คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : Decision Day .:: พิธีบูชาวิญญาณ ::.
THe REALITy 5
[WEEK 3 :: DAYS 6]
รุ่งเช้าวันใหม่ของวันเสาร์เดินทางมาถึงสัปดาห์ที่สามของการแข่งขัน วันนี้ท้องฟ้ากลับออกสีหม่นผิดปกติ การแข่งขันในสัปดาห์นี้จบลงด้วยดีถึงแม้ว่าทุกคนจะดูอ่อนแรงก็ตามที เด็กสาวนั่งชันเข่าอยู่บนเตียงนอนของเพื่อนสาว พรางกดดูรูปที่ถ่ายด้วยกล้อง DSLR
เธอกำลังนั่งดูภาพพิธีกรรมเรียกวิญญาณของตาลเมื่อวานก่อน
“ตาล ... วันนี้ฉันรู้สึกแปลก ๆ ไงไม่รู้อ่ะ” นกยูงที่นั่งปัดมาสคาร่าพลันหางตากลับมามองเด็กสาวโบฮีเมี่ยนที่นั่งอยู่บนเตียงนอนของหล่อน
“มีอะไรหรือคะ?” เธอพูดพรางจิบชาที่อยู่ในมือ
ทุกสัปดาห์พวกสาว ๆ จะต้องมานั่งรวมกันที่ห้องของใครคนหนึ่งทุกครั้งระหว่างรอการตัดสินเกมในแต่ละครั้ง ซึ่งแน่นอนว่าในบรรดาสาว ๆ ที่มานั่งจับกลุ่มคุยกันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว จะต้องมีเด็กหนุ่มน้อยอีกคนที่มานั่งด้วยทุกครั้ง
ใช่แล้ว .. เธอคือ เก๋เก๋ ....
“ฉันไม่อยากให้ใครต้องออกไปเลยสักคนนะ ... แม้แต่นายฌอร์นอะไรนั่น ...” เธอพูดพรางนั่งปัดมาสคาร่าต่อ
“ทำไมยะ .. อย่าบอกนะว่าแกชอบตาขี้เก๊กนั่น” เก๋เก๋พูดอย่างตกใจ แต่สายตายังคงอ่านนิตยสารแฟชั่นอย่างไม่วางตา
“ไม่ว่าจะเป็นใคร ฉันก็ไม่อยากให้ใครต้องตายแล้ว แค่เห็นสภาพศพยัยพวกนั้น รู้มั้ยว่าฉันแทบจะลมจับตรงนั้นเลยนะจะบอกให้ แล้วฉันเองก็ต้องเป็นคนอันตรายที่ต้องไปประจันหน้ากับความตายอีกต่างหาก ถ้าสัปดาห์นี้ฉันต้องออกไปยืนข้างนอกอีก บอกตามตรง .. ฉี่ราดแน่!” เธอพูด มือยังคงง่วนอยู่กับการเปิดกระปุกเครื่องสำอางเพื่อหยิบลิปสติกมา
“จะออกไปฟังคำตัดสิน ต้องแต่งตัวสวยด้วยเหรอ” คราวนี้เกมส์ที่ยืนพิงประตูหันมามองหน้าของนกยูงบ้าง
“ผู้หญิง อย่าหยุดสวย!!” เธอสะบัดไรผมสีม่วงอมแดงก่อนที่จะแต่งหน้าแต่งตาโดยที่ไม่แยแสคำพูดของเพื่อนสาวที่ยืนยิ้มมุมปากอยู่
เหลือเพียงเด็กสาวเพียงคนเดียวในห้องที่ยังไม่ได้พูดอะไร เธอยังคงตั้งหน้าตั้งตากดดูภาพฝีมือการถ่ายแบบลวก ๆ ของเธอเอง ในตอนนั้นเองที่เธอมองเห็นอะไรบางอย่างที่ปรากฏอยู่ในรูปถ่ายนั้น
ในภาพนั้นปรากฏร่างของตาลที่กำลังยืนท่องมนต์เพื่อเรียกวิญญาณของเพื่อน ๆ นำทางไปหาสามหนุ่มที่กำลังทำภารกิจนั้นอยู่ นอกจากภาพของตาลที่กำลังยืนท่องมนตรานั้นแล้ว
เหนือหัวของเธอถัดไปที่ขื่อนั้น ปรากฏร่างของเงาใครบางที่จ้องมองตาลลงมาจากขื่อ ผมสีชมพูที่ยาวสยายทำให้รันเวย์รู้ได้ทันทีว่าเป้นใคร
ดาร์จีลิ่ง ...!!
