คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 : Wednsday : เมนูโชกเลือด
REALITY SEASON 7
ตอน : ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร
“WEEK 2”
ที่นี่ไม่มีเนื้อปลาและเนื้อไก่ .... หาของที่คิดว่าคล้ายที่สุดออกไปเท่านั้น .....
“นี่ .. อย่าบอก นะว่า ....” เธอพอจะรู้แล้วว่าเธอควรจะต้องทำอะไรกับสัตว์พวกนี้
ต้องหาสัตว์สักคอกเพื่อแทนที่ไก่และปลา .... ด้วยการฆ่าสดๆ
สายตาของเธอค่อย ๆ หันไปยังท่อนเหล็กที่วางอยู่ สองมือหยิบมันมาอย่างชั่งใจพ่อนที่จะหันกลับไปยังบรรดาคอกสัตว์ แมวและสุนัขต่างส่งเสียงร้องกันราวกับรู้ว่าอีกไม่นานพวกมันกำลังจะถูกเชือด เสียงแห่งการอ้อนวอนนั้นดังไปทั่วทั้งโสตประสาทของเธอ
หากแต่ว่าเธอกลับเคาะท่อนเหล็กเข้ากับคอกของพวกมันจนพวกมันต่างกระโดดหนีรวมกันไปอยู่มุมกรงด้านใน เธออมยิ้มอย่างสนุกสนานก่อนที่จะเปรยเบา ๆ
“จะเอาเนื้ออะไรไปแทนดีล่ะ ....Rabbit , dogs , cats หรือว่าจะเจ้าตัวเลื้อยนี้ดี ” เธอมองดูพวกมันที่กำลังหวาดกลัวอยู่ เห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้
“ปลาดอลลี่ เนื้อนุ่ม ๆ น่าจะใช้เนื้อกระต่ายนะ คงจะอร่อยอยู่ ส่วนของที่ใช้แทนไก่ เอาเป็น .... เนื้อของลูกแมวแล้วกันนะ” หลังจากที่เธอตัดสินใจได้แล้วว่าควรใช้อะไรแทนเนื้ออะไร เธอจึงค่อย ๆ กระโดดเข้าไปในกรง
สองตาของเธอมองเห็นลูกแมวตัวน้อยน่ารัก หน้าตาไร้เดียงสาของมันทำเอารอยยิ้มบนใบหน้าของมาริสซ่าปรากฏขึ้น
“ลูกแมวน้อย มาหาแม่หน่อยเร็ว ....”
หางของมันกระดิกไปมา สี่เท้าของสัตว์เล็กวิ่งเข้ามาในอ้อมกอดของหญิงสาว เธออุ้มมันอย่างเอ้นดูก่อนที่จะเดินออกมาจากคอกและตรงไปยังเก้าอี้ตรงหน้า
“วางไว้ตรงนี้ก่อนนะ” ลูกแมวดีใจที่ได้ออกมาจากคอกนั้น มันวิ่งวนอยู่บนเก้าอี้อย่างสนุกสนานตามประสาเด็ก ๆ ส่วนมาริสซ่านั้น เธอเดินกลับไปเอาท่อเหล็กที่วางอยู่มาไว้ในมือ
“Sorry นะ ... I don’t choose” เธอขยิบตาให้กับลูกแมวน้อยก่อนที่จะง้างท่อเหล็กเหนืออากาศ
โบล๊ะ!
ท่อเหล็กนั้นกระแทกลงบนกะโหลกน้อย ๆ ของลูกแมวไร้เดียงสา กะโหลกหน้าของมันยุบลงตามความรุนแรงของท่อเหล็ก เลือดสีแดงเข้มทะลักออกมาจากรูหูทั้งสองข้าง ดวงตาใสแป๋วกระเด็นทะลักออกมาด้วยการตีท่อนเหล็กภายในครั้งเดียว
“เมี้ยวววววว ...” มันยังคงร้องโอดครวญออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะมันยังไม่ตายสนิทดี
“นี่ฉันยังมือหนักไม่พอหรือเนี่ย!” มาริสซ่าบ่นอุบก่อนที่จะฟาดลงไปซ้ำแล้วจนร่างของมันแน่นิ่ง เธอหยิบร่างของมันขึ้นมาก่อนที่จะวางลงบนเครื่องถลกหนังสตว์บนโต๊ะและปล่อยให้เครื่องทำงานต่อไป ระหว่างที่รอให้เครื่องเดินหน้า เธอก็กลับเข้าไปในคอกอีกครั้ง
เพื่อเลือกเหยื่อตัวต่อไป ....
