[TVXQ Fic YAOI] \\ อันธพาลแอ๊บเถื่อน กับ นางฟ้าแอ๊บแบ๊ว //

ลำดับตอนที่ #5 : Part 4 :: ว่าที่น้องเขย

Title :: [Fic] อันธพาลแอ๊บเถื่อน กับ นางฟ้าแอ๊บแบ๊ว
ตอน :: ว่าที่น้องเขย
Story by :: Tachi_Naniki
Pairing :: YUNHO x JAEJOONG (Feat. YS & มากมายก่ายกอง)
Category ::Romantic comady,action,drama
Rate :: PG



Part 4 :: ว่าที่น้องเขย



“พี่ ยุน ... แจง่วงแล้วอ่า ... ขี่หลังน้าๆๆๆ” เดินลงจากรถเมล์ได้ไม่ทันไร ... คนน่ารักก็เริ่มอ้อนเริ่มงอแงเหมือนกับเด็กตัวเล็กๆที่ต้องการให้พี่ชายเอา อกเอาใจซึ่งคนถูกอ้อนเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพราะ เข้าใจว่า เด็กวัยกำลังกินกำลังนอนมักจะเป็นแบบนี้กันทุกคน ... ยิ่งพากระเตงไปไหนมาไหนตั้งหลายที่ภายในวันเดียว ... ร่างกายของเด็กน้อยเลยเริ่มออกอาการล้าๆให้เห็นบ้างแล้ว ...

ชาย หนุ่มร่างสูงย่อตัวลงตรงหน้าร่างเล็ก ... ริมฝีปากแดงคลี่ยิ้มหวานเมื่อลูกอ้อนของตัวเองใช้ได้ผลเสมอ ไม่เว้นแม้กระทั้งพี่ชายผู้แสนดีอย่างท็อปก็ตามที ...

“พี่ยุนฮะ ..” เสียงหวานข้างใบหูแลดูเพลียๆจนยุนโฮที่ลงทุนแบกแจจุงขึ้นหลังต้องประคองตัว เด็กน้อยไว้ให้มั่น เพราะ กลัวว่า ทั้งเด็กทั้งตุ๊กตาหมีจะตกซึ่งแจจุงเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยการ กระชับกอดลำคอผิวสีแทนแน่นขึ้นอีกนิดแล้วเชยคางมนลงบนลาดไหล่หนา ... นัยน์ตาสีหวานใกล้ปิดเต็มที่ แต่เจ้าตัวก็ยังกวนหมีตัวโตไม่เลิก ...


ทำไงได้ละ ... ก็อยากคุยกับพี่ยุนนานๆนี่นา ... >///<!

“มีอะไรก็ว่ามาสิครับ?”

“อื้อ ... พี่ยุนต้องตอบแจจุงนะ ... ห้ามโกหกด้วย” ส่งเสียงขู่เป็นลูกแมวเรียกเสียงหัวเราะขำจากยุนโฮได้ไม่ยาก ...

“อ่า ... ถามมาเลย” แอบลุ้นอยู่เหมือนกันกับคำถามโลกแตกที่แจจุงชอบสรรหามาถามเข้าได้ทุกวี่วัน ...

“อื้อ .. คือ ... พี่ ... พี่ยุนเคย ... มีแฟนมาแล้วกี่คนหรอ? แจจุงเป็นคนแรกของพี่ยุนหรือเปล่า ... หะ ... ห้ามโกหกแจจุงนะ .. เราสัญญากันแล้ว” เท้าหนาชะงักกึกเมื่อคำถามของแจจุงมันช่างเซอไพรส์แอนอเมซิ่งไปซะทุกที ไม่เว้นแม้แต่คำถามล่าสุดคำถามนี้ ...

