ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Odd & Even : รักต้องลุ้นของยัยจอมจุ้นกับนายซูเปอร์สตาร์

    ลำดับตอนที่ #8 : #8#

    • อัปเดตล่าสุด 25 เม.ย. 50


    #8#

     

                ขอบคุณนะครับคุณป้า...ที่ให้ผมมาค้างด้วยตั้งสองคืน

    เด็กหนุ่มผมดำใส่แว่นตาดำอันใหญ่กำลังไหว้ทุกคนในบ้าน... คงจะยกเว้นเธอ... ที่ไม่อยากมาเจอหน้าเขา...

                นายน์คิดกับตัวเองเงียบๆ เขาจะจดจำความผิดสมัยเด็กเอาไว้ เพื่อเตือนตัวเองว่าอย่าเห็นคนเป็นเครื่องมือ...

     

                แหม... แค่สองคืนเอง ไม่ลำบากหรอกจ้ะ โฮะๆๆๆๆ เรียกแม่ก็ได้นะลูก

     

              อย่าเลยครับ... ไดซ์เค้าคงไม่เห็นด้วยหรอก...

     

              ......

    พี่การ์ดยืนยิ้ม เหมือนมีแผนอะไรอยู่ในใจงั้นแหละ เฮ้อ ไปดีกว่าเรา อยู่ไปรังแต่จะทำให้เธอคนนั้นเจ็บเปล่าๆ

     

                โอ้ยย~!! นี่พวกนายเป็นฉันรึไงถึงรู้ว่าฉันคิดยังไงไปหมดทุกเรื่องน่ะ

    เสียงใสๆดังมาจากชั้นสอง เธอวิ่งลงมาในชุดนอน ท่าทางเร่งรีบมากๆ ผมรู้สึกผิดชะมัดเลยทุกครั้งที่ต้องมองเธอเนี่ย

     

                ก้มหน้าทำไมอ่ะไนเจล เอ๊ะ! นายน์ อืมม... หรือเก้าดีล่ะ?

    เธอกอดอกทำหน้ามุ่ย ผมเจ็บแปลบเข้าไปในอก จึงพุ่มมือไหว้ทุกคนแล้วเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นทันที

     

                เฮ้ย~!! ทำไมทำแบบนี้ล่ะ โหยคนบ้า!!!”

    ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อเดินออกมาถึงรั้วหน้าบ้านแล้วมีร่างเล็กๆโอบผมไว้จากด้านหลัง... เธอตัวเล็กกว่าผมเยอะเลย เพิ่งจะรู้สึกก็วันนี้เนี่ยแหละ

     

                เอ่อ...ไม่โกรธเหรอ?

     

              หูยย ยังมีหน้ามาถามอีก โคตรโกรธเลยอ่ะไม่รู้ตัวอีกเหรอซื่อบื้อจริงเลยนะ

     

              อ่าว เอ่อ.......??

    ผมเคยบอกรึยังครับว่าเวลาอยู่กับเธอคนนี้ทีไรผมทำตัวไม่ถูกทุกทีเลย บ้าจริง!!

     

              เวลาทำผู้หญิงโกรธแล้วต้องทำไงต่อรู้ป่ะ?

    เธอมองหน้าผมด้วยสายตาสดใสแบบวันแรกที่เราเจอกัน....

     

                ง้อ

     

              ไหนอ่ะ???

    เธอมายืนตรงหน้าแล้วแบมือเหมือนจะขอ แล้วผมจะให้ง้อยังไงล่ะเนี่ย เง็งวุ้ย!

     

              เอ่อ.. ไม่รู้ ไปแล้วนะ ไปแล้วๆๆๆ

    ผมรู้สึกหัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะเลยจะขอไปตั้งหลักไกลๆซะก่อน

     

                ก็ไม่ให้ไปนี่!!!”

     

              อ่าว ทำไมอ่ะ? เรามันคนไม่ดีนี่นา

     

              เออ ใช่! ว่าแต่ว่า นายนับเลขเป็นป่ะ?

     

              ถามแปลกๆ เป็นดิ

     

              เอา17-11ได้เท่าไหร่

     

              5”

     

              ว่าไงนะ?

     

              เอ๊ย! 6 โทษทีเมื่อกี๊มันเป็นมุก

     

              คิกๆๆๆ แก้ตัวน้ำขุ่นๆเลยนะ

    ผมชักจะงงกับพฤติกรรมน้ำขึ้นน้ำลงของเธอแล้วนะเนี่ย

     

                ทำไมเหรอ?

     

              เราเสียใจเพราะไนเจลแค่ปีเดียว แต่เราชอบนายน์มาห้าปี แล้วก็สนใจเก้ามา2วัน...

     

              เดี๋ยวๆๆๆๆ ชอบนายน์มาห้าปีงั้นเหรอ?

     

              นั่นดิ สงสัยแค่สี่ปีกับอีก2-3เดือนล่ะมั๊งอืมๆๆๆ

     

              ไม่ใช่เรื่องเวลา แต่ไดซ์น่ะ เป็นแฟนของวงW-Juniorด้วยเหรอ?

     

              เปล่าๆ

    นายน์แห่ง W-Junior ทำหน้าบอกบุญไม่รับทันที

     

                เราไม่ได้เป็นแฟนของทั้งวง เราแค่อยากเป็นแฟนนายน์คนเดียวเฉยๆอ่ะ แหะๆ

     

              ......

