คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : #3#
#3#
“ก็จริงน่ะสิ นึกว่าเธอรู้นานแล้วซะอีก”
“โหย ไอ้เลววว ไอ้พีชเลวววว ย้ากกกก~!!!!”
ฉันกระโดดพลางทิ้งตัวลงมาอย่างสวยงามแบบรายการมวยปล้ำเป็นภาพสโลว์โมชั่น ส่วนพีชทำตาโตแล้วกิ้งตัวหลบหลุนๆ ผลที่ออกมาก็คือ...
พลั่ก!! ตุ้บ!!
“โอ๊ยยยย~!!!!”
พีชกลิ้งไปชนกำแพงดังพลั่ก... เขาคลำหัวป้อยๆ สงสัยจะหัวโนแฮะ
“อะ...อูยยยย”
ส่วนฉันน่ะเหรอ เมื่อพีชกลิ้งหลบฉันก็หล่นลงมาบนพื้นน่ะสิ กฎนิวตันเฮงซวย เจ็บชะมัดเลย โอย เอวช้านนนน
“ยัยตะเพียนเอ๋อ!!! ทำอะไรของเธอฟะเนี่ย!!!”
พีชตะโกนอย่างเหลืออด
“ก็นายดันทำจิตใจสาวน้อยบริสุทธิ์เป็นแผลใหญ่เบ้อเริ้มเลยน่ะสิตาทึ่ม!”
“เหอ... เธอไม่เคยชอบฉันสักหน่อย อย่ามาทำเป็นพูดดีได้มะยัยเอ๋อ!”
“อะไรนะ!!! นายเป็นฉันรึไงถึงรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงน่ะ”
…..เงียบ.....
พีชลุกขึ้นนั่งพลางทำหน้าเครียด
“เธอจะบอกว่าตลอดเวลา5ปีที่ผ่านมาเธอชอบฉันงั้นเหรอ?”
“เปล่านี่”
ฉันส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก เมื่อก่อนน่ะชอบ แต่ตอนนี้ฉันมีแค่นายน์คนเดียวย่ะ แบร่ๆๆๆ
“อ้าว แล้วเมื่อกี๊มันอะไร?”
พีชจ้องหน้าฉันด้วยสายตาจับผิด
“เมื่อก่อนฉันเคยชอบนายก็จริง แต่หลังจากที่นายไปคบกับเอมี่ฉันก็หันไปชอบนายน์แทน”
ฉันเบ่งตาโตสู้กับตาตี่ๆของพีช หมอนั่นเกาหัวแกรกๆรอบที่สอง นี่นายไม่ได้สระผมใช่ไหมเนี่ย?
“จริงสิ...ฮะๆๆๆ ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ย”
หมอนั่นเกาหัวแกรกๆอีกเป็นรอบที่สาม ฉันว่านายไปสระผมก่อนเหอะ สมเพชอ่ะ
“นี่...ไดซ์...”
พีชเรียกฉันเบาๆพลางจ้องตาด้วยสีหน้าจริงจังแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“….?”
“ถ้าตอนนั้นเธอบอกว่าชอบฉัน เราอาจจะได้เป็นแฟนกันจริงๆก็ได้นะ รู้รึเปล่า”
จู่ๆหมอนั่นก็ยิ้มแล้วทำตาหวานเยิ้ม เอื๊อก เขาบอกว่าผู้ชายจะดูดีที่สุดเวลาตื่นนอน
(ซึ่งตรงข้ามกับผู้หญิงอย่างสิ้นเชิง)
แบบนี้ฉันก็หวั่นไหวเป็นนะไอ้เพื่อนบ้า อ๊ายยย เขิน
“มะ...ไม่รู้เว้ย...ตอนนี้ฉันไม่ได้ชอบนายแล้วนี่หว่า”
เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นเต็มหน้าผาก นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ฉันรู้สึกเกร็งๆต่อหน้าหมอนี่ ฮึ้ยๆๆๆ!!
“จริงเหรอครับ?”
หมอนั่นทำหน้าแบ๊วๆ เลียนแบบนายน์อ่ะเด่ะ แต่โทษที ไม่เหมือนกันเลยสักนิดเดียวย่ะ
“จริงสิคะ”
ฉันทำหน้าแบ๊วๆจ้องมันกลับมั่ง เราจ้องตากันอยู่อย่างนั้นจนในที่สุดหมอนั่นก็ยอมแพ้ เยส! ฉันเลิกชอบนายแล้วจริงๆย่ะ เพราะงั้นเลยไม่รู้สึกอะไรสักนิดเวลาจ้องหน้านายนานๆ โฮะๆ
(แต่หวั่นไหวบ้างเวลานายทำหน้าหล่อ เหอๆ)
“ยอมแพ้ก็ได้! เห็นหน้าแล้วหมดอารมณ์”
“กรี๊ดดดด!!! แกก็อย่ามามีอารมณ์กับสัตว์เลี้ยงอย่างฉันสิ!!!”
