ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Reality 5 .: อาถรรพ์หมู่บ้านน้ำค้าง :. [จบเกม!]

    ลำดับตอนที่ #101 : Day 3 .:: สุมหัว ::.

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 275
      1
      24 พ.ย. 53

    THe REALITy 5


    [WEEK 7 :: DAYS 3]


     

    มือของชายหนุ่มเริ่มง้างขึ้นเหนือท้องฟ้า หมายที่จะประทับลงบนแก้มขาว ๆ ของเด็กสาวตรงข้ามโต๊ะอาหารเช้านี้ หากแต่ว่าก่อนที่จะมือจะไปสัมผัสกับแก้มใสของนกยูง ฝ่ามือของใครบางคนก็มารับแรงนั้นไว้ได้ซะก่อน

     

    “รังแกผู้หญิง ดูไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะ!” ฌอร์นมองหน้าของเอ็มอย่างเอาเรื่อง

     

    “แล้วไอ้คนที่คุณจะตบหน้าเนี่ย เขาเป็นแฟนของผม เพราะฉะนั้นจะทำอะไร ..... คงต้องผ่านผมไปก่อนแล้วกัน!” ชายหนุ่มทั้งสองมองหน้ากัน แป้งยังคงจ้องมองร่างของเพื่อนและนกยูงสลับกันไปมา

     

    สงครามระหว่างคนบาปกับคนบริสุทธิ์กำลังจะเปิดศึกขึ้นแล้ว!

     

    “หรือจะให้ฉันมีเรื่องกะนายแทน ...” เอ็มเบี่ยงเบนเป้าหมายจากเด็กสาวที่กำลังยืนอึ้งอยู่ตรงหน้า มาเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งนี้แทน

     

    “หวงกันมาก ... ได้กันแล้วสินะ!” เอ็มถ่มน้ำลายลงพื้นอย่างชอบอกชอบใจในความเป็นนักเลงอันธพาลของเขา ซึ่งแน่นอนว่าการกระทำที่ต่ำช้าแบบนี้ คนพวกเดียวกันจะรู้สึกว่าชอบใจและคิดว่าการกระทำนั้นคือความเจ๋งที่พวกเขาได้สัมผัสมาตลอดเวลาที่พวกเขาอยู่ในคุก

     

    ฌอร์นมองหน้าของเอ็มอย่างไม่ละสายตา เขาเบี่ยงเดินเข้ามาแทนที่นกยูง ส่วนเอ็มนั้นกำลังหัวเราะชอบใจกับพรรคพวกของเขา แป้งเองก็ได้แต่อมยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ออกมาให้เห็นเท่าไรนัก เขาหัวเราะชอบใจอย่างสนุกสนานที่อีกฝ่ายเงียบไป

     

    แต่ไม่ใช่อย่างที่เขาคิด!

     

    มือขวาของชายหนุ่มง้างเหนืออากาศก่อนที่กำหมัดซัดแน่นไปยังแก้มขวาของเอ็มเต็มเหนี่ยว เยงที่หัวเราะอยู่เมื่อครู่เริ่มหายไปแทบจะในทันที เศษข้าวที่ยังคงติดค้างอยู่ในช่องปากกระเด็นหลุดออกมาแสดงให้เห็นถึงความแรงของหมัดคู่นั้น!

     

    “จะดูถูกผมน่ะ ผมมไม่สนหรอก .... แต่อย่ามาดูถูกคนอื่น โดยเฉพาะแฟนของผม ถ้ายังไม่อยากไปนอนจมอยู่บนพื้นเป็นครั้งที่สองล่ะก็ หยุดพูดอะไรที่เป็นการไม่ให้เกียรติสุภาพสตรีด้วยนะครับ!” ฌอร์นตวาดใส่ร่างที่นอนอยู่บนพื้น

     

    เอ้มแหงนหน้าขึ้นมามองฌอร์นอย่างเดือดดาล เขาถ่มน้ำลายที่ผสมเลือดเล็กน้อย แจ๊คและแบงค์ค่อย ๆ ประคองเด็กหนุ่มขึ้นมา หากแต่ว่าสายตาของเอ็มยังคงจ้องมองร่างของฌอร์นอย่างไม่ชอบใจนัก

     

    “มื้อนี้ ผมขอตัว!” ฌอร์นพูดก่อนที่จะกุมมือของเด็กสาวเดินออกไปจากโต๊ะอาหาร ท่ามกลางความตกใจของคนที่เหลือบนโต๊ะอาหาร

     

    “รู้ไหมว่าการกระทำของนายทำให้งานกร่อยลงอย่างเห็นได้ชัด!” ดัฟพูดก่อนที่จะลุกไปจากโต๊ะอาหารอีกคน

     

