คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Finding Super Junior Lover 5 :: Begining 5
Finding Super Junior Lover 5 :: Begining 5
“30+
“เอ่อ........70ใช่มะ”
ป๊าบ
“ไอ้งั้งเอ้ย แกมาเป็นซุปเปอร์จูเนียร์ได้ไงฟระ โง่แบบนี้”
“เอ้าก็มันคิดไม่ทันนิ”
“งั้นเอาใหม่ 40+
“เอ่อ......อืม......นายอย่าเอาเลขถึงร้อยดิมันคิดยากนะ”
“ -*- ”
“แม่เจ้านายยังใช่คนอยู่เหลือป่าวเนี่ย ซีวอน ชั้นว่านายก็ดูฉลาดอยู่นะ แต่เอ่อ.....มันสุดๆ ชั้นว่าเจ้าฮันมันโง่ แล้วนะ แต่อย่างน้อยๆมันก็โง่ดูดีกว่าแกวะ เพราะมันโง่เรื่องภาษเกาหลีก็เพราะมันเป็นคนจีน ต่นายกลับโง่เพราะเรื่องบวกเลขของเด็กป.1 นายยังใช่คนอยู่มั้ยเนี่ย”
“หุบปากไปเลยไอ้ฮยอก แกฉลาดมานักหรือไงห๊ะ ถึงได้มาว่าชั้นปาวๆแบบนี้อะ” ซีวอนตอกกลับไปก่อนจะหาไปเห็นแจกวาที่กำลังจะออกไปข้างนอก
“พี่แจกวาฮะ 40+100 ได้เท่าไรหรอครับ” ซีวอนหันไปถามแจกวา
“นายโง่ หรือนายบ้าเนี่ยซีวอน มันก็ต้องได้ 140 ดิ แค่นี้คิดไม่ออกหรอ ไม่เอาละ พี่จะไปทำงานแล้วขอตัวละ”แจกวาบอกแล้วก็เดินออกไปเลย
“ง่ะ......พี่แจกวาคิดได้ไงวะ ยากจะตาย”
“แกนั้นละโง่เองไอ้วอน ชั้นไปละ ไปเล่นเกมกับพวกคยูฮยอนดีกว่า อยู่กับนายแล้วชั้นจะบ้าตาย” ฮยอกแจพูดเสร็จก็เดินหนีซีวอนไปหาพวกคยูฮยอนทันที
“หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้ไก่โรคจิต กลับมาเลย กลับม๊าาาาาาาาาา” วอนเริ่มเหมือนผู้หญิงแระ -*- พอๆตัดไปที่แจกวาดีก่า เดี๋ยววอนหลุด - -
โรงเรียนมัธยมปลายยองโฮ
“โรงเรียนของเราหน้าอยู่ คุณครูหน้ากลัวทุกคน เด็กๆก็เล่นเปียโน พวกเราทุกคนล้วนเกลียดโรงเรียน ล้วนเกลียด ล้วนเกลียดโรงเรียน~” แจกวาร้องเพลงไปขณะที่เดินมาถึงหน้าโรงเรียนของเด็กที่เค้าต้องมาจัดการ -*-
“ป้าครับไม่ทราบว่าทางเข้าโรงเรียนมันไปทางไหนหรอครับ” -*-วันนี้รู้สึกว่าแจกวาจะรั่วๆนะนั้น คงเป็นเพราะเมื่อเช้าอารมณ์ดีมั้งก็ได้ของถูกใจนิ ^^
“ทางนู้นไงลูก มองไม่เห็นหรอ” ป้าคนนั้นตอบ
“อ้าวหรอครับพอดีผมไม่ได้มองนะครับ ขอโทษทีนะครับ ไปละครับ” แจกวาบอกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในโรงเรียนวันนี้อยากกลับเร็วๆจัง จะได้เอาของที่ซื้อเมื่อเช้าไปฝากยัยนั้น
ตอนเช้า
“ป้าครับตุ้มหูคู่นี้เท่าไรหรอครับ”
