คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : น่ารักดีนะ
7
ไอ้พี่บ้า อ๊าก~~มันทำอะไรช่วยปรึกษาสมองหน่อยได้ไหมเนี่ย ไม่ใช่ไม่ดีใจนะ แต่ตอนนี้ฉันสงสัยมากกว่าว่าไอ้พี่ซองมันปิ๊งเพื่อนฉันจริงๆหรือเปล่า ไปขอเบอร์กันตอนไหนฉันยังไม่รู้เลย(-_-++) ฮึ้ยๆๆ
ถึงมันบอกว่าให้ไปลอยกระทงกับทีมก็เถอะ อ๊าก~ฉันไม่ชอบที่ไปทำอะไรลับหลังแบบนี้ อ๊ากไอ้พี่ซอง
“เป็นไรทำไมทำหน้าเหมือนหมาป่วยอ่ะ” พี่ซองตัวต้นเหตุยังมีกะใจมาถาม
“ก็เพราะใครล่ะ ไปขอเบอร์กันตอนไหนไม่ทราบ แล้วชวนมายังงี้ คิดอะไรอยู่กันแน่”
“อ้าว ก็เธอไม่กล้าชวนฉันเลยชวนมาให้ไง โกรธอะไรอีกล่ะ(=3=)” ทำหน้าแบ๊ว น่าถีบใส่ฉันอีก ฮึ้ยไอ้พี่บ้า
“ถ้าฉันอยากชวนฉันก็จะพูดเอง พี่ไปชวนมาโดยไม่บอกฉันยังงี้ มันน่ารำคาญ”
“เอ่อ ถ้าเรามากวน เรากลับก็ได้นะ” แว้ก ทีมจ๋า~อย่าเข้าใจผิดน้าาาาา(ToT)
“เปล่าๆ ทีมไม่ได้ากวนเลย เอ่อ ถ้าทีมไม่มาเรากับพี่ไปเอาโน้ตบุคก็เชคไม่เป็นอ่ะ”
“อืม”
ด้วยความปากพล่อยของฉันเอง ทีมเลยดูหงอยๆไป ฉันก็เขินเกินกว่าที่จะชวนคุย เอ่อ แบบว่าเคยคุยกันแต่ที่มหาวิทยาลัยง่ะ T^T ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
“ทีมเก่งคอมมากเลยนะ” พี่ซองชวนทีมคุยเพื่อทำลายความเงียบ หลังจากที่ไปรับโนตบุคมาเราสามคนก็มานั่งอยู่ที่ร้านอาหารฟาสต์ฟูดในห้าง
“ก็ สนใจอ่ะครับเลยเรียนรู้ หาข้อมูลมาอัพเดทตัวเองตลอดเวลา”
“ถ้าพี่มีน้องชายแบบทีมก็ดีเลย จะได้ช่วยทำงานคอมได้^0^”
“พรืดดดด~”
“ซายน์เป็นไรเปล่า” ทีมหันมาถาม ฉันสำลักน้ำชามะนาว แอ๊ก แสบจมูกเว้ย ยัยพี่บ้าจะเอาเขามาเป็นน้องชายหรืออะไรกันแน่ฟ่ะ
“แค่กๆๆ เอ่อ ไม่เป็นไรแล้วล่ะ แค่กๆ”
“ดื่มน้ำเปล่าซักหน่อยก็ดีนะ เผื่อจะดีขึ้น” ทีมพูดพร้อมกับยื่นน้ำดื่มมาให้ โอ้ว ถ้าเป็นปกติฉันคงจะดีใจ
มากเลยล่ะ ที่ได้น้ำดื่มจากเทพบุตรในฝัน แต่ตอนนี้เขากำลังจะกลายเป็นเทพบุตรในฝันของพี่ซองไปด้วยนะซิ
“แล้ววันนี้ ทีมไม่ไปลอยกระทงกับเพื่อนๆเหรอ” ฉันถามทีมเพื่อเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากให้พี่ซองโปรยเสน่ห์ไปมากกว่านี้
“ไม่อ่ะ ก็ว่างๆ ปีนี้กะจะอยู่บ้านเฉยๆ”
“อ้าว น้องทีมยังไม่มีแฟนอีกเหรอ”
ขาดคำยัยพี่บ้าทีมก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย อ๊ายๆๆๆ เรื่องนี้ฉันยังไม่เคยกล้าถามเลยนะย่ะ>o<
