คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : LOVE NEEDING - 6
TITLE :: LOVE NEEDING - 6
COMPLE :: BumHyuk , KangTeuk
STORY BY :: Tachibazaki
===================================
วันนี้กำลังจะผ่านไป
วันที่มีแต่เรื่องน่าปวดหัว มีแต่เรื่องให้เสียใจกำลังจะผ่านไปอีกวัน
เกือบเที่ยงคืนแล้ว ..
แต่อีทึกยังเลือกใช้ระเบียงเป็นที่นั่งผ่อนคลายอารมณ์
ตอนนี้ถึงเวลาที่เค้าจะตัดใจหรือยัง?
แต่จะให้ตัดใจ ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลยอย่างนี้หรือ?
แล้วเค้าจะทำอะไรได้..
ขนาดวันนี้ไปคิสเรดิโอด้วยกันนอกจากตอนจัดรายการแล้ว เค้ายังพูดกับฮยอกแจนับคำได้
ความจริงแล้วจนถึงตอนนี้เค้ายังไม่พร้อมจะเจอหน้าฮยอกแจด้วยซ้ำ
แต่เหมือนสวรรค์แกล้ง
เมื่อใบหน้าขาวใสที่เค้ากำลังคิดถึงโพล่พ้นกรอบประตูออกมายังระเบียง
"พี่ อยู่ตรงนี้คนเดียวมันน่ากลัวนะ" ฮยอกแจพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆพี่ชายที่นั่งอยู่ก่อน
"ก็มันเงียบดี"
"พี่มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึเปล่า"
"....................."
"อย่ารำคาญที่ผมถามบ่อยๆนะ ก็พี่ทำให้ผมเป็นห่วงนี่นา" ฮยอกแจพูดแล้วบีบมืออีทึกเบาๆเหมือนที่เคยทำเวลารู้ว่าพี่คนนี้มีเรื่องกลุ้มใจ
ไม่ไหว..
ไอ้การที่ฮยอกแจเป็นคนไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่แหละ ร้ายกาจที่สุด
หากร่างบางนี้ฉุกคิดซักนิดว่าเป็นเพราะอะไร เค้าอาจะไม่ต้องเจ็บขนาดนี้
อีทึกคว้าคนข้างตัวมากอดไว้แน่น
แต่ดูเหมือนฮยอกแจจะไม่มีท่าทีตกใจอะไร
หรือเพราะไม่เข้าใจอีกว่า เค้ากอดด้วยความรู้สึกยังไง
"....................................."
เงียบ...
นานเกือบนาทีแล้ว ก็ยังไม่ใครหลุดคำพูดอะไรออกมา
ฮยอกแจก็ยังนิ่ง ยอมให้เค้ากอดได้อยู่นานสองนาน
"นายรักทงเฮจิงๆเหรอฮยอกแจ" อีทึกถามทั้งที่ยังกอดอีกฝ่ายอยู่อย่างนั้น
ถึงแม้ฮยอกแจจะเตรียมใจไว้แล้ว ว่าซักวันจะต้องตอบคำถามนี้
แต่พอถูกถามจริงๆ มันก็ยากที่จะตอบ
เมื่อความเป็นจริงกับสิ่งที่เห็นมันขัดแย้ง
แล้วเค้าควรจะโกหกพี่อีทึกรึเปล่า?
เมื่อตัดสินใจไม่ได้ว่าจะพูดยังไงดี คำตอบของฮยอกแจจึงยังคงเป็นความเงียบ
อีทึกเองก็ไม่รู้จะเซ้าซี้ถามทำไมให้ตัวเองเจ็บเปล่าๆจึงเลิกรอคำตอบและคลายอ้อมจากร่างบาง
"ฮยอกแจ วันนี้นอนด้วยกันมั๊ย"
"พี่อยากให้ผมนอนด้วยเหรอ" อีทึกพยักหน้า
"แล้วทงเฮจะว่าอะไรไหม?"
"ไม่หรอก แต่ว่าต้องไปบอกก่อน เพราะถ้าตื่นมาไม่เจอเดี๋ยวก็จะงอนกันอีก ผมไม่ชอบง้อใคร"
แต่ก็เห็นง้อคิบอมทุกที อีทึกคิดในใจ
ความจริงลึกๆแล้วเค้าก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าฮยอกแจรักทงเฮ
ยิ่งเมื่อกี้ถามแล้วไม่ตอบ มันก็ยิ่งชัดเข้าไปใหญ่
เป็นแฟนกันแล้ว ทำไมแค่คำว่ารักง่ายๆยังพูดเต็มปากเต็มคำไม่ได้
พวกนายกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของใครต่อใครอยู่รึเปล่า... ทงเฮ ฮยอกแจ...
