Reality 7 .:: ปริศนาราชวงศ์ปักษาธร ::. *Start*

ลำดับตอนที่ #19 : - อลิซ เจอราเมีย (อลิซ)

ใบสมัครร่วมเล่นเกมครั้งที่7

ชื่อ–นามสกุลของคุณ:อลิซ เจอราเมีย (Alice Geramia) แต่บางคนในแวดวงนักฆ่ามักจะเรียกฉันว่า Dark Alice (ดาร์ค อลิซ)

ชื่อเล่น: อลิซ

อายุ: 15

เพศ: หญิง

น้ำหนัก/ส่วนสูง: 40/175

ภูมิลำเนา: ปารีส ฝรั่งเศส

การศึกษา: เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ฮาร์วาร์ด

ศาสนา:-

งานอดิเรก: สะสมคอลเลคชั่น 'พิเศษ' ของฉัน/บรรเลงเปียโนและไวโอลิน บางทีก็อาจจะใช้พิณร่วมด้วย

โรคประจำตัว: -

สิ่งที่ชอบ: กลิ่นคาวเลือดอุ่นๆ ที่กระเซ็นเปื้อนหน้า ร่างไร้วิญญาณและเสียงกรีดร้องขอชีวิต
นั่นละอาหารชั้นดีของฉัน อ้อ บุหรี่มาร์โบโล่ก็ดีนะ 

สิ่งที่เกลียด: ผู้ชายสารเลวทุกคนบนโลกใบนี้

แฟ้มประวัติอาชญากร: ฉันไม่มีประวัติอาชญากร เพราะฉันไม่เคยทำอะไรโง่ๆ และบุ่มบ่ามให้ใครจับตัวฉันได้
แต่ถ้าถามว่าฉันทำร้ายคนไปเท่าไร 'มากเกินไป'ฆ่าคนไปเท่าไร ?'นับไม่ถ้วน' ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเท่าไร
เพราะรู้ตัวอีกที เลือดสารเลวพวกนั้นก็ปกคลุมร่างของฉันเสียจนมิดแล้ว...หึ
ไม่มีวันที่ฉันจะโดนจับ เพราะตระกูล'เจอราเมีย'สารเลวนั่นจะคอยกางปีกปกป้องฉันเสมอ

อ้อ...ที่ฉันพูดมานี่อย่าบอกใครซะล่ะ ถ้าไม่อยากเป็นหนึ่งในคอลเลคชั่นของฉันน่ะนะ.

ประวัติโดยละเอียด:

ฉันชื่ออลิซ เจอราเมีย เด็กสาวที่มีใบหน้างดงามดั่งเทพธิดา น่ารักใสซื่อและแสนจะอ่อนต่อโลก...และนั่นมันเรื่องเมื่อสองปีก่อน
ตระกูล 'เจอราเมีย' เป็นตระกูลชนชั้นสูงของฝรั่งเศส เรียกได้ว่าฉันเกิดมาบนกองเงินกองทอง เป็นที่อิจฉาของใครต่อหลายคน แต่ความเป็นจริงแล้ว พ่อของฉันวันๆ ก็เอาแต่หมกมุ่นกับงาน ส่วนแม่ถ้าไม่เข้างานสังคมสังสรรค์ก็เข้าสปาบ้าบอพวกนั้น ทว่าฉันก็ยังพยายามคิดในแง่ดีว่าพวกเขารักฉัน ฉันพยายามตั้งใจเรียนอย่างหนักจนในที่สุดก็จบมหาวิทยาลัยด้วยอายุเพียงแค่ 13 ปีเท่านั้น

ในวันรับประกาศนียบัตร พ่อและแม่ปรากฏตัวขึ้นที่นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย เป็นวันที่ฉันมีความสุขเหลือเกิน...และไม่ล่วงรู้เลยว่าวันนั้น...ก็คือจุดเริ่มต้นแห่งนรกบนดินของฉัน

ฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในห้องคับแคบและมืดมิด
ร่างเปลือยเปล่าและถูกมัดไว้ทั้งมือและเท้าด้วยเชือกสากๆ ที่เสียดแทงเข้าไปในผิวเนื้อจนเลือดไหลริน สองเดือนแห่งนรกบนดิน ฉันถูกผู้ชายชั่วช้าพวกนั้นทั้ง 33 คนรุมข่มขืนและทรมาน ทุบตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตาที่เบิ่งค้างของฉันในตอนนั้นมองเห็นอยู่เพียงแค่น้ำตาของตัวเองที่เอ่อล้นและเพดานสกปรก พร้อมร่างที่กระตุกสั่นไปตามจังหวะที่พวกนั้นกระแทกเข้ามาในร่างของฉัน เสียงหัวเราะอันหยาบช้านั่น...ฉันไม่รู้...ไม่รู้เลยว่าพ่อและแม่ที่ในที่สุดก็ช่วยฉันออกมาได้ในอีกสองเดือนถัดมานั้น 
สองคนนั้นถีบฉันลงไปในนรกขุมนั้นด้วยน้ำมือของตัวเอง

