คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทเรียนที่ 9 Phenazepam
BATTLE ROYALE THAILAND
เกมหฤโหด
บทเรียนที่ 9 Phenazepam
---------------------------------------------------
เด็กสาวเจ้าของสีน้ำตาลอ่อนผมสยายปะบ่ากำลังง่วนอยู่กับการจัดแจงของว่างให้เพื่อนร่วมห้องสองคนที่นั่งกันอย่างสบายใจเฉิบ หล่อนทำข้าวต้มทะเลอย่างง่าย ๆ ที่ใช้วัตถุดิบในหาเจอจากในครัวกลางของร้านอาหารหรู
พู่กัน เด็กสาวจอมขี้แยประจำห้อง พ่อและแม่ของเธอเป็นแพทย์ชื่อดังของประเทศ พวกท่านต้องเดินทางไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่นทำให้ไม่มีเวลาดูแลลูกมากเท่าที่ควร เธอมีฝีมือการทำอาหารที่ได้มาจากแม่ ตอนเด็ก ๆ แม่เคยสอนให้ทำอาหารง่าย ๆ ไว้หลายอย่าง ไข่ยัดไส้ ข้าวต้มสูตรฮ่องเต้ หรือแม้แต่ข้าวผัด เธอเข้าใจความหวังดีของผู้เป็นแม่ การที่เธอทำอาหารเป็น ไปอยู่ที่ไหนก็ยังสามารถเลี้ยงตัวเองได้ ไม่อดตาย เธออาศัยอยู่ที่บ้านกับป้าซึ่งเป็นเภสัชกร ป้าและพ่อปลูกฝังให้เธอเป็นแพทย์มาตั้งแต่เด็ก แท้จริงความฝันของเธอคือการอยากเป็นแอร์โฮสเทรสมากกว่า แต่ถึงกระนั้นเธอก็ต้องใช้ชีวิตบนเส้นทางที่พ่อและป้าขีดเอาไว้ แต่การที่พ่อและแม่ของเธอกลับทำแต่งานจนลืมลูกสาวทำให้เธอเกิดความน้อยใจ เมื่อสะสมเข้ามาก ๆ จึงระเบิดออกมาเป็นน้ำตาที่พรุ่งพรูแทนการอาละวาด เมื่อถึงยามที่เธอกลัวหรือเวลามีปัญหา เธอจะต้องร้องไห้ออกมาทุกครั้งจนเพื่อน ๆ ล้อเธอว่าเป็นเด็กขี้แย
ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะตัวเธอเอง หรือว่าเพราะพ่อและแม่ของเธอ .....
ตั้งแต่เกิดเรื่อง เธอเดินเตร็ดเตร่มาตามทางด้วยความหวาดกลัวและความหวังเดียวที่อยากจะรอดชีวิต สองเท้าย่ำมาตามถนนคอนกรีตที่ลาดยาวไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมาเจอเข้ากับร้านอาหารหรู พื้นที่นี้ยังกลายเป็นพื้นที่ปลอดภัย เธอจึงใช้โอกาสนี้แวะหาที่ซ่อนดี ๆ ก่อนออกเดินทางต่อ ไม่คิดว่าจะเจอกับเอกและป๊อปที่เดินเข้ามาพร้อมอาวุธครบมือ หล่อนถูกยึดกระเป๋าไป แรกทีเดียวป๊อปจะพลั้งมือฆ่าเด็กสาวแล้ว หากแต่เอกกลับบอกว่าให้เก็บเธอไว้ก่อน ขี้แยแบบนี้ฆ่าพวกเราไม่ได้หรอก พู่กันทั้งหวาดกลัวและทำอะไรไม่ถูก เธอจึงแกล้งขอตัว บอกทั้งคู่ว่าจะทำอาหารให้กินเพื่อขอบคุณที่ทั้งคู่ไว้ชีวิตเธอ สองหนุ่มผิวปากอย่างชอบใจในขณะที่พู่กันเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับวัตถุดิบในมือ เด็กสาววางสารพัดอาหารทะเลลงบนเคาน์เตอร์หลังร้านพร้อมกับตั้งน้ำที่เตรียมข้าวสวยเอาไว้แล้วให้เดือด โชคดีของหล่อนแค่ไหนแล้วที่เอกกับป๊อปยังไม่ฉลาดพอ เขาทั้งสองลืมตรวจสัมภาระในกระเป๋าของเธอว่ามีอะไรอยู่บ้าง หล่อนลอบถอนหายใจก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทของเธอ บางอย่างนั้นมือสั่นตามความกลัว “เสร็จหรือยังวะ!” นักบาสเกตบอลผู้ทรงพลังเปรยขึ้นในขณะที่เริ่มเอาขาพาดบนเคาน์เตอร์อย่างวางมาด
“จะเสร็จแล้ว ....ระ...รอเดี๋ยวนะ!” หล่อนตกใจจนของที่อยู่ในมือเกือบหล่นแตก
เด็กสาวจัดการใส่ของทะเลลงในข้าวต้มพรางเคี่ยวไปเรื่อย ๆ ในขณะที่สายตาเองก็ลอบมองสองเด็กหนุ่มที่นั่งรอด้วยความหิว ภายในร้านอาหารหรูเงียบมากจนได้ยินเสียงแอร์ที่ป๊อปเพิ่งเดินไปเปิดเมื่อครู่ แสงในห้องสลัวพอจะที่ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีคนอยู่ในนี้ พู่กันจ้องมองข้าวต้มในหม้อที่ส่งกลิ่นหอมฟุ้งในขณะที่มือก็ยังคงกำสิ่งนั้นเอาไว้แน่น
มันคือ Phenazepam ......
