ดุจศศพินทุ์สิ้นแสง{วายพีเรียด}

**เรื่องนี้ไรท์ประพันธ์เป็นแบบร้อยกรองด้วยกลอนแปดทั้งเรื่องจนจบนะครับ บอกไว้ก่อนเผื่อนักอ่านท่านใดไม่ชอบจะเบื่อเอาน่ะครับ

◄◆❖❃❈✿❈❃❖◆►

คำโปรย

ในอดีตชาติองค์ศศพินท์มีกิตติมศักดิ์เป็นเสียงลือเสียงเล่าอ้างไปทั่วทั้งแดนไตรว่ารูปงามผุดผ่องดั่งดวงเดือนบนดิน เป็นที่ใคร่หมายปองของทั้งมนุษย์และอสุรินทร์ จนทำให้ท้าวกุมภัณฑ์ที่เป็นยักษ์เกิดความลุ่มหลงใคร่ครอบครอง จึงได้ลักพาตัวออกจากเมืองไปกับตน เมื่อองค์ศศพินทุ์ตื่นขึ้นมาเห็นยักษ์หน้าตาน่าเกลียดก็ผลักไส ไม่ยอมรับรัก และร่ายพระเวทย์ปราบท้าวกุมภัณฑ์ เมื่อนั้นก่อนที่จะสิ้นใจก็บังเกิดจันทรคราสขึ้น ท้าวกุมภัณฑ์จึงได้ขอให้ชาติหน้าตนเกิดมาเป็นมนุษย์รูปงาม และให้องค์ศศพินทุ์นั้นเกิดมาอัปลักษณ์ตัวดำเช่นเดียวกับพระจันทร์ที่ถูกกลืนแสง และจะต้องเป็นฝ่ายตามรักตนไปทุกภพทุกชาติ จนกว่าจะได้ความรักที่แท้จริงจากตนไปแก้คำสาปถึงจะหลุดพ้น

◄◆❖❃❈✿❈❃❖◆►

ด้วยความที่ดำเนินด้วยกลอนจึงอาจจะน่าเบื่อไปบ้าง ทว่าไรท์อยากจะเดินตามรอยพระศรีสุนทรโวหารหลาย ๆ ท่านดูบ้าง จึงลองฝึกเขียนดูน่ะครับ หากนักอ่านท่านใดสนใจอ่านก็ขอให้ติดตามด้วยนะครับ กด❤️กด??“?ไว้ได้เลยนะครับ

ไรท์จะทยอยอัพไปเรื่อย ๆ นะครับ เพราะแต่งพร้อมกันสามเรื่องน่ะครับ แต่จะแต่งจนจบแน่นอนครับ??????????’???’???’???’?

คำเตือน

-มีการเหยียดลักษณะร่างกาย สีผิว และวรรณะ เพื่อให้ได้อรรถรสนะครับ ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะครับ

-มีคำหยาบคาย

-ตัวละครและสถานที่ในเรื่องไม่ได้มีจริงตาประวัติศาสตร์ เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ขอให้นักอ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านครับ