรดาไข่ทั้งสิบสามฟอง ที่กำลังจะเตรียมฟักในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ ...
“เลือกเพื่อนออกมาจากเกมหนึ่งคน!”
มิ้วรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าภารกิจในครั้งนี้ เธอจะต้องทิ้งใครคนใดคนหนึ่งเอาไว้ในโรงงานทอผ้าเพียงคนเดียวเพื่อรอให้ไข่จระเข้ฟัก ความลังเลเริ่มเข้ามาแทนที่ นั่นคือการตัดสินใจครั้งสำคัญของการเล่นเกมในสัปดาห์นี้ว่าเธอจะเลือกใครออกมาจากเกมเพื่อทำหน้าที่เฝ้าไข่จระเข้ที่กำลังจะฟักออกมาเพื่อหาทางเอากุญแจออกมาจากลูกจระเข้ที่ทางรายการได้นำไปใส่ไว้เมื่อหลายปีก่อนเพื่อโครงการนี้โดยเฉพาะ
เวลาเริ่มเดินทางมาถึงตอนบ่ายแก่ ๆ ของการเล่นเกมในสัปดาห์ที่สี่ กลุ่มหนุ่มสาวทั้งหกคนต่างเดินเข้ามาในเขตของป่าต้องสาปตามที่อัคราได้ขนานนามให้แก่สถานที่ที่น่าวังเวงแบบนี้
ต้นไม้ใบหญ้าต่างแข่งกันขึ้นรกสูงจนระดับเท่ากับหัวเข่าของพวกเขา เสียงสวบๆดังป่านดงหญ้าที่เกะกะทางของพวกเขา ตอนนี้พวกเขาเพิ่งเริ่มเดินทางเข้ามาในเขตเพียงนิดเดียวเท่านั้น
ก่อนที่เข้ามาในป่าต้องสาปนี้ อัคราได้บอกกับผู้เข้าแข่งขันทุกคนถึงประวัติของป่าที่แสนจะน่าขนลุก ป่านี้เป็นป่าที่ตั้งอยู่ด้านหลังสุดของปราสาท มีขนาดกว้างพอ ๆ กับเนื้อที่ของปราสาท ต้นไม้และผลไม้ในนี้จะเป็นพืชผลที่ไม่เคยเจริญเติบโตตามท้องถิ่นของบ้านเรา นับว่าเป็นอันตรายมากสำหรับคนที่ต้องการจะลองผลไม้ที่แสนจะเย้ายวนพวกนี้ ต้นไม้ในป่าจะขึ้นสูงจนเบียดกันทำให้ไม่สามารถมีแสงแดดส่องเข้าถึง ทำให้บริเวณพื้นดินของป่านั้นจะเต็มไปด้วยกลิ่นของความอับชื้น เนื้อดินบนพื้นจึงเป็นเนื้อดินที่มีลักษณะเป็นดินเหนียว
นอกจากพืชพรรณธรรมชาติที่อันตรายแล้ว ในป่าต้องสาปยังมีบรรดาสัตว์ป่าที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไรนัก พวกมันชอบสันโดษ ป่าแห่งนี้แหล่ะจะเป็นป่าที่มีพวกสัตว์หายากเยอะพอสมควร เนื่องจากพื้นที่นี้ปล่อยให้รกร้างมานาน นักธรณีวิทยาและนักสำรวจพันธุ์ไม้หลายคนพยายามเข้ามาหาข้อมูลของป่าหลังปราสาทเพื่อใช้ในการศึกษาและทำวิทยานิพนธ์ต่างๆ
หากแต่ว่าไม่เคยมีใครได้กลับออกไปเลยสักคน .....