เมื่อสองอาทิตย์ก่อน พู่กันถูกผู้เป็นป้าให้ไปช่วยเฝ้าร้านในระหว่างที่เธอออกไปซื้อกับข้าวหน้าปากซอย ด้วยความที่ถูกฝึกจากป้ามาเป็นอย่างดี ทำให้เธอสามารถทำหน้าที่แทนป้าได้ชั่วคราว ขณะที่เธอกำลังนั่งอ่านนิตยสารเกี่ยวกับแฟชั่นของเด็กผู้หญิงอยู่นั้น เสียงโทรทัศน์ที่เปิดทิ้งไว้และไม่ได้ให้ความสนใจของมันกำลังรายงานข่าวหนึ่งอยู่พอดี
‘อันตราย! สารฟีนาซีแพมในยานอนหลับชนิดใหม่ ออกฤทธิ์นาน 60 ชม. แรงกว่ายานอนหลับธรรมดาถึง 10 เท่า รับประทานแล้วจะทำให้ง่วง ซึม มึนงง สูญเสียการทรงตัว ความทรงจำ อันตรายถึงชีวิตหากกินร่วมกับแอลกอฮอล์ หรือสารกดประสาท
จากกรณีที่ สถานีตำรวจภูธรหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ได้จับกุมการลักลอบนำเข้า "ฟีนาซีแพม" ยานอนหลับชนิดใหม่ทางภาคใต้ จึงได้ส่งของกลางจำนวน 2,940 เม็ด ที่บรรจุอยู่ในแผงพลาสติกสีแดง-อะลูมิเนียม ด้านหนึ่งมีสัญลักษณ์ และตัวเลข 028 ด้านบนแผงมีข้อความตัวอักษรระบุ "Erimin 5" มาให้ศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ 12 สงขลา ทำการตรวจวิเคราะห์ทางห้องปฏิบัติการสำนักยาและวัตถุเสพติด กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ซึ่งล่าสุดวันนี้ กรมวิทย์ฯ ตรวจพบว่า "ฟีนาซีแพม" (Phenazepam หรือ Fenazepam) ซึ่งเป็นยานอนหลับในกลุ่มเบนโซไดอะซีปีนส์ (Benzodiazepines) และมีฤทธิ์แรงกว่าไดอาซีแพมถึง 10 เท่า ออกฤทธิ์นานกว่า 60 ชั่วโมง ทำให้ง่วง ซึม มึนงง สูญเสียการทรงตัว ความทรงจำ อันตรายถึงตายหากกินร่วมกับแอลกอฮอล์ หรือสารกดประสาท ซึ่งในสหรัฐฯ ใช้เป็นส่วนหนึ่งของสารเสพติด โดยกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ ระบุว่า "ฟีนาซีแพม" เป็นยารักษาโรคระบบประสาท และโรคลมชัก แต่จะใช้ในปริมาณ 1-1.5 มิลลิกรัม ต่อวัน และไม่เกิน 10 มิลลิกรัมต่อวัน เพราะสารดังกล่าวจะออกฤทธิ์ยาวนานกว่า 60 ชั่วโมง โดยทำให้เกิดอาการง่วง ซึม มึนงง สับสน สูญเสียการทรงตัวและสูญเสียความทรงจำ และถ้าใช้ร่วมกับแอลกอฮอล์หรือสารที่มีฤทธิ์กดประสาทส่วนกลาง เช่น ยาแก้ปวดกลุ่มโอปิเอตส์ หรือยานอนหลับอื่น ๆ อาจจะทำให้เสียชีวิตได้…..’