“พี่อายุตั้งเท่านี้แล้ว ... ก็เคยผ่านผู้หญิงมาบ้าง แต่ไม่เคยขอคบกับใครจริงๆจังๆแบบแจจุงหรอกนะ ...” พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มๆทำให้คนที่กำลังตั้งใจฟังไม่รู้สึกเคืองอะไร ตรงข้ามกลับยิ้มจนหุบไม่ลงเมื่อยุนโฮบอกเองว่า ไม่เคยขอคบกับใครแบบจริงจังมาก่อน ... แต่น่าเสียดายที่เจ้าหมีตัวโตคงไม่มีวันได้เห็นรอยยิ้มนั้น

ร่าง บางเผลอกระชับกอดตุ๊กตาหมีแน่นเพื่อข่มอารมณ์ความดีใจเอาไว้ ... เพราะ พี่ท็อปสอนอยู่เสมอว่า ถ้ามีผู้ชายมาพูดหวานๆด้วย ไม่ควรแสดงกิริยาออกมามากจนเกินงาม ... เดี๋ยวมันจะดูไม่ดี (สอนอะไรให้น้องอีกแล้วเนี่ย คุณพี่ท็อปขา >_<!!)

“แล้วแจจุ งละ ..? ... เคยคบกับใครมาก่อนหรือเปล่า?” ร่างบางบนหลังหมีเถื่อนถึงกับยิ้มค้างเมื่อเจอคำถามย้อนกลับแบบร้อยแปดสิบ องศากับอีกสองร้อยยี่สิบห้าตลบ ...

“เอ๋? ... ก็ ... ก็มีที่เข้ามาจีบบ้าง แต่ไม่ตรงเสป็คแจจุงนะฮะ...” แก้มขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ ก่อนที่ความเขินมันจะเล่นงานหนักมากไปกว่านี้ ... แจจุงจึงได้แต่ซบใบหน้าลงกับแผงอกแข็งแรงเพื่อปิดซ่อนความรู้สึกทุกอย่างไม่ ให้ยุนโฮได้เห็น ..

ชายหนุ่มเดินลัดเลาะเข้าซอยนู้นออกซอยนี้โดย ที่ไม่เอ่ยปากพูดอะไรกับคนตัวเล็กที่เผลอหลับไป เพราะ ความเหนื่อยล้าเนื่องจากเดินทางมาตลอดทั้งวันแบบไม่มีหยุดพัก ...

แสง ไฟจากเสาไฟฟ้าข้างทางเป็นแหล่งกำเนิดแสงเพียงแห่งเดียวที่พอจะทำให้ยุนโฮมอง เห็นทางข้างหน้า ...บ้านหลังเล็กสีขาวปรากฏอยู่ตรงหน้าห่างไปเพียงไม่กี่ช่วงตึก ก่อนที่ยุนโฮจะหยุดยืนอยู่นิ่งๆสักพักเพื่อคิดตัดสินใจอะไรบางอย่าง

ถึง แม้ร่างบางบนแผ่นหลังของเขาจะยังไม่อยากให้ท็อปรู้เรื่องความสัมพันธ์ ระหว่างเขากับแจจุง ... แต่เชื่อได้ว่า ความลับไม่มีในโลกนี้ ... สุดท้ายแล้วไม่ช้าก็เร็ว ท็อปก็ต้องสืบจนรู้เรื่องอยู่ดี ...

แข็งใจ เคาะประตูบ้านของคู่อรินัมเบอร์วันในแบล็คลิสต์ด้วยใจตุ้มๆต่อมๆ ... ตลอดชีวิตตั้งแต่เกิดมาบนโลกนี้ .. ยุนโฮไม่เคยรู้สึกกลัวใครหน้าไหนมาก่อน ... นอกจากว่าที่พี่เมียในอนาคต ...

จะมาขอน้องสาว(?)เขาทั้งที ... ยุนโฮก็ต้องรู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างละนะ .. เพราะ ถ้าเกิดพี่ชายเขาไม่ยอมรับ เห็นทีคงต้องเหนื่อยกันอีกยาวนานเลยละ ...


