คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : LOVE NEEDING - 5
TITLE :: LOVE NEEDING - 5
COMPLE :: BumHyuk , KangTeuk
STORY BY :: Tachibazaki
===================================
ความจริงผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่
ทั้งๆที่..ผมชอบเค้า
แต่ผมกลับไม่เคยพยายามทำอะไรเพื่อให้เค้ารู้สึกแบบเดียวกันกับผม
ทุกอย่างที่ผมทำ มักตรงข้ามกับสิ่งที่ผมคิดเสมอ
ที่ทุกอย่างมันยังเป็นแบบนี้ได้ เพราะผมคิดว่ายังไงซะ เค้าก็ยังไม่จากผมไปไหน
แล้วถ้าวันนึงที่ข้างกายของเค้ามีคนมาจับจอง จนผมเข้าไปใกล้เค้าไม่ได้อีก
มันจะสายไปรึเปล่านะ ที่จะพูดคำว่า "รัก"
................................
......................................
ร่างสูงนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงเมื่อพี่ฮีชอลโทรมาบอกว่าวันนี้ SJ-T "ทุกคน" จะเข้ามาเยี่ยมเค้าที่โรงพยาบาล
ฮยอกแจจะหายโกรธเค้าหรือยัง
จะพูดขอโทษยังไงดี ในเมื่อเหตุผลทุกอย่างที่เค้าทำไปมันออกจะงี่เง่าไปซะทุกอย่าง
แล้วจะพูดต่อหน้าพวกพี่ๆได้หรือ..
ยังไม่ทันได้คิดให้มันฟุ้งซ่านไปกว่านี้ เสียงประตูห้องก็เปิดออกตามด้วยเหล่าเพื่อนร่วมวงที่เดินเข้ามาทีละคน
ไม่มี......
เค้ามองทุกคนจนกระทั่งพี่คังอินซึ่งเป็นคนสุดท้ายปิดประตูก็ยังไม่พบฮยอกแจ
"ไม่ต้องเสียเวลามองหา ฮยอกแจมันไม่ได้มาด้วย" เสียงชินดงทำให้คิบอมหยุดสายตาที่กวาดไปมาไปหยุดที่เจ้าของเสียง
"รู้ได้ไงว่าชั้นมองหาฮยอกแจ"
"ก็เห็นๆกันอยู่" ร่างอวบเพียงหยิบขนมขึ้นมาเคี้ยวเหมือนเรื่องที่พูดกันอยู่นั้นเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ต้องพูดมากความก็รู้ๆกันอยู่แล้ว
"ไม่ไช่ซะหน่อย"
"ปากแข็ง"
"ชั้นไม่เคยปากแข็ง"
"แน่ใจ??" เสียงลีเดอร์แทรกเข้ามา ถึงหน้าตาคนพูดจะนิ่งๆ แต่คิบอมมองแวบเดียวก็รู้ว่าคนพูดคิดอะไร
"แล้วพี่คิดว่าผมปากแข็งเรื่องอะไรล่ะ"
"ก็เราไม่ได้คุยเรื่องฮยอกแจอยู่หรือ"
"งั้นพี่ไม่คิดเหรอ ว่าถ้าเป็นเรื่องฮยอกแจ พี่เองก็ปากแข็งเหมือนกัน"
หลังจากจบคำพูดคนป่วยหมาดๆอย่างคิบอม ทั้งห้องก็เกิดบรรยากาศกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจนชินดงนึกโทษตัวเองที่เป็นคนเริ่มเรื่องนี้ขึ้นมา
"คิบอม นายเป็นยังไงบ้างแล้ว" คังอินเป็นคนแรกที่พูดทำลายความเงียบขึ้นมา เพราะพอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรอยู่บ้าง
ต่างจากคนอื่นที่ยังไม่ค่อยเข้าในว่าสองคนนี้พูดเรื่องอะไรกัน
"ความจริงแล้วผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แขนเจ็บเดี๋ยวก็หาย"
"ก็ดีแล้ว นายเองก็ถือโอกาสนี้พักผ่อนไปซะเลย ช่วงนี้นายถ่ายละครตลอดเลยนิ"
"แต่.. พี่ ผมกลับวันนี้เลยได้ไหม เบื่อจะแย่แล้ว"
"หมอเค้าจะให้นายกลับเหรอ" ซองมินถาม
"เมื่อเช้าคุยกับหมอแล้ว เค้าบอกว่าถ้าผมสัญญาว่ากลับไปจะไม่ขยับแขนมากจนแผลอักเสบอีกก็กลับได้"
