คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : LOVE NEEDING - 3
TITLE :: LOVE NEEDING - 3
COUPLE :: BumHyuk , KangTeuk
STORY BY :: Tachibazaki
===================================
ผมไม่รู้ว่ามันเริ่มจากตรงไหน...
รู้แต่ว่าผมไม่สามารถหยุดมันได้
ถ้าจะมีเป็นทุกข์เพราะความรัก
หนึ่งในนั้นต้องมีผม..
ทุกข์... ที่ไม่สามารถได้ใจของคนๆนั้นมาครอบครอง
..........................................
.........................
...............................
"พี่อีทึก หลับอยู่รึป่าว" เสียเรียกของฮยอกแจดังขึ้นทำให้อีทึกตื่นจากภวัง ร่างบางที่อยู่หน้าประตูแค่โผล่หน้ามาเท่านั้น
"ไม่ได้หลับ เข้ามาซิ"
ฮยอกแจเปิดประตูออกกว้างเดินมานั่งลงข้างเตียงคนป่วย
พร้อมกับจับมืออุ่นๆเพราะพิษไข้นั้นไว้
อุ่น... ไปถึงหัวใจ
"แย่เลยเนอะ วันนี้ต้องไม่ได้จัดรายการกับพี่แน่เลย" ฮยอกแจพูดเล่นปนเศร้า อีทึกยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
"นายก็เข้ากับชิดงได้ดีนิ น่าจะสนุก"
"แต่ยังไงผมก็อยากจัดคู่กับพี่อยู่ดี"
"เดี๋ยวพี่ก็หาย ถ้าอาการดีขึ้นพี่จะไปจัดด้วยนะ แต่ตอนนี้ใกล้เวลาที่นายต้องไปทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ??" อีทึกกำมือที่จับกันไว้แน่นกว่าเดิม..
เตือนให้เค้าไปทำงาน
แต่ใจลึกๆกลับไม่อยากให้ไป..
"อืม.. อีกครึ่งชั่วโมง"
"งั้นก็ไปเตรียมตัวซะ เดี๋ยวไปสายมันจะไม่ดีนะ คังอินกับฮีชอลจะถูกดุไปด้วย" ร่างบนเตียงตัดใจปล่อยมือที่จับกันไว้แล้วลูบหัวคนตรงหน้าเบาๆ
เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมๆกับคิบอมที่ก้าวเข้ามาในห้อง
"ฮยอกแจ ชั้นมีอะไรจะบอก มานี่หน่อย" เสียงรุ่นน้องออกคำสั่ง ร่างบางจิ๊ปากอย่างขัดใจ
"ผมไปนะ อย่าลืมกินยาล่ะ" ฮยอกแจบอกคนป่วยพร้อมกับลุกขึ้นอย่างอ้อยอิ่ง
"หายไวๆนะพี่" คิบอมเอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะออกจากห้องไปพร้อมกับฮยอกแจ
คงหายไวหรอกคิบอม
นายเล่นมาตามฮยอกแจถึงในห้องชั้นแบบนี้ -*-
.................
......
"ไหนล่ะ เรื่องที่จะบอก" ทันทีที่ปิดประตูห้อง ร่างบางท้วงถามทันที
"ชั้นจะไปทำงานแล้วนะ"
"อ้าว ก็บอกมาก่อนดิ ว่าจะบอกอะไร"
"ก็นี่แหละ จะบอกว่าไปทำงานแล้วนะ" คิบอมพูดพลางสะพายกระเป๋า
"ไอ้บ้า กวนตีนแต่เช้าเลย!!!"
"ไม่ Morning Kiss กันหน่อยเหรอ??"
"... !!!!!!..."
ผั่ว!!!!