ใบหน้างดงามถูกสรรค์สร้างขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ร่างกายที่บอบช้ำและยับเยินถูกฟื้นคืนมาใหม่ น้ำคาวและหยาดเลือดที่เปรอะเลอะตัวถูกชำระล้าง เสื้อผ้าชั้นสูงถูกหยิบยื่นมาให้อีกครั้ง พวกเขาส่งฉันกลับเข้าสู่สังคมหน้ากากดังเดิม ฉันยิ้มระรื่น...ทั้งที่ในใจบอบช้ำเคียดแค้นแสนสาหัส
พวกเขาถีบฉันลงไป และดึงฉันขึ้นมาอีกครั้งเพียงเพราะพวกนั้นมันเป็นพวกสูงศักดิ์
พวกเขาฟื้นฟูร่างของฉันได้ แต่ไม่มีวันที่จะเยียวยาจิตใจอันยับเยินของฉันได้
พวกสารเลวพวกนั้นเมื่อต่อหน้าผู้คนก็เสแสร้งทำเป็นดี ทว่าลับหลังนั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับเดรัจฉาน สวะตัวหนึ่งดีๆ นี่เอง

หนึ่งปีถัดมาหมดไปกับการที่ฉันลุ่มหลงตกลงไปในศิลปะการต่อสู้ การใช้อาวุธ และความชั่วร้ายทุกชนิด
ฉันเรียนรู้อย่างหนัก เพื่อที่จะกลับมาแก้แค้นพวกมัน ฉันย่างเท้าออกไปจากบ้านหลังนั้นและไม่หวนกลับมาอีก
ออกเดินทางรอบโลกเพื่อเสาะแสวงหาเบาะแสของพวกมัน และปลิวชีวิตสวะนั่นไปอย่างช้าๆ...ใช้ทั้งมารยาและฝีมือการหลอกลวงในการหลอกล่อเอาข้อมูลและเบาะแสมาเพื่อจะฆ่าพวกมันให้ตายไปจากโลกใบนี้ซะ
จิตใจของฉันเริ่มด้านชาลงทีน้อยหลังจากผ่านสังคมโสโครกมามากมาย เรียกได้ว่าฉันในตอนนั้นมีเพียงแค่อาวุธคู่ใจและบุหรี่มาร์โบโล่เป็นเพื่อนคู่กายเท่านั้น และในช่วงนั้นเองที่ชื่อเสียงของฉันเริ่มเป็นที่รู้จักในวงนักฆ่าในฐานะของนักแกะรอยและจัดการฆ่าได้อย่างแนบเนียนและโหดเ้.ยมไร้ความปราณี

ฉันย่างเท้ากลับมาบ้านอีกครั้งพร้อมด้วยถุงผ้ากำมะหยี่ใบโตสีแดงสด ก้าวเท้าเข้าไปหาพวกเขาทั้งสองคนพร้อมกับเส้นผมสีทองเปื้อนเลือดและเสื้อผ้าที่พวกเขาจะไม่มีวันยอมให้ฉันใส่โดยเด็ดขาด ฉันมองพวกมัน....ทั้งสองคนสารเลวที่ส่งฉันลงนรกไปเมื่อหลายปีก่อน
"I'm back"
"Where do you go in many years ago Alice !" แม่กรีดเสียงแหลม "Those murdur...is you , RIGHT!"
"Yes...I'm gone because I want to kill all of those bastard by myself!!"
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหวานที่เย็นจับขั้วหัวใจ และโยนถุงกำมะหยี่สีแดงลงแทบเท้าของพวกมันสองคนนั้น
"This is my special collection for you...lady and gentleman."และหลังจากนั้น ฉันก็เดินออกมาโดยไม่คิดจะกลับเข้าไปอีก...ตลอดกาล

ชีวิตโสมมของฉันเริ่มขึ้นอีกครั้งพร้อมกับบุหรี่คู่ใจและอาวุธที่ท่องเที่ยวไปทั่วโลกภายใต้ความช่วยเหลืออย่างลับๆ ของพวกมันสองคน 
พวกนั้นคงจะภาวนาลมๆ แล้งๆ กับพระเจ้ากระมังว่าขอให้ฉันกลับมาเป็นอลิซคนเดิม...แต่เสียใจ ฉันจะไม่มีวันหันหลังกลับไปอีกจนกว่าฉันจะปลิดชีวิตของพวกมันทั้งหมดลงได้แทบเท้าของฉัน

อลิซ เจอราเมีย บุตรสาวสารเลวของตระกูลเจอราเมียผู้สูงศักดิ์จะไม่มีวันกลับเป็นดั่งเดิม !!!

รูปภาพของคุณ:

NEYNE: BLOMMA