"ถ้ารู้ว่าโกหกล่ะน่าดู" ฮีชอลพูดจบก็เดินออกไปข้างนอก ก่อนออกไปซองมินถามว่าจะไปไหน พี่ชายหน้าสวยก็หันมาตอบว่าจะไปคุยกับหมอ
"ใครจะกล้า" คนป่วยพึมพัมเสียงเบาพอที่จะให้ได้ยินแค่สองสามคนที่อยู่ใกล้ๆ ชินดงเป็นหนึ่งในสองสามคนที่ได้ยินจึงหัวเราะออกมา
"แล้วพี่เป็นยังไงบ้าง หายแล้วเหรอ" คิบอมหันไปมองทางคนหน้าสวย อีทึกพยักหน้า
"ชั้นก็แค่ไม่สบายนิดหน่อย เจ็บน้อยกว่านายเยอะ นายเองก็ระวังตัวเองบ้าง เห็นฮีชอลนิ่งๆแบบนั้น แต่เมื่อวานพอรู้ว่าเป็นนายที่ถูกพาส่งโรงพยาบาลก็นั่งไม่ติดเก้าอี้ โทรไปหาชั้นทั้งๆที่รู้ว่าชั้นจัดรายการอยู่นั่นแหละ"
"ครับ" คิบอมรับคำเพียงเท่านั้น พอดีกับฮีชอลที่เปิดประตูเข้ามา
"คิบอม จะกลับด้วยกันเดี๋ยวนี้เลยไหม หรือจะให้พี่ซึงฮวานมารับอีกที"
"กลับเลยดีกว่า เดี๋ยวพี่ซึงฮวานก็ต้องคอยไปส่งซีวอนอีกไม่ใช่เหรอ"
"งั้นคิบอมไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ เดี๋ยวพี่เก็บของให้" เมื่อซองมินอาสา คิบอมจึงเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ไม่นานนักทุกคนก็ลงมาขึ้นรถพร้อมจะกลับ
......................................................
...............
คิบอมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ตัวเองไม่อยู่
แต่ไอ้บรรยากาศที่ก่อตัวแปลกๆนี้ทำให้เค้าหงุดหงิดไม่น้อย
ก็รู้หรอก ว่าฮยอกแจกับทงเฮสนิทกัน
แต่สนิทจนถึงขนาดที่ฮยอกแจต้องไปนั่งตักทงเฮตั้งแต่เมื่อไหร่!!!
นี่น่ะหรือคือสาเหตุที่ฮยอกแจไม่ไปเยี่ยมเค้าที่โรงพยาบาลวันนี้
"ทงเฮ ให้ชั้นลงนะ"
"อ่าว ทำไมล่ะ"
"ชั้นกลัวนายหนัก ตัวชั้นหนักจะตาย"
"ไม่เห็นหนัก ตัวนายเล็กนิดเดียวเอง เห็นไหม" ไม่พูดเปล่า แต่ทงเฮกระชับกอดมากขึ้นเพื่อจะได้ยืนยันว่าฮยอกแจน่ะตัวเล็กจริงๆ
แล้วไอ้ท่าทางเคะแตกของฮยอกแจนี่ก็อีก!!
ปกติอยู่กับเค้า เอะอะก็เตะ เอะอะก็ต่อย
ไอ้สำเนียงหวานๆเมื่อกี้ด้วย!!
คิบอมกลั้นอารมณ์ขุ่นมัวแล้วเดินเข้าไปหาฮยอกแจที่มีทงเฮกอดซ้อนอยู่ด้านหลัง
"ฮยอกแจ ไปในห้องกับชั้นหน่อย" คิบอมจับข้อมือบางเป็นเชิงบังคับเหมือนที่เคยทำ แต่คราวนี้มันไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อทงเฮแกะมือนั้นออก
"เสียใจ ฮยอกแจจะไม่ไปกับนายหรอก" ทงเฮมองหน้าอย่างยอกย้อน
"เค้าต้องไป เพราะชั้นอยากให้ไป"
"เมื่อก่อนนั้นอาจจะใช่ แต่นายจะทำแบบนี้กับแฟนคนอื่นไม่ได้อีกแล้วเว่ย" ทงเฮตอกกลับอย่างหมันไส้ นี่เพื่อนเค้าไปเป็นของมันตั้งแต่ตอนไหนมันถึงคิดว่าจะลากฮยอกแจไปไหนมาไหนก็ได้
แล้วปฏิกิริยาของคิบอมก็ทำให้ทงเฮอมยิ้มในฐานะผู้ชนะ
คนตัวสูงหน้าเสียเมื่อได้ยินคำว่า "แฟนคนอื่น" แต่ก็กลับมาทำหน้าปกติได้อย่างรวดเร็วจนทงเฮยังแอบนับถือ
เก็บอาการเก่งจังนะ พ่อพระเอก
"แฟนใคร"
"อ้อ ถ้านายยังตกข่าวอยู่ ตอนนี้ฮยอกแจเป็นแฟนฉัน"
ไม่เพียงแต่คิบอมเท่านั้น...