ฝ่ามือน้อยๆ(ที่แรงไม่น้อย)ฟาดลงไปที่หัวหล่อๆของคิบอมเต็มแรง
คิบอมลูบหัวตัวเองแล้วทำหน้าหงุดหงิดสุดชีวิต
โมโหนะเว่ย!! พูดเล่นนิดหน่อยต้องลงมือลงไม้กันด้วย
"รีบๆไปเลย ไม่งั้นชั้นจะเตะแก ไอ้ลามปาม"
"ชั้นยอมให้เตะก็ได้ แต่ก่อนอื่น..."
จุ๊บ~!!
"Morning Kiss นะฮยอกแจ" รุ่นน้องยิ้มยั่วอย่างร้ายกาจแล้วเดินออกไปจาตรงนั้น
ตอนแรกกะจะแกล้งเล่น แต่มาทำให้เจ็บตัวแบบนี้...
เลยทำจริงซะเลย หึหึ
ฮยอกแจไม่ได้เตะคิบอมอย่างที่ตัวเองได้ประกาศเอาไว้...
แต่เอามือถูกแก้มซ้ายของตัวเองอย่าเอาเป็นเอาตายแทน!!
ไอ้เด็กบ้านั่น!!!!! =///=
"ก็บอกแล้ว ว่าคิบอมมันชอบฮยอกแจ" ซีวอนที่นั่งดูเหตุการณ์มาตลอดเยี่ยงดูละครหัวค่ำออกความเห็น
"แต่คิบอมมันก็ขี้แกล้งแบบนี้เป็นประจำ มันอาจจะแค่แกล้งฮยอกแจเล่นก็ได้นะพี่" น้องเล็กคยูฮยอนออกความเห็น
"ถึงนายจะขี้แกล้งแค่ไหน แต่นายคงไม่แกล้งทำแบบที่คิบอมมันทำเมื่อกี้หรอกใช่มั๊ยล่ะ" ชินดงออกความเห็นอีกคน ซีวอนพยักหน้าเห็นด้วยจนคอแทบหัก
"แล้วฮยอกแจล่ะ ฮยอกแจมันชอบคิบอมรึป่าว..." เยซองถาม
"ชั้นพนันด้วยขนมร้อยห่อเลยว่ามันชอบ ถึงไม่ชอบ โดนแบบนี้บ่อยๆเดี๋ยวมันก็ชอบ!!" ชินดงฟันธง
"แต่พี่เค้าดูอารมณ์เสียมากๆเลยนะ" เรียววุคที่นั่งฟังมานานเอ่ยขึ้น
"แล้วมันธุระอะไรของพวกนายไม่ทราบ ที่มานั่งแอบดูพวกมันแบบนี้"
เสียวสันหลังวาบ.....
ฮีชอลคนสวยถือพัด กอดอกมองเหล่าลิงหน่วยสอดแนมเรียงรายตัว
พร้อมกับมีฮันแจฮีบอมยืนเป็นกองหนุนอยู่ข้างๆ
แล้วหน่วยสอดแนมก็เป็นอันต้องสลายตัว
จบการสนทนาแต่เพียงเท่านี้ = ="
คังอินที่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ได้พูดอะไร
ซึ่งทุกคนมองว่ามันผิดนิสัยของคังอินชัดๆ!!!
................................
.............................
.............
.......................................
"อีทึก นายอยู่ในห้องคนเดียวได้รึป่าว ให้ฮันคยองมาอยู่เป็นเพื่อนเอามั๊ย??" คังอินที่มาดูอีทึกก่อนออกไปทำงานถามด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับแตะหน้าผากคนตรงหน้า
"ไม่เป็นไรหรอก ชั้นอยากอยู่คนเดียวอยู่แล้ว"
"งั้นชั้นไปนะ" คังอินจับมือคนป่วยเป็นเชิงให้กำลังใจ แต่พอจะปล่อย ร่างบนเตียงกลับจับแน่นขึ้นซะอย่างนั้น
"หืม....."
"ชั้นไม่อยากให้นายไปเลย ชั้นไม่อยากให้นายปล่อยมือชั้นเลย"
คังอินยิ้มอ่อนโยนให้อีทึกแล้วนั่งลงข้างๆเตียง
"ทำไมล่ะ"
"ไม่รู้ แต่ชั้นไม่อยากให้นายไป.."