    เก๋เก๋นั้นมองรุ่นพี่สาวทั้งสองคนก่อนที่จะพยักหน้า ทั้งสามคนต่างเลี่ยงตัวออกมาจากโต๊ะอาหารเพื่อตรงไปยังโรงครัวเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่แยกตัวออกมา

     

    เหลือเพียงแค่สี่นักโทษแดนประหารที่ยืนมองแต่ละคนที่กระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง

     

    “ก็ดี มื้อนี้ฉันจะกวาดให้เรียบเลย!” แบงค์พูดก่อนที่จะนั่งลงบนโต๊ะอาหาร รีบตักข้าวเข้าปากเพื่อกินมื้อเช้าที่แสนเอร็ดอร่อยนี้

     

    “แล้วเธอไม่ไปกับพวกนั้นเหรอ!” แจ็คหันมาถามแป้งที่นั่งกินอาหารโดยที่ไม่พูดไม่จากับใคร

     

    “ฉันไม่ใช่พวกนั้นนี่นา ... ฉันมันขี้คุก มีอะไร ฉันก็ขออยู่กับพวกเดียวกันดีกว่า ...” แป้งพูดก่อนที่จะส่งยิ้มให้แจ๊ค

     

    “ฉันจะต้องหาวิธีที่จะทำให้ไอ้หมอนั่นเจ็บปรางตายแน่ ๆ .... ” เอ็มดื่มน้ำกลั้วปากล้างเลือดที่ไหลออกมาจากริมฝีปากสีเข้มนั้น

     

    “นายจะทำไงวะ?” แบงค์ถามขึ้น

     

    “ไปกระทืบมันดีไหม ... เอาแค่ปรางตาย หรือไม่ก็แค่แข่งเกมไม่ได้เลย ....” แจ๊คพยายามเสนอความคิดเห็นในขณะที่ปากยังคงเต็มไปด้วยอาหาร

     

    “แกนี่หล่อแต่โง่ดีว่ะ ....” เอ็มมองหน้าของแจ็คที่เริ่มส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้เขา รู้สึกน้อยใจนิดหน่อยที่ความคิดของเขาไม่ได้ถูกเลือกให้เข้าไปอยู่ในแผน

     

    “ฉันว่ามันเจ๋งดีออก เอาแค่ปรางตาย แต่ไม่ถึงกับขั้นพิการ แค่ให้มันน่วมออกไปจากห้องไม่ได้ แค่นี้เอง” แจ็คยังคงไม่ล้มเลิกความตั้งใจ

     

    “จริงอย่างที่เอ็มพูดนะ ... นายน่ะหล่อ แต่สมองกลสงไปหน่อยนะ ... ฉันขอบอกว่าความคิดแบบนี้มันเป็นความคิดของเด็กประถมที่ชอบไปหาเรื่องคนอื่น ฉันว่าไม่เวิร์คหรอก!” หญิงสาวคนเดียวในทีมหันมามองหน้าของเด็กหนุ่มก่อนที่จะทำหน้าเอือมระอากับแจ็คในความคิดโง่ ๆ ของเขา

     

    “แล้วเธอมีวิธีที่มันเจ๋ง ๆ กว่านี้ไหมล่ะ! ฮะ??” แจ๊คยื่นหน้าของเขาเข้าไปใกล้เด็กสาว

     

    “ถึงฉันยังไม่มีความคิดในตอนนี้ แต่รับรองว่าความคิดเด็กปัญญาอ่อนแบบนั้นไม่มีอยู่ในหัวของฉันแน่ ๆ” แป้งพูดอย่างภาคภูมิใจในมันสมองที่มีอยู่ของหล่อน

     

    “เมื่อกี้เธอยังเรียบร้อยอยู่เลย ทำไมตอนนี้ดูเป็นหญิงสะตอยังไงไม่รู้ว่ะ” แบงค์พูดอย่างสงสัย

     

    “คนเรามันต้องปรับนิสัยให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมนั้น ๆ ไม่อย่างนั้นนายก็จะอยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้สิ ....” แป้งหันมามองแบงค์

     

    “โง่อีกตัว!” แจ๊คหัวเราะชอบใจ

     

    “แกหมายความว่าไงวะ!” แบงค์ถามอย่างสงสัย

     

    “แล้วพวกมึงทั้งสามตัวจะทะเลาะกันหาง้าวอะไรวะ ทำไมไม่ช่วยกันคิดว่าจะหาวิธีไหนจัดการกับไอ้แว่นนั่น ....” เอ็มพยายามห้ามทัพที่กำลังจะตีกันเอง

     

    “หรือว่าเราจะล่อไอ้ฌอร์นนั่นออกมาจากกลุ่มและปล่อยไปให้เสือในป่าสนกินให้เกลี้ยงไม่ให้เหลือซาก โทษฐานที่มันทำให้แกต้องเจ็บตัวจนเลือดออกปากขนาดนี้” แบงค์พูดทีเล่นทีจริงก่อนที่จะแตะปากของเอ็มเบา ๆ แต่เข้ากลับสะบัดออกอย่างหัวเสียง พรางหันมามองหน้าของแบงค์

