คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : Day 1 .:: หมู่บ้านน้ำค้าง ::.
THe REALITy 5
[WEEK 1 :: DAYS 1]
ดวงอาทิตย์กลมโตคล้อยผุดขึ้นมาหลังภูเขาพ้นต้นไม้ใหญ่ที่เขียวชะอุ่มและโชกชุ่มไปด้วยน้ำค้างยามเช้า เม็ดน้ำค้างที่เกาะตามยอดใบไม้หยดย้อยลงไปบนยอดหญ้า เสียงนกป่าส่งเสียงเจื้อยแจ้วเพื่อออกจากรังหาอาหารตามวิถีสัตว์ แสดงให้เห็นถึงความเป็นธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์อย่างแท้จริง แต่ถึงกระนั้นเสียงที่ไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติกลับดังขึ้นจนนกตัวเล็กบางตัวถึงกับบินแตกฝูงของมันไปคนละทิศละทาง
บรื้นนนนนนนนนน!!!
รถมินิบัสสีเหลืองคันเล็กที่เห็นได้ทั่วไปตามท้องถนนในเมืองใหญ่ที่แสนจะวุ่นวายกลับมาปรากฏอยู่กลางถนนรุงรังที่เต็มไปด้วยดินโคลนที่เกาะมาตามล้อรถทั้งสี่ด้าน ข้างรถนั้นถูกพ่นสเปรย์สีดำและตัวอักษรสีแดงอย่างโดดเด่น มองปราดเดียวก็รู้ว่านี่คือรถของใคร ..... The Reality 5
“ลงมาได้แล้วครับทุกคน!” เสียงโชเฟอร์วัยกลางคนตะโกนเรียกบรรดาลูกรถที่กำลังงัวเงียกับเสียงเรียกที่ทุ้มต่ำของเขา
“ถึงแล้วเหรอ?” ชายหนุ่มบิดขี้เกียจ ผมสีเทาที่ย้อมเกือบฟ้าสะบัดไปมาเพื่อให้เข้าทรงก่อนที่จะลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ ตามสไตล์
“น่าจะ ... ล่ะดัฟ” หญิงสาวกวาดสายตามองออกไปนอกกระจกรถ ฝ่ามือถูกระจกรถที่เกิดฝ้าไปเพื่อดูวิสัยทัศน์ที่อยู่รอบ ๆ เธอมองซ้ายทีขวาทีก่อนที่จะเดินลงจากมินิบัสไปพร้อมกับคนอื่น ๆ
โชเฟอร์วัยกลางคนอาสาเปิดท้ายรถเพื่อลากเอาสัมภาระของทุกคนออกมา ด้วยความที่เป็นคนมีอายุพอสมควร ทำให้กระเป๋าในสีชมพูสดใสใบหนึ่งล่วงลงมาที่พื้น
“มายก๊อดดดด!! ระวังหน่อยนะคะคุณลุง นั่นมันกระเป๋าสุดเริ่ดของเก๋เก๋เลยนะ ” หนุ่มน้อยแสนสวยสะดีดสะดิ้งตัวโก่งก่อนที่จะห่อปากเอาไว้ สองเท้าขยับไปที่กระเป๋าพรางมาแนบไว้กับตัว โชเฟอร์กล่าวขอโทษเป็นการใหญ่ เขาไม่ได้พูดอะไรนอกสะบัดบ๊อบเก๋เก๋และเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนตามเดิม
“แรงตั้งแต่ลงจากรถเลยนะแม่เก้งสาว” สาวสวยรวยเสน่ห์ ดาร์จีลิ่ง พูดลอย ๆ ก่อนที่จะขยับแว่นมองไปยังเด็กหนุ่มผิดเพศคนนั้น
“ เก๋เก๋ไม่โกรธหรอกนะคะ เพราะเก๋เก๋ไม่อยากมีเรื่องกะพวก ชะนี ... ขอขีดเส้นใต้เน้นเน้นคำว่า ชะนี นะคะ ... ฮุฮุ และอีกอย่าง เก๋เก๋เป็นคนสวย และจิตใจดี จบโนะ! ” เขาหัวเราะเริงร่าในขณะที่ดาร์จีลิ่งังคงยืนอึ้งกับคำพูดของหล่อน มือขวากำกระเป๋าลากใบสีส้มสะดุดตาที่ซื้อมาจากสยามไว้แน่น