“แจ จุง ... ทำไมกลับช้าจัง ... พี่รอตั้งนา.....” พี่ชายที่กลับบ้านมารอน้องนานแล้วบ่นกระปอดประแปดตั้งแต่ยังไม่ทันได้เปิด ลูกบิดประตูเลยด้วยซ้ำ ... ท็อปชะงักค้างแทบเสียสติเมื่อคนที่เคาะประตูบ้านของตัวเองกลับกลายเป็นคู่ อรินัมเบอร์วันที่แบกแจจุงไว้ข้างหลัง ...

กวาดสายตาคมๆมองตั้งแต่ศีรษะกลมลงไปจนถึงเรียวขาขาวของน้องชาย ...

ทุกอย่างยังคงดูดี ... ไม่มีอะไรบุบสลาย ..

เพียงแต่ท็อปไม่เคยคิดมาก่อนว่า ชอง ยุนโฮ จะกล้าปรากฏตัวตรงๆพร้อมด้วยหลักฐานมัดตัวแน่นหนาขนาดนี้...

“ฉันมีเรื่องจะพูดกับนาย ... ซึงฮยอน”

“เรื่องอะไร ? ...”

“เรื่องแจจุง ...”

“งั้น ก็ตามฉันเข้ามา” ท็อปเอ่ยเสียงเข้ม ... เพราะ รู้อยู่เต็มอกว่า ยุนโฮต้องการจะพูดหรือบอกอะไรกับเขา ... พอดีกับเด็กตัวเล็กที่เริ่มขยับยุกยิกเนื่องจากเสียงพูดคุยระหว่างชายหนุ่ม ทั้งสองคน ...

กระพริบตาปริบๆเมื่อภาพที่เห็นตรงหน้า คือ แผ่นหลังกว้างๆของพี่ชาย ... หันกลับมามองคนที่กำลังแบกตัวเองอยู่บนหลังด้วยสีหน้างงงวยสุดชีพ ...

“พี่ ท็อป ... พี่ยุนโฮ ?” แยกระหว่างโลกความจริงกับโลกแห่งความฝันไม่ออกไปชั่วครู่ชั่วคราว ... แจจุงได้แต่ภาวนาว่าขอให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน .....

ฝันแน่ๆ ...

มันต้องเป็นความฝันสิ ... ไม่อย่างนั้นพี่ท็อปกับพี่ยุนโฮจะมาอยู่ด้วยกันได้ไง ...


ไม่ว่าจะภาวนาต่อพระวัดไหน.. เห็นทีคงไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะ ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งแจจุง ทั้งยุนโฮก็ถูกสอบสวนด้วยกันทั้งคู่ ...

“แอบคบกัน ... ถึงขั้นไหนแล้ว?”

“แค่ แฟน ... เมิงไม่ต้องห่วง .. กุยังไม่ได้ทำอะไรน้องของเมิงหรอก ...” ยุนโฮตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ... แอบหวั่นอยู่นิดๆว่า ท็อปจะปฏิเสธความสัมพันธ์ของเขากับแจจุง ...

ท็อปเพียงแต่พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปถามผู้เป็นน้องชายที่นั่งเงียบอยู่อีกด้านหนึ่งของโซฟารับแขก ...

“เรา นะ ... ยังเด็กอยู่นะ ... จะคบใครชอบใคร ... พี่ไม่ว่า ... แต่ลองกลับไปคิดดูดีๆว่า ยุนโฮคือคนที่เราอยากจะฝากชีวิตเอาไว้ด้วยจริงๆหรือเปล่า”

“ฮึก .. พี่ซึงฮยอน ... แจจุงขอโทษ...” ร้องไห้สะอึกสะอื้นพร้อมกับยกชายแขนเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ยอมหยุด ...

“....................”

“ฮึก ... แจจุงคิดว่า ... แจจุงรักพี่ยุนโฮไปแล้ว ฮือออ ....”

กลัวว่า จะถูกพี่ชายดุ ...

กลัวว่า จะถูกพี่ชายโกรธ

กลัวว่า พี่ชายจะไม่ยอมรับพี่ยุนโฮ ...