นอกจากร่างของดาร์จีลิ่งที่ปรากฏอยู่บนภาพถ่ายสยองขวัญนั้นแล้ว เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่จนแทบจะเสียงดังเมื่อสายตาคู่งามของเธอมองไปเห็นอีกสองร่างที่ยืนเกาะกระจกอยู่
คราวนี้เธอมองปราดเดียวก็รู้ว่าร่างนั้นเป็นใคร ... บีบีและคิวคิว
“มากันยกขโยงเลยเหรอ” นี่เป็นครั้งแรกที่ทำให้รันเวย์เชื่อว่า
ผีมีจริงในโลก!!
“อะไรโขยง .. ช้างหรอหล่อน!!” เก๋เก๋มองหน้าของรันเวย์อย่างประหลาดใจ แต่ยังไม่ทันที่รันเวย์จะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ เสียงของอาร์มก็ดังขึ้นซะก่อน
“เฮ้! สาว ๆ ได้เวลาแล้วนะ” เขาตะโกนจากชั้นล่างขึ้นมาหาสาว ๆ พวกเธอรีบจัดแจงของก่อนที่จะรีบวิ่งลงไป ในตอนนั้นเองที่รันเวย์คว้าแขนของฌอร์นเอาไว้
“มีอะไรครับ?” คำถามของฌอร์นทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนหยุดเดิน หันมามองรันเวย์เป็นตาเดียวกัน
“คือว่า วันนี้เราเหลือกัน 8 คนแล้ว ... เวย์ว่าพวกเรามาถ่ายรูปเก็บไว้ดีกว่ามั้ย ก่อนการตัดสิน รันเวย์อยากเก็บภาพของทุกคนเอาไว้เป็นที่ระลึก” เธอพูด
ฌอร์นค่อย ๆ แกะมือออกจากมือของหล่อน ส่งยิ้มให้และเดินขึ้นตามทางบันใดหิน ทุกคนไม่ได้พูดอะไรนอกจากมองหน้ากันไปมาและวิ่งตามเขาไปติด ๆ
ฟิ้ววววว!!
สายลมพัดมาอย่างน่าประหลาดจนผมของสาว ๆ สะบัดไปมา และแล้วพวกเขาก็เดินทางมาถึงลานตัดสิน คราบเลือดของการฆาตกรรมเมื่อสัปดาห์ที่แล้วยังคงไม่สามารถล้างออกได้หมด เสาหกต้นที่เคยตั้งอยู่อันตรายหายไป แต่กลับกลายเป็นแท่นไม้สามแท่นแทน
“สวัสดีท่าน 8 ผู้เข้าแข่งขันอีกครั้งหนึ่งนะครับ” ไคกิเดินออกมาจากความมืดพร้อมกับใบรวมคะแนนในสัปดาห์นี้
“ก่อนอื่น ...”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ!” รันเวย์ยกมือขึ้นขัดการสนทนาของพิธีกรชาย
“ว่าไงครับ?”
“ก่อนจะตัดสิน ขอให้พี่ไคกิช่วยถ่ายรูปให้พวกเราหน่อยได้ไหมคะ .. รันเวย์ขอร้อง ...” เธอทำสีหน้าอ้อนวอน ไคกิส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนที่จะหยิบกล้อง DSLR ของเธอมา เพื่อน ๆ ทุกคนไปยืนรวมกลุ่มกันเป็นกระจุกเดียว แต่ละคนโพสท่าตามแบบของตน
แชะ ... แชะ!