"งั้นไม่เป็นไรหรอก ไปนอนกับทงเฮเถอะ เดี๋ยวพี่ก็จะนอนแล้วล่ะ"
"ขอโทษนะพี่ เอาไว้วันหลังผมจะไปนอนด้วยนะ"
"อืม"
อีทึกลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือให้ฮยอกแจจับเพื่อดึงร่างบางขึ้นมาแล้วเดินไปส่งคนเป็นน้องถึงหน้าห้องนอน
ห้องนอนที่มีทงเฮนอนรออยู่ก่อนแล้ว..
ทั้งๆที่ตั้งใจว่าไม่อยากเก็บเรื่องทงเฮมาคิดมากจนกว่าจะมั่นใจว่าฮยอกแจรักทงเฮจริงๆ
แต่มันก็อดเสียใจไม่ได้เวลาคิดว่าคนที่สามารถแสดงความเป็นเจ้าของฮยอกแจได้อย่างเปิดเผยไม่ใช่ัตัวเขา
หลังจากร่ำลากันเรียบร้อย อีทึกกำลังจะเดินกลับห้องนอนตัวเอง แต่ฮยอกแจกลับรั้งไว้
"มีอะไรอีกรึเปล่า"
"พี่อีกทึก พี่ไม่ได้มีเรื่องอะไรกับพี่คังอินใช่ไหม"
"ไม่มีนิ ทำไมนายถึงคิดแบบนั้นล่ะ"
"ก็ช่วงนี้พี่คังอินไม่ค่อยร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน พี่ไม่ได้สังเกตเลยเหรอ"
นั่นซิ
เพราะเค้ามัวแต่สนใจเรื่องของตัวเอง จนไม่ได้มองคนรอบตัวเลย
โดยเฉพาะคังอิน คนที่เค้าคอยเอาแต่พึ่งพา
แต่ไม่เคยสนใจเลยว่าคังอินจะมีเรื่องทุกข์ใจรึเปล่า หรือมีเรื่องอะไรที่เค้าจะช่วยได้หรือไม่
เหมือนเพิ่งคิดได้ว่า..ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตัวเองเอาแต่เรียกร้องจากคังอิน
โดยไม่เคยตอบแทนอะไรคนคนนั้นซักอย่างแม้แต่ความใส่ใจ
อีทึก นายมันแย่ขนาดนี้เลยหรือ
ทำไมนายถึงไม่ใส่ใจคนที่เค้าใส่ใจนายบ้างเล่า...
"แล้วช่วงเดียวกัน พี่ก็ซึมๆไปด้วย ผมเลยคิดว่า..พี่มีเรื่องอะไรกับพี่คงัอิน"
"พี่ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันหรอก"
"พี่อีทึก ผมฝากดูพี่คังอินด้วยนะ"
"พี่คังอินเป็นห่วงพี่มากนะ"
ฮยอกแจทิ้งท้ายไว้เท่านั้นแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
พี่คังอินคิดยังไง ทำไมเค้าจะไม่รู้
แค่มองดูก็รู้แล้ว ว่าพี่คังอินมองพี่อีทึกด้วยความรู้สึกแบบไหน
ไม่รู้ว่าพี่อีทึกจะรู้ตัวบ้างหรือเปล่า..
พี่คังอิน ผมช่วยพี่ได้เท่านี้จริงๆ
....................................
..................
แต่ที่จริงแล้ว..
ไม่รู้ว่าใคร ใคร หรือใครกันแน่
ที่ยังไม่รู้ตัว....
หลังจากแยกจากฮยอกแจ อีทึกก็เดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง
ไฟปิดอยู่..
คังอินคงหลับแล้ว
ความจริงห้องนี้เค้าเคยนอนกับฮีชอล
แต่เพราะว่าคังอินมานอนด้วยบ่อยๆจนฮีชอลบ่นว่ารำคาญจึงตัดใจยกเตียงให้คังอินแล้วตัวเองก็ไปนอนห้องนู้นห้องนี้ตามแต่เจ้าตัวจะพอใจบ้าง
อีทึกยังคงยิ้มทุกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
ภาพฮีชอลเอ่ยปากไล่คังอินทุกครั้งที่เพื่อนร่างอวบของเค้าขนหมอนกับผ้าห่มมานอนด้วยมันชวนให้ขำทุกที
ร่างบางนั่งลงบนเตียงที่มีอีกคนนอนอยู่แล้ว
พอลองก้มลงไปมองชัดๆ ....
เราอยู่ใกล้กันขนาดนี้แล้วหรือ...
