คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #79 : Day 6 .:: เตาหลอม 'ศพ' ::.
REALITY SEASONS 6
สยองขวัญเกาะเงาผีเสื้อ
WEEK 3,Days 6
แสงอรุณของวันใหม่เดินทางเข้ามาเกือบจะพ้นขอบฟ้าแล้ว เสียงเพลงจากธรรมชาติพร้อมใจกันบรรเลงเสมือนนาฬิกาปลุกให้พวกเขาตื่นจากภวังค์ ทั้งนกที่ขับร้องกันเจื้อยแจ้ว คลื่นทะเลที่กระทบเข้าหาโขดหิน หรือแม้แต่กระทั่งเสียงของใบไม้ที่พลิ้วไหวเสียดสีกันกันเป็นท่วงทำนอง กลิ่นหอมฟุ้งมาจากห้องครัวด้วยสองมือของหญิงสาวที่กำลังเคี่ยวแฟงที่อยู่ในหม้อ แน่นอนว่ากลิ่นต้องเตะจมูกใครสักคนบ้างล่ะ
“กลิ่นหอมจังเลยนะ” เบียร์เดินเข้ามาทักทายยามเช้า
“อรุณสวัสดิ์จ่ะเบียร์” ม่านยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ตอนนี้เธอกลับเป็นม่านผู้น่ารักเหมือนเดิมแล้ว เธอสนทนากับเด็กหนุ่มพรางตักแฟงออกจากหม้อมาหนึ่งถ้วย
“เอาไปไหนน่ะพี่ม่าน”
“ว่าจะเอาไปให้ลัคกี้น่ะ เขาเป็นคู่หูในการเล่นเกมของฉัน แล้วก็ดันมาบาดเจ็บเพราะฉันอีกต่างหาก ...” เธอว่าก่อนที่จะปลีกตัวเดินออกมาจากห้องครัว ปล่อยให้เบียร์ได้แต่ยืนมองเหลียวหลังไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
ทางโขดหินนั้น สองพี่น้องกำลังนั่งรับลมเย็น ๆ ของธรรมชาติยามเช้า สองเท้าของน้องสาวกวัดแกว่งน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน
“เธอว่าวันนี้ใครจะต้องออกไปจากเกม?” ยูรินเลิกคิ้วก่อนที่จะหันมามองน้องสาวที่กำลังนั่งเขียนบันทึกอยู่ เธอละจากสมุดบันทึกนั้นก่อนที่จะมองพี่ชายของเธอกลับไป
“ฉันไม่รู้”
“เรามาเดากันเล่น ๆ ดีกว่าไหม ... ดูจากสถานการณ์แล้วฉันว่าน่าจะเป็น....” แต่ยังไม่ทันที่ยูรินจะได้พูด จินนาก็เริ่มพูดแทรกขึ้นมาอย่างเสียมารยาท
“ไม่รู้สิ ... ฉันไม่อยากให้ใครออกไปจากเกมหรอก ... ทุกคนดูมีประโยชน์กันทั้งนั้น”
“นี่เธอเปลี่ยนไปนะ ทุกทีที่เธอมาที่นี่เพราะเธออยากเห็นคนตายต่อหน้าต่อตาเหมือนยัยใบชาไม่ใช่เหรอ?” คราวนี้เขาค่อนข้างแปลกใจที่เห็นท่าทีของน้องสาวที่เปลี่ยนไปก่อนที่จะเขยิบเข้ามาใกล้น้องสาวเพื่อรอฟังคำตอบจากปากของเธอ
“พอเอาเข้าจริง ๆ ... ฉันกลับกลัวมากกว่า ... ทำไมเราต้องเห็นเพื่อน ๆ ของเราตายไปต่อหน้าต่อตาทั้งๆที่ช่วยอะไรไม่ได้ ... หึหึ แต่ยังไงซะ ฉันก็ยังอยากเห็นความสนุกของลานตัดสินอยู่ดี” จินนาเปลี่ยนความคิดของตนก่อนที่จะลุกออกไปจากโขดหิน สีหน้าของเธอไม่ค่อยดีนัก
ที่พูดเมื่อกี้เธอโกหก ... เธอกลัวว่าเพื่อน ๆ หรือตัวเธอเองที่จะต้องตาย!
