The Unique : ปฏิบัติการลับ นักเรียนพลังยูนิค

ลำดับตอนที่ #28 : Chapters 1 : ใจกลางสงครามเมือง

S
N
A
P

THE UNIQUE
Episode 6 l Chapters 1 : ใจกลางสงครามเมือง
------------------------------------------------------

 

423/1057

นี่คือจำนวนปัจจุบันของนักเรียนที่ทดสอบคัดเลือกทั้งหมดในตอนนี้ เด็กหนุ่มนั่งชันเข่าอยู่ข้างถังขยะพร้อมกับเพื่อนหนุ่มอีกคนพรางก้มลงดูหน้าจอที่แสดงตัวเลขของนักเรียนทั้งหมด กวินและมังกรตัดสินใจวิ่งมาที่ตลาดปลาซึ่งดูจะปลอดภัยมากที่สุด เสียงระเบิดรวมไปถึงเสียงกรีดร้องดังอื้ออึงไปทั่วสนามทดสอบ รอบ ๆ เหมือนกับสงครามโลกเสมือนจริงที่พวกเขาทั้งสองต่างหนีตายกันให้วุ่น ตั้งแต่ที่เริ่มการทดสอบ ทั้งคู่ได้คะแนนจากการช่วยสุนัขและคนแก่เท่านั้น ยังไม่ได้เจอกับศัตรูที่เขาพยายามมองหาอยู่เลย

“ไอ้วิน เราควรออกไปตามหาศัตรูแล้วฆ่าพวกมันเพื่อเก็บคะแนนดีกว่าไหม ขืนเอาแต่หลบอยู่แบบนี้ ฉันว่าเราจะไม่ได้คะแนนสักแต้ม” มังกรกระซิบ เขาไม่อยากจะต้องมานั่งรอเวลาทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเข้ามาจะต้องเจอกับอะไร

“นายอยากจะออกไปเก็บพวกมัน หรือว่าอยากจะออกไปตามหาใครกันแน่?” เหมือนกวินรู้จุดของเขา

“ไม่ใช่อย่างนั้น!”

“พอเลย เลิกพูด อยากจะออกไปตามหาเธอคนนั้นอ่ะสิ ฉันรู้ แกไม่ได้มาเพื่อทดสอบแต่แรกอยู่แล้ว” มังกรไม่ชอบกวินตรงนี้แหละ ตรงที่เพื่อนสนิทของเขาจะรู้ความคิดทุกอย่างอย่างทะลุปรุโปร่ง

มาคิด ๆ ดูไม่น่าหลวมตัวมาคบกับมันเลย!

“แล้วทำไมแกถึงคิดว่าเด็กคนนั้นจะมาที่ตลาดปลาวะ?” นั่นเป็นคำถามที่กวินสงสัยมาตลอด

“ตลาดปลาเป็นแหล่งชุมชนที่เงียบที่สุด ถ้าจะต้องการที่ซ่อนตัวหรือหลบจากพวกนั้น ฉันว่าตรงนี้น่าจะเป็นจุดที่ดารันย์จะมาล่ะมั้ง” เขาตอบออกไปตามตรง

“ทำไมนายถึงห่วงคนที่ชื่อดารันย์นั่นจัง?” เขายังคงถามต่อ

“ก็แค่อยากเปลี่ยนทัศนคติของเขา อยากให้เขายอมรับในการมีความพิเศษของตัวเองว่ามันมหัศจรรย์มากแค่ไหนก็เท่านั้น”

“อยากทำตัวเป็นฮีโร่ว่างั้น?”