ในขณะเดียวกัน อาร์ม ชายหนุ่มผมทองกลับเอาแต่ยืนมองพฤติกรรมของสาวสวยที่อยู่ใกล้ ๆ .... สไตล์การแต่งตัวแบบโบฮีเมียนของเธอ กลับทำให้เขาถึงกลับประลาดใจ ยิ่งไปกว่านั้น เด็กสาวเอาแต่บ่นพึมพำเหมือนพูดอะไรบ้างที่ฟังแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรนัก
“ นี่เธอ” เขาพยายามเรียกเด็กสาวให้หลุดออกมาจากภวังค์ของความฝัน แต่เด็กสาวกลับไม่ได้สนใจเขาเลย เหมือนกับเขาเป็นเพียงแค่อากาศธาตุเท่านั้น เขาลองเรียกเธออีกครั้ง แต่คราวนี้เธอหันมาช้า ๆ ราวกับหุ่นยนต์ เขาจำได้ว่าเขาเคยเห็นเธอที่สยามในการแข่งขันการแต่งตัวเมื่อสัปดาห์ที่แล้วไม่นึกว่าเธอจะได้เข้ารอบมารอบสุดท้ายเหมือนกัน
“เธอพูดกับใครอยู่น่ะ? ” เขาเลิกคิ้วขึ้นมาหนึ่งข้าง พลันรอคำตอบจากเด็กสาวผู้ที่อยู่ตรงหน้า
“ที่นี่มีอะไรแปลก ๆ ... ตาลว่าจะลองติดต่อกับวิญญาณแถวนี้ดู บางทีพวกเขาอาจจะขอความช่วยเหลือจากตาลอยู่ก็ได้ ” เด็กสาวโบฮีเมียนหันมายิ้มหวานให้เขาก่อนที่จะหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากย่ามสีน้ำตาลเข้ม
“ลูกแก้วป้องกันวิญญาณค่ะ .. เอาไว้ติดตัว มันก็ไม่เสียหายนี่คะ ^^ ” เธอยื่นลูกแก้วสีน้ำเงินให้กับเขา เขาอ้ำอึ้งไม่ได้พูดอะไร
ในตอนนั้นเองที่เสียงประกาศผ่านเสาใหญ่ของบริเวณนั้นดังขึ้น ทำให้การสนทนาของทุกคนที่ส่งเสียงโวยวายแข่งกันต้องหยุดชะงักเอาซะดื้อ ๆ
“ขอโทษนะครับทุกพวกผมต้องขัดจังหวะการสนทนาราวป่าช้าแตกของพวกคุณแบบนี้” เสียงปลายสายที่ไม่ค่อยเป็นมิตรนักกล่าวทักทายผู้เข้าแข่งขันด้านล่างอย่างสนุกสนาน
“นายเป็นใครยะ .... กล้าดียังไงถึงมาว่าพวกเราแบบนั้นฮะ!!! ” สาวผมม่วงตะโกนโวยวายเข้าไปในป่า ผ่านรั้วเหล็กที่กั้นเอาไว้ เสียงแปดหลอดกลับทำให้นกป่าฝูงหนึ่งบินกระจายออกมา แฝดสุดเปรี้ยวทั้งสองหัวเราะร่าเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนนกยูงหันมามองตามเสียงหัวเราะนั้น
“ผมคือไคกิ หนุ่มหล่อที่สุดของเรียลลิตี้ครับผม” ชายหนุ่มตอบคำถามของนกยูงไปเมื่อครู่นี้ เก๋เก๋กลับปรบมือเสียงดังเมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นผู้ชายและดูว่าจะหล่อด้วยในความคิดของเก๋เก๋ซะด้วยสิ
“พี่ไคกิ.... ” บีบี แฝดผู้พ่พูดก่อนที่จะหันมามามองหน้าน้องเพื่อส่งประโยคต่อไปให้น้อง