ดูเหมือนพี่ซองจะสนุกกับการแกล้งฉันมากมาย วันนี้ฉันไม่เป็นอันรู้เรื่องโน้ตบุคกันล่ะ
“เอ่อ ทีมเราทำให้เธอรำคาญหรือเปล่าอ่ะ” ฉันถามทีมในขณะที่พี่ซองไปเข้าห้องน้ำ
“เปล่าๆ สนุกดีนะ พี่ซองตลกดี เราไม่มีพี่สาวอ่ะ มีแต่พี่น้องผู้ชายเราว่าซายน์กะพี่ซอง เป็นพี่น้อง
ที่น่ารักดี”
(>///////<) อ๊าย พ่อเทพบุตรของฉันพูดแบบนี้ฉันคิดนะเนี่ย ฉันคิด
“แฮะๆๆ แค่ทีมยังไม่เห็นตอนอื่นๆเท่านั้นแหละ เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจวันนี้ไปลอยกระทงกับพวกเราไม๊”
“จะดีเหรอ อืม” ดูทีมลำบากใจแฮะ หรือ ฉันจะทำให้คิดมาก
“ก็ไปกันหลายๆคนไง สนุกดีออก ไปซิๆ”
“อืม ตกลงไปก็ได้” ทีมหันมายิ้มโชว์เขี้ยวเสน่ห์ อ๊า~เห็นแล้วใจละลาย แผลบๆ
“คุยอะไรกันอยู่เหรอ” นี่แหละน้า เขาถึงได้บอกว่าเวลาความสุขมันช่างแสนสั้น ยัยพี่ซองกลับมาแล้ว
แต่อย่างน้อยฉันก็ไดเป็นคนชวนล่ะ
“เปล่าหรอกซายน์ก็แค่ชวนทีมไปลอยกระทงด้วยก็เท่านั้นแหละ” ฉันหันไปยิ้มอย่างผู้มีชัย ผิดคาด
พี่ซองไม่ว่าอะไร แต่ยักคิ้วให้ฉันประมาณว่า ทำดีมากไอ้น้อง อารมณ์ไหนฟ่ะพี่ฉัน
“ไหนๆก็ได้โน้ตบุคแล้ว ไปซื้อกระเป๋าใส่ด้วยเลยดีไม๊” พี่ซองถามอย่างกระตือรือร้น ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วซิว่านี่มันโน้ตบุค ของฉันหรือของมันกันแน่
“ก็ดีนะครับจะได้ไม่ต้องไปๆมาๆหลายรอบ ไหนๆก็มาแล้วซื้อให้เสร็จไปเลยก็ได้”
“แต่แค่นี้ทีมก็ช่วยถือจะทั้งวันแล้วนะ ไม่หนักเหรอ” ทีมช่วยฉันถือโน้ตบุคตะลอนๆมาทั้งวันแล้ว
เดี๋ยวถ้าซื้อกระเป๋าอีกจะเป็นพ่อพระเอาไปถืออีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ พะรุงพะรังตายเลย
“ก็เดี๋ยวซายน์ก็ถือกระเป๋าโน้ตบุคซิ ไม่เห็นเป็นไรเลย” ยัยพี่ซองทำหน้าแบ๊วแนะนำฉัน แต่มันพูดแบบนี้นี่เอาตัวรอดคนเดียวเลยนี่หว่าทั้งวันมันไม่ถืออะไรเลย ถุงที่มันไปชอปปิ้งมาก็ฉันนี่หละเป็นคนถือ
“-_- อ่อ จ้ะ เดี๋ยวไปซื้อกันเลยก็ได้แล้วเราถือเอง”
ฉันเดินลิ่วๆ นำพี่ซอง กับ ทีม มาที่ร้านขายอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ร้านหนึ่ง เพราะสะดุดตากับกระเป๋าใส่โน้ตบุคสีชมพูเข้าอย่างจัง ดีไซน์มันสวยจัง แถมสีก็ถูกใจ แต่ราคานี่ซิ อืม แพงไม่ใช่เล่น
“พี่ซองอันนี้ดีไหม สีชมพูน่ารักอ่ะ”
“ไหนดูหน่อย เอ่อราคาอ่ะแพงเกินไปหรือเปล่า”
“อ่ะ งั้นใบสีน้ำตาลเป็นไง” ฉันตัดใจวางกระเป๋าสีชมพูลง เฮ้อ เอาว่ะอันนี้ก็สวย
“ไหนๆ วู้วมันดูแมนไปนะพี่ว่า”
