คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #97 : Day 4 .:: หักหลัง ::.
REALITY SEASONS 6
สยองขวัญเกาะเงาผีเสื้อ
WEEK 5,Days 4
“You Lose , Good bye Boy!” เธอส่งเสียงน่ารักก่อนที่จะยิงเข็มบีบีกันใส่หลังของจูเนียร์ ทันทีที่เข็มพุ่งใส่หลังของเขา แน่นอนว่าเขาสลบไปในทันที เธอยิ้มก่อนที่จะทิ้งปืนของเธอและหยิบปืนของจูเนียร์มาแทน
เธอเดินออกมาด้านนอกก่อนที่จะมองไปยังห้องจ่ายยา
“เฮ้! ออกมาได้แล้ว” แอมเวย์ส่งเสียงเรียกสองหนุ่มสาวที่กำลังซ่อนตัวอยู่ตรงนั้น เธอเดินเข้ามาก่อนที่จะวางปืนลงตรงหน้าห้องจ่ายยา
ซวยแล้ว!!
สองหนุ่มสาวมองหน้ากันก่อนที่จะยอมจำนน สองมือของสองคนเริ่มวางปืนออกก่อนที่จะค่อย ๆ ลุกขึ้นชูสองมืออย่างยอมแพ้ แอมเวย์เลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้าง
“ที่แท้ก็พวกนายเองหรอกเหรอ” เธอถอนหายใจก่อนที่จะวางบีบีกันยานอนหลับไว้บนเคาน์เตอร์ก่อนจะยืดเส้นยืดสายอย่างสบายอารมณ์ ธัญญ์ได้แต่มองหน้าของเด็กสาวในขณะที่ม่านเองกำลังกลัวจนตัวสั่น
“ม่าน เธอไม่ต้องกลัวฉันหรอกน่า .. คนที่น่ากลัวไม่ใช่ฉันหรอก วางใจได้” เธอยิ้มกว้างอย่างจริงใจ
“เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง ...” ธัญญ์เอาแต่มองหน้าของเธออย่างไม่เข้าใจ
“คนที่พวกนายต้องกลัวเขาอยู่ข้างล่าง กำลังไล่ต้นเพื่อน ๆ ให้จนมุมและเล่นงานทีละคน ...”
“เธอหมายถึงใคร?” คราวนี้ม่านเป็นคนถามบ้าง
“ก็สองพี่น้องฝาใดไง ได้เปรียบทั้งเรื่องจำนวนคน .. และก็จำนวนอาวุธ!” แอมเวย์มองหน้าของเพื่อนร่วมการแข่งขันทั้งสองก่อนที่จะคว้ากระบอกบีบีกันมาไว้ในมือ
เคร้ง!
เสียงบางอย่างดังอยู่ข้างล่าง มันดังจนม่านถึงกับสะดุ้งเพราะความตกใจกลัวเจ้าเสียงประหลาดนั้น เธอไม่คิดจะเล่นเกมนี้ตั้งแต่แรกแล้ว หากแต่ว่าที่เธอฮึดอีกครั้งเพราะจินนาที่พูดประโยคแปลก ๆ ระหว่างทางการตามหาเพื่อน ๆ แล้วนี่เธอเพิ่งมารู้จากจินนา ว่าคู่แข่งที่น่ากลัวที่สุดของเกมนี้
คือยูรินและจินนา ทั้งด้านของจำนวนคน และอาวุธในการเล่นเกมที่คูณสองมากกว่าคนอื่น!!