“สนใจหรอจ๊ะพอหนุ่ม เหลือคู่สุดท้ายแล้วนะเนี่ย จะเรียกว่าคู่สุดท้ายก็ไม่ได้ จริงๆแล้ว ป้ารับมาแค่อันเดียวน่ะ”
“อ้าวทำไมละครับผมว่าสวยดีออก”
“ก็มันมีแค่คู่เดียวน่ะสิ” ป้าคนขายตอบก่อนจะหันไปจัดร้านต่อ
“คู่เดียว???” แจกวาถามงงๆ
“ใช่จ๊ะ มันเป็นตุ้มหูที่เค้าเชื่อกันว่าถ้าซื้อไปให้คนรักแล้วเรากับคนรักของเราจะรักกันไปจนตายเลยละจ๊ะ” ป้าคนขายตอบยิ้มแต่มันดูเป็นยิ้มเศร้าๆยังไงไม่รู้
“เอ่อ ถ้าผมเดาไม่ผิด สามีของคุณป้าต้องเคยซื้อมันให้คุณป้า แต่ว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นกับสามีคุณป้าใช่มั้ยครับ” แจกวาถามกลับ
“ใช่แล้วละจ๊ะ เค้าจากป้าไป จะว่าไปมันก็ไม่ใช่ความผิดของเจ้าตุ้มหูนี้หรอกเพราะมันก็ทำตามหน้าที่ของมันคือทำให้ป้ากับเค้ารักกันจนตายมันก็จริงถึงเค้าจะตายไปแล้วป้าก็ยังรักเค้าอยู่” คุณป้าคนนั้นตอบ
“งั้นทำไมคุณป้าไม่เก็บมันไว้ละครับ”
“ป้ารู้สึกเหมือนกับว่าป้าน่าจะให้คนที่เค้ายังมีคนที่เค้ารักอยู่ข้างกายได้มันไปมากกว่าน่ะจ๊ะ มันน่าจะเป็นประโยชน์กับเค้ามากกว่า”
“ยัยนั้นจะชอบมั้ยนะ แต่ว่าเรากับยัยนั้นไม่ได้ชอบกันซะหน่อยจะซื้อมาทำไมเนี่ย วู้จริงๆเลย”แจกวาพูดก่อนจะเก็บตุ้มหูที่เค้าซื้อมาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง
“วันนี้เราต้องหายัยเด็กคนนั้นใช่มุกเดิมแล้วก็กลับจบ” แจกวาพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเดินหาเด็กคนนั้นต่อ
“เอ่อน้องครับไม่ทราบว่าน้องรู้จักคนในรูปปะครับ”
“ไม่รู้จักอะคะ”
“น้องครับรู้จักคนในรูปมั้ยครับ”
“ไม่รู้อะ ขอตัวนะฮะพี่”
“เอ่อ....รู้จักคนในรูปมั้ยครับ”
“อ๊ายยย ไม่รู้ๆๆๆๆๆ” แล้วเด้กคนนั้นก็วิ่งนี้ไป
“อะไรวะ ทำไมต้องวิ่งหนีด้วย”
“ลุงยามครับพอจะเคยเห็นหน้าเด็กคนนี้มั้ยครับ”
“ห๊ะ ไม่รู้ ไม่เคยๆๆ ไม่เคยเห็นเลย ไม่รู้จักๆๆ”
ปึง
“ปิดประตูใส่หน้าเราอีก ทำไมต้องทำเหมือนกับว่ากลัวยัยเด็กคนนี้ด้วยนะ หน้าตาเด็กคนนี้ก็ออกจะดี - -“
2 ชั่วโมงผ่านไป
“เห้ย ยัยเด็กบ้านั้นมันอยู่โรงเรียนนี้หรือเปล่าเนี่ย ทำไมหาไม่เจอฟระ” แจกวาบ่นกับตัวเอง
“น้องๆๆๆๆ น้องรู้จักคนในรูปนี้มะ” แจกวาเด็กคนนั้นโดยที่ไม่มองหน้าเด็กคนนั้นเพราะว่าเค้าเหนื่อยจนไม่รู้จะว่าไงแล้วเลยก้มหน้าแล้วเอามือข้างหนึ่งท้าวเข่าตัวเองไว้แล้วก็พยายามหายใจให้ทัน