แจจุงรู้สึกผิดไม่น้อยที่ไม่ยอมเอ่ยปากบอกอะไรให้พี่ชายรับรู้เลย ....

“จะ ขอโทษพี่ทำไม ... น้องแจไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ...” ท็อปเอ่ยยิ้มๆ .. นี่ถือเป็นรอยยิ้มแรกเลยก็ว่าได้ ตั้งแต่พี่ยุนโฮเหยียบย่างเข้ามาในบ้าน ...

“มะ ...ไม่โกรธแจนะ...” พูดเสียงหงอย ก่อนจะเขยิบไปเกาะแขนหมีตัวโตที่นั่งกลั้นหายใจ(?)อยู่ข้างๆเป็นที่พึ่ง ...

“กุสัญญาว่าจะดูแลน้องเมิงเป็นอย่างดี ...” ยุนโฮพูดแทรกขึ้นมาบ้าง ก่อนจะคว้าคนตัวเล็กมานั่งบนตัก

“อื้ม ... ถ้าเมิงทิ้งน้องกุเมื่อไหร่ .. วันนั้นคือ วันตายของเมิง .. ไอหมี !!!”

น่ากลัวดีพิลึก ...

สรุป แล้ว ... ผมกับแจจุงก็คบกันได้อย่างเปิดเผยเสียทีภายใต้สายตา(อำมหิต)ของท็อป ... กฎระเบียบก็ไม่ใช่ยากอะไร ขอเพียงแค่ ... อย่าทำอะไรเกินเลย .. พาแจจุงมาส่งบ้านตรงเวลา ... แค่นั้นก็หลีกท่อแป๊บหรือท่อพีวีซีพ้นแล้วละ ^^”



วันต่อมา ...


เพราะ ความกล้าหน้าด้านไม่คิดถอยเมื่อวานนี้ ... ยุนโฮจึงขอแจจุงจากคู่อรินัมเบอร์วันได้เป็นผลสำเร็จ .. วันนี้คุณหัวหน้าแก๊งค์จึงวางแผนกับเพื่อนๆว่า จะฉลองต้อนรับแฟนคนแรกของเขาที่มีอายุใกล้เคียงกับ คิม จุนซู ... ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของ ปาร์ค ยูชอนนั่นเอง .. ทว่า ... ณ ปัจจุบัน ... จุนซูกลายเป็นเมียของอิปาร์คตั้งแต่เมื่อไหร่ อันนี้ยุนโฮเองก็ยังไม่แน่ใจ ...

“โหยยย ... ไอยุน .. สอยเด็กน่ารักๆมาได้เนี่ย .. เก่งชิบหายเลยวะ” ยูชอนแขวะไป มือก็ปิ้งบาบีคิวไป ... เรียกเสียงเฮฮาจากลูกน้องคนอื่นๆพาให้บรรยากาศดูรื่นรมย์จนไม่อยากเชื่อว่า ทุกๆคนล้วนแล้วแต่มีอดีตที่น่าเศร้าด้วยกันทั้งนั้น ...

“อยู่ต่อ หน้าเด็ก ช่วยเซนเซอร์คำไม่สุภาพหน่อย” คยูในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวาน(?)ที่ซองมินเป็นคนเลือกให้พูดค้านขึ้นมา บ้างโดยที่นัยน์ตาสีเข้มนั้นยังคงจดๆจ้องๆอยู่กับเนื้อหมูบนตะแกรงปิ้งย่าง ...

“คยู ... เดี๋ยวซองมินขอไปหาแจจุงก่อนนะ...”

“อ่า .. เอาสิ ...”


เมื่อ ได้รับอนุญาตจากคยูฮยอน ... ซองมินไม่รอช้ารีบตรงรี่เข้าไปหาเพื่อนตัวเล็กที่ยืนทักทายเพื่อนๆของพี่ยุ นโฮอย่างกับมิสโคเรียด้วยรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มละลายหัวใจ ...