“แต่ทีมว่าไม่นะครับ มันก็ดูเรียบๆ เท่ดีแล้วก็แบบนี้ใช้ทนนะครับ”
“โห ทีมแต่ยัยนี่ออกจะดูเป็นม้าดีดกะโหลกขนาดนี้แล้ว แต่งตัวก็แม๊น แมน ขืนให้มันสะพายกระเป๋าแบบนี้อีกเดี๋ยวคนอื่นคงจะดูไม่ออกว่า นี่น้องสาว หรือ น้องชาย”
“งั้นใบนี้อ่ะ สีฟ้าไม่แมน ไม่แหววเกินไปด้วย”
“ไม่ๆๆ อันนี้ดูผู้ใหญ๊ ผู้ใหญ่อ่ะ ดูป้าๆ”
เหตุการณ์แบบนี้วนเวียนไปมา ทุกครั้งที่ฉันหยิบกระเป๋าให้พี่ซองดู พี่ซองก็จะติ ติ ติ และติทุกครั้งจนฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ ฮึ้ย กระเป๋าจากร้านแรกไปร้านที่สอง จากร้านที่สองไปร้านที่สาม ตอนนี้ฉันยังไม่เห็นพี่ซองจะถูกใจซักใบ อ๊าก ไม่ไหวแล้วนะ
“นี่ พี่ซองจะเอาแบบไหนล่ะ ไปหยิบมาเลยดีกว่า ซายน์เห็นพี่ติทุกใบที่ซายน์หยิบนะ ไปหยิบมาเองเลยดีกว่าอันที่พี่คิดว่ามันจะเริ่ดที่สุดน่ะ”
แล้วพี่สวาสุดสวยฉันก็เดินไปหยิบ กระเป๋าใส่โนตบุ้คที่ดูมีสกุล รุนชาติมากกกกก ใบนึงมาให้ฉัน สีของมันเขียวแบบสาหร่ายเรียกแม่ ทรงก็ป้ายิ่งกว่ากระเป๋าใบไหนๆที่ฉันจับมา
“เนี่ย ราคาก็เหมาะสมนะ สีนี้ถ้าเปื้อนก็ไม่เห็นรอยเปื้อนด้วย” พี่ซองเหมือนจงใจจะยั่วโมโหฉันชัดๆ
แถมยังมายิ้มทำหน้าแบ๊วอีกแน่ะ
“ราคา 299 เนี่ยนะ สภาพอย่างกับไปผ่านสงครามโลกมาซักล้านรอบ พี่ซองถ้าลำบากมากละก็ ซายน์จ่ายเงินซื้อเองได้ ซายน์จะเอาใบสีชมพูนั่นแหละ 1200 ก็1200”
ฉันเดินไปหยิบกระเป๋าสีชมพู แล้วตรงไปที่เคาน์เตอร์จ่ายเงิน ฮึ้ยๆๆ ไอ้พี่บ้าจำไว้เลยนะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“จะไปลอยกระทงที่ไหนกันดีจ้ะ” พี่ซองพูดพลางยิ้มหวานให้ฉัน กับ ทีม ฉันอยากมอบโล่พี่ตอแหลดีเด่นให้จริงๆเลย- -^ ฉันแทบอยากจะลุกขึ้นเอาชามเย็นตาโฟคว่ำใส่หัวมัน แต่ไม่ได้หรอกนี่ของโปรด เสียดายแย่
“ไปลอยที่นี่ซิ กลับบ้านสะดวกกว่าด้วย ใช่ไหมจ๊ะ ทีม” ฉันชี้ไปในใบปลิวที่มีคนมาแจกก่อนจะเข้ามาในห้างตั้งแต่เมื่อกลางวัน มีจัดงานลอยกระทงแบบนี้ดูโรแมนติกดีออก คิคิคิ
“ก็ดีนะ บรรยากาศดีด้วยจัดในสวนสาธารณะ” เป็นครั้งแรกของวันที่พี่ซองไม่ขัดฉัน เออดีแฮะ
“ไปรถตุ๊กๆกันไหม ไม่ได้นั่งมานานแล้ว แถมไปไม่ไกลด้วย สามคนหารกัน” พี่ซองเสนอไอเดีย ก็เข้าท่าดีนะ นั่งตุ๊กๆไปลอยกระทง ^o^