“เลิกแซวได้แล้วน่า!!” มังกรถือวิสาสะตบเข้าที่หัวของกวินจนเจ้าตัวหยุดถามอะไรไปมากกว่านี้

ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในตลาดปลาได้สักพัก พวกเขาเองก็ไม่ได้เจออะไรเลยนอกจากความเงียบสงัดและกองเพลิงที่รุกโชติช่วงอยู่ภายนอก หรือว่าเขาอาจจะคิดผิดก็ได้ว่าคนที่ไม่ยอมรับความพิเศษแบบเธอจะหนีและมาซ่อนตัวที่นี่

ทั้งคู่มองหน้ากันราวกับว่าต่างคนต่างต้องการความเห็นของอีกฝ่ายว่าจะเอายังไงต่อจากนี้ดี ยังไม่ทันที่จะได้วางแผนการอะไรไปมากกว่านี้ เสียงฝีเท้าของอะไรบางอย่างก็วิ่งเข้ามาในตลาดปลาจนเด็กหนุ่มทั้งสองต้องเงียบเสียงลง ฟังจากการวิ่งดูเหมือนกับว่าคน ๆ นั้นจะเข้ามามากกว่าหนึ่งคน มังกรพยายามมองหาอะไรที่พอจะเปลี่ยนให้กลายเป็นมีดสั้นได้บ้าง จนเข้าไปเจอกับเขียงใบหนึ่งที่วางอยู่ด้านหน้าเพิงขายของ

“นายจะทำอะไรของนาย?” กวินถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนเริ่มมองหาอาวุธ

“ถ้ามันเป็นศัตรู เราก็ต้องจัดการดิวะ!”

“แต่ถ้าเกิดเป็นเพื่อนนักเรียนล่ะ แกโดนข้อหาทำร้ายร่างกายเลยนะเว้ย!”

“เฮ้ย! ไอ้วิน แกจะปอดแหกอะไรตอนนี้ ยังไงเด็กที่มาสอบก็ต้องเจ็บตัวอยู่แล้ว อยู่เฉย ๆ เหอะน่า!” เขาพยายามกระซิบท่ามกลางเสียงฝีเท้าที่เหมือนว่าจะใกล้เข้ามาแล้ว

เขารอจังหวะให้อะไรบางอย่างที่เข้ามายังที่ซ่อนตัวเข้าใกล้เขาให้มากกว่านี้ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผน เด็กหนุ่มจึงรีบลุกขึ้นและไปที่เพิงฝั่งตรงข้าม หยิบเขียงร่อนไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว เมื่อเขียงถูกเหวี่ยงไปกลางอากาศ วัตถุทรงกลมแปรเปลี่ยนเป็นมีดสั้นพลังจิตสีม่วงเหมือนกับมีดอาบยาพิษไม่มีผิด

“กรี๊ดดดดด!!” เสียงกรีดดังขึ้นเมื่อเห็นว่าตรงหน้ามีมีดพุ่งเข้ามาหา เด็กสาวสองคนจึงหลบไปข้าง ๆ จนเจ้าตัวล้มลง แสงไฟด้านนอกจากเปลวไฟทำให้เขามองเห็นได้อย่างชัดเจนเมื่ออยู่ใกล้ ๆ ว่าใครเป็นผู้บุกรุกเข้ามายังสถานที่แห่งนี้

บีพยายามประคองกาเหว่าที่เป็นเจ้าของเสียงกรีดร้องเมื่อครู่ให้ลุกขึ้น เธอสองคนเข้ามาในตลาดปลาพร้อมกับมาม่อนที่เจอกันที่หน้าทางเข้า

“นายเกือบทำให้เธอตาย รู้ไหมว่ามีดสั้นนั่นพุ่งมาด้วยความเร็วมากเท่าไร ถ้าเธอหลบไม่ทันมีดสั้นที่มีความคมขนาดตัดคอขาดคงปักเข้าที่หัวเธอไปแล้ว” เขายืนประมวลผลมีดสั้นที่กลายเป็นเขียงเมื่อปังลงที่พื้น

“ไอ้แว่น นายเลิกใช้ความสามารถดูพลังคนอื่นได้แล้ว!” ไม่รู้ว่าเขาจะดีใจหรือเสียใจดีที่ได้เจอกับคู่หูที่เคยร่วมทำการทดสอบในรอบคัดแยกคลาสด้วยกัน เขาจำได้ว่าความสามารถของมาม่อนคืออะไร

“มังกร ช่วยด้วย เหว่ากลัวมากเลย ช่วยเหว่าด้วย!” เด็กสาวร้องห่มร้องไห้ไปเกาะแขนของเขาจนบีและมาม่อนหันมามองหน้ากัน

เมื่อกี้ยังเห็นวิ่งปร๋ออยู่เลย....