“ซองมิน ... มาได้ไงเนี่ย” แจจุงถลาเข้าหาน้องฟักทอง ..ดีใจมากๆที่เพื่อนมาร่วมงานปาร์ตี้ด้วย ...

“ก็ พี่คยูชวนมานะ เห็นบอกว่า จะมาฉลองที่พี่ยุนโฮได้แฟนแล้ว...” ยิ้มแบบแฝงเลศนัยนิดๆ เพราะ ไม่ว่ายังไง ซองมินก็รู้ตั้งแต่ต้นแล้วว่า ใครคือแฟนพี่ยุนโฮ ...

แก้มขาวขึ้นสีเรื่อแทบจะทันทีที่กระต่ายน้อยแซวจบ ...

ทั้ง คู่คุยกันอย่างออกรสโดยที่หางตาของแจจุงนั้นเผลอเหลือบไปเห็นยุนโฮกับเด็ก ผู้ชายตัวเล็กๆอีกคนกำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ... ถึงขั้นเล่นหัวกันก็มีจนแจจุงรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่หน้าอกข้างซ้ายขึ้นมาอย่าง กะทันหัน ...

ความรู้สึกแบบนี้มัน ....

หึง !!?

“น้อง แจ ... มานั่งทางนี้นะครับ .. เดี๋ยวพี่จัดบาร์บีคิวกับเนื้อย่างมาให้ ... น้องซองมินก็ด้วย ... นั่งข้างๆแจจุงไปก่อนนะ” ยูชอนพยายามพูดด้วยคำสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะ กลัวเด็กดีๆจะเสียคน ... ร่างบางทั้งสองรีบก้มโค้งศีรษะลงเล็กน้อยเมื่อได้รับการต้อนรับอย่างดีจาก เพื่อนๆของพี่ยุนโฮ ...

นัยน์ตาสวยยังคงทอดมองตรงไปยังชายหนุ่มร่าง สูงที่กำลังพูดคุยสนุกสนานอยู่กับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆหน้าตาคล้ายๆโลมา ... ซองมินซึ่งมัวแต่ยัดบาร์บีคิวเข้าปากจึงไม่ทันได้สังเกตปฏิกิริยาเงียบๆจน น่าผิดสังเกต .. ยูชอนเองก็มัวแต่ยุ่งเรื่องปริมาณอาหารที่ต้องเสิร์ฟเลยไม่ทันได้ดูเมียตัว เองเหมือนกันว่าแอบไปกุ๊กกิ๊กกับเพื่อนหมีตั้งแต่ตอนไหน ... แต่ถึงยูชอนจะเห็นยังไงก็คงไม่มีปฏิกิริยาหงหวงอะไร เพราะ กว่าเขาจะได้จุนซูมาเป็นภรรเมียก็เล่นเอาท่านหัวหน้าแก๊งค์อย่างยุนโฮถึงกับ ต้องหัวปั่น ...

เห็นยุนโฮเงียบๆอย่างนั้น แต่เรื่องการพูดจาเกลี้ยกล่อมผู้อื่นนั้น เขาเก่งไม่เป็นสองลองจากใครเลยจริงๆ ... จุนซูถึงได้ลองพิจารณาดูใจลูกพี่ลูกน้องอย่างยูชอนจนกลายมาเป็นแฟนที่รัก ใคร่กันมากในที่สุด ... เหลือกันอยู่แค่สองคน จะรักกันชอบกันก็ไม่มีใครว่า .. เพื่อนๆทุกคนในที่นี้ต่างก็เป็นพยานรักให้กับทั้งคู่กันทั้งนั้น ...

งาน ปาร์ตี้ยังคงดำเนินต่อไปท่ามกลางเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยของสมาชิกใน แก๊งค์ ... ยุนโฮเองก็เช่นเดียวกัน .. เขาไม่เคยหัวเราะได้อย่างสนุกสนานมานานแล้วนับตั้งแต่เขามีแม่ใหม่ ... คงเป็นเพราะ แจจุงนั่นแหละที่ทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งราวกับได้เกิดใหม่ ...

