คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : #7#
#7#
สำหรับฉัน นายน์คือเทพบุตร คนที่อยู่เกินเอื้อม คนที่ไม่มีทางจะคว้าลงมาได้ คนที่สดใสร่าเริง เป็นที่รักใคร่ของทุกคน มีนิสัยน่ารักน่าหยิก เป็นตัวแทนของความสดใส ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสา เป็นภาพลักษ์ของผู้ชายที่เพียบพร้อม ทั้งความสามารถ หน้าตา และนิสัย....
คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าของฉันไม่ใช่นายน์!! เป็นไปไม่ได้! ฉันไม่ยอมรับหรอก!!
“พี่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะปั้นให้เขาดังสักหน่อยนี่นา”
“พี่ทำโปรเจกต์นี้มากี่ปีแล้วคะ”
“ก็ตั้งแต่พี่อายุ15น่ะ”
“พี่โกหกไดซ์มาตลอด6ปีเลยงั้นเหรอ”
“ขอโทษ....”
เบื้องหน้าฉันนี่หรือคือมนุษย์ที่เรียกว่าพี่ชาย... พี่ที่โกหกน้องตัวเองมา6ปี.....
ถ้าคุณมีพี่ชายที่ไม่เรียนไฮสคูล แต่ดันมีเงินเก็บเป็นล้านๆ จากการเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับวงที่ฮอทที่สุดในประเทศอื่นๆ แล้วเขาไม่เคยบอกคุณเลย... ไม่เคยเลย... ปิดไว้ตลอด6ปี...
หัวฉันเริ่มหนักอึ้งขึ้นมาอีกครั้ง...
“ไนเจล....”
ฉันพึมพำชื่อนี้ออกมาท่ามกลางความสงสัยระคนตกใจของพี่ชายและนายน์
“ไดซ์จำนายน์ได้จริงๆด้วย”
“เปล่า...”
ฉันส่ายหัวช้าๆ น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย อดีตที่เคยเก็บไว้เริ่มทยอยออกมาให้เห็นทีละฉาก
“ไนเจลเป็นชื่อของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง...”
ฉันเริ่มพูดช้าๆ เหมือนเล่านิทานอีกแล้ว... ฉันต้องการให้สองคนนี้จำไว้... ว่าทำไมฉันถึงเกลียดคนโกหก
“เป็น...เหมือนรักแรก...ที่อยากจะลืม...”
ฉันหยุดกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างยากลำบาก... ใบหน้าของเด็กฝรั่งหัวน้ำตาล หน้าตกกระนิดๆ ตาใสแป๋วจ้องไปข้างหน้าพร้อมยื่นแหวนดอกไม้น่ารักให้เด็กหญิงอายุแปดขวบ...
“เราจะกลับมานะ มาหาเธอ ไม่ต้องรอหรอก แป๊ปเดียวก็กลับมาแล้ว...”
เสียงฉันเริ่มจะสั่น ความทรงจำเหล่านั้นย้อนมาทีละฉาก ทีละฉาก....
“เด็กคนนั้นพูดทิ้งเอาไว้แล้วจากไปไกลแสนไกล ไปในที่ๆเด็กหญิงตามไปไม่ถึง...”
“อา...ไม่จริงใช่ไหม..ไดซ์...เรา....ขอโทษ....ขอโทษ.......ขอโทษนะ....”
เหมือนนายน์จะนึกออกในที่สุด ว่าเขาเคยทำอะไรกับเธอไว้...
“วันหนึ่ง เด็กคนนั้นจะกลับมา วันนั้นเป็นวันคล้ายวันเกิดอายุ11ขวบของเด็กสาว เธอเชื่อมั่นในตัวเขามาตลอด ไม่ว่าใครจะหาว่าความรู้สึกที่เธอมีให้เด็กผู้ชายคนนั้น เป็นแค่ความรู้สึกของเด็กๆก็ตามที!!!! ”
“ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว...พี่การ์ดฟังต่อเถอะครับ...”