“รุ่นพี่สุดหล่อในซีซั่นที่หนึ่งนะเหรอ?” แฝดผู้น้องรับประมาอย่างชำนาญก่อนที่จะยิ้มให้กัน คิวคิว คือชื่อของเธอ แฝดสาวสุดเปรี้ยวขยับชุดเพื่อให้เข้าทรงมากที่สุด
“ไร้สาระชะมัด!” ฌอร์น ชายหนุ่มการศึกษาดีพูดขึ้นก่อนที่จะขยับแว่นจ้องมองไปยังเสากระจายเสียงที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางป่าโดยไม่ได้แยแสสาว ๆ ตรงหน้าเลย
“ก่อนอื่นต้องขอต้อนรับการมาเยือนของพวกคุณทั้ง 13 คนเลยนะครับ นับว่าเป็นความพิเศษมากของรายการนี้และถือได้ว่าเป็นครั้งแรกของรายการเลยก็ว่าได้ที่ให้พวกคุณเข้ามาเล่นเกมถึงในนี้ได้เยอะขนาดนี้ เอาล่ะครับ เกมกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะครับ เอาเป็นว่าให้ทุกคนมายืนเรียงตามรหัสของตัวเอง แบ่งเป็นแถวละ 6 คนนะครับ ส่วนแถวแรกนั้นจะมีเจ็ดคนเพราะน้องบีบีกะน้องคิวคิวอยู่รหัสเดียวกัน” สิ้นเสียงของไคกิ หนุ่มสาวทั้ง 13 คนจัดแจงยืนเรียงตามรหัสของตัวเอง โดยที่กองสัมภาระของพวกเขา ทางทีมงานกำลังจะจัดเตรียมขึ้นไปให้แล้ว
สายลมเริ่มพัดเอื่อย ๆ มาปะทะหน้าของพวกเขาราวกับเป็นสัญญาณว่าการเริ่มเกมกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้านี้แล้ว
“ผมจะขอแจงรายละเอียดและความพิเศษของซีซั่นนี้ก่อนเลยนะครับ พวกคุณทั้ง 13 คนคือตัวแทนของผู้เข้าแข่งขันที่มาสมัครทั้งหมดในซีซั่นนี้ ตลอดการแข่งขันในแต่ละสัปดาห์จะมีระบบพิเศษเพิ่มขึ้นมานั้นคือ ระบบ Face To Face คือให้ผู้เข้าแข่งขันทุกคนสารภาพเรื่องราวทุกอย่างตลอดสัปดาห์ของการแข่งขัน ทั้งความรู้สึกในการแข่งขันและการระบายเรื่องราวต่าง ๆ ได้โดยจะมีหัวข้อการสนทนาในแต่ละสัปดาห์ที่ต่างกัน ถือได้ว่าเป็นระบบพิเศษที่ไม่เคยมีซีซั่นไหนเคยทำมาก่อนเลย แล้วในวันอาทิตย์ผมจะเอาเทปที่อัดใน face to face มาให้ทุกคนได้ชมกันในแต่ละสัปดาห์นะครับ แต่ ... จะเอามาให้ดูเฉพาะคนที่ออกจากการแข่งขันเท่านั้นนะครับ ”
“ระบบใหม่ .. ดีจังเลยนะ ” ใบชาที่ไม่เคยพูดอะไรเลยกล่าวเบา ๆ
“ต่อไปจะเป็นในส่วนของการแข่งขัน กลุ่มสียังคงมีความสำคัญเช่นเดิมใน special week แต่ขออุบไว้ก่อนว่าจะเป็นอะไร เอาไว้ไคกิจะบอกทุกคนอีกทีนะครับ และเรื่องต่อไปคือ สถานที่ของการแข่งขัน อย่างที่ทราบกันแล้วว่าสถานที่ในการแข่งขันของเราคือหมู่บ้านร้างที่ห่างไกลความเจริญและที่สำคัญมันยังมีเรื่องเล่าอยู่ด้วยนี่สิ”
