คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 : Day 3 .:: แยก ::.
REALITY SEASONS 6
สยองขวัญเกาะเงาผีเสื้อ
WEEK 4,Days 3
“ไอ้เบียร์!” หลังจากที่ลัคกี้ข้ามฟากมาได้ เด็กหนุ่มเดินบุ่มบ่ามเข้ามาหาเบียร์ก่อนที่จะกระชากคอเสื้อของเขาขึ้นมา!!
ผลั่กกกก!!
หมัดของเด็กหนุ่มซัดเข้าไปที่สีข้างแก้มของเพื่อนอย่างแม่นยำ ร่างที่โดนชกเมื่อครู่ร่วงลงพื้นตามแรงดึงดูดโลก ม่านเองทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ผงะถอยห่างพร้อมกับกรีดร้องเพราะเธอเองไม่เคยเจอเหตุการณ์ทะเลาะวิวาทระยะประชิดขนาดนี้
“แกทำให้ยิ้มต้องตกน้ำ!” เขาทำทีจะเข้ามาซัดเบียร์อีกหมัด ธัญญ์และจูเนียร์รีบวิ่งเข้ามาห้ามพฤติกรรมห่ามดิบของเขา
ความโกรธของเขาพุ่งพล่านถึงขีดสุด เขาโมโหที่ไว้ใจเบียร์ ปล่อยให้เบียร์เป็นคนรองสุดท้ายเพื่อช่วยจับน้องสาวของตนเองไว้ ป่านนี้น้องสาวที่รักของตนจะเป็นอย่างไรบ้าง
คนอ่อนแออย่างเบียร์จะทำอะไรได้ ปกป้องตัวเองยังไม่ได้ด้วยซ้ำ!
“มันเป็นอุบัติเหตุนะ!” เด็กหนุ่มที่โดนชกพยายามลุกขึ้นโดยที่มีแอมเวย์คอยประคองหลังให้
“แกอย่ามาแก้ตัวหน่อยเลย ... ” เขายังคงไม่หยุดพล่ามเรื่องเมื่อครู่
“นายก็เห็นไม่ใช่เหรอไงว่ากบกระสุนมันทำให้เบียร์ต้องปล่อยมือของยิ้มออก ... ถ้ามันใช่อุบัติเหตุแล้วจะเรียกว่าอะไร ได้โปรดเถอะลัคกี้ นายมีเหตุผลหน่อยสิ!” เจ้าของกล้อง DSLR พยายามพูดด้วยเหตุผลและความน่าจะเป็นของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“เพราะว่านายอ่อนแอเกินไปที่จะอยู่ร่วมกับใครบนเกาะนี้ยังไงล่ะ ....” ด้วยความที่โมโหทำให้เขาหลุดปากพูดเรื่องที่เบียร์เองไม่อยากจะได้ยินมันเลยด้วยซ้ำ
“.....” ราวกับว่าหัวใจของเขาร่วงไปกองอยู่ที่พื้น ตัวรู้สึกเบาหวิวกับคำพูดเสียดแทงใจดำของเด็กหนุ่ม
“ถ้านายคิดว่ามันเป็นคนผิดของฉัน ... ฉันจะตามออกไปหาน้องสาวของนายกลับมาเอง!”
“อย่ามารับปากอะไรเลย .. ลำพังตัวนายเองยังจะเอาไม่รอดเลยด้วยซ้ำ”
“ทำไมนายถึงไม่โทษตัวเองบ้างล่ะลัคกี้?” จู่ ๆ จินนาก็โพล่งขึ้นมาก่อนที่มองเด็กหนุ่มเลือดร้อนคนนี้
“จะให้ฉันโทษอะไรตัวเอง ในเมื่อไอ้หมอนี่เป็นคนทำให้น้องสาวฉันต้องตกน้ำ!” เขายังคงยืนยันในคำเดิมของเขา
“เพราะนายเองไม่ใช่เหรอที่คิดแผนการบ้า ๆ นี่ขึ้นมา ...” ยูรินช่วยเสริมความ
จริงอยู่ที่ลัคกี้เป็นคนเสนอแผนการการไปเอากำไลโกเมนที่โขดหิน แผนทั้งหมดเป็นความคิดของเขาเอง ถ้าเขาไม่เริ่มแผนการนี้แล้วอยู่เงียบ ๆ ตั้งแต่แรก น้องสาวของเขาก็ไม่ต้องมาลอยไปกับน้ำเชี่ยวกราดแบบนี้ ...
ในสถานการณ์แบบนี้ .. ฉันเป็นคนผิดยังงั้นเหรอ?
เขาไม่ได้พูดอะไรกับใครก่อนที่จะเดินออกไปทางซ้าย แต่จู่ ๆ จูเนียร์ก็รั้งมือของเพื่อนเอาไว้
“นายจะไปไหน?”
“ฉันจะไปตามหาน้องสาวของฉัน ...” เขาสะบัดมือก่อนที่จะเดินไปอีกทาง ปล่อยให้เพื่อน ๆ ได้แต่มองตามหลังเขาไปจนเขาเองเดินลับสายตาไปแล้ว
“เอายังไงดี ...” ธัญญ์หันมาถามพรรคพวกที่เหลืออยู่ตอนนี้ บรรยากาศแสนสนุกเมื่อครู่ต้องจบลงเพราะกบกระสุนแท้ ๆ ....
