คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เอาจริง
หลังจากแยกย้ายกันกลับบ้าน ฉันสัญญากับเฟรมว่าจะโทรไป แต่มันบอกว่าจะโทรมาเอง
หลังจากคุยกัน ฉันก็รู้เลยว่าทำไมมันถึงได้เป็นฝ่ายโทรมาเอง ก็มันปาเข้าไปเกือบสามชั่วโมงแล้วเนี่ย
มันยังไม่จบเลย แอ๊~(T^T) ฉันก็เล่าทุกอย่างให้ฟังหมดแล้วนะ มันจะเชียร์อะไรนักหนาฟ่ะ
“แกก็คบไว้ซิ อย่างน้อยเวลาสิ้นเดือนจะได้กินข้าวฟรี”
“แกจะบ้าเหรอเฟรม ถ้าแกถูกใจแกก็จีบเองเด่ะ”
“ก็เขาไม่นิยม ขาว ตี๋ แบบฉันนี่ย่ะ แผลบๆไม่งั้น แม่จะสะด๊วบซะเลย”
“เหอะๆๆ สักวันแกจะตาย เพราะกิ๊กมันมาเจอกันนะเว้ย”
“ย่ะ~งั้นแค่นี้ก่อนละกัน ฉันจะไปนอนฝันถึงพี่พรีมก่อน คุคุคุ”
“อืม อย่าฝันหักโหมนักนะ”
“จ้าาาาา~(^o^)”
ยัง งงๆ กับเหตุการณ์เมื่อตอนเย็น สนใจฉัน เอิ๊ก~เป็นคำพูดที่ไม่เคยได้ยินจากผู้ชาย
ไม่เคยสนใจซะด้วยซิ แต่ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่ชอบคนอายุมากกว่า ฮ้าว~ง่วง ไปอาบน้ำ นอนดีกว่า
จะคิดซะว่า ผู้ใหญ่ล้อเล่น กับเด็กละกัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อย่าทำให้รักเดี๋ยวมันหลง เดี๋ยวมันรัก ฉันตั้งหลักไม่ทัน~”
เช้าวันศุกร์ ชอบจังเลยวันศุกร์เพราะมันเป็นวันเริ่มต้นของวันหยุด แถมวันนี้ฉันมีเรียน
วิชาเดียวกันกับ ทีม ตั้งสองวิชาแน่ะ หุหุหุ
“อารมณ์ดีนะซายน์ จะไปมหาลัยกี่โมง”
“จะไปแล้ว ไม่รอนะ” ขืนให้รอพี่ซองก็ไปไม่ทันคาบแรกพอดี แต่งตัว แต่งหน้าแต่ละที
เป็นชั่วโมงแน่ะ
“แค่นี้ก็รอไม่ได้ เออ ไปก่อน ก็ไป(=3=)”
“ไปล่ะ~หลังเลิกเรียนก็ไป Commart เดี๋ยวจะโทรไปหาละกัน ”
“อือ หาเพื่อนที่เก่งคอมไปด้วยละกัน ไม่งั้นไม่ได้ซื้อไม่รู้ด้วย”
“รู้แล้วล่ะน่า”
การเดินทางมามหาวิทยาลัย ฉันสามารถมาถึงได้โดยรถไฟฟ้าเลย เหมาะกับคนที่ตื่นสาย
แบบฉันมาก แต่ดีนะที่ยิ่งสายคนยิ่งน้อย ลา ลา ล้า~ฉันชอบยืนมากกว่านั่ง ฉันรู้สึกว่ายืนในรถไฟฟ้า
ทำให้เห็นอิริยาบถของผู้คนมากมาย บางทีก็รีบร้อน บางทีก็ฟังเพลง อ่านหนังสือ เอาง่ายๆ ฉันชอบ
ที่จะสังเกตผู้คนน่ะ แต่วันนี้ทำไมฉันนอนไม่พออ่ะป่าวหว่า หรือว่าตาฝาด คนที่เดินมาหาฉันตอนนี้ ทำไมหน้า เหมือนคนที่เลี้ยงเค้ก ฉันเมื่อวานเลยล่ะ เฮ้ย~ซวยฉิบ เจอทำไมตั้งแต่เช้าง่ะ~(-_-;;;;;)
อุตส่าห์หลบอยู่ในมุมแล้วนะเว้ย อยากจะเป็นนินจา จะได้พรางตัวไปกับผนัง
“สวัสดี ครับน้องซายน์”
“แฮะๆ ไปทำงานตอนนี้ ไม่โดนว่าเหรอค่ะ พี่พรีม”
“เอ่อ ว่าจะบอกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้” เปลี่ยนเรื่องซะงั้น แสดงว่าไปสายนี่หว่า
“แต่ยังไงพี่ก็แก่กว่าตั้งสองปี เรียกพี่น่ะเหมาะแล้วล่ะค่ะ” รู้ไว้ๆแก่แล้วนะ จบมหาลัยมีงานทำ
ก็แก่กว่าฉันแล้วล่ะย่ะ
“ก็ตามใจซายน์”