จำได้ว่าเมื่อก่อนนี้ คนที่เค้ารำคาญที่สุดในวงคงไม่พ้นคังอิน
โวยวาย ชอบแกล้ง เอาแต่ใจ สารพัดที่คังอินจะเป็น
แต่เวลาอยู่กับเค้า คังอินกลับทำตัวป็นผู้ใหญ่
แม้จะมีงอแงเป็นเด็กบ้าง แต่อีทึกก็รู้สึกชอบนิสัยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
... รู้ตัวอีกทีก็อยู่ด้วยกันตลอด ...
ร่างบางก้มลงไปใกล้ใบหน้านั้นอีกนิด แล้วกระซิบข้างๆหู.....
"ขอโทษนะคังอิน"
ขอโทษที่ไม่เคยใส่ใจ ขอโทษที่ไม่เคยดูแล
ทั้งที่ถ้าเป็นเรื่องของเค้าแล้ว คังอินไม่ต้องรอให้เจ้าตัวมาเล่าให้ฟัง
แค่มองหน้า คังอินก็รู้แล้วว่าเค้ารู้สึกอย่างไร ต้องการจะทำอะไร
อีทึกนั่งจ้องหน้าคนที่หลับอยู่ซักพักก่อนจะลงนอนข้างๆกัน โดยปล่อยให้อีกเตียงว่างอย่างไม่แยแส
จัดแจงพาดแขนไปกอดคังอินแล้วใช้อกอุ่นๆเป็นหมอน
อบอุ่น สบายใจ...
ทุกครั้ง ที่ตรงนี้เป็นของอีทึกเสมอ...
แล้วจะไม่มีวันเป็นของใคร...
............
....
คังอินลืมตาโพลงในความมืด เมื่อแน่ใจว่าอีกคนหลับแล้ว
เปลือกตาหลับพริ้ม พร้อมกับลมหายใจสม่ำเสมอ...
เค้าอยากจะนอนมองใบหน้ายามหลับของอีทึกเหลือเกิน (ถึงแม้ว่าจะแอบตื่นขึ้นมาแอบมองบ่อยๆทุกคืนก็เถอะ)
แต่ถ้าขยับมากไป ก็กลัวว่าจะตื่น
กลัวว่าเวลาแบบนี้จะหยุดลง....
ความจริงแล้วตั้งแต่อีทึกแอบเดินออกไปนอกห้อง เค้าก็ไม่ได้หลับเลย
แม้ใจจะอยากตามออกไป แต่ก็คิดว่าอีทึกคงมีเรื่องที่อาจจะต้องคิดคนเดียวบ้าง จึงไม่อยากเข้าไปยุ่ง
แล้วยิ่งกลับมานอนซบกันแบบนี้
เค้าจะข่มใจหลับลงได้ยังไงกัน...
ถ้าเป็นไปได้ คืนนี้ทั้งคืนเค้าก็ไม่อยากจะหลับเลยด้วยซ้ำ
นานมากแล้วที่เค้ากับอีทึกไม่ได้นอนด้วยกันแบบนี้
คังอินเอามือข้างที่อีทึกไม่ได้นอนทับกอดตอบร่างบางเบาๆ
ถ้าจะหลับ.. ก็ขอหลับท่านี้แล้วกัน...
...................................................................
....................................
...............................................
เป็นอีกวันที่คิบอมตื่นเป็นคนแรก
อันที่จริงแล้วเค้ายังไม่ได้นอนเลยต่างหาก
อยากจะให้เรื่องเมื่อวานมันเป็นความฝันซะจริงๆ
แต่พอจะคิดแบบนี้เพื่อปลอบใจตัวเองบ้าง
ภาพที่ฮยอกแจนั่งตักทงเฮก็ตามมาหลอกหลอนอยู่เรื่อยไป
คิบอมสะบัดความคิดนั้นออกจากหัวแล้วเปิดตู้เย็น
กินน้ำซักหน่อยคงดี...
แต่หลังจากทุลักทุเลเปิดขวดน้ำอยู่ซักพักก็ถอดใจ
ถ้าเป็นตามปกติ ขวดน้ำแค่นี้เค้าเปิดได้สบายๆ
แต่เพราะแขนอีกข้างนึงถูกบังคับว่าไม่ให้ใช้งานมาก เลยทำให้แรงไม่พอที่จะเปิด
แล้วใครมันมาปิดขวดน้ำแน่นขนาดนี้วะ!!