“พวกเธอหนีอะไรกันมา?” มังกรถามผู้มาใหม่ทั้งสามคน

“ศัตรู มีศัตรูที่อาจารย์มิรินบอกตามพวกเรามา แต่ฉันจำไม่ได้ค่ะว่ามีกี่ตัว” บียกมือตอบคำถามของมังกรจนกาเหว่าหันมามองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“จากที่ตามเธอมาสามตัว และตามฉันมาอีกสามตัวเป็นทั้งหมดหกตัว แต่ไม่น่าจะมีอะไรน่ากังวลเท่าไร” เขาขยับแว่น

“หมายความว่าไงที่ว่าไม่น่ากังวลน่ะ?” คราวนี้เป็นกวินที่ถามบ้าง

“จากที่ผมลองใช้ความสามารถวิเคราะห์หุ่นพวกนั้น จุดอ่อนของมันจะอยู่ที่หัว ถ้าหัวของมันระเบิดได้ก็จะหยุดมันได้ครับ” มาม่อนหันมาตอบคำถามของชายร่างสูง

“อ่อ! เหมือนในหนังซอมบี้สินะ”

เคร้ง!!!

เป็นอีกครั้งที่การสนทนาของมังกรและเพื่อนถูกขัดจังหวะ ‘ศัตรู’ ที่พวกมาม่อนพูดถึงต่างเดินย่างสามขุมเข้ามา เป็นอย่างที่เด็กหนุ่มบอกจริง ๆ พวกมันมีทั้งหมดหกตัว ศัตรูหกตัวกับคนห้าคน แถมมีผู้หญิงอีกสองคนเป็นเรื่องที่น่าเสียเปรียบมากสำหรับเขา ทั้งเรื่องของจำนวนและเรื่องของพละกำลัง แต่ยังไงซะ เขาต้องชนะและผ่านการทดสอบนี่ให้ได้

“ฉันจะจัดการสามตัวนั้น ส่วนกวิน นายจัดการอีกสามตัวที่เหลือ มาม่อน นายไปอยู่ข้างหลังคุ้มกันพวกสาว ๆ เอาไว้” มังกรพยายามรวบรัดแผนการให้เร็วที่สุด

“ความสามารถของเจ้าพวกนี้คือความเร็วที่จะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ใช้กำลัง” มาม่อนใช้ความพิเศษของตัวเองเพื่อประเมินคู่ต่อสู้

“ให้ฉันจะได้ช่วยเถอะนะคะ” บีกล่าวก่อนจะเอามือทาบอก หัวใจของเธอเต้นแรงกว่าทุกครั้ง ไม่ใช่เพราะการตกหลุมรักคนตรงหน้า แต่เป็นเพราะความกลัวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้มากกว่า

“เธอ...”

“ความสามารถของฉันคือการหยุดเวลาค่ะ แต่ยังควบคุมไม่คล่องเท่าไร คิดว่าน่าจะช่วยพวกนายในการโจมตีได้”

“ถ้าเกิดว่าพวกมันกลายเป็นเป้านิ่งหรือเคลื่อนที่ช้าลง การจัดการกับพวกนั้นจะง่ายขึ้นก็ได้นะคะ” เธอขยับแว่นในระหว่างการอธิบายแผนการเมื่อครู่

กาเหว่าที่เกาะแขนของมังกรได้แต่ลอบมองคนที่ฉลาดอย่างบีแล้วแอบเบะปากเบา ๆ ในความเสนอหน้าของรูมเมท ปล่อยให้นางได้โชว์พราวไปก่อน เดี๋ยวอีกไม่นานหล่อนจะต้องตุบกระเด็นออกจากคิงส์คลาสแน่นอน แผนที่ฉันวางเอาไว้จะต้องได้ผล และเธอจะต้องกลายเป็นคนที่โง่มากที่เลือกมากับฉัน!