นายน์ลุกออกไป แต่ไดซ์ยังคงทำเหมือนเดิม เธอเล่าต่อไป ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นเหมือนอยู่ในโลกของความฝัน...
การ์ดมองนายน์สลับกับไดซ์อย่าง งงๆ ทำไมเขาไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้กันนะ ไนเจล...ชื่อจริงๆของนายน์ เขาพอจะรู้ เพราะแม่เคยเล่าให้ฟังตอนเขาอายุ16 ว่าไดซ์มีคู่หมั้น ตอนนั้นโปรเจกต์ที่ทำเสนอไปได้รับการสานต่อสู่องค์กรใหญ่ เขาเลิกเรียนแล้วมาทำงานด้านนี้เต็มตัว นึกว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่นายน์มีชื่อจริงๆคล้ายกับไนเจล เชื่อว่าเป็นอย่างนั้น...
จนกระทั่งสองวันก่อนนี่เอง ที่นายน์มาปรากฏตัวที่บ้านเขาแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง เรื่องที่ต้องมาอยู่คนเดียว เรื่องของน้าป่านที่กำชับเรื่องนี้ เรื่องที่เขา... สนใจไดซ์....
เว้นเสียแต่ว่า เรื่องราวสมัยเด็กๆของพวกเขา ไม่เคยออกมาจากปากของนายน์เลย หรือแม้แต่ไดซ์ ก็ไม่เคยเล่าให้ฟัง ว่ารักแรกของเธอเป็นใคร...
การ์ดเริ่มจะกุมขมับอีกคน เขามองหน้าน้องสาวที่มักจะร่าเริงและล่องลอยเหมือนอยู่ในความฝัน แต่คราวนี้กลับเหม่อลอยและไร้ชีวิตชีวา อย่างกับตุ๊กตา... ที่ไม่มีหัวใจ...
“เด็กสาวเฝ้ารอเด็กหนุ่มอย่างใจจดใจจ่อ วันที่เขามาเขาทำเย็นชากับเธอ ไม่เหมือนเดิมเลยจริงๆ ถึงแม้ว่าเธอจะชอบเขามากแค่ไหน แต่เขาก็ตีตัวออกห่างเสมอ จนวันนึงเธอก็ได้รู้ความจริง...”
ไดซ์เสียงทุ้มต่ำลงเรื่อยๆ การ์ดเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นว่าผิดปกติ
“สิ่งที่เธอได้รู้มันเกินกว่าที่จะรับได้ ไนเจล...มีคนรักแล้ว ชื่อนาตาลี และไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่มีวันได้ครอบครองเขา แต่เธอก็ยังเชื่อว่าหัวใจของเขาจะมีเพียงเธอ... คิกๆๆ น้ำเน่าชะมัดเลย ไนเจลบอกเธอในวันสุดท้ายก่อนจะกลับไปอิตาลีว่า เขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว... ให้เธอลืมเขาไปซะ เพราะทุกเรื่องที่เขาเคยทำดีกับเธอนั้น มันป็นแค่ส่วนหนึ่งของการฝึก เพื่อแสดงละคร!!!!”
“ไดซ์!!!”
…..
…….
………….
“...ผิดที่เราอีกแล้วสิเนี่ย... แหะๆ... แย่จังเลยเนอะดาวเหนือ....”
นายน์อยู่บนดาดฟ้า ตาแสบไปหมดเพราะคอนแทกเลนส์และน้ำตา...
ใครมันจะไปนึกว่าโชคชะตายังคงแกล้วเขาไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผู้หญิงที่เคยเป็นรักแรกดันหักอกเขาอย่างยับเยิน ผู้หญิงที่เขาเคยหลอกใช้เธอดันกลายมาเป็นคู่หมั้นซะนี่ เรื่องมันจะง่ายกว่านี้เยอะเลยถ้าเขาไม่เผลอสนใจเธอขึ้นมา...