"เอามานี่" ร่างบางที่ทำให้เค้าเป็นบ้าเป็นบอมาทั้งคืนเข้ามาหยิบขวดน้ำ หมุนไปหมุนมาสักพักขวดน้ำก็เปิดออก
"ดีแล้วที่ไม่ใช้แขนข้างนั้น" จากประโยคที่พูดมา คิบอมเดาว่าฮยอกแจคงยืนดูอยู่ซักพักแล้วจึงรู้ว่าเค้าพยายามไม่ใช่แขนข้างที่เจ็บเปิดขวดน้ำ
"ยุ่งไม่เข้าเรื่อง"
"อ้อ ลืมไป นายไม่อยากเห็นหน้าชั้นนิ" ร่างบางพูดด้วยสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ วางขวดน้ำลงบนโต๊ะแล้วเดินไปหยิบแก้วมาให้
รินน้ำให้เสร้จสับ พร้อมดื่มเลยทีเดียว
"ชั้นไม่กวนนายนานหรอก" พอช่วยเหลือคนป่วยเสร็จก็เตรียมจะเดินออกไป
แต่ไวกว่าความคิด คิบอมยื่นมือข้างที่แขนไม่ได้บาดเจ็บไปคว้าข้อมือบางไว้
"ทำไม เห็นหน้าชั้นนานๆเดี๋ยวแผลนายก็อักเสบมากขึ้นหรอก" ร่างบางหันมาพูดจาประชดประชัน
"ฮยอกแจ"
"..................."
"ชั้น..ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น"
"นายก็รู้ว่าชั้นเป็นคนยังไง"
ถ้าจะให้พูดกันตามตรง...
จนถึงวันนี้ฮยอกแจยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าคิบอมเป็นอะไร
คิบอมคิดอะไร อยากจะทำอะไร หรือทำแล้วได้อะไรขึ้นมา
ฮยอกแจไม่เข้าใจ และอาจจะไม่มีวันเข้าใจ
เพราะทุกครั้งที่นายทำอะไรลงไป นายไม่เคยจะบอกเหตุผลของการกระทำนั้นซักครั้ง...
"ชั้นไม่รู้ว่านายเป็นคนยังไง"
.....
..
"ก็เป็นคนที่ไม่เคยง้อใครนอกจากนายไง"
คนพูดทำหน้าไปไม่เป็น...
พูดอะไรออกไปวะเนี่ยยยยยยยยยยยย!!!
แต่เอาวะ ก็ดีกว่าปล่อยให้ฮยอกแจโกรธอยู่แบบนี้
ผูกเอง ก็ต้องแก้เอง!!
ฮยอกแจเองก็เหมือนจะอึ้งไปบ้างกับคำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากคนตรงหน้า
แต่อย่าเพิ่งใจอ่อนนะฮยอกแจ ไม่งั้นคนเอาแต่ใจก็จะได้ใจเรื่อยไป..
"ปล่อย"
"ฮยอกแจ นายหายโกรธชั้นหรือยัง"
"ถ้าไม่ปล่อย จะไม่หายโกรธ"
แล้วคิบอมปล่อยมือร่างบางทันที
กลายเป็นเด็กว่าง่ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊ะ คุณคิมคิบอม
"กินน้ำแล้วก็กลับไปนอนได้แล้ว ฟ้ายังไม่แจ้งเลย"
"ไม่ไปด้วยกันเหรอ"
แน่ะ!!!
พอได้คืบมันจะเอาศอก
"ไม่ไปเว่ย ชั้นจะกลับไปนอนกับทงเฮ" ร่างบางทำหน้าทะเล้นแล้ววิ่งกลับเข้าห้องไปโดยไม่ได้หันมามองคิบอมอีก
ทำเหมือนพูดเล่นๆนะฮยอกแจ
แต่ทำไมชั้นรู้สึกเจ็บกับการล้อเล่นร้ายกาจของนายจังนะ
เมื่อกี้เพิ่งจะรู้สึกว่าความรู้สึกเก่าๆมันเริ่มกลับมา
หยอกกันบ้าง เล่นกันบ้าง งอนกัน กวนกัน
แต่อะไรที่ไม่เหมือนเดิม....
ที่ไม่เหมือนเดิม เพราะตอนนี้นายมีทงเฮแล้ว
ไม่จำเป็นต้องมีชั้นก็ได้ใช่ไหมฮยอกแจ....
TBC~*
Talk :: ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สั้นอีกเช่นเคย
มาต่อเพราะอยากต่อ สนอง need ตัวเองก็เท่านั้น
ช่วงนี้รักคังทึกเกินไป หัวมันเลยแล่น ฮ่า ฮ่า
พีทึกนี่ก็ฉลาด ดันมาแอบสงสัยแผนที่คนแต่งรวมหัวกับฮยอกแจและทงเฮสร้างขึ้นได้อีก
อีกไม่นานนะพี่ทึก
แผนมันจะไม่ใช่แผนอีกต่อไป
หึ หึ หึ *แสยะยิ้ม
เม้น เม้น เม้น
เม้นกันเยอะๆ
เราชอบอ่านคอมเม้น
โดยเฉพาะคนเม้นยาวๆ เราชอบมาก
บางคนก็เม้นขำดี เราอ่านไปก็ขำไปด้วย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ความคิดเห็น