พวกเขาทั้งสามคนตัดสินใจแล้วว่าจะลงไปชั้นล่างเพื่อลงไปดุให้แน่ใจว่าเสียงเมื่อครู่นี่คือเสียงอะไรกันแน่ พวกเขากึ่งเดินกึ่งย่องลงไปที่บันใดมุมห้อง ทางด้านที่จูเนียร์ขึ้นมา เมื่อมาถึง พวกเขาได้แต่หยุดตรงบันใดนั้นเพื่อจ้องมองเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้าในอีกไม่ช้านี้
ชั่นล่างนี้คือชั้นของห้องโถงในโรงพยาบาล ทุกอย่างชั่งไม่ต่างอะไรกับข้างบนเลย ที่นี่ทั้งชื้นและสกปรกไปด้วยคราบฝุ่นที่ปลิวไปทั่ว เฟอร์นิเจอร์ที่เคยตกแต่งเรียงสวยงามกลับระเนระนาดอย่างไม่เป็นท่า ตรงกลางห้องโถงนั้นปรากฏร่างของคนสองคนที่ยืนในสภาพที่หันหลังชนกัน ในมือยังคงกำบีบีกันเอาไว้แน่นเพื่อเตรียมเล่นงานบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนอยู่จากมุมมืดของโรงพยาบาลแห่งนี้
“พวกเขาทำอะไรน่ะ?” ธัญญ์พูดราวกับกระซิบกระซาบ
“รอดูเถอะน่า” แอมเวย์จุ๊ปากก่อนที่จะให้พวกเขาทั้งสองคนดูเหตุการณ์ของคนตรงหน้า
สองคนที่ยืนเป็นจุดเด่นท่ามกลางโรงพยาบาลร้างนั้นคือสองพี่น้องลัคกี้และลักยิ้ม พวกเขาทั้งสองยืนในสภาพที่หันหลังชนกัน ต่างคนต่างมองไปคนละทางราวกับว่าระวังอะไรบางอย่างที่กำลังจะเล่นงานสองพี่น้องคู่นี้
“ระวังตัวไว้ด้วยนะยิ้ม”
“พี่ลัคนั่นล่ะ ระวังตัวเอาไว้ให้ดี ทางนี้น่ะไม่มีปัญหาหรอก”
เคร้ง!
สิ้นเสียงของพี่น้องคู่นี้ กลับปรากฏเสียงบางอย่างที่ดังมาจากที่ไหนสักแห่งจากมุมมืดก่อนที่จะเริ่มมีอะไรบางอย่างสาวเท้าออกมาจากมุมมืดนั้น
“ว่าแล้วว่าต้องเป็นนาย” ลัคกี้เผลอยิ้มออกไปอย่างรู้เกม
ยูรินยิ้มตอบไปอย่างรู้งานก่อนที่จะค่อย ๆ เดินออกมาในขณะที่มือหนึ่งยกบีบีกันขึ้นมาเหนือหัวของลัคกี้ เขาถึงกับเหงื่อตก ไม่นึกเลยว่าการเล่นเกมในครั้งนี้มันจะน่าสนุกและน่าตื่นเต้นขนาดนี้
ทางด้านของลักยิ้มเอง เธอก็เจอเข้ากับสาวน้อยจินนาที่ลอบก้าวเข้ามา ไม่ต่างอะไรกับยูริน สองมือของเธอจ่อบีบีกันไว้ที่หน้าอกของเด็กสาว สองพี่น้องฝาแฝดและสองพี่น้องคู่เดือดปะทะกันแล้ว
“เล่นแบบนี้ เอาเปรียบกันชัด ๆ เลยนี่นา” ลักยิ้มบ่นอุบก่อนที่จะทำปากเบ้
“หนึ่งรหัสแต่มาสองหัวแบบนี้ มีหวังเสร็จแน่ ๆ เลย” ลัคกี้เองก็เผลอยิ้มออกมาเป็นรอบที่สอง
ยูรินและจินนาคลี่ยิ้มออกมาพร้อมกันก่อนที่จะเริ่มลั่นไกบีบีกันอย่างช้า ๆ ยูรินที่เคยจ่อหัวของเขาลดปืนมาจ่อที่หน้าอกเช่นเดียวกับน้องสาวของเขา
“ขอโทษนะ นายคงมาเล่นเกมได้แค่ตรงนี้ล่ะ ... ที่เหลือฉันจะจัดการต่อให้นะ” ยูรินพูดก่อนที่จะค่อย ๆ เหนี่ยวไกอย่างช้า ๆ หากแต่ว่าเขากลับไม่ได้เกรงกลัวอะไรเลยแม้แต่น้อย
“ฉันว่าเกมนี้ไม่ได้ตัดสินกันที่จำนวนคนหรือว่าสติปัญญาอะไรหรอกนะ ....”