"จองซู.. ถึงชั้นจะปล่อยมือจากนาย...
.... แต่ใจของชั้นจับมือนายเอาไว้ตลอดเวลาเลยรู้มั๊ย"
"................"
"ถ้ามีอะไรก็โทรหาได้ตลอดนะ จะรีบกลับมาหาเลย"
อีทึกเพียงแต่พยักหน้า คังอินจึงปล่อยมือจากอีทึกแล้วลุกขึ้น
"แล้วก็.... รู้อะไรมั๊ย"
"...???...."
"ความจริงชั้นไม่เคยปล่อยมือจากนายเลยนะ...."
.....................
.............
"แต่นาย...ไม่เคยจับมือชั้นเลยต่างหาก"
ปัง!!!
ประตูถูกปิดไปแล้ว คนที่อยู่ด้วยกันเมื่อกี้ก็ออกไปแล้ว
แต่หัวใจของอีทึกไม่ได้ปิดตามไปด้วย..
ทุกครั้งที่คังอินเรียกเค้าว่าจองซู...ทำไมถึงรู้สึกอบอุ่น
ทำไมถึงไม่อยากให้คังอินไปไหน
ทำไมถึงไว้ใจ ทำไมถึงอยากอยู่ใกล้ๆ
ทำไม ทำไม ทำไม...
แล้วที่คังอินพูดเมื่อกี้หมายความว่าอย่างไร...
จองซู... ยองอุนเป็นแค่เพื่อนสนิทของนายจริงๆน่ะหรือ??
................................
.......................
.......
..........................
รถกำลังมุ่งหน้าไปยังคอนโดของเหล่า Super Junior....
วันนี้ Super Junior - T มีงาน 2 ที่ ช่วงเช้ากับช่วงบ่าย
แต่เนื่องจากงานช่วงบ่ายจำเป็นต้องมีอีทึก งานนั้นจึงถูกเลื่อนออกไป
เวลาพักที่หาไม่ได้มาหลายวันถึงทำให้ทุกคนคึกคักเป็นพิเศษ
หรือไม่ใช่ทุกคน...
เฮ้อ~
"พี่คังอิน ถอนหายใจอีกแล้วนะ" ซองมินดูจะเป็นคนเดียวในตอนนี้ที่สักเกตสีหน้าอมทุกข์ของเค้าได้ จึงถามด้วยความเป็นห่วง
"อืม คงเหนื่อยละมั้ง" คังอินตอบยิ้มๆ ขยี้หัวซองมินไปมา ทำให้คนตัวเล็กขมวดคิ้ว
"เหนื่อยกาย หรือเหนื่อยใจกันล่ะ" ชินดงถามทีเล่นที่จริง
"............................."
"แต่ดูจากอาการแล้ว น่าจะหนื่อยใจมากกว่า" เป็นอีกครั้งที่ชินดงพูดมากเกินเหตุจนฮีชอลต้องถลึงตาใส่ ร่างใหญ่เลยหงอไปตามระเบียบ
"วันนี้นายก็พักเยอะๆแล้วกัน มีเวลาว่างแล้วนิ" ฮีชอลพูดพร้อมกับสบัดพัดไปมา
"แต่....อีทึกป่วย"
"ไม่ได้เป็นหนักอะไรไม่ใช่เหรอ นายก็นอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว ถ้านอนหลับเฝ้าไข้ อีทึกมันคงไม่ว่าอะไรหรอกมั้ง" คังอินพยักหน้าเข้าใจ แต่ถึงอีทึกจะเป็นคนบังคับให้เค้านอนซะเองเค้าก็ไม่มีอารมณ์จะนอนหรอก
ส่วนฮีชอลพอพูดจบก็ชวนทุกคนเปลี่ยนเรื่องทันที
ตื๊ดดดดดด!!!!...................