แม้แต่คยูฮยอนกับเยซองที่นั่งอยู่ใกล้กันยังตกใจ
นี่มันข่าวล่าสุด สุดๆของวันนี้เลยทีเดียว
ตะหงิดใจอยู่แล้วเชียวว่าวันนี้ไอ้สองคนนี้มันสนิทกันแปลกๆ
ที่แท้ก็เป็นแฟนกันแบบสายฟ้าแลบ!!!
"ถ้าเข้าใจแล้วก็หยุดคิดไปได้เลยว่าฮยอกแจจะทำตามที่นายบอกเหมือนเมื่อก่อน....
เพราะชั้นไม่มีทางปล่อยให้เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว"
สิ้นสุดคำพูดของทงเฮ ก็ดูเหมือนคิบอมจะเริ่มทนไม่ไหว
ร่างสูงหันหลังเดินเข้าห้องไปอย่างรีบร้อนโดยไม่สนใจซีวอนที่จะเดินเข้ามาถามอาการ
ฮยอกแจเตรียมจะลุกตามคนป่วยไป แต่ทงเฮกลับรั้งไว้
"นอกใจกันซึ่งๆหน้าเลยนะ"
"ทงเฮ ก็ชั้นไม่อยากให้คิบอมโกรธนี่หว่า"
"แต่ตอนนี้นายเป็นแฟนชั้นนะ นายสัญญาแล้วนี่ ว่าถ้าเราคบกัน ชั้นจะสำคัญที่สุด" ทงเฮยื่นคำขาดจนฮยอกแจนึกอ่อนใจ
"........................"
"ฮยอกแจ"
"ก็ได้ๆ ขอโทษนะทงเฮ ต่อไปชั้นจะไม่ทำแบบนี้อีก" เมื่อเลือกได้แล้วว่าอะไรคือสิ่งที่ควรทำต่อจากนี้ ฮยอกแจก็นั่งลงข้างทงเฮ
ถึงแม้ในใจจะรู้ว่าฮยอกแจเจ็บปวด
แต่ชั้นจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว
ถ้าไม่ทำแบบนี้ เรื่องก็ไม่จบซักที
ทำไมจะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
คิบอมนั้นดูไม่ยาก แต่ติดที่เจ้าตัวปากแข็ง
ส่วนฮยอกแจก็ยังสับสน
อยากรู้ใจกันก็ต้องใช้วิธีนี้นี่แหละ!!!
..........................................
...................
"คิบอม ชั้นเข้าไปนะ" ฮีชอลที่เดินเข้ามาครึ่งตัวแล้วเพิ่งจะเอ่ยปากขอคนที่อยู่ในห้องเดินมานั่งลงบนเตียงที่มีร่างเกือบจะไร้วิญาณของคิบอมนอนอยู่
"พี่ ผมจะบ้า" ทันทีที่ฮีชอลนั่งลง คิบอมก็โพล่งประโยคนี้ขึ้นมา
ฮีชอลยิ้ม..
เพิ่งรู้จากเยซองเมื่อกี้ว่าฮยอกแจกับทงเฮเป็นแฟนกันก็นึกเป็นห่วงคิบอม
ฉะนั้นเรื่องที่ทำให้น้องรักของเค้าเป็นทุกข์อยู่ตอนนี้ก็คงไม่พ้นเรื่องนี้ล่ะซิ
"เป็นอะไรไป"
"ไม่รู้ หงุดหงิด"
"เรื่องฮยอกแจเป็นแฟนกับทงเฮน่ะเหรอ"
"ทำไมผมต้องหงุดหงิดเรื่องนั้นด้วยเล่า!!!" ปากก็บอกว่าไม่หงุดหงิด แล้วไอ้น้ำเสียงกระแทกกระทั้นที่มันอะไรวะ
"ก็เพราะว่านายชอบฮยอกแจ"
"ผมไม่ได้ชอบฮยอกแจ"
"ถ้าแม้แต่คนที่นายก็น่าจะรู้ว่ารู้ใจนายที่สุดนายยังปากแข็ง ก็ไม่แปลกที่ฮยอกแจจะเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่นาย"
"........................................"