“โอเค พร้อมนะ!” มังกรให้สัญญาณกับทุกคน มาม่อนและกาเหว่ารีบหลบใต้เพิงขายปลาด้านหลัง ในขณะที่กวิน มังกร และบียืนประจันหน้ากับมัน

พวกมันไม่รอช้า รีบพุ่งเข้ามาหาพวกเขาด้วยความเร็วสูง ทั้งหกตัววิ่งแยกออกไปคนละฝั่งจนพวกเขามองไม่ทัน ตัวหนึ่งพุ่งมาจากด้านหลังก่อนจะฟันเข้าที่แขนของมังกร โชคดีที่แค่ถาก ๆ เท่านั้น แต่มันก็สร้างบาดแผลได้เช่นกัน มังกรทำได้แค่เอี้ยวตัวหลบกระโดดเข้าไปในร้านขายปลาอีกร้าน หยิบมีดขึ้นมาสองสามเล่มและขว้างมันออกไปให้ตรงเป้าหมายเพียงแค่เล่มเดียว มีดปังตอเปลี่ยนเป็นมีดสั้นพลังจิตพุ่งเข้าหาศัตรู ด้วยความเร็วของมันทำให้มันหลบการโจมตีที่ว่องไวนั้นได้อย่างง่ายดาย

“ไวชิบ!” เขาสบถก่อนจะกระโดดขึ้นไปบนเพิงขายปลา

พวกมันอีกสามตัวพุ่งเข้ามาหากวิน เขากระโดดหลบจนล้มกลิ้งไปอีกทางในขณะที่บีพยายามมองหาช่องว่างในการใช้พลัง กวินค่อย ๆ พยุงตัวเองขึ้นมาก่อนจะพบว่าตัวเองอยู่ในแอ่งน้ำบนพื้น เสื้อผ้าเลอะเต็มไปตัวไปหมด

แอ่งน้ำเหรอ?

กวินลอบมองไปยังที่ที่พวกมังกรอยู่ ตรงนั้นเป็นพื้นที่แห้ง มีแค่ของเขาเท่านั้นที่น้ำขังอยู่ สายตาฉายแววโรจน์ออกมาเหมือนกับคนคิดอะไรออก

“บี ถ้าฉันบอกให้เธอใช้พลัง เธอใช้มันได้เลยนะ!” กวินตะโกนบอก

“แต่ว่า...” เด็กสาวเข้าใจดีว่าขอบเขตความสามารถของตัวเองนั้นมีแค่ไหน เพราะเธอต้องใช้ความสามารถในการแยกเวลาเป็นสองช่วงเวลาคือเวลาที่หยุดนิ่งของศัตรูและเวลาที่ให้เพื่อน ๆ ได้ใช้เวลาปกติ และถ้าเธอใช้เธอจะต้องยืนอยู่กับที่เป็นเวลานาน ถ้าเกิดว่าสองคนนี้พลาด เธอจะกลายเป็นเป้านิ่งเสียอีก

“เชื่อฉัน แล้วเราจะจัดการมันได้แน่ ๆ!”

“ค่ะ...ค่ะ เข้าใจแล้ว!” บีตกใจกับเสียงที่ดูมุ่งมั่นของกวิน

พวกมันสามตัวกระโดดไปตามเพิงก่อนจะเข้ามาหากวินด้วยความรวดเร็ว

“ตอนนี้และบี!”

“ค่ะ!!” เหมือนกับเป็นสัญญาณ บีผายมือของตัวเองออกก่อนจะที่จะมีแสงสีทองออกมาจากฝ่ามือ แสงสีทองเริ่มครอบคลุมไปทั่วทั้งตลาดปลา ทุกอย่างหยุดนิ่งยกเว้นแต่พวกเธอที่ยังขยับได้อยู่

“ส..สำเร็จแล้ว!” บีพูดในขณะที่มังกรหยิบเอามีดสั้นที่พกไว้สามเล่มวิ่งตรงไปปักหัวของพวกมันทั้งสามตัวด้วยความรวดเร็ว

ครืดดดด!!!