“นาย ...” ยูรินไม่เข้าใจความหมายของประโยคนั้นเลย
“ฉันว่าเขาวัดกันที่กำลังมากกว่า!” สิ้นเสียงของลัคกี้ ขาขวาของเขาเตะไปที่บีบีกันของยูรินอย่างสุดแรง เมื่อเห็นดังนั้นจินนาจึงรีบเหนี่ยวไกเพื่อเก็บลักยิ้ม
ในตอนนั้นเองที่ปืนของยูรินลอยอยู่เหนืออากาศ ลัคกี้รีบคว้ามันไว้ก่อนที่จะจับหัวของน้องสาวก้มลงไปที่พื้นพอดีกับที่กระสุนของจินนาวิ่งออกมาจากปากกระบอก
ฉึก!
เข็มฝังลงบนหัวไหล่ของยูริน จังหวะนั้นลัคกี้เองก็รีบยิงกระสุนบีบีกันของยูรินออกมาเล่นงานจินนาอย่างรวดเร็ว ตอนนั้นลักยิ้มได้แต่ก้มหน้าก้มตาตามที่พี่ชายบอก
ฉึก!
กระสุนเข็มแรกปักเข้าที่หัวไหล่ของพี่ชายอย่างจัง ส่วนอีกอันฝังลงบนขาของน้องสาว ทั้งพี่ทั้งน้องจ้องมองลัคกี้ก่อนที่จะร่างของทั้งสองจะทรุดลงพื้นไปแทบจะพร้อม ๆ กัน
“รีบไปกันเถอะ!” เมื่อจัดการกับทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว เขารีบจูงมือของน้องสาวออกมาจากจุดนั้นให้เร็วที่สุด การกระทำทุกอย่างที่เขาทำไปนั้น ทั้งแอมเวย์ ธัญญ์ และม่านถึงกับอึ้ง
สุดยอด!
พวกเขาทั้งสองวิ่งไปตามทางเดินที่อยู่ด้านหน้า ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นทางไปห้องฉุกเฉิน ธัญญ์สะกิดสองสาวให้วิ่งตามไปอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอดูว่าพวกเขาจะทำอะไรกันต่อไป
“พี่ลัคกี้ ...” จู่ ๆ ยิ้มก็หยุดวิ่ง ทิ้งให้ลัคกี้มองไปตามอย่าง งง
“ไม่ต้องกลัวน่ายัยยิ้ม”
“นี่มันคือเกมใช่ไหม?” ยิ้มจ้องหน้าของพี่ชายอย่างสงสัย
เขาไม่ได้พูดอะไรนอกจากพยักหน้าตอบไป นี่คือเกมที่ต้องมีคนชนะเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น นอกจากจูเนียร์ที่โดนเล่นงานเป็นคนแรก แล้วตามด้วยสองพี่น้องที่อันตราย ยูรินและจินนา ตอนนี้ก็เหลืออีก 3 คนที่เขาต้องจัดการ ถ้าไม่นัลรวมน้องสาวของเขา
“งั้นเรามาเล่นเกมกันเถอะ ^^” ยิ้มส่งยิ้มออกมาตามชื่อของตัวเองจนแก้มบุ๋มลงไป
“หมายความว่าไง ...” ลัคกี้ไม่เข้าใจในคำพูดของน้องสาว
“พี่น่ะ .. แพ้แล้ว!” สิ้นเสียงของน้องสาว เธอขยิบตาให้หนึ่งครั้งก่อนที่จะยิงปืนบีบีกันเข้าที่หัวไหล่ของเขา เขาตกใจแต่กลับหลบการโจมตีของน้องไม่ทัน
“ยัยตัวแสบ ...” เขาสบถเสียงแข็งก่อนที่จะล้มลงไปอย่างหมดสติ
“ที่เหลือ .. ยิ้มจะจัดการต่อเอง” เธอยิ้มออกมาหลายต่อหลายครั้งก่อนที่จะออกเดินทางกลับไปทางเดิมเพื่อเล่นเกมต่อ เพราะนี่คือภารกิจที่เธอและเพื่อนต้องเล่นเพื่อให้เหลือผู้ชนะเพียงคนเดียวเท่านั้น
Status
R5 เก็ทเวย์ [Killer] vs R8 จูเนียร์ [Defeat]
R2 ลัคกี้ [Killer] vs R1 ยูริน/จินนา [Defeat]
R4 ลักยิ้ม [Killer] vs R4 ลัคกี้ [Defeat]
TO BE CONTINUE ..........
nu eng
ความคิดเห็น