“โอ้เย~ หัวใจเจ้ากรรม ไยเจ้าจึงทำ ให้เจ้าของมีน้ามตา....ฮึก.....ฟืดดด”
เขารู้สึกสมเพชตัวเองที่มาเมืองไทยไม่ทันไรก็ทำเอาซะเรื่องยุ่งไปหมดเลย คิกๆๆๆ ดาราสุดฮอท อย่างเขาทำเรื่องยุ่งไว้ซะตั้งขนาดนี้แน่ะ คิดแล้วขำแฮะ ทั้งที่ยังมีแฟนๆติดตามผลงานอยู่เขากลับมาทำให้ตัวเองล้มเหลวซะได้ แบบนี้จะกลับไปรวมวงได้ไงเนี่ย...
“ดาวเหนือ... ฝากคำขอโทษไปให้แม่ด้วยนะ ดันหาคู่หมั้นที่ดีๆไว้ให้ก็ดันไปทำพังซะอีก แหะๆ พังก่อนที่จะหมั้นซะอีก ถ้าไม่ใช่เรานี่จะมีใครสามารถอีกไหมเนี่ย....
ดาวเหนือ... ฝากขอโทษมิเชลด้วย ที่ไม่สามารถรักษาสัญญาได้... เราทำผู้หญิงร้องไห้อีกแล้วว่ะ ฮะๆๆๆๆ
ดาวเหนือ... ฝากขอโทษเธอคนนั้นด้วยได้ไหม? ถึงเธอจะเจ็บจนเกินกว่าจะฟังก็เถอะนะ เราชอบเธอมากๆเลยที่เธอทำให้ทุกเรื่องกลายเป็นเรื่องดีๆได้ คงมีแค่เรื่องของเราล่ะมั๊ง ที่ไม่ว่ายังไง ก็กลายเป็นเรื่องดีไม่ได้ แหะๆ เศร้าจังเลยนะ...
ดาวเหนือ... เราเคยบอกใช่ไหมว่าจะไม่รักใครอีกแล้วนอกจากนาตาลี? เราเคยบอกใช่ไหม? ใช่ไหม?.......
นี่....ดาวเหนือ......
เกิดเป็นดาวสบายมั๊ยอ่ะ? เราอยากเป็นดาวบ้างจังเลย เพราะเราคงต้องออกไปจากที่นี่แล้วล่ะ แหะๆ
ถ้าเราเกิดเป็นดาว.... ไม่ว่าเมื่อไหร่เราก็ดูแลคนที่เรารักได้สินะ.....”
-----Star Story-----
ดาวบนฟ้าดูเหมือนจะทอแสงอ่อนลงเพื่อปลอบโยนผู้ชายที่คิดว่าตัวเองผิดไปซะทุกเรื่อง... ถ้าดาวพูดได้คงจะบอกให้เขาไปเกิดเป็นควายแทน โง่อยู่ได้ ทำไมไม่ไปง้อไดซ์ก็ไม่รู้....
เกิดเป็นดาวน่ะ ลำบากนะ เพราะเรารู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง เรารู้ว่าความรักของทั้งคู่จะเป็นอย่างไร....
คำตอบน่ะ ง่ายนิดเดียว แต่เราไปมองให้มันยากเอง เหมือนกับเธอคนนั้นไง ไดซ์ เธอเป็นลูกเต๋า ที่มีหกด้าน บางทีเราอาจจะสับสนกับเลข1-6 แต่จริงๆแล้วเธอก็ไม่มีอะไรหรอก นอกจากเลขคู่(Even) กับเลขคี่ (Odd)
ไนเจล...เกิดเป็นดาวน่ะลำบากนะ... แต่การเป็นดาว ก็ทำให้เราได้ดูแลคนที่รักจริงๆน่ะแหละ
เหมือนพวกเราไง ที่กำลังปลอบโยนนายอยู่...เพียงแต่นายไม่รู้... แล้วมองข้ามมันไป...
-----End of Star Story----
ความคิดเห็น