“…” ฉันปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบงำ เอาซี่ ฉันเป็นคนใจร้ายอย่างนี้แหละ ถ้าฉันไม่คิดอะไร
ฉันก็มักจะเป็นแบบนี้ ถ้าไม่คิดจะเริ่มต้นจากเพื่อน ก็อย่าได้คิดว่าจะคุยด้วยง่ายๆเลย อึดอัดตายไป
ตรงนี้แหละ แบร่ๆๆๆ
“ซายน์ ลง สถานีอะไรเหรอ”
“อีกสี่-ห้า สถานีค่ะ” เรื่องอะไรจะบอกให้โง่ ฉันก็บอกไปมั่วๆอย่างนั้นแหละ แต่รู้สึกว่านายนี่จะ
พยายามมองเข็มกลัดตรามหาลัยฉันจริงๆเลย อย่าแสนรู้ไปหน่อยเลย (แต่เมื่อวานก็ไปมหาลัยฉันมาแล้วนี่หว่า) เชอะ เอากระเป๋า กับ แฟ้ม
บังไว้สุดฤทธิ์ ฉันส่งยิ้มหวานไปให้ โฮะๆๆ ยิ้มแบบตามมารยาทน่ะ
“เหรอ อีกสามสถานีพี่ก็ลงแล้วฮึๆๆ”
“เหรอค่ะ~ฮะๆๆ”
เราสองจ้องตา สายตา ก็จ้องมองกัน~เหอะๆๆ เหมือนเล่นสงครามประสาทงั้นแหละ มองหน้า
กันต่างคนต่างยิ้ม ปากยิ้ม แต่ตาไม่ได้ยิ้มด้วยเลย ฮึๆๆ เริ่มเปลี่ยนใจแล้วซิ ดีๆ ว่าแล้วก็โทรหา เฟรม
ดีกว่า ให้มันซื้อข้าวไว้ให้ดีกว่า หิวจนจะกินควายได้ทั้งตัวแล้ว แง่มๆ
“ปิ๊บ~ปิ๊บ เฮ้ย!” จู่ๆไอ้พี่พรีมก็แย่งมือถือจากฉันไปกดๆๆ ซะงั้น ไรว่ะเนี่ย
“ปิ๊บ~ ปิ๊บ~ ปิ๊บ~~ตรู๊ด แต้งกิ้วนะที่ให้เบอร์พี่ พี่เมมไว้แล้ว เดี๋ยวพี่ลงสถานีถัดไปนี่แหละ
ไว้เจอกันนะครับ น้องซายน์”
(0_0)!!อะไรง่ะ เฮ้ย หล่อแต่หน้าด้านอภัยให้ได้ เอ๊ย~อภัยให้ไม่ได้
“พี่พรีม ไม่คิดจะขออนุญาตบ้างเหรอค่ะ เวลาจะขอเบอร์ผู้หญิง(.V.)”
พี่พรีมหันมายิ้มทะเล้น ตาสีน้ำตาลเข้มนี่ถ้ามองตรงๆคงใจเต้น บ้าจังไม่ชอบการจ้องตาคนนานๆ
ซักเท่าไหร่ ฉันเลยเป็นฝ่ายหลบตาไป เกลียดนิสัยนี้ของตัวเองจริงๆ ให้ตายซิ
“ถ้าพี่ขอก็คงไม่ให้ ใช่ไหมล่ะ ไว้เจอกันนะซายน์น้อย(^o^) จุ๊บ~พี่เอาจริงนะจ้ะ”
สถานีXXXX….. เสียงประกาศสถานี ประตูเปิดแล้วพี่พรีมเดินลงไป ปล่อยฉันให้ยืน งง งง งง
เฮ้ย!!!!!มันแอบหอมแก้มฉันนี่หว่า ไอ้ผู้ชายบ้าาาาา(>////<)แอ๊ๆๆๆๆๆๆๆ ฉันกระทืบเท้าแบบไร้เสียง
(ยังไงว่ะ) มันกลายเป็นวันน่าหงุดหงิดไปแล้ว โดนผู้ชายที่ไม่ชอบหน้าชิงหอมแก้ม แถมยังชิงเอาเบอร์
ฉันไปด้วย แอ๊ๆๆๆๆ ไม่ปลื้ม~ฉันไม่ปลื้ม แอ๊ๆๆ ไอ้พรีมบ้า! (0_0)! ฉันนเริ่มรู้สึกตัวว่าเป็นเป้าสายตา
ในรถไปแล้ว แฮะๆๆ สงสัยเมื่อกี้กระทืบเท้าแรงไปนิสสส อีกตั้งสามสถานี ฟังเพลงแก้เซ็งละกัน(T3T)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
การมามหาลัยวันนี้ ทำไมท้องฟ้าสีฟ้ามันกลายเป็นสีแดงเพลิงของความพิโรธของฉันไปแล้ว
ฮึ่มๆๆ เอาวันอันสดใส วัยอิโนเซ้นต์ของฉันคืนมานะเฟ้ย อีตาพรีม!แง่ง
“ไอ้เฟรม แกมีวิธีกำจัดผู้ชายให้ออกห่างมั่งไม๊”
“ทำไมล่ะ มีผู้ชายวิ่งไล่ตามจีบ ยังดีกว่ามีชะนีวิ่งไล่ตบนะย่ะ” ช่างสร้างสรรค์มากเพื่อนช้านน
“แต่ฉันไม่ชอบ รำคาญ ขี้ตื๊อ ขี้หลี เกลียดๆๆ(.V.)!!”