ฉันทำหน้ามุ่ย พีชเลยลูบหัวแล้วตบหลังแปะๆ พลางเกาคางฉันเล่น
“อะ โอ๋ๆ ตะเพียนเอ๋อของผม อย่างอนสิครับ ”
“ใครเป็นตะเพียนของนายฟะไอ้โรคจิต! ไปอาบน้ำไป๊ อย่ามาทำหน้าม่อกับฉันนะเว้ย!”
“อ่ะๆ ได้ๆ จะแต่งให้หล่อเลย เดี๋ยวไปเที่ยวกันนะคร้าบบบ”
พีชทำหน้าทะเล้นก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำ ประสาทแฮะ จู่ๆมันเป็นอะไรของมันขึ้นมาล่ะเนี่ย งง จริงๆเลย
ร้อนนนนนนน!!!! ฉันไม่ชอบออกมาเที่ยวข้างนอกเพราะมันร้อนอย่างนี้เนี่ยแหละ โอ๊ยยย ร้อนนนนน!!!!!
“เป็นอะไรไป?”
พีชเลียไอติมแพล่บๆพลางหันมาถามฉัน หน็อย ไอ้เพื่อนเห็นแก่ตัว รู้ทั้งรู้ว่าฉันลืมเอากระเป๋าตังค์มาแทนที่จะซื้อไอติมเลี้ยง มันดันกินอยู่คนเดียว ฮึ้ยยย เจ็บใจๆ คอยดูนะ มีโอกาสเมื่อไหร่แม่จะเอาคืนให้หนำใจเลย ฮี่ๆๆๆๆ
“……”
ฉันเงียบแล้วจ้องไปที่ไอติมในมือพีชอย่างเอาเป็นเอาตาย ในมือขยุ้มเบาะมินนี่เม้าส์อันใหญ่ที่พีชซื้อให้ซะจนตอนนี้รอยเล็บของฉันน่าจะฝังรากลึกลงไปบนแก้มสวยๆของมินนี่ซะแล้ว...
“โทษกันไม่ได้นะ มินนี่ตัวนั้นตั้ง199เลยนะไดซ์ เธอยังจะเอาไอติมอีกเหรอ? ไม่งกเกินไปหน่อยหรือไง?”
ว่าแล้วก็เลียไอติมแพล่บๆต่อไปเรื่อยๆ จำไว้เลยนะไอ้เพื่อนเลว ฮึ้ยยยย
ขณะที่กำลังหยุดหงิดอารมณ์เสีย เสียงกรี๊ดกร๊าดของเด็กมหาลัยกลุ่มเล็กๆก็ดังขึ้น โอย อะไรอีกล่ะเนี่ย ยิ่งร้อนยิ่งหงุดหงิดเว้ยยย~!!!!
“นั่นมันนายน์นี่นา กรี๊ดดดดด~!!!”
พีชคงไม่ได้สนใจเสียงกรี๊ดเหล่านั่น เพราะโดยส่วนตัวมันก็มีสาวๆตามกรี๊ดซะจนชินแล้ว ส่วนฉันน่ะเหรอ นั่นมันนายน์เชียวนะ!!! โอ้มายก็อด เทพบุตรสุดหล่อของฉันอยู่แถวนี้อย่างนั้นหรือนี่ กรี๊ดดดด~!!!!
“ทำไมไดซ์ไม่พูดอะไรเลยอ่ะ งอนเหรอ? เอาอันนี้ไปก็ได้อ่ะ”
พีชยื่นไอติมในมือให้ ฉันละความสนใจที่จะตามหานายน์ชั่วคราว
“ไม่เอา ไดซ์ไม่ชอบสตรอว์เบอร์รี่”
“อะไรกัน มีผู้หญิงที่ไหนเค้าไม่ชอบสตรอว์เบอร์รี่กันบ้างเล่า!!”
