Love Of Slave : แบมเป็นทาสของผม #markbam

ฝากเพจของกลุ่มนักเขียนแฟนฟิคที่ไรท์สร้างขึ้นด้วยค่ะ

บทนำ

แสงจากหลอดไฟเบื้องบน สาดส่องลงมายังร่างเปลือยเปล่า ที่กำลังบิดเร้าร่างไปมาด้วยความสิ้นหวัง เข่าทั้งสองพยุงร่างของตนไว้ เพื่อไม่ให้ล้มเซไปตามแรงดึงที่ชายทั้งสองข้างออกแรงอยู่ สายตาทั้งหมดจับจ้องมาทางคนตัวเล็ก

เขาไม่สามารถขยับตัวของตนเองได้ แม้เพียงแค่ขยับแขน หากแต่ว่ากลับต้องทนฝืนอยู่ในสภาพเดิม ด้วยชุดพันธนาการ

“ห้าล้าน”

“แปดล้าน” เสียงการโต้เถียงกันดังกังวานไปทั่วทั้งห้องโถงใหญ่ ที่ไม่มีแสงใดๆเล็ดลอดเข้ามา

เด็กหนุ่มที่ถูกบังคับให้อยู่ในสายหนังสีดำเงาสวย สายรัดแนบชิดเข้ากับผิวหนัง จนเกือบหายใจไม่ออก มีไว้สำหรับยึดตรึงโดดเฉพาะ ปลอกคอของชุดที่กำลังสวมใส่อยู่ทำให้รู้สึกขาดอิสระ อึดอัด และแรงกดดัน ข้อมือทั้งสองถูกจัดให้เข้าหากัน โดยสายรัดข้อมือสีดำเงาที่มีโซ่ตรวนคอยตรึงอยู่ ทั้งเจ็บ ทั้งอึดอัด แรงที่มีเมื่อครู่ได้ค่อยๆหมดไป ชายทั้งสองที่กำลังจับเขาอยู่พยายามรั้งเชือก เพื่อไม่ให้เขาที่กำลังจะหมดแรงล้มลงไป

ยาที่ได้ถูกยัดเยียดให้เข้ามาอยู่ภายในร่าง เริ่มที่จะออกฤทธิ์ ทำให้ตัวของเขานั้นไม่สามารถควบคุมตนเองได้ น้ำหวานภายในโพรงปากไหลเยิ้มออกมาเลอะใบหน้าสวยไปหมด

“สิบล้าน” การโต้เถียงเพื่อประมูลราคา ยังคงไม่จบสิ้น บุคคลที่เป็นสินค้าพยายามทบทวนกับตนว่า เขาจะทนมีชีวิตเพื่ออะไรกันแน่

“สิบล้านห้าแสน”

“สิบสองล้าน” เสียงของผู้คนภายในโถงใหญ่ต่างประชันกันไปมา ด้วยความสนุกสนาน

เมื่อผู้คนได้เห็นใบหน้านั้นแล้ว ก็ได้เพิ่มราคาขึ้นเรื่อยๆ เสียงการโต้เถียง ยังคงก้องกังวานไปทั่วไม่มีหยุด...เด็กหนุ่มทำได้เพียงแค่ ตั้งหน้ารอรับชะตากรรมของตัวเอง ยังคงไม่สามารถควบคุมสติได้ ทำให้เขานั้นเผลอกัดปากของตนเข้า สีหน้าที่เยิ้มไปด้วยน้ำหวานแสนน่าอร่อย ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของผู้ประมูลมากขึ้นไปอีก

“สิบห้าล้าน”

“สิบแปดล้าน / ยี่สิบล้าน” เสียงการโต้เถียงที่ดูสนุกสนาน แต่กลับไม่ได้ทำให้เด็กหนุ่มคนนี้ รู้สึกว่าตนมีค่าขึ้นมาเลย กลับทำให้เกรียดตัวเองมากขึ้นไปอีก เขาแค่ต้องการสักคน ที่สามารถช่วยเขาได้ในต้องนี้ ใครก็ได้ที่ดีต่อเขา ใครก็ได้ที่สามารถรับเขาได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นใคร ใครก็ได้ ใครก็...

สินค้าที่กำลังรอเจ้าของมารับ ได้เพียงแค่อยู่นิ่งๆ และไม่ขยับส่วนใดราวกับว่า เขาได้ไร้ความรู้สึกไปแล้ว ที่เขาไม่สามารถที่จะขยับได้ มันไม่ได้มาจากแค่การพันธนาการเท่านั้น หากแต่ว่ายังมาจากฤทธิ์ยาที่ทางเจ้าของสถานที่ ยัดเข้าไปภายในร่าง เด็กหนุ่มรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่าง ความรู้สึกที่ถูกอัดอั้นไว้ภายในต้องการที่จะถูกปลดปล่อยอย่างเต็มที่แล้ว ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ได้...เขาเริ่มที่จะอดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว...ไม่ไหวแล้ว...

“สี่สิบล้าน!!!”

เสียงเสียงหนึ่งได้ดังขึ้น ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ทุกคนที่กำลังโต้เถียงกันเมื่อครู่ได้สงบลง พลางหันไปมองที่ต้นเสียง ร่างของชายร่างสูงคนหนึ่งที่มีผมสีเทาอมน้ำตาล ในชุดสูทสีดำสนิท และสีหน้านิ่งสงบ ที่กำลังย่างก้าวเข้ามาใกล้ กับเวทีประมูล ในมือได้ถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มา พลางเดินเข้ามาเรื่อยๆ

เด็กหนุ่มที่กำลังคุกเข่าอยู่ เริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ไหวเนื่องจากฤทธิ์ของยา การกระตุ้นทำให้เขาร้อนรุ่มไปทั่วร่าง ริมฝีปากล่างถูกขบไว้ เพื่อไม่ให้สติของตนกระเจิงไปมากกว่านี้

ชายหนุ่มร่างสูงมาหยุดที่ด้านหน้า ของอีกฝ่ายอย่างนิ่งๆ เขาเปิดกระเป๋านั้นออกเผยให้เห็นกับเงินจำนวนมาก ที่นับให้ตายยังไม่ก็ไม่มีทางหมดลง เขาเทเงินออกจากกระเป๋าในมือ มาไว้ตรงด้านหน้าของสินค้าที่ประมูลได้ ฝ่ายที่นั่งคุกเข่าอยู่เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย ด้วยสายตากำลังหมดแรง ตาที่พร่ามัวไม่สามารถปิดบัง ความหล่อเหลาของอีกฝ่ายได้เลย ถึงจะไม่ยอมไป แต่ยังไงก็จำเป็นต้องยอม เพราะถ้าหากมีคนประมูลชนะแล้ว ยังไงเขาก็ต้องไปอยู่ดี

“สี่สิบล้าน จ่ายสด”

“จบที่สี่สิบล้านนะครับ...”

ปึ้ง!!! ปึ้ง!!! ปึ้ง!!!

......................................

เปิดเรื่องใหม่แล้วจ้าาาาา แต่ว่าอย่าพึ่งลืมพี่มาร์คนะคะ ฝ่ายนั้นยังตกอยู่ในอัตรายอยู่เลย 

ไปตามอ่านได้ครับ

Bad Husband : คุณแม่ครับ สัญญาอะไรไม่บอกผมเลย