“เลอะหมดแล้ว .. ไอคยู ... เอ๊ย ... คยู ฉันขอทิชชู่หน่อย...” ยุนโฮลืมตัวไปนิดเลยเผลอหลุดคำหยาบคายออกมา แต่ก็แก้ไขได้ทันท่วงที ก่อนที่เด็กจะจำคำศัพท์หยาบๆเหล่านี้ไปใช้ ...

“อ่ะ ... นี่” ยื่นส่งให้แม่งทั้งม้วน ...

“ขอบ ใจ ..... แจจุงหันหน้ามาทางนี้ .. เดี๋ยวพี่เช็ดให้” จับคางมนให้หันหน้ามาทางนี้แล้วใช้ทิชชู่ที่ได้จากคยูเช็ดคราบซอสบนริมฝีปาก แดงอิ่มด้วยความนุ่มนวลอ่อนโยนจนคนทั้งโต๊ะเริ่มส่งเสียงแซวกันเป็นแถบๆ.. ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย เพราะ ความเขินกำลังเริ่มทำพิษ ...

“พี่ยุนอ่า .. พอแล้ว...”

“ยัง เลอะอยู่เลยน้า ... ให้พี่เช็ดอีกหน่อยนะครับ” เอ่ยเสียงนุ่มจนแจจุงต้องโอนอ่อนผ่อนตาม ... แล้วในตอนนั้นเองที่นัยน์ตาหวานต้องเข้ากับสายตาของเด็กผู้ชายตัวเล็กอีกคน หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามเยื้องจากเขาไปเพียงสองสามคน ..

รู้สึกไม่ชอบคนๆนี้ ... เพราะ เมื่อกี้มายุ่งกับพี่ยุนโฮของเขา ...


- ถ้าน้องแจรู้สึกไม่พอใจใคร ห้ามแสดงออกมากจนเกินงาม ยิ่งเก็บไว้ในใจได้ทั้งหมดยิ่งดี ... เพราะ บางทีเขาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็นก็ได้ .. ค่อยๆดู ค่อยๆมอง .. อย่าเพิ่งตัดสินว่า เขาเป็นแบบนั้นแบบนี้ ... เข้าใจที่พี่ท็อปพูดนะครับ ?-


คำ สอนของพี่ชายดังก้องอยู่ในมโนสำนึก ... แจจุงจึงต้องรีบตวัดสายตาหันกลับมามองพี่ยุนโฮที่มีสีหน้ากังวลฉายชัดจนแจจุ งยังนึกแปลกใจ ...

“เป็นอะไร ... ดูแจจุงชอบเหม่อบ่อยๆนะ...”

“มะ ... ไมได้เป็นอะไรนี่ฮะ..”.ก้มหน้างุดๆหลบสายตาจ้องจับผิดเป็นพัลวัน ... แจจุงไม่เคยเห็นพี่ยุนโฮในรูปแบบนี้มาก่อน เลยตั้งตัวไม่ค่อยติด แถมยังโดนจ้องจนจะทะลุอยู่แล้วด้วย ...

“มีอะไรก็บอกพี่ได้ อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว ... อย่าลืมสิว่าพี่เป็นแฟนของเราแล้วนะ...”

“คือ .. แจจุง ... อ่า ... ไม่เอาแล้ว ... พี่ยุนอย่าถามเลย ..” เอาน้องตุ๊กตาหมีบังหน้าแดงๆของตัวเองเสียมิดสร้างความงุนงงให้กับคนทั้ง โต๊ะได้เป็นอย่างดี ไม่เว้นแม้แต่ซองมินซึ่งนั่งเคี้ยวเนื้อย่างจนแก้มตุ่ย ...

ก็นะ ... จะให้บอกว่า “หึง” มันก็ดูน่าอายไปหน่อย ....