     

    นัยน์ตาแบบนี้ .... ช่างน่ากลัวกว่าสิ่งที่เขาเคยเห็น นัยน์ตาราวมัจจุราชทีก่ำลังจะขย้ำเหยื่อที่อยู่ตรงหน้าให้ขาดเป็นชิ้น ๆ

     

    “ขำ ๆ น่า” แบงค์พูดกลบเกลื่อน ไม่อยากให้ตัวเองจะต้องมารเจ็บตัวเพราะพวกเดียวกันมาทำร้ายเลย

     

    “ฉันว่าแจ๊คโง่แล้วนะ ยังมีคนสมองกลวงมากกว่าแจ๊คอีกนะเนี่ย” แป้งพูดอย่างหัวเราะชอบใจก่อนที่จะแตะบ่าของแจ๊คเบา ๆ

     

    “นายผ่านการได้รับรางวัลคนโง่ประจำปีและ ปีนี้แบงค์ได้ ....”

     

    แจ๊คฉีกยิ้มอย่างไร้เดียงสา มองหน้าของแป้งที่กำลังส่งยิ้มอันมีเสน่ห์ให้เขา

     

    “ฉันอยากให้มันเจ็บ ... อยากให้มันทรมาณ .... เหมือนใจจะขาด!” เอ็มพูดกัดฟัน เขาคงจะแค้นฌอร์นมากที่กล้าทำแบบนี้กับเขา

     

    “ถ้าแบบนั้นนายก็เลิกสนใจฌอร์นเถอะ ...” แผ้งพูดลอย ๆ

     

    แต่นั่นทำให้เอ็มหันมาอย่างแปลกใจ ไม่ว่าแต่เอ็มเลย คนอื่น ๆ ก็หันมามองหน้าของหญิงสาวที่พูดอะไรไม่ได้ความ

     

    “หมายความว่าไง?” เอ็มเลิกคิ้วเพราะสนใจในประโยคของแป้ง

     

    “เลิกสนใจนายนั่นซะ เพราะฉันว่าพวกเราไม่ควรจัดการกับไอ้หมอนั่นโดยตรง ... เราน่าจะทำลายสิ่งที่มันรักมากกว่านะ” แป้งอมยิ้มเหมือนพูดเปิดทางให้หนุ่ม ๆ คิด

     

    “งั้นเราต้องทำลายหัวใจของมัน!” ดูเหมือนแจ๊คจะคิดอะไรดีดีออก

     

    “ต้องแหวกหัวใจมันออกมาเชือด ... ให้มันทรมาณ ....” แบงค์พูดขึ้นมา พลันจินตนาการภาพเลือดที่สาดกระเด็นไปทั่วทั้งป่า

     

    “ไม่ใช่หัวใจของหมอนั่นที่เต้นอยู่ในอกนะ ... แต่เป็นหัวใจสำคัญที่มันขาดไม่ได้ .. ของรักของมัน!” เอ็มหัวเราะในลำคอก่อนที่จะมองหน้าของทั้งสามสลับกันไปมา

     

    “นายคิดจะทำไรอะไร?” รู้สึกเหมือนว่าจะมีแค่แบงค์คนเดียวที่ยังไม่รู้แผนการที่พวกเขาจะต้องทำ

     

    “เลิกโง่ซะทีสิไอ้ปัญญาอ่อน!!” แจ๊คมองหน้าของแบงค์

     

    “หัวใจของไอ้หมอนั่นคือ .....”

     

    เอ็มมองหน้าของทั้งสามอีกครั้งก่อนที่จะหัวเราะชอบใจในความฉลาดของตัวเอง

     

    “นังเด็กสาวคนนั้น!!” แจ็คอาสาตอบคำถามที่แบงค์เพิ่งจะเข้าใจ

     

    “แล้วเราจะทำยังไง!” แป้งถามชายหนุ่มเจ้าของความคิด

     

    “ให้ไอ้หมอนั่นมันเจ็บปวดทรมาณ เวลาที่ของรักของมันกำลังจะถูกเชือดต่อหน้าต่อตา ... ฮ่าๆๆๆๆ อยากเห้นหน้าที่ใหล้ตายของไอ้หมอนั่นซะแล้วสิ! ” เอ็มหัวเราะก่อนที่จะเรียกเพื่อนมาประชุมพลเพื่อคิดแผนการที่พวกเขาจะต้องจัดการในอีกไม่นานนี้

     

    และเป้าหมายของความชั่วนั้นกลับไปตกอยู่ที่หญิงสาวที่ไม่รู้ตัว .... นกยูงคือเหยื่อ และฌอร์นคือเป้าหมายที่มันต้องกำจัด!

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×