“ตำนานของหมู่บ้านนะเหรอคะ” เกมส์ยกมือถาม เด็กสาวที่ปิดตาข้างเดียวในแถวเดียวกับเธอสะดุ้งเฮือกเพราะเธอกำลังคิดไปไหนต่อไหนแล้วว่าเรื่องเล่าของหมู่บ้านในตำนานจะเป็นเรื่องของอะไรกันแน่
“งั้นก็เริ่มเล่ามาเลยสิคะ รันเวย์ยากฟังเต็มแก่แล้ว ” เด็กสาวขยับแว่นและพยายามทำตัวให้เงียบที่สุดเพื่อที่จะรอฟังเรื่องราวของหมู่บ้านแห่งนี้
“มันก็แค่เรื่องหรอกเด็กน่ารันเวย์ อย่าไปเชื่อเลย” อาร์มที่ยืนอยู่แถวหลังหันมากระซิบรันเวย์ พวกเขาสองคนก็รู้จักกันในสยามเพราะมาเลือกเสื้อผ้าร้านเดียวกันนั่นเอง
“เงียบน่า” รัยเวย์ทำปากจุ๊เบา ๆ เพื่อให้เขาเงียบก่อน
“ตำนานของที่นี่มันมีอยู่ว่า ....... ที่นี่คือหมู่บ้านที่ชื่อว่า หมู่บ้านน้ำค้าง เพราะในหมู่บ้านไม่มีแสงแดดตกกระทบเข้ามาเนื่องจากต้นไม้นั้นขึ้นสูงเสียจนทำให้แสงอาทิตย์ไม่สามารถเข้าส่องถึงได้เลย อาจจะมีเพียงไรของแสงอ่อน ๆ เท่านั้น ผู้ชายส่วนส่วนใหญ่ของที่นี่จะเป็นทหารกัน ส่วนผู้หญิงและเด็กจะอยู่กันในหมู่บ้านตามลำพัง ที่นี่เป็นเหมือนเมืองเล็ก ๆสำหรับพวกเขาเพราะมีทั้งสถานพยาบาลและสิ่งอำนวยความสะดวกให้เขามากมาย ชาวบ้านมีหลายศาสนาแต่ก็สามารถมารวมอยู่กันในหมู่บ้านบนหุบเขานี้ได้ แต่มาวันหนึ่งเกิดเหตุลอบวางเพลิงกันในหมู่บ้านแห่งนี้ทำให้เด็กและผู้หญิงตายกันยกหมู่บ้าน ส่วนทหารก็ได้ออกรบตามแนวป่าและเกิดสงครามจนเสียชีวิตกันทั้งหมดในวันเดียวกันและเวลาเดียวกัน ตามชายป่าเลยเต็มไปด้วยศพของทหารมากมาย แต่ไม่ต้องกลัว เพราะศพของชาวบ้านถูกเก็บไปหมดแล้ว หมู่บ้านนี้จึงกลายเป็นหมู่บ้านร้างที่ไร้การมาเยือน ทางรายการจึงซื้อที่ทางและจัดการวางกลไกไว้ในหมู่บ้าน ทำให้หมู่บ้านนี้เต็มไปด้วยกับดักมากมายพร้อมสู่การแข่งขันเรียบร้อยแล้ว”
“ฉันคิดถูกแล้วใช่ไหมที่มาที่นี่ ” พิมบ่นพึมพำก่อนที่จะก้มหน้าก้มตา
“รายการกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เดี๋ยวไคกิจะเปิดประตูเหล็กให้ ทันทีที่รั้วเหล็กถูกปลดล๊อค เกมกระชากวิญญาณครั้งใหม่จะเริ่มเกมอย่างสมบูรณ์นะครับ พร้อมหรือยังครับพวกคุณที่จะเอาชีวิตของพวกคุณเป็นเดิมพัน? ” เขาถามกลับมาเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
พวกเขาทั้งหมดต่างมองหน้ากันโดยที่ต่างคนต่างไม่ได้พูดอะไร ใบชาปาดเหงื่อเม็ดโตที่ผุดขึ้นมาเอาซะดื้อ ๆ ทั้งทั้งที่บรรยากาศรอบตัวไม่ได้ร้อนอะไรเลย บีบีและคิวคิวหันมามองหน้ากันเพราะรู้ว่าพวกเธอจะต้องเจอกับอะไรที่รอพวกเธอและเพื่อน ๆ อยู่ข้างในหมู่บ้านน้ำค้างนี้บ้าง