คิบอมเม้นปากแน่น ขมวดคิ้วเหมือนกำลังคิดเรื่องที่หนักเอาการ
เค้าคงจะปากแข็งจริงๆอย่างที่พี่ฮีชอลพูด
อย่างน้อยวันนี้ก็มีคนว่าเค้าปากแข็งมาสามคนแล้ว = ="
"ว่าไง"
"ผมชอบฮยอกแจ"
"ดีมาก เท่านั้นก็จบ" ฮีชอลพูดอย่างไม่ใส่ใจ
คิบอมจิ๊ปาก
อย่าทำเป็นรู้ใจผมทะลุปรุโปร่งแบบนี้ได้ไหมพี่ฮีชอล!
"ผมจะทำไงดี"
"จะทำอะไรได้ ยังไงตอนนี้ฮยอกแจก็เป็นของทงเฮ"
คนป่วยมองพี่ชายอย่างเคืองๆ
นี่ถ้าคิบอมไม่รู้เรื่องนิสัยตรงไปตรงมาของฮีชอล
เค้าคงคิดว่าคนหน้าสวยจงใจเข้ามาซ้ำเติมเค้าแน่ๆ
พูดอะไรแต่ละอย่างไม่ได้รักษาน้ำใจกันเลยจริงๆ!!
"พี่ไม่มีความเห็น?"
"แล้วจะให้ชั้นพูดว่าอะไร บอกให้นายไปแย่งฮยอกแจมาจากทงเฮงั้นหรือ"
"................................"
"คิบอม จะถอยหรือจะรอ เท่านี้ที่พี่จะแนะนำได้"
............
....
"เพราะทงเฮก็เป็นน้องพี่เหมือนกัน"
นี่เค้าไม่สามารถทำอะไรได้แล้วใช่ไหม
เคยคิดอยู่เหมือนกันว่าเรื่องแบบนี้อาจจะเกิดขึ้น
แต่นี่มันไม่เร็วไปหน่อยหรือ...
..............................................
"ซองมิน" คยูฮยอนเรียกคนรักที่กำลังนอนดูทีวีอยู่กับอีทึกและคังอิน ทั้งสามคนหันหน้ามามองน้องเล็กพร้อมกัน
"มีอะไรเหรอ"
"ซองมิน ทำไมซองมินไม่เห็นเคยเล่าให้ฟัง ว่าทงเฮกับฮยอกแจเป็นแฟนกัน"
ซองมินที่เมื่อกี้ใกล้จะเคลิ้มหลับกลับตาแจ้งขึ้นมาดื้อๆกับสิ่งพี่เพิ่งได้รับรู้
ส่วนคังอินเมื่อได้ยินน้องเล็กพูดแบบนั้นก็ลอบมองคนข้างๆอย่างเป็นห่วง
ขนาดเค้ารู้ยังตกใจ
แล้วอีทึกจะรู้สึกแย่แค่ไหนกัน..
"คยูไปรู้มาจากไหน"
"จากปากทงเฮ แล้วตอนที่พูด ฮยอกแจก็อยู่ด้วยแต่ไม่ปฏิเสธซักคำ"
"เราไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้นะ"
ประโยคแรกซองมินเอ่ยบอกร่างสูง แต่ประโยคหลังเหมือนบ่นกับตัวเองเสียมากกว่า
เมื่อเช้าโทรไปเล่าให้ทงเฮฟังเรื่องคนคนนั้นของฮยอกแจ
หรือว่า..ความจริงแล้วคนที่ฮยอกแจหมายถึงคือทงเฮ
พอทงเฮรู้ว่าใจตรงกันก็เลยไปสารภาพแล้วก็เป็นแฟนกัน...
ไม่น่าจะใช่ มันไม่มีวี่แววว่าสองคนนี้จะชอบกันเลยนี่หน่า
ยังไงก็ต้องไปเค้นความจริงกับสองคนนั้นให้ได้!!!