“รู้จักสิคะ ทำไมจะไม่รู้จัก” เด็กคนนั้นตอบทำเอาแจกวาถึงกับงง ตลอดทางที่ผ่านมาเค้าถามใครมีแต่คนบอกว่าไม่รู้จัก ไม่ก็พอเอารูปให้ดูก็เดินหนีทันที -*-
“หือ? น้องรู้จักหรอ” แจกวาเงยหน้าขึ้นมามองแล้วก็พบกับ........กับ...........กับ................เด็กผู้หญิงที่อยู่ในรูป - -
“ก็ต้องรู้จักสิคะ ก็ตัวหนูเองนิ” เด็กคนนั้นตอบ
“น้องคือ ลี เฮ มินใช่มะ” แจกวาถาม
“ใช่คะพี่มีอะไรหรอ” เฮมินถาม
“อ๊ากกกกกกกกก ในที่สุดก็เจอแล้วโว้ยยยยยยยยย” แจกวาพูดก่อนจะกระโดด ไปรอบๆเฮมิน
“เอ่อ......คือ??? -*-“
“อ่าโทดที คือว่าพี่จะมาชวนเราไปที่นี้หน่อยอะ อะนี้รายละเอียด” แจกวาบอกพร้อมกับยื่นรายละเอียดให้
“เอ่อพี่นู่ไม่ไปได้มะ แบบว่าไม่อยากอะ” ง่ายๆสั้นๆได้ใจความเรียบๆไม่ต้องใส่อารมณ์ เลิศมากเคอะ- -
“คือแบบว่าน้องครับได้โปรดเถอะนะครับไปเถอะครับนะครับๆ ช่วยพี่หน่อยเหอะไม่งั้นพี่คงถูกไล่ออก แบบนี้พี่ต้องแย่แน่ๆ แล้ว......”
“พอๆๆๆๆ ไม่ต้องมาเล่นมุกนี้เลยชั้นดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่านายจะใช่วิธีอะไรชั้นนะชอบเรื่องพวกนี้ นายใช้ผิดคนแล้วละไ เฮมินบอก
“หึหึๆ งั้นต้องแบบนี้ น้องครับไปเหอะนะ ถือว่าช่วยพี่ก็แล้วกัน อ้อคนที่น้องจะคู่ด้วยอะคนนี้นะ เยซองนั้นละ ช่วยอยู่จนจบรายการด้วยนะ แล้วก็ช่วยไปตามเวลาและสถานที่ที่ระบุไว้ด้วยนะโอเคมะ ^O^” แจกวาบอกก่อนจะยิ้มแบบละลายใจสาวให้เฮมิน
“อะ....สะ.....สุดยอด *O* ไปคะไปๆๆๆๆๆ ไปแน่นอนเลยคะ จะอยู่จนจบรายการด้วยเลยคะ สัญญาเลยคะ ว้าว~ *O*” เฮมินถึงกับเพ้อเลยทีเดียว
“ขอบคุณครับพี่ขอตัวนะครับ ^^” แจกวายิ้มให้เฮมินอีกทีหนึ่ง ทำเอาเฮมินแทบล้มทั้งยืนกันเลยทีเดียว
ที่บ้านเอสเจ
ตอนดึกๆ
“ให้ ไม่ให้ ให้ ไม่ให้ ให้ ไม่ให้ ให้ โว้ยยยยยย ไม่รู้แล้วโว้ยยยย ไม่ให้มันก็แล้วกัน” พอตัดสินใจได้แจกวาก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง แล้วก็หลับไปเลย -*-
คุยกับอิแทน
ตอนนี้น้อยมากมายยอมรับๆๆๆ ก็มันตอนละคนอะมันก็เลยน้อยหน่อย
แต่ว่าพอถึงตอนร่วมรายการแล้วมันก็เยอะเองละเคอะ
เพราะงั้นรอกันหน่อย นางเอกบางคนเริ่มหายไปแระนะ หึหึ
เอาแล้วไง เดี้ยๆๆๆ แม่ปั้ดลบเรื่องทิ้งเรย (โหดไปมะ-*-) แต่ก็ขอบคุณทุกคอมเม้นนะงับ
อย่าลืมเม้นกันด้วยนะงับ ^^
ความคิดเห็น