“เป็นอะไรของแกว่ะ”
“ก็ไอ้พี่พรีม มัน…”
“ว้าย แกเจอพี่พรีมแต่เช้าเลยเหรอ(0_0)!”
“เออ…มันเอาเบอร์มือถือฉันไปแล้วอ่ะ แล้วก็…”
“แล้วอะไรย่ะ”
“เออ…ช่างมันเหอะ”
ยิ่งคิดยิ่งแค้น จะบอกได้ไงว่าโดนหอมแก้ม ข้าวก็กินไม่ลงแล้ว ยังดีที่การบ้านอาจารย์จันทราฉันจะได้ส่งพร้อมคนอื่นเขา ฮึ่ม~อารมณ์บูดจนหยดสุดท้ายเลยฉัน(.V.)
“หวัดดี ทีม~” เฟรมโบกมือทักทาย ฉันรีบหันซ้าย หันขวา หันหลังมองหาทันที มีแต่ความว่างเปล่า
“ไหนล่ะ ทีม”
“ฉันหลอกแกเล่น นั่งทำหน้าอมขี้อยู่ได้”
“เออ ไอ้เพื่อนเวรเดี๋ยวฉันจะแบ่งให้แกอมด้วยดีไม๊”
“อมอะไรเหรอ ซายน์”
“อ้าว ตายยากจังเลยทีม เพิ่งบ่นถึงก็มาเลย” แปลงร่างเป็นนางฟ้าทันที โฮ่ๆๆ อย่างน้อยการได้คุยกับทีม
ก็เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆในแต่ละวันแล้ว
“หุบยิ้มหน่อยซิ ยายซายน์แกจะเขมือบทีมเข้าไปทั้งตัวแล้ว” เสียงเฟรมด่าก็เหมือนมันชมไปเลย
“ซื้อโน้ตบุคหรือยัง ซายน์”
“ยังเลยว่าจะรอไปดูงานCommart อ่ะ แต่ก็ยังเลือกไม่ถูก ไม่ค่อยรู้เรื่องรุ่นคอมอ่ะ”
อิอิอิ ฉันค่อนข้างจะโง่คอมอ่ะ แต่ชอบวาดรูปมากมาย คราวที่แล้วกว่าจะทำการบ้านอาจารย์จันทราได้เลือดตาแทบกระเด็น โฮะๆ อย่างน้อยเผื่อจะได้ไปกับ ทีม ถึงจะมีพี่สาวไปด้วยก็เถอะ
“ทีม ว่างไม๊ไปช่วยเราเลือกได้ป่าว”
“ก็ว่างนะ จะไปเมื่อไหร่ล่ะ” โอ้ เยส~ลัล ลัล ล้า
“วันนี้ตอนบ่ายสามกว่าๆอ่ะ ว่างใช่ม่ะ”
“อืม งั้นไว้เจอกันคาบบ่ายนะ เรามีเรียนด้วยกันนี่”
“จ้า แล้วเจอกัน” ฉันยิ้มหวานโบกมือบ๊าย บาย ทีม อย่างนางงาม รักเด็กฮ่ะ คุคุคุคุ
“หมั่นไส้ จริงๆเลย”
“อะไรย่ะ เฟรม แกก็มีกิ๊กตั้งกี่คนก็ไม่รู้”
“ย่ะ ไปเรียนกันได้แล้วเดี๋ยวโดนหักคะแนนนะย่ะ”
“อืมๆ”
ครืดๆๆ~มือถือสั่น แสดงว่ามีข้อความเข้ามา จากใครหว่าเบอร์ไม่ยักคุ้น(-_-)? ฉันมีเพื่อน
ใช้เบอร์แบบนี้ด้วยเหรอนี่
I’ll pick you up at half past 3 wait for me na (^o^)I really mean it : Preme
(ฉันจะไปรับเธอตอนสามโมงครึ่ง รอฉันนะ ฉันเอาจริง พรีม)
เฮ้ย~ยังตามมาหลอกหลอนด้วยแมสเสจอีก วันนี้มีนัดกับ ทีมแล้วนี่หว่า อะฮ่า(o_0)มีนัดกับทีมใช่แว้ว แว้ว แว้ว~
“เฮ้ย เฟรมฉันมีวิธีไล่ผู้ชายแล้ว”
“จะทำอะไรก็ทำไป เสร็จธุระก็ยกให้ฉันแล้วกัน อิอิอิ” มันกินผู้ชายเป็นอาหารไม่เบื่อเหรอไงเนี่ย(-_-;)
“เออๆ แกคอยดูแล้วกัน” ฉันก็เอาจริงล่ะ คุณพี่พรีม
ความคิดเห็น