ไอดินและความหนาวเย็นเริ่มจับไปทั่วทั้งผืนป่า เจ้านายพยายามลูบแขนของตัวเองบ่อยครั้งเพื่อให้ร่างกายรู้สึกอบอุ่นขึ้น
สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญระหว่างการทำภารกิจนั่นคือ ป้องกันอันตรายจากความหิวโหยของตนโดยมีผลไม้และพืชผลมากมายเป็นตัวล่อตาล่อใจ และยังต้องระวังสัตว์ป่าหายากที่เข้ามาเล่นงานพวกเขา ในมือของทุกคนจะมีตะเกียงไฟและอาวุธคนละอย่างที่ติดอยู่ในมือ อัคราเป็นคนมอบให้หลังจากที่จัดแจงเรื่องของภารกิจเรียบร้อยแล้ว
“ยิ่งเดินเข้าไปยิ่งมืด ....” อิซะเปรยเบา ๆ ก่อนที่จะมองซ้ายมองขวาเพื่อระวังอันตรายจากสิ่งที่คอยเล่นงานพวกเขาได้ตลอดเวลา
“พวกเราต้องระวังตัวไว้ให้ดีนะ .... ที่นี่อันตราย” มือขวาของเจ้านายกำขวานเอาไว้แน่น
ถึงนายไม่ต้องบอกฉันก็ต้องทำแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ อายะมองเด็กหนุ่มหน้าตาดีด้วยหางตาก่อนที่จะกลับมาดูทางต่อ
ภารกิจของพวกเขาทั้งหกคนคือการตามล่าหากุญแจโบราณที่อยู่ในบึง ตอนใต้สุดของป่าต้องสาป ระหว่างทางพวกเขาต้องคอยระวังการโจมตีของสัตว์เจ้าของถิ่นได้แต่ละเขต ถ้าจำไม่ผิดอัคราเคยบอกไว้ว่าป่านั้นจะแบ่งเป็นสองเขตเท่านั้น และแต่ละเขต เจ้าป่าก็จะไม่เหมือนกัน แบ่งตามความดุร้ายของพวกมัน
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเขตแรก
พวกเขายังคงมุ่งหน้าไปตามแผนที่โดยที่มิ้วนั้นเป็นคนกางแผนที่และนำหน้าพวกเขาไป ในหัวของเธอเอาแต่คิดเรื่องของกระต่ายไม้ที่ยังคงค้างคาใจ และเรื่องของสมาชิกหนึ่งคนที่ไม่ได้มากับเรา เธอคิดถูกแล้วที่ให้เขาคนนั้นอยู่ในโรงทอผ้า
เธอเลือกที่จะทิ้งมาริสซ่าเอาไว้เพียงลำพัง
“ป่านนี้ดาร์ลิ้งของฉันจะเป็นยังไงบ้างนะ คงนั่งคิดถึงฉันอยู่แน่ ๆ” เจ้านายยิ้มปากกว้าง
“ผมว่าเธอน่าจะดีใจที่ไม่มีคุณมากกว่านะครับ ” เสียงของวัชรดังขึ้นด้านหลังของเจ้านาย สีหน้าของวัชรเรียบเฉย วันนี้เขาเอาหุ่นกระบอกตัวใหม่มาออกล่าโดยที่ปล่อยตัวเก่าให้พักผ่อนอยู่บนเตียง เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาเล่นเกม แต่เขาต้องการมาตามหา Collection ให้กับเพื่อนใหม่ของเขาที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์
“ทำไมจะไม่คิดถึง ฉันออกจะหล่อ” เขายังไม่เลิกพูดจากวนประสาท
“นายคิดไปเอง .... หรือว่าที่บ้านนายไม่มีกระจกส่องหน้าตัวเองหรือเปล่า” อลิซเปรยขึ้นเพราะจะเริ่มรำคาญกับเขาที่พูดมากตลอดทาง
“แล้วเธออย่ามาชอบฉันแล้วกันนะแม่ผมทอง ...”