ทางด้านของมิ้ว หลังจากที่เธอขอแยกตัวกับยะหยาและมาริสซ่าเพื่อมาในโกดังของโซนเก็บผัก เธอเดินวนไปวนมาอยู่ในโซนนี้หลายต่อหลายครั้งเพื่อศึกษาข้อมูลรายละเอียดของผักแต่ละชนิด เพราะในโกดังแห่งนี้มีผักที่ขาดไปจากเมนู นั่นคือ
บล็อกโคลี่และผักโขม ....
เธออมยิ้มก่อนที่จะรีบเดินเข้าไปยังโกดังเก็บผักอีกครั้ง ตอนนี้เธอต้องหาผักชนิดอื่นมาแทนบล็อกโคลรี่และผักโขม สายตาของเธอเหลือไปเห็นผักบางอย่างที่วางอยู่ในตระกร้าสานเหนือศีรษะของเธอ รูปร่างของมันเป็นเห็ดสีขาวที่ปลาย ส่วนโคนนั้นเป็นสีแดงพร้อมด้วยลายจุดสีขาวช่างดูมีสีสันที่น่ากินมาก
เท่าที่เธอเคยจำได้จากตำราที่เคยอ่านในห้องของลุง มันคือ เห็ดหมากน้ำแดง ซึ่งเห็ดชนิดนี้เป็นสารพิษที่ทำให้เกิดอาการกับระบบทางเดินอาหารมีอาการ คลื่นไส้ อาเจียน และท้องร่วง เห็ดพิษในกลุ่มนี้มีมากมาย บางชนิดก็พบสารพิษว่าเป็นชนิดใดบ้างแล้ว และอีกหลายชนิดยังไม่มีการวิจัย ถ้าเด็กรับประทานเห็ดพิษกลุ่มนี้ปริมาณที่มากก็อาจถึงตายได้ นอกจากนี้เห็ดพิษชนิดเดียวกัน บางคนมีอาการแต่บางคนไม่แสดงอาการเมื่อรับประทานพร้อมกัน เห็ดพิษในกลุ่มนี้มีหลายชนิดเมื่อรับประทานดิบจะเป็นพิษ แต่ถ้าต้มสุกแล้วไม่เป็นอันตรายเพราะความร้อนทำให้พิษถูกทำลายหมดไป กลายเป็นเห็ดรับประทานได้
“ถ้าต้มสุกก็คงกินได้ ... แต่ถ้าเอาสุก ๆ ดิบ ๆ ล่ะ ... คงเข้าห้องน้ำกันเป็นแถวเลยสินะ” เธอนึกสนุกขึ้นมาก่อนที่จะรีบยกตระกร้ามาไว้ที่พื้น
เรียบร้อยไปหนึ่งอย่าง ทีนี้ก็เหลือของที่จะมาแทนผักโขม
หลังจากที่วางตระกร้าใส่เห็ดหมากน้ำแดงเอาไว้ สองเท้าของเธอก็เหลือบมองหาผักที่จะนำมาทำอาหารในครั้งนี้มากมาย มีทั้งคะน้า กระชาย ผักบุ้ง
ผักไร้สารพิษแบบนี้ เธอไม่นิยมนำมาทำอาหารเป็นแน่ ได้
“ได้เป็นเกียรติเข้าครัวทั้งที .... ต้องทำอาหารให้แปลกใหม่หน่อยสิเนอะ” ว่าแล้วเอก็เลือกผักออกมาจากโกดัง 2 ชนิด ความคิดของเธอเริ่มเกิดการลังเลขึ้น