หลังจากนั้น ไม่ถึงสิบนาที ตุ๊กๆก็พามาถึงสวนสาธารณะที่จัดงาน สนุกอยู่หรอกนั่งตุ๊กๆ แต่คราวหน้าขอเป็นตอนที่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องนะ อาหารที่กินเข้าไปเมื่อกี้แทบจะบินออกมาทางเก่าเลยให้ตายซิ - - ^ เราต่างคนต่างซื้อกระทง ไปลอย แน่นอนฉันต้องพยายามเบียดตัวผ่านผู้คนเพื่อให้ได้ลอยกระทงข้างๆทีม หุๆๆๆ ดูเหมือนจะเป็นเวลาพักยกระหว่างฉันกับพี่ซอง พวกเราต่างก็อธิษฐานก่อนลอยกระทง แต่ยัยพี่ซองดูจะขอนานเป็นพิเศษ จนคนที่รอจะลอยหลังพี่ซอง หงุดหงิด ฉันปล่อยให้พี่ซอง
ลอยกระทง ส่วนฉันก็มายืนคุยกับทีมพลางหิ้วโนตบุ้ค
“เมื่อกี้ซายน์ อธิษฐานขออะไรเหรอ”
“แหมๆๆ ทีม อธิษฐานขอพรอ่ะ เขาไม่ให้บอกคนอื่นเดี๋ยวไม่ได้ผล(จะบอกได้ไงล่ะว่าขอให้ได้เป็นแฟนทีม)”
“เหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย เออนี่ก็ทุ่มกว่าแล้ว ซายน์กับพี่จะกลับกันยังไงเหรอ”
“อืม แทกซี่มั้ง แล้วทีมล่ะ”
“สนใจกลับ กับพี่ไหมจ๊ะน้องสาว~”
เสียงคุ้นหูที่ทำไมต้องมาได้ยินตอนนี้ด้วย(ฟ่ะ) จะใครซะอีกที่เสียงกะล่อนแบบนี้
“เหอะๆๆสวัสดีค่ะ พี่พรีม” ฉันทักอย่างเสียไม่ได้ ตัวมารๆๆๆ มาทำไมฟ่ะ
“สวัสดีครับ” ทีมยกมือไหว้ รู้สึกแก่ขึ้นมาบ้างหรือยังย่ะ ไอ้พี่พรีม
“มากันแค่สองคนเหรอครับน้องซายน์ ไม่นึกว่าจะมาลอยกระทงที่นี้กันด้วย ถ้ารู้จะได้ชวนมาด้วยกัน”
“อ๋อ พี่ซองไปลอยกระทงอยู่ค่ะ ไม่ได้มากันแค่สองคนหรอกค่ะพี่พรีม เนอะทีม”
“อ๋อ~ครับ”
“พี่พรีมๆ ค่ะ จะกลับได้หรือยัง”
“อ้าวดูเหมือนพี่พรีมก็ไม่ได้มาคนเดียวนะค่ะ ถ้าไม่สะดวกก็กลับไปก่อนดีกว่านะค่ะ” ฮ่าๆๆ ฉันยิ้มอย่างผู้มีชัย หุๆๆ หน้าหม้อมากะสาว แล้วยังมาเหล่คนอื่นอีก
“งั้นวันนี้พี่ขอตัวก่อนนะครับ”
“ค่ะ ตามสบายนะค่ะพี่พรีม”
ไปแล้วตัวมารไปแล้ว ฉันอดไม่ได้โบกมือบ๊าย บาย ไล่หลังแบบไล่ให้รีบๆไปน่ะ หุๆๆ วันนี้มันเป็นวันของฉันกับทีม ถ้าจะมีตัวมารขอพี่ซองคนเดียวนี่ก็เกินพอแล้วนะ
“เค้ามาจีบซายน์เหรอ”
“ก็คงประมาณนั้นอ่ะ เราไม่สนใจหรอก”
“เหรอ ส่วนใหญ่ผู้หญิงชอบผู้ชายอายุมากกว่าใช่ไหม เอ่อ ถ้าอายุน้อยกว่าไม่มีสิทธิ์เลยเหรอ”
“ไม่รู้ซิ มันก็แล้วแต่คนนะ ทำไมเหรอ”
“เอ่อ ซายน์จะช่วยเราได้ไหม เอ่อ คือ เรา …เรา” ทีมหน้าแดง คนอะไร๊น่ารักได้ทุกอิริยาบถ
“มีอะไรให้เราช่วยล่ะ บอกมาซิ” อยากจะแถมท้ายว่าเป็นทีมเราทำให้ได้เสมอ ^///^
“คือ เราว่าพี่ซองน่ารักดีนะ ก็เอ่อ ซายน์ช่วยเป็นแม่สื่อให้เราได้ไหม>/////<”
(o_0)!!!!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น