"พี่อีทึก พี่รู้เรื่องนี้มาก่อนรึเปล่า" คยูฮยอนหันไปถามคนที่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาตั้งแต่เมื่อครู่
ถ้าคังอินไม่เห็นว่าน้องมันไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรคงจะลุงขึ้นไปเตะมันซักที
โทษฐานถามอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือเอาซะเลย
"ไม่รู้หรอก เพิ่งรู้จากนายเมื่อกี้แหละ" อีทึกพูดเพียงเท่านั้นโดยไม่แสดงความเห็นใดๆเพิ่มเติม คยูฮยอนเลยหันไปคุยกับซองมินที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
"เห็นแกล้งกันไป หยอกกันมา ไม่นึกว่ามันจะชอบกัน"
"ทำไมล่ะ"
"ก็ตอนแรกนึกว่าฮยอกแจชอบคิบอมซะอีก พี่เยซองยังพูดเลย"
"เรื่องนั้นเราไม่รู้หรอก แต่เราน้อยใจที่ทงเฮกับฮยอกแจไม่บอกเราซักคำ!!!" กระต่ายน้อยของคยูฮยอนบ่นอุบอิบอยู่สักพักก็จูงมือคู่รักรุ่นน้องออกไป
ไม่ไหวแล้ว ต้องไปถามให้รู้เรื่อง
ถ้าสองคนนี้คิดจะคบกัน เค้าก็ควรจะรู้เป็นแรกไม่ใช่เหรอไง
นี่ต้องให้มารู้จากปากคนอื่น ซองมินโกรธ!!!
"ไม่เป็นไรใช่ไหม" คังอินหันมาถามคนข้างๆเมื่อเห็นว่าน้องทั้งสองไปไกลเกินกว่าจะได้ยินแล้ว
"ชั้นไม่เป็นอะไร"
"อย่าโกหกนะ"
"อืม ชั้นเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่ายังไงฮยอกแจก็ไม่มีทางชอบชั้น แต่แค่ตกใจที่คนที่ฮยอกแจเลือกเป็นทงเฮ" แม้เจ้าตัวจะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร แต่คังอินก็ยังไม่แน่ใจว่าคนตรงหน้าไม่ได้เป็นอะไรจริงๆหรือแค่เก็บอาการเก่งกันแน่
"บางทีนะ สิ่งที่เราเห็นอาจไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ อาจจะยังมีอีกหลายเรื่องที่เราไม่รู้แล้วไม่สามารถเดาได้เลย"
"อย่างเช่นเรื่องนี้น่ะเหรอ"
"ใช่ แล้วก็อีกหลายเรื่องที่นายยังไม่รู้"
"แต่ทุกเรื่องที่นายรู้ ชั้นก็ต้องรู้ด้วยใช่ไหม"
"ใช่ซิ ก็เราเป็นเพื่อนรักกันนี่หน่า" อีทึกยิ้มพึงพอใจกับคำตอบของร่างหนา ซึ่งคังอินเองก็ฝืนยิ้มตอบกลับไปได้เช่นกัน
ยกเว้นเรื่องเดียวนะอีทึก..
ชั้นยังพูดไม่ได้จริงๆ
ในเมื่อตอนนี้คนที่นายรักเค้ามีเจ้าของแล้ว
ชั้นก็ไม่จำเป็นต้องตัดใจแล้วใช่ไหม
หรือว่าต่อให้นายไม่ชอบเค้า ชั้นก็ไม่ใช่คนที่นายเลือกอยู่ดี
แล้ว....
ถึงเวลาหรือยังที่ชั้นจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง...
TBC~*
Talk :: ความจริงเราพิมไปเยอะกว่านี้มากแล้ว
แต่อยากจบที่พี่คังอิน ตอนห้าเลยเหลือแค่นี้ เหอ เหอ
เอาที่เหลือไปโปะต่อในตอน 6 โลดดดดด
ตอนห้านี้เหมือนเป็นการกระจายข่าวเรื่องฮยอกเป็นแฟนกะทงเฮซะมากกว่า
ตอนต่อไปเราจะพยายามให้หลายๆคนพบปะกันมากขึ้น
เรื่องจะได้ยุ่งกว่าเดิม ฮ่า ฮ่า (ไม่ใช่แระ - -")
*เมื่อคราวที่แล้วเราบอกว่าถ้า 35 เม้น เราจะมาต่ออย่างรวดเร็ว
สัญญาต้องเป็นสัญญา เรามาต่อให้แล้ว
แต่...พอถึง 35 เมนต์ ก็ไม่ค่อยเม้นต์กันต่อเลย
ตอน 4 มีคนเข้ามาอ่านร้อยกว่าคน แต่เม้นไม่ถึง 15 คน
เราว่าจะไม่น้อยใจ ไม่คิดอะไร แต่มันอดไม่ได้ = ="
งั้นถ้าตอนนี้มีคนอ่านเยอะแต่เม้นน้อยอีก
เราจะมาต่อหลังสอบ (เราสอบเสร็จ 13 ตุลา)
แต่ถ้าเม้นไม่น้อยกว่าจำนวนคนอ่านจนน่าเกลียด
เรามีกำลังใจ ฟิกก็จะมาอย่างรวดเร็ว ฮ่า ฮ่า
เจอกันตอนอีกทีตอน 6 นะจ๊า~
ความคิดเห็น