"ฮยอกแจ โทรศัพท์นายสั่นแน่ะ"ซองมินสกิดเรียกเพื่อนรัก
"อ๋อ อืมๆๆ"
ฮยอกแจควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า พอเปิดเครื่องดูเบอร์ที่โทรมาก็ทำหน้าอารมณ์เสียใส่โทรศัพท์ทันที
เพราะชื่อที่ขึ้นมาคือ...
- ไอ้คิบอมแก้มแตก -
= ="
"โทรมาทำไม ว่างนักเหรอ"
"ชั้นยังไม่ว่างหรอก แต่นายว่างแล้วนี่" ฮยอกแจขมวดคิ้ว มันไปเช็คตารางงานเค้ามาจากไหน??
"แล้วทำไม"
"...................."
"มีอะไรก็พูดมาซิ"
"..................."
"ถ้านายไม่พูด ชั้นจะวางแล้วนะ -*-"
"เดี๋ยว....."
"......................"
"ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย"
"ฮ๊ะ?!? "
"ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย หูหนวกรึไง ทำไมต้องให้พูดหลายรอบเนี่ย"
"อยากกินกับเพื่อนก็กลับมากินที่บ้านดิ แล้วชั้นก็ไม่ใช่เพื่อนนายด้วย ชั้นเป็นพี่!! สำนึกซะบางซิ!!!" ฮยอกแจกรอกเสียงใส่โทรศัพท์เป็นชุด ทำให้ SJ-T ที่เหลือหันมามองทางเค้าเป็นตาเดียว
"เจอกันที่ร้าน xxx ตอนบ่าย 3 นะ"
"ชั้นยังไม่ได้ตก.....ล..."
"โอเค แค่นี้แหละ"
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด
โวยยยยยยยยยยยยยยย~!!!
แบบนี้มันบังคับกันนี่หว่า!!!
-*-
"พี่ซึงฮวาน เดี๋ยวช่วยจอดรถให้ผมลงหน่อนะ"
"จะไปไหนล่ะ ไม่กลับไปพักเหรอ" ฮีชอลถาม
"อืม.. พอดีไอ้เด็กเอาแต่ใจมันโทรตาม -*- ผมไปก่อนนะ ฝากบอกพี่อีทึกด้วยว่าเย็นๆผมจะซื้อของไปฝาก" คำพูดสุดท้ายฮยอกแจหันไปพูดกับคังอิน คังอินจึงพยักหน้าตกลง
"ระวังตัวล่ะ" ซึงฮวานบอก
"ครับพี่ ขอบคุณครับ" ฮยอกแจตอบซึงฮวานแล้วเปิดประตูลงจากรถ พร้อมกับขยับแว่นตาและหมวกให้แน่นหนาขึ้น
ร่าบางไม่ได้เดินมุ่งหน้าไปร้านที่นัดกับคิบอมไว้ทันที แต่เลือกที่จะไปเดินซื้อของก่อนเพราะกว่าจะถึงเวลานัดก็อีกตั้งชั่วโมงกว่าๆ...
................................
.......................
.......
..........................
"โอย...สายแล้ว สายๆๆๆ" คิบอมบ่นกันตัวเองที่กำลังวิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย...
เลยเวลานัดมาครึ่งชั่วโมงแล้ว...
พอคิดได้แบบนั้นก็ยิ่งเพิ่มความเร็วให้กับกำลังขาเข้าไปอีก
วันนี้ดันมีเหตุขัดข้องเกี่ยวกับการถ่ายฉากสุดท้าย เลยทำให้เวลาถ่ายต้องเลื่อนออกไป....
กลายเป็นต้องเลิกถ่าย 15.10 น. แทนที่จะเป็น 14.45 น. ตามที่ผู้กำกับบอกไว้
เนื่องจากความรีบร้อนทำให้เค้าไม่ได้ปกปิดใบหน้าที่เสี่ยงต่อการตามล่าของสาวๆแต่อย่างใด
จึงไม่แปลกที่ตลอดทางมีเสียงพูดซุบซิบพูดถึงตัวเค้า
นั่นใช่คิบอมมั๊ย...