“ฉันเข้าไปได้ไหม?” เสียงจากปากเต็นท์ดังขึ้น
“เข้ามาเลยพี่ม่าน” เสียงของลักยิ้มดังขึ้น ม่านค่อย ๆเดินเข้ามาพร้อมต้มจืดแฟงกลิ่นหอมฉุย ในเต็นท์นั้นมีลัคกี้ ลักยิ้มและแอมเวย์นั่งอยู่ พวกเขากำลังพูดถึงภารกิจเมื่อวานนี้
“ฉันเอานี่มาให้ ฉันรู้ว่านายคงไม่ค่อยอยากออกไปกิน” ม่านวางต้มแฟงไว้ตรงหน้าของเด็กหนุ่ม
“ข..ขอบใจ” เขาพูด
“เอ้อ .. ยิ้ม ฉันมีวิวสวย ๆ ที่อยู่ตรงมุมเกาะด้วย ฉันว่าเราไปถ่ายรูปกันไหม?” แอมเวย์เสนอไอเดียแยกสองพี่น้องนี้ออกจากกัน ซึ่งยิ้มก็อ่านเกมของเธอออก เธอพยักหน้าก่อนที่จะเดินออกไปจากเต็นท์ ปล่อยให้ม่านอยู่กับเด็กหนุ่มตามลำพัง
“ฉันต้องขอโทษนายจริงๆนะเรื่องเกมเมื่อวานนี้” เธอสำนึกผิด
“อันที่จริง ... มันก็ไม่ใช่ความผิดของเธอซะหน่อย อย่าคิดมากเลย พวกเราต้องเล่นเกมนี่นา” เขายิ้ม
“แต่ฉันทำให้ภารกิจล้มเหลวไง”
“คนแรกมันก็ต้องมีผิดพลาดกันทั้งนั้น .. เอาน่า เพื่อน ๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนึง” นี่เป็นครั้งแรกที่ลัคกี้พูดจาออกมาได้มีหลักการมากที่สุดตั้งแต่มาอยู่ที่เกาะเงาผีเสื้อนี่
“เพื่อนกันเขาต้องดูแลกันตอนที่เจ็บป่วยใช่ไหม”
“แล้วไง?” ลัคกี้เลิกคิ้วเพราะไม่เข้าใจคำพูดของหญิงสาว
“ฉันจะทำแผลให้นะ” เธอฉีกยิ้มก่อนที่จะเดินออกไปเอาเครื่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้เด็กหนุ่ม
ขณะเดียวกันทางฝั่งของธัญญ์ เขาเองก็กำลังสนุกอยู่กับเครื่องเล่น MP3 ที่วันนี้เขาได้ใช้มันจริง ๆ ซักทีหลังจากที่ไม่ได้หยิบออกมาจากกระเป๋าเลย เสียงเพลงของเขาดังอยู่ในหูฟังทะลุออกมาด้านนอก
“เพลงของจัสตินใช่ไหม?” จูเนียร์ที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นเอ่ยถามขึ้น
“นายรู้ได้ไง?” คราวนี้ธัญญ์ถามกลับไป
“นายเล่นเปิดกระหึ่มขนาดนั้น ใครจะไม่ได้ยิน แล้วระวังหูแตกเหอะ” จูเนียร์เบ้ปากก่อนที่จะหยิบเอาลูกมะพร้าวมาเล่นเตะบอลกับซัน
“ส่งมาๆๆ” ซันพูดก่อนที่จะรับลูกมะพร้าวจากจูเนียร์และเตะเล่นกันอยู่สองคน
ตอนนี้เวลาเริ่มใกล้เข้ามาทุกที หลังจากที่ทั้งหมดนั้นกินอาหารมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย สองสาวเปียโนและซองค์ก็ประกาศจากเสากระจายเสียงให้พวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันที่ถ้ำหินขาวได้แล้วเพราะอีกไม่นาน การตัดสินเกมกระชากวิญญาณจะเริ่มขึ้น
ความตายกำลังจะคืบคลานมาแล้ว!
พวกเขาทั้งสิบคนเดินเข้าไปยังถ้ำหินขาว หากแต่ว่าแท่นบุชายันต์ได้หายไปแล้ว คราวนี้กลับกลายมาเป็นเตาหลอมเหล็กที่มีปล่องไฟอยู่เหนือเตาเพื่อส่งควันกำมะถันออกไปด้านนอก ด้านหลังของเตาหลอมนั้นมีเก้าอี้ที่ถูกจัดวางทั้งหมดเก้าตัว วันนี้ต้องมีหนึ่งคนที่ต้องออกไปจากเกมการแข่งขันในครั้งนี้
“สวัสดีค่ะทุกคน” ซองค์ทักทายอย่างเป็นกันเอง พวกเขาส่งยิ้มให้ก่อนที่จะมายืนเรียงรหัส R อย่างที่เคยทำ
“พี่จะขอสรุปภารกิจก่อนนะคะ ... ทีมสีเขียว R1 ยูรินและจินนา ภารกิจของพวกคุณคือการเดินข้ามไม้กระดานในความมืดโดยใช้แมลงปอเรืองแสงเป็นตัวนำทาง และภารกิจของคุณสำเร็จ ... ทีมที่สีม่วง มี R2 ลัคกี้ และ R10 ม่าน ภารกิจของพวกคุณคือการเดินข้ามสะพานไม้ไปเอากุญแจและได้รับภารกิจลับคือต้องให้อีกคนข้ามฟากไปอากุญแจมาด้วย และต้องย่ำเศษแก้วไป ภารกิจของคุณล้มเหลวนะคะ ... ทีมที่ 3 คือทีมสีส้ม มี R3 เบียร์ และ R9 ซัน คู่ของพวกคุณคือการส่งคนดำน้ำไปเอากุญแจและให้อีกคนคอยไขรหัส ภารกิจของคุณสำเร็จค่ะ ... ทีมสีเหลืองคือสองสาวแอมเวย์และลักยิ้ม R4 และ R5 ภารกิจของพวกคุณคือการไต่เชือกกายกรรมไปเอากุญแจที่อยู่กึ่งกลาง ภารกิจนี้สำเร็จ และทีมสุดท้ายคือทีมของธัญญ์และจูเนียร์ R6 และ R8 ซึ่งภารกิจของเขานั้นอยู่กับความถนัดของธัญญ์เลยนั้นคือการดื่มเหล้าเพื่อหากุญแจโดยให้อีกคนเป็นคนตีลูกเทนนิสเลือกขวดมา ภารกิจของพวกคุณสำเร็จ สรุปแล้วมี 1 ภารกิจเท่านั้นที่ล้มเหลวนะคะ” เปียโนกล่าวเสร็จก็ขอดื่มน้ำสักแก้วเพราะเธอสาธยายมาเยอะเลยทีเดียว
“ต่อไปนี้ก็คือการตัดสินชะตากรรมของพวกคุณแล้ว 3R ที่มีคะแนนโหวตน้อยสุดเดินออกมาข้างหน้าและที่เหลือก็ไปนั่งที่เก้าอี้ด้านหลังนะคะ”
........................
