คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Finding Super Junior Lover 4 :: Begining 4 [100% แล้วนะงับ^^]
Finding Super Junior Lover 4 :: Begining 4
“โอ๊ยยยย~ ลุกมะไหวจริงๆนะเนี่ย”
“ลุกไม่ไหวเหมือนกัน”
“เมื่อคืนเกือบทั้งคืนเลยอ่า”
“ช่ายยยยยย เหนื่อยโฮกกกกก”
“โอ๊ยยยย เจ็บเป็นบ้าเลยอ่า ลุกไม่ได้อะ”
“เห้ยๆๆๆๆ หุบปากกันเดี๋ยวนี้นะ พวกแกพูดกันเหมือนแบบว่า เมื่อคืนมัน.......ทั้งๆที่จริงๆแล้วมันไม่ได้มีอะไรซะหน่อย”
“โอ้โห้ ไม่มีอะไรไม่มีอะไร อย่ามาบ้าหน่อยเลยพี่ ไม่ใช่เพราะ กับข้าวของพี่หรอกหรอที่มันทำให้พวกผมกับพี่ยองอาเป็นแบบนี้อะ-*-”
“นั้นเด่ ผมไม่หน้าลงเชื่อพี่เลยยยย โอ๊ยยยดงแฮเมื่อกี้นายมีแรงว่าพี่เค้าแล้วย นายก็ช่วยเอาขาเจ้าฮยอกมันออกไปจากตัวชั้นที่ได้มั้ยเนี่ย เจ็บเป็นบ้า.......ไอ้ไก่ ลุกไปเดี๋ยวนี้นะ ลุกกกกก >O<”
“555+ ดงแฮนายไปอาบน้ำแล้วไปช่วยคนอื่นเหอะ เดี๋ยวพี่ช่วยซองมินเอง ฮยอกแจ เอาขาออกมาจากพุงซองมินได้แล้ว”
“ไม่มีพุงซะหน่อย” ซองมินรีบตะโกนกลับมาทันที
“นี้!!!!! พวกแกจะช่วยชั้นไม่เนี่ย ชั้นลุกไม่ขึ้นจริงๆนะเนี่ยขแค่พูดยังจะตายเลยเนี่ย ดงแฮมาช่วยชั้นก่อนนนนนนน”
“ครับๆๆๆ ใจเย็นดิพี่ยองอา ผมมีอยู่2มือนะครับ จะให้ช่วยลิงกับเอ่อ.....ป้าแก่ๆอีกคนภายในเวลาเดียวกัน มันคงเอ่อ ยากไปมั้งครับ” ดงแฮตอบไปไม่กลัวตายหรอลูกกกกกกก - -
“ย๊ากกกกกกก ไอ้เด็กบ้า โอ๊ยยย เหนื่อยๆๆ พูดไม่ออก แฮ่กๆ” ยองอาพูดเสียงเหนื่อยๆ
“มาๆๆ ยัยต๊องเอ้ย เฮ้อ มาชั้นช่วย อึบ” แจกวาฉุดยองอาขึ้น
“เออ ขอบใจ เพราะนายรู้มะชั้นถึงเป็นแบบนี้ ชั้นจะไปอาบน้ำละนะ จะได้ไปทำงาน” ยองอาบอกก่อนจะค่อยๆเดินไป เซไปเซมาจะชนนู้นชนนี้
“ยัยบ้าแบบนี้จะไปทำงานได้ไงละ หน้าตาดูไม่ได้ สังขารก็เอ่อ.....อย่าให้พูดเลย เด๋วชั้นไปเอง ไปนอนพักเหอะ” แจกวาบอกยองอาก่อนจะเดินเข้าไปพยุงให้มานั่งที่โวฟา แต่กลับถูกยองอาสะบัดมือทิ้ง
“ไม่ต้องหรอก ชั้นไปได้ ไม่ต้องห่วง นายก็รู้ว่าชั้นเป็นแบบไหน เพราะงั้นปล่อยเหอะ ชั้นบอกว่าทำได้ก็คือทำได้โอเค๊” ยองอาบอกก่อนจะเดินไปอาบน้ำ
“ยัยบ้าเอ๊ย ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาแล้วจะทำไงละเนี่ย เฮ้อ~” แจกวาพึมพำกับตัวเองก่อนจะรีบหันกลับไปช่วยพวกลิงที่เหลืออยู่ -*-
--------------------------------------------------
ที่โรงเรียนยองมูล
“โรงเรียนนี้ค่อยดีหน่อย อากาศดี สวยเลิศ อยู่ติดแม่น้ำ แต่ก็ใหญ่อีกเหมือนเดิม เฮ้อ จะหายัยเด็กแสบนั้นเจอมั้ยเนี่ย”
“สวัสดีคะ โรงเรียน ยองมูลยินดีต้อนรับค๊า” เด็กผู้หญิงเดินเข้ามาหายองอา