เมื่อชัตเตอร์ถูกลั่นเป็นที่เรียบร้อย ภาพของพวกเขาก็ถูกบันทึกผ่านแสงเรียบร้อยแล้ว เขาก็ยื่นกล้องคืนเด็กสาว เธอรียมันมาห่อนที่จะกอดเพื่อนเอาไว้แน่น
“ผมจะขอเรียก 3R ออกมาเลยแล้วกันนะครับ”
.....
R11
R8
R12
......
“ว่าแล้วว่าต้องเป็นฉัน” นกยูงถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ไม่ใช่แกหรอกนังนกยูง” เก๋เก๋ภาวนาขออย่าให้เป็นเพื่อนสาวของเธอเลย ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนที่ดูเหวี่ยง ๆ บ้าง แต่เธอก็เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเลยก็ว่าได้
“ถ้าวันนี้ต้องเป็นฉัน ... ฝากเก็บกล้องนี้ไว้ด้วยนะ ...” เธอพูดกับตาล ตาลส่งยิ้มเบา ๆให้พลันรับมาไว้ในมือ
พวกสาว ๆ ที่โดยเรียกออกไปต่างถูกบรรดายมทูติมัดร่างของสาว ๆ ติดไว้กับแท่นไม้ จากนั้นพวกเขาก็เดินจากไปพร้อมกับวางเสียมพลั่วไว้ตามเดิม
“เอ๊ะยังไง! เขาไม่จัดการคนที่มีคะแนนน้อยเหรอ” ดัฟทำหน้าตาตื่น พลันมองหน้าสาวโบฮีเมี่ยนคนนั้น
“ขอแสดงความเสียใจกับ ....”
........
.....
ครืนนนนน!!!
เสียงบางอย่างดังขึ้นอยู่ในแท่นบูชายัญนั้น .... พวกเขาต่างมองหน้ากัน วันนี้จัต้องมีหนึ่งสาวสวยที่ต้องออกจากการแข่งขันไปอีกหนึ่งคน
ครืนนนนน!!!
ฉึบบบ!!!
“ฮึกกกกก!!” เสียงสำลักของเหลวที่ไหลออกมาจากปากดังขึ้นเป็นจังหวะพร้อมกับที่แท่นไม้ปลายแหลมที่พุ่งขึ้นมาเสียบเข้าที่หน้าอกของเธอ เลือดไหลตามแกนไม้ออกมาเป็นลิ่ม ๆ ฌอร์นที่เห็นเลือดนั้นถึงกับเบนหน้าไปทางอื่น ตาลได้แต่ยืนมองภาพสุดระทึกขวัญนั้นอยู่ตรงหน้า
แท่งไม้อันที่สองพุ่งขึ้นมาเสียบตรงระหว่างหน้าท้องของเด็กสาว เธอกัดฟันเจ็บปวดอย่างทรมาน วันนี้เสื้อสีขาวของเธอโชกไปด้วยเลือดของเธอเอง ....
“แก้เชือกของฉันหน่อย!!” เด็กสาวอีกคนตะโกนออกมา ดัฟรีบวิ่งเข้ามาแก้เชือกของเพื่อนสาวก่อนที่จะยืนตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์ตรงหน้า
ฉึบบบบ!!
ไม้ปริศนาอันสุดท้ายพุ่งขึ้นมาปลิดชีพของเด็กสาวผู้เคราะห์ร้าย ปากของเธออ้าค้างอย่างเจ็บปวด ในปากของหล่อนถูกทิ่มด้วยไม้ที่เสียบทะลุปากของเธอ ....
“ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ น้องรันเวย์ R8”
สรุปยอดผู้เสียชีวิต
R8 รัตติกาล สุริยคะนึงนิจ (รันเวย์)
เหลือผู้เข้าแข่งขัน 7 คน
ความคิดเห็น