“ยานอนหลับขั้นรุนแรงสินะ” เด็กสาวเสียงสั่นลอบยิ้มพร้อมกับขวดบรรจุ ฟีนาซีแพม ในลักษณะของผง ถ้ายานอนหลับนี้ร้ายแรงจนถึงชีวิตจริง นี่คือหนทางเดียวที่เธอจะรอดจากเงื้อมมือของพวกเขา!
อันตรายถึงตายหากกินร่วมกับแอลกอฮอล์ หรือสารกดประสาท
อันตรายถึงตายหากกินร่วมกับแอลกอฮอล์ หรือสารกดประสาท
อันตรายถึงตายหากกินร่วมกับแอลกอฮอล์ หรือสารกดประสาท
เสียงนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหัวของหล่อน เธอตักข้าวต้มมาทั้งหมดสามถ้วย มือเล็กสวยเปิดฝาขวดก่อนจะบรรจงเทยากดประสาทชนิดร้ายแรงลงบนข้าวต้มอีกสองถ้วยก่อนจะบรรจงถือมาวางไว้บนเคาน์เตอร์ เอกนั่งพาดเท้าสบายใจอยู่ในขณะที่ป๊อปเดินเข้ามาตามกลิ่นของอาหารหน้าตาน่ากินนี้
“มะ...แม่ฉันเคยบอกว่า ข้าวต้มฮ่องเต้ ถ้าจะให้อร่อยต้องกินคู่กับเบียร์หรือบรั่นดี” เด็กสาวพูดพรางก้มหน้าลงเพื่อไม่ให้รู้ว่าหล่อนกำลังโกหกอยู่
ถ้าถูกจับได้แม้แต่นิดเดียวมีหวังถูกเชือดทิ้งแน่!
“ฉันไม่เคยได้ยินแฮะ ทฤษฎีข้อนี้ ....” ป๊อปเปรยออกมาเล่นเอาพู่กันถึงกับหน้าถอดสี
“ก็นะ .....” เหมือนกับเขากำลังต้อนเด็กสาวให้จนมุมยังไงยังงั้นล่ะ
“น่าสนว่ะ กินเบียร์กับข้าวต้มร้อน ๆ ..... ถ้าแม่เธอบอกว่ามันอร่อยจริง ฉันจะลองกินดู” เอกคือคนโง่ที่ติดกับเหยื่ออย่างพู่กัน เด็กสาวยิ้มรับก่อนจะกระวีกระวาดไปหลังเคาน์เตอร์ บนชั้นปรากฏแอลกอฮอล์ชั้นเยี่ยมเลิศรส รอให้คนค้นหามากมาย สิ่งของทุกอย่างในร้านยังคงอยู่ครบ สงสัยคงจะถูกพวกนั้นอพยพออกไปกะทันหันเลยไม่มีเวลาเก็บของให้เรียบร้อยก่อน
หลังเคาน์เตอร์มีตู้แช่เบียร์กระป๋องตั้งอยู่ เด็กสาวตัดสินใจเปิดตู้แช่ดูก่อนจะพบเบียร์หลายกระป๋องนอนแช่น้ำแข็งอยู่ รอยยิ้มเริ่มปรากฏขึ้นก่อนจะหยิบเบียร์ทั้งสองออกมาตั้งตรงหน้าคนทั้งคู่ ขอแค่ข้าวต้มสักคำ จิบเบียร์สักนิด เธอก็จะรอดแล้ว
กลิ่นข้าวต้มเตะจมูกเด็กหนุ่มนักกีฬา เขาเลียริมฝีปากของตนพร้อมกับตักกุ้งตัวโตสีแดงสดเข้าปากไปเต็มคำ ตามด้วยน้ำซุปร้อน ๆ อย่ากระหาย เหมือนกับยกภูเขาออกจากอกไปได้ลูกหนึ่ง ตอนนี้เธอสามารถจัดการเอกได้แล้ว เหลือก็แค่ป๊อปอีกคนที่เธอค่อนข้างกลัว ไม่ใช่กลัวที่เขาจะทำร้ายเธอ แต่กลัวที่ว่าเขาเลือกที่จะไม่กินมากกว่า
ป๊อปเป็นเด็กเรียนหัวไวประจำห้อง บางทีเขาอาจจะอ่านเกมออกและไม่แตะต้องมันเลยด้วยซ้ำ ถ้าขืนเป็นแบบนั้นจริง ๆ เธอเองที่อ่อนแอกว่าก็ต้องสู้ป๊อปไม่ได้แน่ ๆ
“ฉันไม่หิว” เขาพูดพรางดันถ้วยออก
กะแล้วเชียว!