R3 เบียร์
.......................
R9 ซัน
.........................
R4 ลักยิ้ม
......................
“ยิ้ม ....” พี่ชายตกใจสุดขีดเมื่อรายชื่อสุดท้ายนั้นรายชื่อของน้อง เขาทำท่าจะเดินเข้าไปแต่กลับถูกจูเนียร์และธัญญ์รั้งเอาไว้ เขาพยายามสงบสติอารมณ์ก่อนที่จะเดินไปนั่งเก้าอี้
“ไม่เป็นไรน่าพี่ ....” ยิ้มส่งยิ้มออกมาจนแก้มบุ๋มเข้าไปตามชื่อของเด็กสาว
“ปากเหวอีกแล้วฉัน” เบียร์พูดอย่างเสียขวัญก่อนที่จะเดินเข้าไปในเตาหลอมเตาแรก
และทั้งสามคนก็อยู่ในเตาหลอม โดยที่มีคนป่าถือคบเพลิงไฟอยู่ประจำเตาหลอมแต่ละตัว คนที่เหลือได้แต่นั่งรอว่าใครกันจะเป็นเหยื่อสังเวยรายที่สองนี้ คนที่นั่งไม่ติดเก้าอี้เห็นจะเป็นพี่ชายของลักยิ้ม เขาได้แต่ภาวนาว่าครั้งนี้อย่างให้เป็นน้องสาวของเขาที่ต้องออกจากเกมแห่งนี้
พลันการตัดสินก็เริ่มต้น คนป่าคนหนึ่งเขวี้ยงคบเพลิงเข้าไปใต้เตาหลอมเหล็ก ไฟจากเตาหลอมเปล่งประกายขึ้นและลามเข้าไปในส่วนของเตา แน่นอนว่าเมื่อเหล็กนั้นโดนความร้อน มันต้องร้อนยิ่งขึ้นเป็นเท่าตัว
“โอ๊ยยยย!!! ร้อน ๆ ๆ ” เสียงที่ดูปวดแสบปวดร้อนของเหยื่อดังขึ้น ตามเนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยน้ำเหลืองที่ปริแตกออกมาจากผิวหนัง บางส่วนก็เริ่มพุพองเป็นฟองสบู่แตก เส้นผมหงิกงอเพราะโดยความร้อน มือเริ่มหงิกเข้าหากันราวกับคนเป็นอัมพาต ผิวหนังของเขาเริ่มไหม้เกรียม
“เอาฉันออกไปที!” สิ้นเสียงของเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย เปลวไฟได้ถามโถมร่างของเขาจนหายไปในเตาหลอมเหล็กนั้น ควันสีดำค่อย ๆ ลอยขึ้นมาราวกับว่านี่คือเมรุจำลองยังไงยังงั้น
“การตัดสินจบลงแล้ว เชิญค่ะ” ซองค์พูดก่อนที่จะเดินไปปลดล็อคอีกสองเตาเพื่อให้ทั้งสองคนเดินออกมารวมกับเพื่อนพวกเขาที่เหลืออีก 9 คน 8R ต่างเดินออกไปจากถ้ำหินขาวอย่างเงียบ ๆ พรุ่งนี้ร่างนั้นคงไปอยู่ในสุสานของเกาะเงาผีเสื้อร่วมกับขิม ....
RESULT
R9 อาทิตย์ ตั้งทรงธรรม (ซัน) เสียชีวิต
เหลือผู้ล่าเงินรางวัล .:: 9 คน 8R ::.
TO BE CONTINUE .......
ความคิดเห็น