ผักในมือข้างซ้าย คือ ผักหวานป่า ที่มีสีสันน่ารับประทาน ส่วนอาการเป็นพิษที่เกิดจากการรับประทานผักหวานมีพิษ คือ มึนเมา คลื่นไส้ อาเจียน กระหายน้ำ ทุรนทุราย บางรายอาการมากจะเจ็บในลำคอ เจ็บในท้อง หมดสติ
ส่วนตะกร้าใบที่สองนั้นจะเป็น ผักขี้หนอน ลักษณะของมันจะเป็นสีเขียวอมเทา ใบหนา มีหนามแหลมไม่ต่างอะไรกับผักหวานป่า ดอกอ่อนนั้นจะเป็นพิษ เมื่อกินเข้าไปทำให้เกิดอาการมึนเมา อาเจียนและอาจทำให้ถึงตายได้
“ถึงตายเลยเหรอ ....” เธอพิจารณาผักขี้หนอนอย่างชั่งใจ ดูท่าเหมือนว่าเธอจะชอบผักชนิดนี้มากกว่าผักหวาน
แต่ว่ามันถึงตายเลย ... ฉันอยากเห็นคนตายเพราะฆ่ากันเองมากกว่าจะต้องมาตายเพราะฝีมือฉัน ตายกันหมดเกมก็จบเร็วสิ ..... เธอคิดก่อนที่จะลากผักหวานป่าออกมาจากโกดังแทน
ผักหวานป่า ... เห็ดหมากน้ำแดง เมื่อลงมาเป็นส่วนผสมในอาหารแล้ว คงรสชาดไม่แตกต่างอะไรมากมายกับวัตถุดิบที่จะมาแทนที่หรอกนะ
“เริ่มทำอาหารได้แล้ว ....” มิ้วตะโกนลั่นโกดัง เป็นประโยคนัยๆให้รู้ว่าพวกเธอสมควรออกจากโกดังเก็บวัตถุดิบกันได้แล้ว
และนี่คือผักที่เธอเลือกมาแทนผักโขมและบล็อกโคลี่
“โอเคๆๆๆ เดี๋ยวจะตามออกไปนะ” ยะหยาส่งเสียงโต้ตอบกลับไป เธอลากเครือ่งปรุงออกมามากมายที่อยู่บนโกดังโดยใช้รถเข็นในมุมโกดังเป็นพาหนะในการวางเครื่องปรุงที่สำคัญเท่าที่มิ้วได้ส่งลิสต์รายการมาให้
สิ่งที่เธอยังคงหาไม่เจอนั่นก็คือเกลือ หลังจากที่เธอแยกกับมิ้วและมาริสซ่ามาแล้ว เธอใช้เวลาราวสิบนาทีในการหาเครื่องปรุง ในระหว่างที่เธอกำลังหาเครื่องปรุงที่ว่าอยู่นั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นข้อความที่แปะเอาไว้
ของที่ใช้แทนเกลือจะมีวางอยู่ที่ข้างซอสพริก มีให้เลือก 2 ชนิด สามารถใช้แทนกันได้
“ข้างซอสพริกเหรอ?” เธอทวนข้อความที่อยู่บนกระดาษก่อนที่จะละสายตาหันไปมองซอสพริกที่อยู่ไม่ไกลเท่าใดนัก
ในตอนนั้นเองที่เธอเหลือบไปเห็นเกลือที่ว่า หากแต่ว่าเกลือนั้นมันมีสีสันที่ค่อยข้างผิดเพี้ยนไปจากธรรมชาติของมัน
ไม่ใช่เกลือ!
เธอเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ ปรากฏว่าเกลือทั้งสองกระปุกมีวัตถุดิบที่แตกต่างกัน ซึ่งแน่นอนว่าใต้เกลือแต่ละกระปุกจะมีชื่อของมันบอกเอาไว้
“เกลือลิ้นกระรอกตากแห้ง ....” เธออ่านชื่อก่อนที่จะสังเกตว่าใต้ชื่อนั้นมีกรงกระรอกตั้งอยู่ กระน้อยตัวหนึ่งเกาะอยู่ที่กรงอย่างน่าเอ็นดู ที่กรงนั้นแปะด้วยข้อความบางอย่าง
ถ้าจะเอาเกลือลิ้นกระรอกตากแห้ง ต้องจัดการฆ่ากระรอกและเอาเลือดมาผสมกับเหลือเพื่อห้เกลือนั้นจับก้อน
“ฆ่ากระรอก ....” เธอตกใจก่อนที่จะหันไปดูอีกกรงหนึ่ง
กรงนั้นมีลูกไก่ตัวหนึ่งยืนกินอาหารอยู่ในกรงนั้น เธอจึงแหงนหน้าขึ้นไปเพื่อดูชื่อของเครื่องปรุงวัตถุดิบนี้ มันชื่อว่าเกลือตาไก่ ถ้าจะให้เดาต้องควักลูกตาของไก่ออกมาสินะ
“กระรอก .. กับไก่ ...” เธอคิดก่อนที่จะหยิบเกลือลิ้นกระรอกออกมาชิม เธอขบฟันเล็กน้อยก่อนที่จะหยิบเกลือตาไก่ออกมาชิมเช่นดียวกัน
ปรากฏว่าเหลือลิเนกระรอกมีความเค็มกว่า
“เกลือ รสชาติของมันต้องเค็มสินะ ....” เธออมยิ้มก่อนที่จะเอากระรอกออกมาจากกรง มันไต่ไปมาบนแขนของเธออย่างสนุกสนาน
“งั้นฉันเลือกแกแล้วกันนะ” ว่าแล้วเธอก็กำหัวของมันเอาไว้แน่นก่อนที่จะ
กร๊อบ!
กระดูกต้นคอของมันลั่น ร่างที่มันเคยไต่ไปมาหยุดชะงัก แขนขาของมันห้อยลงไป ลิ้นเริ่มจุกปากออกมา เธอใช้ปลายเล็บกดลงที่คอเพื่อเปิดช่องให้เลือดไหลออกมา จากนั้นเธอจึงคว่ำหน้าของมันลงให้เลือดไหลซึมเข้าไปในเกลือ มือหนึ่งเริ่มเหวี่ยงซากกระรอกทิ้งก่อนที่จะอีกมือหนึ่งจะเขย่าเกลือให้เข้ากัน
เพียงเวลาไม่กี่นาที มิ้วได้นำเอาผักสองชนิดมาวางไว้ที่โต๊ะกลาง ตามมาด้วยยะหยาที่ถือเกลือที่ปากขวดมีเลือดไหลซึมออกมา ส่วนมาริสซ่านั้น เธอเดินโซเซออกมาจากห้องในสภาพที่เลือดนั้นเต็มเสื้อไปหมด สองมือถือซากของลูกแมวที่โดนถลกหนังมาอย่างดีกับเนื้อกระต่ายที่ยังมีขนติดอยู่บ้าง มิ้วและยะหยาหันหน้ามาก่อนที่จะช่วยเธอถือสิ่งที่ ‘เคย’ มีชีวิตมาวางไว้บนโต๊ะ
“เริ่มเปิดมื้ออาหารกันเถอะ” มิ้วพูดก่อนที่จะเริ่มบรรเลงการทำอาหารต่อโดยที่ยะหยาและมาริสซ่าเป้นผู้ช่วยอยู่ห่าง ๆ
ทางด้านนอกหน้าต่างนั้น อายะยิ้มมุมปากก่อนที่จะเริ่มจดบันทึกทักษะที่พวกเธอทำเอาไว้
แบบบันทึกทักษะการดัดแปลงและการตัดสินใจ
R1 ยะหยา = มีการตัดสินใจในเวลาที่ฉับไว มีการตรวจสอบก่อนการกระทำ แต่ชั่งสงสารกระรอกตัวนั้นจัง ยังเด็กอยู่เลย ไม่น่าโดนเธอฆ่า
R3 มิ้ว = คิดไตร่ตรองได้อย่างรอบคอบ ใช้ความรู้ที่มีอยู่ในการตัดสินใจ ฉันชักไม่มั่นใจกับอาหารมื้อนี้แล้วสิว่ามันจะปลอดภัยหรือเปล่า
R7 มาริสซ่า = รู้จักคัดสรรสิ่งของที่มีความนุ่มให้คล้ายคล้ายกับของที่ต้องใช้คิดดี แต่ให้งานเธอยากไปหรือเปล่าอัครา
ความคิดเห็น