“ของอร่อย ๆ ทำไมมึงไม่กินเข้าไปวะไอ้ป๊อป!” เอกที่ยังคงไม่รู้เรื่องเลยสวาปามข้าวต้มไปจนหมดไม่เหลือน้ำเอาไว้เลย เขาเลื่อนถ้วยออกพร้อมกับกระดกเบียร์อย่างเป็นเอาตาย
มีแต่ป๊อปเองที่นั่งจ้องหน้าของเด็กสาวที่พยายามไม่ลดสายตาไปจากใบหน้าของเด็กหนุ่ม แววตาของเขาจ้องมองอยู่แบบนั้นโดยที่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมแพ้ เหมือนเขาจะรู้ว่าถ้วยข้าวต้มที่แสนน่ากินเช่นนี้มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
“ฉันอยากกินถ้วยของเธอ ....” ว่าแล้วป๊อปก็จัดการแลกถ้วยข้าวต้มของพู่กันมาวางไว้ที่หน้าตนแทน รอยยิ้มจากใบหน้าของเด็กหนุ่มเริ่มเผยออกก่อนจะบรรจงตักข้าวต้มเข้าปากอย่างไม่รีรอ
เด็กสาวยืนนิ่งไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้สายตาของเธอเลื่อนไปอยู่ที่หน้าไม้ของเอกซึ่งวางอยู่ไม่ไกลกันเท่าไรนัก หากเกิดเรื่องที่นอกเหนือความคาดหมายของเธอ สองมือนั่นจะคว้าหน้าไม้มาและต้องยิงอย่างไม่รีรอ ถ้าหากคิดจะยังอยากมีชีวิตรอดอยู่เป็นคนสุดท้าย
“กินเสร็จแล้วก็ง่วง ฉันขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า” เอกหาวฟอดใหญ่ก่อนจะหยิบหน้าไม้พร้อมกับเดินไปหาเก้าอี้ยาวและเหยียดแข้งขางีบสักครู่ ทิ้งไว้ให้ป๊อปกับพู่กันอยู่กันเพียงลำพัง
“ฉันรู้นะว่าเธอคิดจะทำอะไร...” ป๊อปเปรยขึ้นหลังจากที่พู่กันที่กำลังหน้าถอดสี
ตอนนี้ไม่มีหน้าไม้ของเอกอยู่ข้างตัวแล้ว เธอจะเอาอาวุธอะไรมาเล่นงานป๊อปล่ะ เธอพยายามมองหามีดหั่นหมูของเด็กหนุ่มอยู่ ที่กระเป๋าก็ไม่มี บนเคาน์เตอร์หรือตรงโต๊ะอาหารก็มี หรือว่าหมอนั่นจะเหน็บมันไว้ติดตัวตลอดเวลา เอาแล้วสิ เธอจะต้องคิดหาวิธี ใช่ .... มีมีดทำครัวอยู่ตรงหม้อทำข้าวต้มนี่นา เมื่อคิดได้ดังนั้น สองเท้ารีบจ้ำกลับไปยังด้านหลังเคาน์เตอร์
“จะไปไหนน่ะ?” เขารีบสวนคำถามออกไป
“คือว่า...” หล่อนเริ่มจนตรอก ในตอนนั้นเองที่เกิดอะไรบางขึ้นที่เก้าอี้ยาว
เอกเริ่มไอออกมา แรกเริ่มเดิมทีแค่ไอเบา ๆ แต่ตอนนี้เขาเริ่มไอหนักขึ้นจนอาเจียนออกมาเป็นลิ่มเลือดและบรรดาเศษกุ้ง ปลาหมึกที่เคี้ยวไม่ละเอียด ป๊อปยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก เด็กสาวได้ที เธอรีบสาดถ้วยข้าวต้มของหล่อนใส่หน้าป๊อป ความร้อนจากน้ำซุปทำให้เขาเผลอร้องออกมา เด็กหนุ่มรีบปาดเศษอาหารจากใบหน้าพลันหยิบมีดยักษ์ที่เหน็บเอาไว้ที่ชายกางเกง