“จะเอายังไงได้ล่ะ คนที่เหลือก็ต้องไปตามหาขุมทรัพย์กันต่อเพื่อเล่นเกมให้จบ ...” จินนาพูดก่อนที่จะเดินนำหน้าและตามด้วยยูริน พวกเขาที่เหลือไม่ได้พูดอะไรได้แต่เดินตามไปเงียบ ๆ
“ไม่เป็นอะไรนะเบียร์?” ธัญญ์ตบไหล่ของเพื่อนที่ดูหน้าตาไม่ค่อยสู้ดีนัก
“ฉันว่าลัคกี้มันพูดเพราะว่ามันโมโหเท่านั้นเอง อย่าไปคิดมากนะ” จูเนียร์ที่เดินตามหลังช่วยพูดอีกแรง
“จริงอย่างที่เขาบอกนั่นล่ะ .... ลำพังตัวฉันเองยังเอาไม่รอดเลย แล้วฉันจะไปปกป้องใครได้ ...” เขาได้แต่พึมพำเบา ๆ ก่อนที่จะเดินนำหน้าทั้งสองไป
ใช่ ... นายเป็นคนอ่อนแออย่างที่ลัคกี้บอกจริงๆนั่นแหละ ... จินนาได้แต่มองหน้าของเบียร์ที่กำลังขยับแว่นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเท่านั้นเอง
พวกเขาทั้งหมดเดินผ่านครึ่งวงกลมของแผนที่มายังจุดที่สองของภารกิจ รอบ ๆ ตัวของพวกเขาเปลี่ยนจากแม่น้ำมาเป็นป่าไผ่แทน กอไผ่สูงเสียดฟ้าตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ชวนให้พวกเขานึกถึงบรรยากาศในหนังกำลังภายในที่มาต่อสู้กันในป่าที่มีฉากหลังเป็นกอไผ่มากมาย ทันทีที่ลมพัด ใบไผ่ต่างส่งเสียงเสียดสีกันไปมาอย่างน่าขนลุก ตรงจุดนี้ไม่ค่อยมีแสงไฟเล็ดลอดเข้ามาให้เห็นสักเท่าใดนัก
“ระวังตัวกันด้วยนะพวกเรา ..” ยูรินพูดก่อนที่จะเปิดไฟฉายจากแหวนของเขา
เพื่อน ๆ ที่เหลือได้แต่เดินตามเขาไปจนกระทั่งหัวของธัญญ์ไปกระแทกกับบางอย่างที่ห้อยอยู่เหนือหัวของเขา
“เฮ้ย!” ถึงแม้ว่าจะมองเห็นไม่ค่อยชัดนักแต่ก็รู้ว่าเข้าสิ่งนั้นคืออะไร
มันคือร่างของดักแด้ตัวเล็กมากมายที่ถูกห่อหุ้มด้วยรังไหมจากผีเสื้อแสนสวย รังไหมกระดุกกระดิกไปมาอย่างน่ากลัวราวกับการเต้นของหัวใจของพวกเขา
“พยายามทำตัวให้เงียบที่สุด ... อย่าให้พวกมันได้ยินเสียงเรา” จินนาพยายามบอกเพื่อน ๆ ที่เดินตามหลังมาก่อนที่จะค่อย ๆ ย่องเข้าไปตามทาง
ในตอนนั้นเองที่แสงไฟจากแหวนของยูรินกระทบกับอะไรบางอย่างที่สะท้อนแสงเข้าหากัน ยูรินให้สัญญาณมือก่อนที่ทุกคนจะหยุดการเคลื่อนไหว ....
เขาค่อย ๆ สาวเท้าเข้าใกล้สิ่งที่ว่าจนกระทั่งเขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสิ่งนั้นคืออะไรกันแน่ ....
สร้อยคอบุษราคัม!
ในตอนที่ทุกอย่างกำลังจะไปได้สวย จู่ ๆ รังไหมต่าง ๆ ก็เริ่มสั่นไหวอย่างช้า ๆ ไม่ใช่แค่รังเดียว ... ทุกรังต่างพร้อมใจกันเขย่าราวกับว่าพวกมันกำลังจะทะลุรังไหมออกมาแล้ว!!
“เฮ้ย!!” จูเนียร์ตะเบงสุดเสียงเมื่อจู่ ๆ รังไหมกลับแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ พร้อมกับการปรากฏตัวของฝูงแลงร้ายที่สองพี่น้องฝาแฝดเคยเจอมาแล้ว
พวกมันต่างเรืองแสงสีเขียวบ้าง สีแดงบ้างก่อนที่จะค่อย ๆ บินวนรอบพวกเขาทั้งหมด ที่สำคัญมันไม่ได้มีเพียงตัวสองตัวเท่านั้น พวกเขาได้แต่ตกตะลึงกับเหตุการณ์การอาละวาดของพวกมัน
พวกมันมากันเป็นกองทัพ!
บรรดาแมลงปอเรืองแสงต่างบินไปมาเป็นวงกลมด้วยความเร็วหลายเท่าตัว มากกว่าที่ยูรินและจินนาเคยเห็นมา พวกมันบินล้อมเหยื่อเอาไว้ ...ราวกับว่าพวกเขากำลังจะโดยพายุกลืนกินเข้าไปในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว!!
TO BE CONTINUE ....
nu eng
ความคิดเห็น