พวกมันอีกสามตัวเริ่มขยับตัวในห้วงเวลานั้น การเคลื่อนไหวที่เคยหยุดเมื่อครู่เริ่มถูกขยับ ร่างของพวกมันที่กระโดดเข้ามากวินจนเกือบจะถึงตัวกำลังจะง้างมีดหมายปลิดชีวิตของเขาอย่างเชื่องช้าเหมือนภาพสโลวโมชั่น

“กวิน! นายต้องจัดการมันตอนนี้!!” มังกรพยายามเรียกสติของเพื่อน

“ฉันเริ่มจะควบคุมมันไม่ได้แล้วนะคะ!” บีเริ่มเข่าอ่อน มิติเวลาสีเหลืองทองเริ่มกระพริบติด ๆ ดับ ๆ  จนกระทั่งร่างของพวกมันสามตัวเข้ามาในแอ่งน้ำของเขา

“เกมโอเวอร์!” สิ้นเสียงของเขา มือหนาสัมผัสเข้าที่แอ่งน้ำขนาดย่อมตรงหน้า

พลันประจุไฟฟ้าค่อย ๆ ไหลออกมาจากฝ่ามือลงไปยังแอ่งน้ำ กระแสไฟฟ้าส่องประกายไฟแลบขึ้นมาก่อนจะเข้าไปในร่างของพวกมันทั้งสามตัว รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมของเขาพร้อมกับเวลาบิดเบี้ยวของบีได้หมดลง เวลาทุกอย่างกลับเข้าสู่ช่วงปกติ

ร่างของพวกมันสามตัวที่โดนกระแสไฟฟ้าในมือของกวินชักกระตุก ไฟฟ้าที่เข้าไปในตัวของพวกมันจำนวนมหาศาลทำให้ร่างของพวกมันระเบิดเป็นลูกบาศก์สีเขียวกระจายเกลื่อนพื้น

“สำเร็จแล้ว!” บีพูดในขณะที่มังกรเข้ามาประคอง

“ความพิเศษของนายคือการสร้างกระแสไฟฟ้าและควบคุมไฟฟ้าทุกชนิดสินะครับ” มาม่อนลอบมองข้อมูลที่ขึ้นบนหัวของเขา

“เจ๋งมากไอ้วิน!” มังกรชม

“ไม่เท่าไรหรอก” เขาเกาหัวแกรก ๆ แก้เขินก่อนจะเดินไปยังลูกบาศก์และสแกนมันเข้าไป

“ไม่เอาคะแนนเหรอ?” มาม่อนหันมาถามาเหว่าที่ส่ายหน้าอย่างน่าเอ็นดู

“ไม่หรอกจ่ะ ในเมื่อบี กวิน มังกรเป็นคนจัดการแถมมาม่อนก็เป็นคนให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ด้วยแต่กาเกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะฉะนั้นก็เอาคะแนนให้พวกเขาไปเถอะ กาเหว่าแค่อยากออกไปจากที่นี่ก็พอจ่ะ” เกเหว่ายิ้มน้อย ๆ ก่อนจะเกาะแขนของมังกร

ทุกคนจึงตกลงกันว่าจะให้บีไปสามตัว มังกร กวินและมาม่อนคนละตัวเพราะว่าแผนสำเร็จได้เนื่องจากการใช้ความสามารถของบี ทุกอย่างจึงผ่านไปได้ด้วยดี

“แล้วทีนี้จะเอายังไงต่อ?” มาม่อนถามความเห็นจากคนอื่น

“ออกไปข้างนอก รวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ และโค่นเจ้าพวกนี้กันเถอะ” มังกรพูด เขาชักคันไม้คันมืออยากจะจัดการเจ้าพวกนี้เต็มทีแล้ว

กาเหว่าเข้ามาประคองบีพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากตามแบบของตัวเอง ปล่อยให้เด็กผู้ชายเดินนำหน้าออกไปจากตลาดปลา

เก็บคะแนนไว้ให้เยอะ ๆ นะจ๊ะบี ฉันจะได้แย่งมันมาอย่างภูมิใจหน่อย!

-----------------------------------------------------------------
Episode 6 l Chapters 1 : ใจกลางสงครามเมือง

Friday 30^th November 2018
Next Episode 6 l Chapters 2 : ชามาและมิวส์
-----------------------------------------------------------------