“คะ....คะ เอ่อคือ...” ยองอาที่งง ไปโรงเรียนอื่นมาเจอแต่แบบประเภทกวนอวัยยะวะเบื้องล่าง แต่มาดรงเรียนนี้ทำไมมันต่างกันเหมือนฟ้ากับเหวเยี่ยงเน้
“ไม่ต้องงงหรอกคะพอดีว่าวันนี้ทางโรงเรียนของเรามีงานประจำโรงเรียนน่ะคะ ทางโรงเรียนก็เลยเปิดให้คนภายนอกเข้ามาเยี่ยมชมได้นะคะ” เด็กคนนั้นตอบ
“อ้อ หรอคะ อืมๆ คือว่าไม่ทราบว่ารู้จักเด็กที่ชื่อ ปาร์ค ซอง แจหรือป่าวคะ” ยองอาถาม
“อืม ไม่รู้จักหรอกคะ ถ้าจะมาตามหาคนขอตัวนะคะ” เด็กคนนั้นบอกก่อนจะเดินหนียองอาไปเลย....เด็กโรงเรียนนี้ก็แปลกดีวุ้ย -*-
“แล้วจะไปหายังไงละเนี่ย” ยองอาเดินไปเดินมาดูร้านขายของที่เด็กๆทางโรงเรียนเป็นคนทำขึ้นเพลินจนลืมว่าตัวเองต้องมาทำอะไร
“อุ๊ยสวยจัง” ยองอาอุทานออกมาเมื่อเห็นสร้อยเส้นหนึ่ง
“ชอบหรอคะ” เด็กผู้หญิงคนขายถาม
“อะคะ สวยดีอะคะ” ยองอาบอก
“หรอคะอันนี้เป็นสร้อยผู้ชายนะคะ จะซื้อไปให้แฟนหรอคะ” เด็กคนนั้นถามต่อ
“ปะ..เปล่านะคะ แค่ดูเฉยๆนะคะ”
“หรอคะ จริงๆแล้วชอบใช่มั้ยละคะ ไม่ล้อก็ได้คะ ตกลงเอามั้ยคะ”
“อะเอาคะ เอาๆสวยแบบนี้ไม่เอาได้ไง” ยองอาบอกยิ้มๆ ก่อนจะจ่ายเงินให้เด็กคนนั้น
“ขอบคุณมากๆนะคะ ว่าแต่พี่รู้จักโรงเรียนเราได้ไงคะเนี่ย”
“พอดีพี่มาหาคนนะ” ยองอาไม่ได้ถามเด้กคนนั้น เพราะกลัวว่าจะเจอเหมือนกับที่ยัยเด็กคนนั้นบอกอีก
“อ้าวหรอคะ แล้วพี่หาใครอยู่ละเนี่ย เพื่อหนูจะรู้จัก”
“เอ่อ......พี่หาคนที่ชื่อ ปาร์คซองแจ อยู่นะจ๊ะ”
“ห๊ะ พี่มาหาหนูเนี่ยนะ” เด็กคนนั้นตะโกนเสียงดัง
“หือ พี่มาหาคนที่ชื่อซองแจอะจ๊ะ น้องคือซองแจหรอ” ยองอาถามงงๆ
“ก็ใช่อะดิพี่ เอ้าพี่จะมาหาหนูแล้ว พี่ไม่รู้จักหนูเนี่ยนะ???” ซองแจถามก่อนจะมองยองอาแปลกๆ
“คือว่าพี่เรื่องจะคุยด้วยน่ะ เรื่องสำคัญมากๆเลยอะ ถึงพี่จะไม่รู้จักน้องมากขนาดนั้น แต่ก็นะพี่เรื่องจะคุยอะ แต่คุนตรงนี้ไม่ได้หรอกนะ ไปคุยที่เงียบๆลับตาคนได้มั้ย” ยองอาถามซองแจ
“พี่มีเรื่องอะไรอะ ทำไมต้องไปพูดในที่ลับๆด้วยมีเรื่องก็พูดมาเรย” ซองแจบอก
“เอ่อ......คือว่ามันสำคัญมากๆเลยไง มันเป็นความลับสุดยอดของพี่เลยนะคน้องค๊าาา ได้โปรดเราไปคุยกันในที่ที่มันมีคนไม่เยอะมากได้มั้ยคะ” ยองอาบอกก่อนจะทำหน้าตาให้ดูหน้าสงสาร โชคดีที่ว่ายองอาไม่ค่อยสบายอยู่แล้วด้วย เลยทำให้ให้ดูหน้าซีดๆ เหมือนยองอากลัวว่าจะมีใครมาได้ยินเรื่องที่จะคุยจริงๆ
“ก็ได้ๆๆๆๆๆ ตามมาดิพี่”ซองแจบอกก่อนจะเดินนำไป
“อะไม่มีใครแล้วว่ามา”
“อะนี้น้องลองอ่านดู แล้วก็ได้โปรดตัดสินใจว่าไปด้วยก็แล้วกัน”ยองอาบอกก่อนจะยื่นรายละเอียดให้
“...........................................................”