“พวกเรา 13 คน .... พร้อมแล้วครับพี่ไคกิ!! ” อาร์มเป็นคนเปิดเกมนี้อย่างสมบูรณ์
“เฮ้ย นายอาร์ม ... ทำอะไรไม่ปรึกษาก่อนนะคะ เก๋เก๋ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยโนะ! ” เก๋เก๋ตกใจในเสียงตะโกนของริช เขาเองก็ยังไม่พร้อมที่จะเริ่มเกมนี้เหมือนกัน แต่เขาก็ไม่อยากให้เกมมันยืดเยื้อ
ประตูเหล็กสนิมเขรอะด้านหน้าค่อย ๆ เปิดออกตามกลไกการทำงานที่ไคกิเป็นคนปลดล๊อค เสียงของประตูเหล็กแสดงถึงความเก่าและอายุการใช้งานของมัน ฟังแล้วดูน่าขนลุกเหมือนเรื่องสยองขวัญที่เคยดูกันตามโรงภาพยนตร์ต่าง ๆ
“พวกเราพร้อมแล้วใช่ไหม!!” อาร์มถามเพื่อน ๆ อีกครั้ง
“ ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้วล่ะครับคุณ ” ฌอร์นมองหน้าของอาร์มก่อนที่จะเดินโผงผางไปที่ประตูเหล็ก ด้านหน้าเผยให้เห็นทางลูกรังมากมายแถมยังเจิ่งไปด้วยน้ำที่ขังอยู่ตามหลุมยากต่อการเดินเท้าเป็นที่สุด
ทันทีที่ประตูเหล็กถูกเปิดออก การทำงานของกลไกทุกอย่างบนหุบเขาก็เริ่มทำงานอย่างเต็มกำลัง ฝูงนกป่าต่างบินเพราะเสียงของกลไก ช่อง 99 เจ้าเดิมเริ่มเปิดให้สัญญาณของรายการซึ่งแน่นอนว่ามีผู้ชมตั้งหน้าตั้งตารอคอยการเริ่มเกมของรายการนี้เป็นไหน ๆ ไม่เว้นแม้แต่ในอินเตอร์เน็ต ตอนนี้เว็บไซต์ของทางรายการได้ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับการโหวตผู้เข้าแข่งขันทั้ง 13 คน ผลโหวตพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วในห้านาทีแรกที่เริ่มเปิดให้เข้าสู่ระบบ กล้องวงจรปิดเริ่มขยับไปมาเพื่อจับพฤติกรรมของผู้ข้าแข่งขันทั้งหมดทุกซอกทุกมุม
พวกเขาทั้ง 13 คนค่อย ๆ เดินไปที่หน้าประตูเหล็กก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าไปเฮือกใหญ่ เพราะการก้าวเข้าไปครั้งนี้ พวกเขาจะสามารถกลับออกมาได้แค่ 2 คนเท่านั้น การลังเลเริ่มเกิดขึ้นสักพัก แต่ในเมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาเล่นเกมนี้แล้ว พวกเขาก็ต้องทำให้ดีที่สุด พวกเขาทั้งหมดก้าวพ้นประตูเข้าไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เรียลลิตี้ เกมกระชากวิญญาณครั้งที่ 5 เริ่มต้นขึ้นแล้วครับ!!!” ไคกิส่งเสียงก้องผ่านเสากระจายเสียง พร้อม ๆ กับประตูเหล็กที่ค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ
เกมกระชากวิญญาณครั้งที่ 5 เริ่มขึ้นแล้ว!!!!
ความคิดเห็น