    อะไรเนี่ย ทำไมเธอพูดตรงไปตรงมาขนาดนั้นล่ะ เขินๆวุ้ย

     

                ไม่ได้เหรอ?

    เธอพูดเล่นพูดจริงวะเนี่ย โอย อยู่ด้วยแล้วจะเป็นลม

     

                ไม่รู้ ดูก่อนละกัน

     

              เอ๋??? ได้ไงอ่ะ ดูก่อนเนี่ยนะ ไม่เอาๆๆๆๆ

     

              เรื่องแบบนี้ใครเค้าตัดสินใจกันในช่วง2-3วันกันเล่ายัยบื้อ

     

              ฮ๊า~!! ว่าใครบื้อฮะ นายนั่นแหละซื่อบื้อ

     

              เออๆ ซื่อบื้อก็ซื่อบื้อ ไปแล้วนะ บาย~!!”

     

              อ้าว เฮ้~!! เดี๋ยวสิ ไม่เอานะ!!!!”

             

              อะไรอีกเล่า!!??”

     

              ก็นายน์ยังไม่ได้บอกเลยว่าชอบฉันรึเปล่าอ่ะ

    เธอ...เธอ....เธอนี่นะ!!! อะไรฟะเนี่ย บทจะสวีทก็เอาซะขนาดนี้เลยเร้อ คนเขียนมันเมายาดองรึเปล่าเนี่ย โอ้ยยย พระเอกเครียดนะคร้าบ

     

                ไม่บอกหลอกให้งง รอไปก่อนละกันนะยัยบื้อ

     

              ใครบื้อกันเล่าไอ้บ้า!!”

     

              โอ๊ย~!! ไม่คุยด้วยแล้วครับผมปวดหัว >.<”

    ว่าแล้วผมก็วิ่งออกมาจากที่นั่นทันที โดยลืมเรื่องสำคัญไปซะสนิท... กุญแจบ้านนน T__T

    …..

    ………..

    ………………

     

              โอ๊ะโอ๋น้องสาวคืนชีพ

     

              มันต้องเอ๊ะโอวว~!! ฮัลโหลคุณพี่ แบบนี้ตะหาก!!!”

     

              ก็เค้าจะโอ๊ะโอ๋อ้ะ

     

              ว้ากกก~!!ไม่เอาแล้ว ไปร้านเพียวดีก่า ไปก่อนนะพี่ชายสุดที่เลิฟ~!!”

     

              กึ๋ย~!! เลิกคบกะไอ้พีชได้แล้ว!! พี่หวงนะเนี่ย

     

              หวงไปทำไมเล่า คู่หมั่นไดซ์ก็มีแล้ว แถมยังหล่อ น่ารัก นิสัยดี อิอิ เหลือเฟือแล้วพี่จ๋า

     

              อะไรฟะ เมื่อคืนยังร้องไห้ฮักๆอยู่เลย

     

              ใครบอกร้องไห้ฮือๆต่างหาก อดีตคืออดีต เก็บมาใส่ใจก็หัวล้านกันพอดี

     

              เฮ้ยย~!! นี่สิน้องพี่ มามะ จูจุ๊บรับอรุณกัน

     

              แหวะ ไม่เอาง่ะ สายแล้ว จะเที่ยงแล้วด้วย ไม่มีมู้ดดดดด

    พูดไม่พูดเปล่าฉันออกตัววิ่งไปที่ร้านเพียวโดยลืมว่าอยู่ในชุดนอน แหะๆ

     

    ***ร้าน P.U.R.E.

     

              รุนหวาดดด ลูกพีชตาตี่

     

                นี่มานสายหวาดดดด เย้ย~!! ยัยไดซ์ซกมก~~”

    พีชแต่งหล่อกำลังจะออกไปข้างนอกพอดีดันมาจ๊ะเอ๋กับฉันเข้า

     

                แนะนำนะน้องสาว... เข้าไปทางหลังร้าน เดี๋ยวลูกค้าแม่ฉันหายหมด!!!”

     

              ย่ะๆ ไปแล้วๆ เออนี่ อาบน้ำที่ห้องเลยนะ!!”

     

              ตามบายเพื่อน! เออๆ อย่าเอาชุดสีชมพูไปใส่นะ สีฟ้าอ่ะได้ เพราะกับเบคกี้อ่ะอดีตแล้ว

     

              เฮอะๆๆๆๆ อดีตจ้ะอดีต ฮี่ๆๆๆๆ ได้ชุดฟรีอีกแล้ว

     

              เออใช่ ไดซ์!!!”

    อะไรอีกล่ะเนี่ยคนกำลังจะรีบไปอาบน้ำ

     

                วอทททท?

     

              รักนะจ๊ะเบบี๋ อะจุ๊ฟๆ~~”

     

              ยี้ๆ อ่ะพีชขา ชิ่วๆ~~”

     

              ฮ่าๆๆๆๆๆ อุ๊ฟ!!”

    ฉันเดินขึ้นไปบนห้องพีชตามเคย เพราะเข้าทางหลังร้านเลยไม่เจอน้าเพียว ช่างมันๆ อาบน้ำๆ

     

                ไดซ์ไม่ได้สนใจเลยว่ามีคนกำลังแอบสะกดรอยตามเธอขึ้นไปที่ห้องของพีช!!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×