“ฉันไง”
พีชดูเหมือนจะอึ้งๆกับคำตอบของฉัน อะไรเนี่ย อยู่ด้วยกันมา5ปียังไม่รู้อีกว่าฉันไม่ชอบสตรอว์เบอร์รี่ เฮ้อ ผิดหวังจริงๆเลย
“แต่เธอชอบมินนี่เม้าส์นะ”
“ก็เพราะมันเป็นแฟนของมิกกี้เม้าส์ไงล่ะ”
ฉันพูดตรงๆ เพราะถ้ามินนี่เป็นแฟนของกู๊ฟฟี่ หรือโดนัลดั๊กฉันคงไม่แลยัยมินนี่เม้าส์เนี่ยหรอก
“เออๆ ฉันผิดเองที่เอาเธอไปเปรียบเทียบกับผู้หญิง”
เอ๊ะ ยังไงของมันล่ะนั่น ลืมเติมคำว่าอื่นลงไปรึเปล่าหว่า หรือว่ามันจงใจกันแน่ล่ะเนี่ย หืมมม?
ฉันจ้องหน้าพีชอย่างเอาเป็นเอาตาย ถ้ามันเป็นเพื่อนฉันจริงมันต้องเดินไปซื้อไอติม รสกาแฟมาให้ฉัน แต่ถ้ามันไม่ไปซื้อ ฉันจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย เหนื่อย ร้อน โมโห เซง เป็นเมนส์ ไม่ไหวแล้วว้อยยยย (เธอนี่หรือคือนางเอก...)
ฟืบบบ~!!
เหมือนมีอะไรเฉียดผ่านไปด้านหลัง พร้อมกับสาวมหาลัยกลุ่มนั้นวิ่งตามกันมาอย่างบ้าคลั่ง
กรี๊ดดดดดดดดดด~!!!!
เสียงกรี๊ดสนั่นหวั่นไหววัดได้แปดสิบเดซิเบลทำเอาพีชอึ้ง
“ประเทศนี้ยังมีคนหล่อกว่าตูอีกรึนี่”
หมอนั่นพึมพำเบาๆ ถ้าเอาพีชไปเทียบกับนายน์ บางคน(ส่วนน้อย)อาจจะบอกว่าพีชหล่อกว่า แต่สำหรับฉันแล้วนายน์เป็นเสมือนเทพบุตรที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเทียบได้ ฮ้า~!!!
“ซื้อไอติมให้หน่อยดิ”
“อือๆ รอแปปละกัน”
ฉันนั่งรอตรงบันไดหน้าร้าน ไม่เห็นจะมีวี่แววของนายน์ซะหน่อย พวกนั้นตาฝาดกันรึเปล่าเถอะ ตั้งแต่เดินมาสามชั่วโมงฉันยังไม่เห็นใครที่ดูดีสู้นายน์ได้สักคน ฮื่อออ.... สงสัยๆๆๆๆ
เอ๊ะ!
ขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ ฉันสังเกตเห็นกระเป๋าใส่กุญแจสีน้ำตาลเรียบๆตกอยู่ที่พื้น ของใครกันนะ ป่านนี้เจ้าของคงลำบากน่าดูเลย กุญแจเป็นพวงเลยอ่ะ หูยยย ไหนๆ เอามาดูหน่อยซิ
โอ้โห คนทำหล่นสงสัยท่าจะรวยใช่ย่อย เพราะมันเขียนว่าเมดอิน อิตาลี แค่กระเป๋ากุญแจยังลงทุนขนาดนี้ สงสัยตัวจริงคงหรูอู้ฟู้น่าดูเลย แล้วถ้าเราเก็บไปคืนจะได้ค่าตอบแทนไหมน้า ขณะที่กำลังคิดถึงแผนการอันบรรเจิดอยู่ในหัว มีผู้ชายแต่งตัวซอมซ่อคนหนึ่งมาด้อมๆมองๆอยู่แถวบริเวณริมฟุตบาท ขอทานรึเปล่านั่น
ดูเหมือนเขากำลังจะหาอะไรบางอย่าง โธ่เอ๊ย ถังขยะก็ตั้งอยู่ตรงหน้าแล้วไงคะ
(เธอนึกว่าเขาจะเก็บขยะไปขาย) ยังจะมองหาอะไรอยู่ได้ เซ่อจริงๆเลย
เขามองไปรอบๆก่อนจะมาสะดุดที่ฉัน เอ่อ... ฉันไม่มีตังค์นะ ไม่ต้องมองมาทางนี้ก็ได้ ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาฉันจริงๆด้วย พีช นายอยู่ไหนอ่ะ รีบๆกลับมาสักทีสิ!
(ด้านของพีช:
“พี่สาวสนใจผู้ชายอายุน้อยกว่ารึเปล่าครับ?”
พีชกำลังเมามันอยู่กับการจีบพี่สาวขายไอติมจนลืมไดซ์ไปซะสนิท...)
ความคิดเห็น