เล่นสนุกกันจนลืมเวลา ... อีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเวลาที่ท็อปกำหนดให้เขาต้องพาแจจุงกลับไปส่งที่บ้าน ...

“ยูชอน ... ฉันขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะ ....”

“เอ้อ ... เอาดิ ... ตามสบาย ... บ้านฉันกับจุนซูก็เหมือนบ้านของนายนั่นแหละ”

ยุนโฮพยักหน้ารับ ก่อนจะพาแจจุงไปส่งถึงหน้าห้องน้ำ ... และในตอนนั้นเอง ...

ปึก !!!

ไหล่บางกับไหล่บางมาชนกัน ... ทั้งคู่จึงเซล้มกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ...

โชคดีที่แจจุงมียุนโฮยืนซ้อนอยู่ด้านหลังจึงไม่ได้ล้มเจ็บเหมือนอย่างอีกฝ่ายแต่อย่างใด ...

“จุนซู ..?? .. เป็นอะไรมากหรือเปล่า” ยุนโฮรีบพยุงตัวคนชื่อ จุนซูขึ้นมาทั้งๆที่ยังมีแจจุงยืนอยู่ตรงนี้ ...

แจ จุงเข้าใจว่า จุนซูเจ็บกว่าเขามาก ... แต่พี่ยุนโฮไม่น่าต้องทำถึงขนาดโอบเอวโอบไหล่ผู้หญิง(?)คนอื่นต่อหน้าต่อตา เขาเลย ... แค่ช่วยดึงขึ้นมามันก็น่าจะพอแล้ว ...???

- ไม่ใช่ว่า พี่สอนให้น้องแจเป็นแม่พระ .. แต่พี่แค่อยากสอนให้น้องแจรู้จักการคิดให้ถูกต้อง.. ถ้าอยากรู้ว่าความจริงว่ามันเป็นยังไงกันแน่ ให้ถามคนๆที่เราต้องการถาม ... อย่าถามคนอื่นหรืออย่าแม้แต่จะคิดเอาเองคนเดียว ... -


แจจุ งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่หน้าห้องน้ำจนจะถึงบ้านหลังสีขาวอยู่แล้ว .. ยุนโฮจึงต้องเป็นฝ่ายถามเองว่า แจจุงเป็นอะไรกันแน่ ... หรือว่าเขาจะทำอะไรผิดไปจนทำให้คนตัวเล็กคนนี้เกิดความไม่พอใจ ?

“แจ จุง ...” เอื้อมมือไปแตะไหล่บางหวังให้คนตัวเล็กหันมาคุยกันให้รู้เรื่อง แต่มันกลับไม่ได้ผล .. แจจุงยังคงเดินจ้ำอ้าวไปข้างหน้าโดยไม่มีท่าทีว่าเจ้าตัวจะหยุดง่ายๆ ...

“.............”

“พี่ ทำอะไรให้แจจุงไม่พอใจ ... บอกพี่มาได้นะ .. อย่าเงียบแบบนี้ พี่ไม่สบายใจเลย” พูดไปก็เท่านั้นเมื่อแจจุงเปิดประตู้เข้าไปในบ้านโดยที่ไม่คิดจะหันกลับไป มองยุนโฮเลยด้วยซ้ำ ...

แต่แจจุงเลือกที่จะทำแบบนี้ เพราะ เขาไม่อยากให้พี่ยุนโฮต้องเห็นน้ำตาที่ไหลเปื้อนอาบแก้มเนียนของตัวเขาเอง ...

“น้องแจ ? ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรเรา?” ท็อปถลาเข้าหาน้องทันทีที่เห็นน้ำตาเปื้อนแก้มสีชมพูระเรื่อ ...

ตอนเช้ายังสดใสดีอยู่เลยแท้ๆ ...

ไหงตอนนี้น้องของเขาถึงได้ร้องไห้กลับมาละ ??? ....

“เป็นเพราะ ไอยุนโฮใช่มั้ย แจจุง !!!!!”





TO BE CON !!!