“อย่าเงียบดิน้องไปป่าว” ยองอาถาม แล้วก็มองหน้าซองแจ ทำไมหน้าคุณเธอเหมือนไม่อยากจะไปเลยวะ
“...........................................................”
“น้องคะตกลงจะไปป่าวอะ แต่ก็นะ พี่อยากให้น้องไปมากๆเลยอะ ไม่รู้สิพี่เลือกน้องแล้ว ถ้าค่ายก็เลือกน้อง แสดงว่าน้องเพอเฟ็คที่สุด เพราะงั้นไปเหอะนะT^T”
“หยุดพูดเหอะพี่ หนูพูดสักคำยังว่าจะไม่ไป พูดหรือยัง??” ซองแจถามเสียงดัง
“เอามาตะคอกพี่เพื่อ ไปมั้ยตกลง”
“พี่คิดว่าหนูเป็นใครฮะ จะให้ไปทำอะไรแบบนี้อะ พี่รู้มั้ยว่าพี่อะ...............................ใจดีที่สุดในโลกเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ซองแจพูดก่อนจะกระโดนกอดยองอา
“ค๊อกๆ แค่กๆ น้องใจเย็นๆ”ยองอาพูดพร้อมค่อยๆแกะซองแจออก
“พี่คะพี่ใจดี ที่สุดในโลกเลยอะ หนูอยากลองไปออกรายการแบบนี้มานานแล้วอะ ถูกใมจที่สุดในโลกเลย ว่าแต่ไอ้วงนี้มันวงอะไรหรอ” ซองแจถามยองอาพร้อมกับทำหน้าเหมือนกับว่าเอสเจเป็นสัตว์ประหลาด
“กำเอาเหอะน้องไม่รุ้จักตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยววันที่แรกที่เจอกันก็รู้เองละ เอาละคนที่น้องคู่ด้วยคือคนที่ทำผมทองๆนั้นละ คนที่น่ารักๆหน่อยอะนั้นละ เค้าชื่อ ซองมิน งั้นน้องสัญญากับพี่ด้วยนะว่าจะอยู่จนจบรายการอะ” ยองอาถามเข้าสู๋พิธีการนี้อีกแล้ว โฮะๆ
“โอเคๆๆๆ จะอยู่จนจบเรย สัญญา จะไม่ดื้อ มะซน จะเรียบร้อย จะทำตัวน่ารัก และจะให้น่ารักกว่านายซองมินนี้ด้วย” ซองแจบอกก่อนจะยิ้มหวานให้ยองอา
“เอาเหอะๆ ดีแล้วที่บอกแบบนี้พี่ต้องไปแล้วนะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว มาตามวันเวลาสถานที่ระบุด้วยนะจ๊ะ ขอตัวละ” แต่ว่าก่อนที่ยองอาจะเดินไปซองแจก็เรียกไว้ก่อน
“พี่คะ สร้อบเส้นนั้นอะพี่จะซื้อไปให้ปฟนใช่มั้ยละของจริงๆเลยอะ” ซองแจถามพร้อมกับยื่นหน้ามาหายองอา
“เปล่า ไม่ใช่แฟนซะหน่อย เป็นเพื่อนนะ พี่ไปละนะบาย” ยองอาบอกก่อนจะรีบจ่ำอ้าวออกมาเลย แถมยังหน้าแดงอีกตั้งหาก
ที่บ้านเอสเจ
22.00 pm
“นอนกันหมดแล้ว เอาละ”
แอ๊ดด
แกร๊ก
“เรียบร้อย หวังว่านายจะชอบนะ”
9.00am
“ฮ้าว +o= อือ กี่โมงแล้วนี้นาฬิกาอยู่ไหนเนี่ย เอ้ย” แจกวาที่เพิ่งตื่นนอนแล้วกำลังจะกานาฬิกาที่อยู่ที่โต๊ะข้างๆเตียงแต่เค้ากลับไปปัดอะไรก็ไม่รู้ตก
แทนคำขอบคุณที่นายช่วยชั้นแล้วก็เป็นหว่งชั้นตอนนั้น –ยองอา
“ยัยนี้ก็ทำอะไรน่ารักