[ Fic SJ Yaoi ] • Yes!! I Want ผมอยาก NC-17!! • ( KyuMin )

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรื่องนี้เราเคยเอาลง KMTH ตั้งแต่ตอนคยูหายป่วยใหม่ๆ
ลองไปอ่านกันว่า ไอ้การสะโพกหักเนี่ย มันสร้างความลำบากให้น้องเล็กของเรายังไงบ้าง 

,,>_______<,,

เนื้อเรื่อง

Title :: Yes!! I Want - ผมอยาก NC-17!!!

Couple :: KyuMin And Super Junior

Rate ::  ไม่มีค่ะ อย่าหวัง ฮ่า ฮ่า



=========================================


ผม.. โจ คยู ฮยอน


อย่างที่ทุกคนรู้ ผมประสบอุบัติเหตุ...
บาดเจ็บทั้งภายนอกภายใน

แต่ก็ช่างปอดมันเหอะ ผมสนใจซะที่ไหนล่ะ
ที่ผมสนใจมันคือสะโพกต่างหาก!!!

ผมสะโพกหัก!!! เข้าใจมั๊ย ผมสะโพกหัก!!!

TT_____________TT

ทุกคนคิดว่าสะโพกหักไม่สำคัญใช่มั๊ยล่ะ เดี๋ยวมันก็หาย
แต่สำหรับผมมันทรมานมาก!!

เพราะอะไรน่ะเหรอ??


ก็นี่ไง...ซองมินนี่ นางพยาบาลคนสวยของผมเนี่ย
มีซองมินมาคอยเอาอกเอาใจ ป้อนข้าวป้อนน้ำ
น่ารักขนาดนี้ จะให้ผมอดใจได้ยังไง ใช่มั๊ยล่า~ >________<

แต่... -*-


พอจะดึงซองมินขึ้นเตียงทีไร.. ไม่ซิ -*- อย่าว่าแต่ดึงซองมินขึ้นเตียงเลย
เอาแค่จะเขยิบไปขโมยหอมแก้มคนที่มายืนเช็ดตัวให้ใกล้ๆเนี่ย ยังลำบากเลย!!

ทีนี้ทุกคนรับรู้ความทุกข์ใจของผมกันรึยังล่ะ!!!!


แต่เหมือนซองมินจะไม่เข้าใจ = ="
เพราะเหมือนเวลาที่ผมอยาก..เอ่อ..อยาก.. เอ่อนั่นแหละ เอาเป็นว่าเวลาที่ผมอยากอ่ะ ซองมินก็เหมือนจะมายั่วผมมากขึ้นซะงั้น =///=

ผมรู้น่า..ผมก็คิดเหมือนทุกคนนั่นแหละว่าซองมินทำไปไม่โดยไม่รู้ตัว
ผมโทษตัวเองก็ได้ เออ!! ผมหื่น!! พอใจรึยังล่ะ

ชิ~ =3=



"คยู เป็นอะไรไป ขมวดคิ้ว ทำหน้าเครียดอีกแล้วนะ" ซองมินพูดพร้อมกับเอานิ้วหัวแม่มือคลึงระหว่างคิ้วทั้งสองข้างของผม
"ป่าวหรอก นอนคิดอะไรเล่นๆน่ะ" ใครจะไปกล้าบอกล่ะ ว่าคิดเรื่องอะไรอยู่ เหอๆ
"คยู.. หรือนายรำคาญชั้นที่ชั้นมาเฝ้านายบ่อยๆแบบนี้" ซองมินชักมือกลับแต่ผมคว้ามือเค้าไว้ก่อน โถ่ที่รัก.. ใครจะไปเบื่อกระต่ายน้อยขี้อ้อนแบบนี้ได้เล่า~
"เปล่าเลยนะซองมิน ผมอยากอยู่กับซองมินมากที่สุดเลยรู้มั๊ย เวลาซองมินไม่อยู่ผมเหงามากๆเลย" อ้อนนนน อ้อนเข้าไป ผมจูบที่มือของซองมิน ซองมินเลยยิ้มเขินๆมาให้ผม

โอยยยยยยย จะน่ารักไปไหน!!!!!

"ไม่ต้องมาพูดเอาใจเลย ปกติก็มีคนอื่นเวียมาเฝ้านายตลอดแหละ จะเหงาได้ยังไงล่ะ"
"ถ้าคนอื่นที่ซองมินพูดถึงหมายถึงพวกวงเราล่ะก็ ไม่ต้องมาซะยังดีกว่าเลย!!!"

เหอๆ ที่ผมพูดแบบนี้ ผมไม่ได้หยิ่งอะไรนะ
ถ้าคุณเป็นผม คุณจะรู้



ทุกครั้งที่พี่คังอินมาเยี่ยมผม ก็ต้องมีพี่อีทึกมาด้วย
ก็อย่างว่า สองสามีภรรยาก็ต้องตัวติดกันเป็นธรรมดา

ไม่งั้นเค้าจะเรียกว่าคังทึกเรอะ!!

พอมาถึงก็พูดคุยกับผมนิดหน่อย เวลาที่เหลือก็เอาไปนั่งหยอกล้อกันไปมา - -*
แต่นะ..คู่นี้เค้าอาจจะหยอกกันแรงไปนิดนึง เพราะผมได้ยินเสียงตีกัน ป๊าปๆ ด้วย

ใครเป็นคนตี ใครเป็นคนถูกตี คงเดากันออกนะ


ส่วนเยซองกับเรียววุค ก็มานั่งเล่นอะไรปัญอ่อนกันอยู่สองคน
แล้วก็จบด้วยการที่เรียววุคถูกเยซองลวนลามทุกที!!!

ชินดง...พี่ชินดง
รายนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น มีอยู่เรื่องเดียว

เรื่องกิน -"-

มาถึงพี่แกก็ควานขนมที่คนเอามาเยี่ยมผมแล้วก็นั่งกินกร๊อบแกร๊บสบายใจอยู่คนเดียว
พอวันไหนไม่มีของกิน พี่เค้าก็จะหันมาต่อว่าผม ให้ผมเป็นคนผิดทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย


คนที่มาเยี่ยมผมแล้วผมรู้สึกดีรองจากซองมินก็คงเป็นฮันคยองล่ะ ^ ^
แต่ในกรณีที่ซีวอนไม่มาด้วยนะ = ="

เพราะถ้ามันมาด้วย มันก็จะไม่ยอมให้พีฮันคยองแตะต้องผมหรือแสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยผมได้เลย
เหตุผล.. มันบอกว่ามันหวง -*-


ชั้นมีซองมินคนเดียวเว่ยยยยยยย~!!!


จบเหอะ - -*



"มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอคยู" ซองมินพูดแล้วหัวเราะน้อยๆ ที่รักคงพอจะเดาออกว่าผมต้องเจอกับอะไรบ้าง
"ก็ไม่เชิงเลวร้ายหรอก แต่เล่นมาเยี่ยมกันเป็นคู่ๆแบบนั้นผมก็อิจฉาแย่น่ะซิ"
"ก็บางที่มันก็ไม่ว่างมานี่นา.. ก็เลยบอกให้พวกพี่ๆพลัดกันมาเยี่ยมนายบ้าง กลัวนายจะเหงา"
"ถ้าว่างเมื่อไหร่ ซองมินต้องรีบมาหาผมเลยนะรู้มั๊ย"
"ก็ทำอยู่นี่ไงล่ะ เด็กขี้อ้อน" ซองมินบีบจมูกผมแล้วส่ายมือไปมา

"เวลาที่เห็นคนอื่นกอดกัน ผมก็คิดถึงซองมิน อยากกอดซองมิน ซองมินคิดเหมือนผมรึป่าว"

"นายอยากกอดกับชั้นเหรอ??"

"ก็ใช่น่ะซิ เอ๊ะ ซองมิน.."

อยู่ดีๆซองมินก็ก้มลงแล้วกอดผมเอาไว้
หน้าเค้าแนบอยู่กับอกผม กลิ่นแชมพูที่ผมคุ้นเคยลอยมาแตะจมูก

โอววววววววววววววววววววววว~

สวรรค์ สวรรค์ สวรรค์ชัดๆ!!



"ซองมิน"
"ก็นายบอกว่าอยากกอดกัน ชั้นก็กอดไง" เค้าพูดทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าออกจากอกผม
"ซองมิน อย่าไปทำแบบนี้กับใครรู้มั๊ย"
"อืม รู้แล้ว"

เรากอดกันแบบนั้นซักพัก ซองมินก็ดันตัวขึ้น

"คิก คิก"
"ซองมินหัวเราะอะไรอ่ะ"
"คยูฮยอน นายรู้ตัวรึป่าว ว่าใจนายเต้นแรงมากๆเลยอ่ะ คิกคิก"
" จิงเหรอ =///= "
"อื้ม~ ^ ^ "

-///-

เอิ่ม... ผมอายจริงๆนะเนี่ย
แต่ว่าผมคงใจเต้นแรงจริงๆอย่างที่ซองมินบอกนั่นแหละ
ก็เล่นมากอดกันก่อนแบบนี้ อันตรายจริงๆ

แต่นะ..ไหนๆก็กอดแล้ว ขออีกนิดนึง

"ซองมิน..แล้วถ้า..ผมอยากจูบล่ะ"
".................."
"ไม่ได้เหรอ??"
"ก็.....ไม่ใช่ไม่ได้หรอกนะ"

"งั้น............." ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆซองมิน โอ๊ย!! ผมเจ็บสะโพกอีกแล้ว TT^TT

แต่ผมจะอดทนก็ได้!!
เพื่อจูบหวานๆของซองมิน ฮี่ ฮี่ *q*



"ซองมิน~ คยูฮยอนนี่~" เสียงลากยาวมาตั้งแต่ยังไม่พ้นประตู ผมเดาได้เลยว่าเป็นฮยอกแจ เพราะเจ้านั่นจะต้องมารับซองมินเวลานี้ประจำ

ซองมินรีบถอยหลังออกห่างจากเตียงพอดีกับที่ฮยอกแจเดินเข้ามาในห้อง


ไอ้ไก่ -*-
มันใช่เรื่องของแกมั๊ยที่จะมารับซองมินตอนนี้!!!

ชั้นอุตส่าห์ยอมเจ็บสะโพกเพื่อจะได้จูบกับซองมินเชียวนะเว่ย!!!

แต่เอ่อ.. ก็ใช่เรื่องของมันนี่หว่า มันต้องมารับซองมิน =_="


ผมนอนทำหน้าทำตาเหมือนโกรธดินฟ้าอากาศไปทั่ว
เอาอีก..ซองมินหัวเราะผมอีกแล้ว รู้ล่ะเซ่~ ว่าผมกำลังไม่พอใจเรื่องอะไรอ่ะ - -*


"เออ ทำหน้าแบบนี้กลัวชั้นไมรู้รึไงว่าแกไม่พอใจที่ชั้นมา = =" ฮยอกแจพูดแขวะคนป่วยที่ทำหน้าตาน่าวิ่งไปเตะสักทีสองทีให้อารมณ์ตัวเองดีขึ้นอีกนิด
"ใครจะไปกล้าโกรธแกล่ะ แกมันเพื่อน VIP ของซองมินนิ"
"แหงล่ะ หุหุ ^-^ "


-*-

ผมเคืองมัน
ผมจะโกรธคนทั้งโลกไปด้วยถ้ามันไม่ออกไปซะที

แต่.. ถ้ามันไป ซองมินของผมก็ต้องไปด้วย TT-TT

เซ็ง ใครว่าหล่อเลือกได้..
ผมหล่อ แต่ไม่เห็นเลือกอะไรได้ซักอย่าง ชริ~


ก๊อก ก๊อก!!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทุกคนในห้องหันไปมองที่ประตู

"ไม่น่าใช่คนในวงเราหรอก เพราะถ้าใช่ พวกมันไม่มีทางเคาะประตูแน่ๆ = =" ฮยอกแจบ่นพร้อมกับใช้ซองมินให้ไปเปิดประตู -"-

เหอ เหอ ไม่เคาะประตูเหมือนแกใช่มั๊ยล่ะฮยอกแจ

"อ้าวคิบอม" ซองมินร้องทักอย่างดีใจ อืม..ผมไม่ได้เจอมันนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย ซองมินก็คงไม่ได้เจอมันนานเหมือนกันละมั้ง ดีใจซะขนาดนั้น

สรุปว่าฮยอกแจพูดผิดไป.. ไอ้เรื่องเคาะประตูนั่นน่ะ
คิม คิบอม ก็คือ คิม คิบอม
นิ่งๆ สุภาพ ถึงแม้กะกวนตีนบางครั้ง แต่ก็น้อยกว่าพวกที่เหลือ


"ทำไมวันนี้มาโผล่ที่นี่ได้ล่ะพ่อพระเอก" ผมแซวคิบอม หมอนั่นยิ้มๆให้ผมแล้วหันไปมองไอ้ไก่หน้าลิง ที่ตอนนี้น่าจะเป็นลิงอารมณ์เสียซะด้วยซี~
"จะมาทำไมก็ไม่รู้!!!" ฮยอกแจพูดกระแทกเสียใส่คิบอม นี่มันทะเลาะกันอีกแล้วใช่มั๊ย??

แต่นะ.. เรื่องชาวบ้านก็เหมือนเรื่องของผม ผมกวักมือเรียกซองมินให้มานั่งบนเตียงด้วยกัน
แล้วรอดูละครเรื่องใหม่ที่กำลังจะฉายอยู่ต่อหน้า แบบสามมิติระยะประชิดจอสุดๆซะด้วย

"กลับบ้านด้วยคนนะ" คิบอมพูดกับฮยอกแจ
"ไม่!! ชั้นมารับซองมินเว่ย!! ชั้นจะกลับกับซองมิน" หุหุ ฮยอกแจ แกดุเดือดไปมั๊ย

แต่เหมือนฮยอกแจมันจะงอนๆแฮะ ไม่เคยเห็นมันงอน ได้เห็นก็วันนี้ โฮ่ โฮ่

"กลับด้วยกันก็ได้นะคิบอม เดี๋ยวพวกชั้นก็จะไปกันแล้ว" คนดีของผมพูดกับคิบอม ทำให้ฮยอกแจหันมาถลึงตาใส่ซองมิน
"งั้นซองมินกลับกับคิบอมล่ะกัน ชั้นจะกลับคนเดียว!!" ฮยอกแจพูดจบก็เดินปึ่งปั่งออกไปจากห้องทันที

แล้วก็ โน่น.. ไปอีกคน คิบอมมันเดินออกจากห้องไปแล้ว

"สรุปคนที่กลับคนเดียวคงต้องเป็นชั้นแล้วล่ะคยู" ซองมินมองภาพตรงหน้าแล้วหัวเราะเสียงใส
"งั้นก็ไม่ต้องกลับซิ นอนด้วยกันที่นี่เลย"
"ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้มีงานแต่เช้าเลย" ซองมินหยิบมือผมขึ้นมาจับๆเล่นเพลินๆ
"กลับคนเดียวระวังตัวนะ ผมเป็นห่วง"
"อืม"
"งั้นรีบกลับเถอะซองมิน เดี๋ยวจะดึกมาก"
"อืม"

ซองมินรับคำแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ...
ใกล้..จนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจของซองมินที่มากระทบผิวแก้มของผม

ริมฝีปากบางเบาแตะลงกับริมฝีปากหนา ผมกดท้ายทอยซองมินให้เราแนบชิดกันมากขึ้น
ผมเตรียมจะค้นหาความหวานที่รอคอยมานาน.. แต่ซองมินกลับทำให้ผมชะงักด้วยการหยิบยื่นความหวานนั้นด้วยการส่งปลายลิ้นของตัวเองเข้ามาลุกไล่ผมซะก่อน

ยิ่งไล่ยิ่งลึก
ยิ่งนาน..ยิ่งยากจะถอน

ผมผละออกจากซองมินอย่างอ้อยอิ่งแล้วมองหน้าร่างเล็กด้วยความสงสัย??

เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ๊นนนนนนน
ซองมินที่รักยั่วผมอีกแล้วน๊า~~

>__________<


"ถ้าชั้นก้มไปจูบนายแบบนี้ นายก็จะไม่ต้องเจ็บสะโพกใช่มั๊ยล่ะ"

" O.O "

"ไปแล้วนะ"

"..................."

"แล้วก็... อยากทำมากกว่านี้ ก็รีบๆหายไวๆล่ะ"

" =[]= !!!!!!! "


ซองมินขยิบตาให้ผมอย่างยั่วๆแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเดินออกจากห้องไป..


ปัง !!!!


ประตูปิดไปแล้ว
ซองมินไปแล้ว....

โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~!!!!

ผมบอกแล้วใช่มั๊ยว่าซองมินชอบยั่วผม
ที่นี้เชื่อกันรึยังล่ะ!!!

แล้วเมื่อไหร่ผมจะหายซักที~ เมื่อหล่ายยยยยยยยยยย


ต่อจากนี้ โจ คยูฮยอน จะกินยาตรงเวลา จะกินของที่มีประโยชน์ จะบลา บลา บลา

เพื่อจะได้ NC-17 กับซองมินซะที!!!!!!!!


TT__________TT




ทุกคนเอาใจช่วยผมด้วยนะคร๊าบบบบบบ!!!!





END จบเหอะ = ="