“อย่าอยู่เลยอีเวร!!” ในขณะที่ป๊อปกำลังจะวิ่งเข้ามา จู่เขาก็วูบล้มลงไปกับพื้น
เด็กหนุ่มเริ่มไอแข่งกัน คาดว่าถูมิต้านทางในร่างกายของป๊อปจะต่ำกว่าเอกเลยออกฤทธิ์เร็วขนาดนี้ เขาสำลอกเอาเศษอาหารที่ไม่มากพอออกมาในขณะที่เอกฟุบลงไปกองกับเลือดที่สำลักออกมา ตอนนี้คนทั้งคู่เริ่มมึนงงไปหมด
“ทำไม...” เสียงแผ่วเบาราวกับคนง่วงนอนอย่างป๊อปเปรยเบา ๆ ในเมื่อเขาเองก็สลับถ้วยกับพู่กันไปเมื่อครู่ เขาไม่น่าพลาดโดนวางยาได้นี่นา เด็กสาวหน้าสวยเริ่มร้องไห้ เธอถอยไปจนหลังชนกับเคาน์เตอร์ตู้แช่เย็น
ความจริงในถ้วยของป๊อปไม่มีฟีนาซีแพมอยู่แต่แรกแล้ว หล่อนจงใจสลับตัวเองและป๊อปเอาไว้ เธอรู้ว่าเด็กหนุ่มอย่างป๊อปที่หัวดีขนาดนั้นต้องจับทางของเธอออกและต้องสลับถ้วยเป็นแน่ แล้วมันก็เป็นอย่างที่เธอคิด ป๊อปสลับถ้วยระหว่างเธอกับเขาจริง ๆ มันก็เท่ากับว่า
ป๊อปกินยาฆ่าตัวตายเอง!
เด็กหนุ่มทั้งสองเริ่มผล็อยหลับไป และคาดว่าอีกไม่นาน 60 ชั่วโมงต่อจากนี้เขาจะหลับยาวหรือไม่ก็เซลล์ประสาทคงทำลายและตายไปเอง เธอได้แต่ภาวนาของให้ 60 ชั่วโมงต่อจากนี้ พื้นที่ร้านอาหารจะกลายเป็นพื้นที่อันตรายสักครั้ง เมื่อถึงตอนนี้เอกกับป๊อปจะได้ตายไปจริง ๆ เสียที
เมื่อแน่ใจว่าทั้งคู่จะไม่ลุกขึ้นมาทำร้ายเธอได้แล้ว เด็กสาวค่อย ๆ ลุกขึ้นในสภาพที่รื้นน้ำตาไปทั่วทั้งหน้า หล่อนเดินออกมาพร้อมกบตรงไปที่หน้าไม้มีดของทั้งคู่ อาวุธแค่นี้คงจะใช้ป้องกันตัวเองได้แล้ว เธอเริ่มโล่งใจขึ้นบ้าง ในตอนนั้นเอง ประตูร้านอาหารเปิดโพล่งออกพร้อมกับการปรากฏตัวของคนกลุ่มใหม่ ธันย์และรินทร์มองเห็นภาพตรงหน้าก่อนจะมองเด็กสาวเพียงคนเดียวในร้าน สภาพเลือดที่สำลอกออกมาทำให้ทั้งคู่คิดว่าเอกและป๊อปคงไม่รอด ความดีใจเริ่มผุดขึ้น เขาเองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
เธอเก่งมาจริง ๆ พู่กัน!
“พู่กัน!” เสียงเรียกของรินทร์ทำให้ธันย์หลุดออกมาจากภวังค์ ภาพตรงหน้ากำลังทำเขาช็อก
เด็กสาวเจ้าของยาฟีนาซีแพมยืนจ้องหน้าทั้งสองในขณะที่มือกำลังจ่อหน้าไม้มาที่พวกเขา!
TO BE CONTINUED …..
เอาแล้วไง พู่กันคิดจะเล่นพระนางซะแล้ว
ความกลัวทำให้คนเปลี่ยนไปได้จริง ๆ
เอาล่ะ ตอนหน้าจะวนกลับไปในอุทยานอีกครั้ง ดาวกับเปรมจะเป็นยังไงต่อไป
เม้นก่อนสิ แล้วจะบอก ^/\^
ความคิดเห็น