ร่างสูงอยากจะหันไปตอบด้วยความรำคาญเหลือเกินว่า ใช่!! ชั้นนี่แหละ Super Junior คิม คิบอม!!!
แต่เค้าไม่มีเวลาขนาดนั้น.....
"หมอนั่นต้องบ่นเป็นไก่อารมณ์เสียแล้วแน่ๆ" คิบอมหัวเราะกับตัวเองเมื่อจินตนาการถึงหน้าฮยอกแกเป็นไก่อารมณ์เสียตามคำพูดของตัวเอง
ร่างสูงเตรียมตัวจะข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้าม
ฝั่งตรงข้าม..สถานที่ตั้งของร้านที่นัดกับฮยอกแจไว้...
แต่พอก้าวขาไปได้ก้าวเดียว..สัญญาณไฟจราจรกลับเปลี่ยนสัญญาณสำหรับรถวิ่ง...
"โอ๊ย..............."
................................
.......................
.......
..........................
"ไอ้คิบอม นายแกล้งชั้นอีกแล้วแน่ๆเลย" ฮยอกแจบ่นพึมพัมอยู่คนเดียว เมื่อหันไปมองนาฬิกาที่ร้าน
16.45 น.
จนถึงตอนนี้แล้วก็ยังไม่มีวี่แววของคนที่นัดกันไว้แต่อย่างใด
แต่ถึงฮยอกแจจะคิดว่าตัวเองอาจจะโดนแกล้ง ก็ไม่ได้มีความคิดที่จะกลับไปที่คอนโด
ยังเลือกที่จะนั่งรอ... รอ... แล้วก็รอ...
"โทรไปก็ไม่รับ ถ้ามาถึงเมื่อไหร่ล่ะน่าดู -*-"
................................
.......................
.......
..........................
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับ ดีที่รถแค่เชี่ยวแขนเท่านั้น แต่ก็ต้องระวังอย่าให้แผลโดนน้ำแล้วก็อย่าเคลื่อนไหวแขนข้างนี้มากนะครับ ไม่งั้นกระดูกมันจะเข้าที่ได้ช้า" หมอเอ่ยบอกกับคิบอมที่ตอนนี้แขนข้างขาวถูกเข้าเฝือก
เรียบร้อยแล้ว
"ขอบคุณครับ"
"ถ้าให้ดี ช่วงนี้ก็พักงานแสดงไปก่อนนะครับ"
"ครับ ผมไปได้รึยังครับ" คิบอมบอกอย่างลุกรี้ลุกรน
"ได้แล้วครับ"
พอหมอพูดจบ คิบอมก็รีบร้อนออกมาจากโรงพยาบาลทันที
ตอนนี้เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว....
ตอนแรกจะโทรบอกฮยอกแจตั้งแต่ตอนมาโรงพยาบาล
แต่มันคงเป็นวันที่เค้าดวงไม่ดีจริงๆ เพราะดันลืมมือถือไว้ที่กองถ่าย..
ร่างสูงลืมที่หมอบอกเมื่อครู่ไปสนิทเมื่อตัวเองกำลังออกแรงวิ่งอีกครั้ง
เพราะแน่ใจว่าฮยอกแจต้องรอเค้าอยู่แน่ๆ
คนคนนั้น..ต้องยังรอเค้าอยู่แน่ๆ
แล้วก็เป็นอย่างที่คิบอมคิด...
เมื่อเค้ามาถึงที่ที่นัดกับฮยอกแจไว้
ฮยอกแจยังรอเค้าอยู่...
เพียงแต่ออกมายืนรอข้างนอกแทนที่จะนั่งรอในร้านเพราะร้านปิดไปแล้ว
ถ้าคิบอมจำไม่ผิด ร้านนี้ปิดตอน 6 โมงเย็น...
แล้วฮยอกแจก็ต้องยืนรอเค้าตั้งแต่ตอนนั้น
ฮยอกแจคนดี...
นี่ใช่มั๊ยที่ทุกคนเรียกว่าฮยอกแจคนดี....
ดี..จนตัวเค้าเองอยากอยากจะร้องไห้ออกมา...
............................
ฮยอกแจยืนกอดอกด้วยความหนาวเนื่องจากคิบอมนัดออกมากระทันหันเลยไม่ได้เอาเสื้อโคทอุ่นๆมาด้วย
แต่ก็ยังไม่เท่าไหร่.. ความหนาวยังไม่เท่ากับความเสียใจ
ถึงเค้าจะรอจนแทบจะแน่ใจแล้วว่าตัวเองโดนแกล้งอย่างที่เคยโดนแบบทุกที
แต่เค้าก็ยังรอ...
แต่ไม่ทันไรความหนาวที่รู้สึกมาตลอดกลับมีความอบอุ่นมาแทนที่
จากอ้อมกอดของใครบางคน.. คนที่รอมาตลอดทั้งวัน...
"นายบ้าเหรอไง ทำไมยังรออยู่อีก" คิบอมพูดพลางกอดฮยอกแจแน่น.. ตอนนี้เค้าเริ่มรู้สึกมึนหัวหน่อยๆเพราะคงเป็นไข้จากแผลอักเสบ
"นายนั่นและบ้า ทำไมมาเอาป่านนี้วะ!!! เฮ้~ คิบอม นายตัวร้อนจัง" ร่างบางในอ้อมกอดรู้สึกถึงความอบอุ่นที่มันดูจะมากกว่าปกติไปเยอะ
"ทำไมถึงยังรอ.. ทำไม.."
"คิบอม นายเป็นอะไรเนี่ย ตัวร้อยจี๋เลย ไปทำอะไรมา"
"ทีหลังอย่ารอนะ ถ้าชั้นมาช้าแม้แต่นาทีเดียวก็อย่ารอ..."
"เงียบซักทีแล้วบอกชั้นว่านายเป็นอะไร แล้วไอ้แขนนี่ไปโดนอะไรมา คิม คิบอม!!"
"ฮยอกแจ..."
"เฮ้ย! เลิกเพ้อได้แล้ว"
"ตัวนายเย็นจังนะ"
"แหงล่ะ นายให้ชั้นรอตั้งนานนิ ทีนี้บอกมาได้รึยังว่าไปทำอะไรมา แขนถึงได้เดี้ยงแบบนี้"
"ฮยอกแจ.... "
"............................"
"ขอโทษนะ"
"............................."
"ขอโทษจริงๆ.. ขอโทษ...."
แล้วร่างสูงก็ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดไปที่ฮยอกแจ
คิบอมหมดสติไปแล้ว...
"คิบอม คิบอม"
"ขอโทษ.. ขอโทษ..."
"ไม่ได้โกรธสักหน่อย จ..เจ้าบ้า..."
เสียงฮยอกแจสั่นเครือ
เพราะถึงคนตรงหน้าจะหมดสติไปแล้ว
แต่ก็ยังพึมพัมคำพูดที่แสนแผ่วเบาออกมาตลอดเวลา..
"ฮยอกแจ... ขอโทษ...."
TBC~*
พอหมดตอนนนี้ก็จบที่เราเคยแต่งเอาไว้แล้ว
ตั้งแต่ตอน 4 เป็นต้นไปเราจะลงพร้อมๆกันทุกบอร์ด
ใครที่เคยอ่านที่บอร์ดพี่เนก็ยังอ่านได้อยู่จ๊ะ
ลงเหมือนกันๆ
ต่อไปนี้จะไม่ดองนานแล้ว T^T
เม้นๆๆกันด้วยน๊า
เดี๋ยวตอนสี่จะตามมา
ตอน 4 รับรอง ยาวสะใจ = ="
ความคิดเห็น