“หึ!” เธออุทานในลำคอก่อนที่จะจ่อดาบไว้ที่คอของเจ้านาย เขาหยุดชะงัก อลิซจ้องมองหน้าของเขาก่อนที่จะเลียริมฝีปากเบา ๆ
“อย่ามาตลกกับฉัน ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนาย!” เธอกัดฟันด้วยความโมโหจนมิ้วต้องเดินเข้ามา
“ใจจริงฉันก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะคะ แต่ขอร้องล่ะ! รีบทำภารกิจให้เสร็จดีกว่า ... อย่ามัวแต่กัดกันเป็นพวกสี่ขาเลยนะคะ มันน่าเบื่อ!” เธอกระแทกคำในประโยคหลังก่อนที่จะหันไปมองทั้งคู่ อลิซชอบประโยคของหล่อน เธอลดดาบลง
“เธอว่าฉันว่าเป็นหมาเลยเหรอ ...” คราวนี้เจ้านายเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นมิ้วแทน
“ถ้าคุณยังมีสมองพอ คุณจะรู้ว่าในโลกใบนี้ มีสัตว์เป็นพัน ๆ ชนิดที่มีสี่ขา ไม่ใช่หมาแค่อย่างเดียว” เธอยิ้มอย่างผู้มีชัย
“ดูท่าว่าจะเจ้าบทเจ้ากลอนจังเลยนะ ... หัวหน้าราชวงศ์” อายะมองหน้าของมิ้วอย่างไม่แยแส
อายะและมิ้วไม่ค่อยจะชอบหน้ากันเท่าไร เธอคิดมาตลอดว่ามิ้วเป็นคนที่แย่งตำแหน่งอันสูงศักดิ์ เธอเกลียด ... เกลียดคนที่แย่งอะไรไปจากเธอ อลิซเองก็เหมือนกัน เธอต้องเหนือกว่าอลิซและมิ้วให้ได้
“ต้องต่อท้ายด้วย หัวหน้าราชวงศ์สองสมัยติดมากกว่านะคะถึงจะถูก” มิ้วพูดก่อนที่จะอมยิ้มอย่างภาคภูมิใจ หากฟังดูดีๆแล้ว มันเป็นคำพูดที่ดูถูกหากแต่ว่าน้ำเสียงของเธอดูเหมือนคนปกติมากกว่า
สวบ!
ท่ามกลางการทะเลาะวิวาทของพวกเขานั้น กลับมาบางอย่างส่งเสียงอยู่ไม่ไกลจากพวกเขาเท่าไรนัก วัชรและอิซะมองหน้ากันก่อนที่จะเริ่มกระชับอาวุธของตัวเองให้พร้อม เจ้านายได้แต่ยิ้ม เขากำลังจะได้ออกกำลังกายวอร์มอัพหลังจากที่ไม่ได้ทำร้ายใครมานานแล้ว อิซะเองก็ได้แต่มองรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง
“ทีนี้หยุดทะเลาะได้แล้วเหรอ?” อิซะเยาะเย้ยพวกเขาที่ไม่ได้สนใจคำพูดของอิซะเลย
ทะเลาะกันเหมือนเด็ก ๆ
เสียงคืนจากฟ้าร้องเริ่มดังขึ้นเป็นสัญญาณให้รู้ว่า อีกไม่นาน ฝนกำลังจะตั้งท่าตกลงมาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ วกเขาไมได้สนใจในเสียงร้องของท้องฟ้าที่กลายเป็นสีเทาหม่นนั้นเลย สายตาของพวกเขาจ้องมองไปคนละทิศทางเพื่อจับที่มาของเสียงประหลาดที่ว่านี้
ความสงสัยของพวกเขาถูกเฉลยขึ้น เจ้าของเสียงประหลาดนั้นก้าวเดินออกมาจากมุมป่ามืดนั้น รูปร่างใหญ่โตของมันทำเอาพวกเขาต้องจ้องมองสิ่งนั้นเป็นตาเดียวกัน
สัตว์ป่าหายากตัวแรกปรากฏออกมาจากมุมป่าแห่งนั้น ที่สำคัญ เงาตระคุ่มเริ่มออกมารอบ ๆ ตัวของพวกเขา จากหนึ่งตัว เป็นสอง สาม สี่ เรื่อย ๆ จนนับจำนวนได้
แปดตัว ....
“ตัวอะไรน่ะ ...” วัชรจ้องมองบางสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ชัดเจนนัก หากแต่ว่าอลิซกลับเดาออกว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร เธอเคยเห็นมันในป่าแห่งนี้เพราะเคยถูกว่าจ้างให้ไปฆ่าหัวหน้าพราน
“สงสัยว่ามาริสซ่าจะเจอเพื่อน ๆ แล้วล่ะ เสียดายที่เธอไม่ได้มาด้วย” อลิซบ่นอุบก่อนที่จะหัวเราะในลำคอ
“ว่าแต่มันเป็นตัวอะไรกันน่ะ?” เจ้านายเลิกคิ้วอย่างฉงน อลิซหันมามองเข้าก่อนที่จะเปรยเบา ๆ
“แรด Jarvan Rhino!” นั่นคือชื่อของสัตว์ป่าตัวแรกในเขตที่หนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าดุร้ายและหายากที่สุดในเขตป่าต้องสาปเขตแรก
ความคิดเห็น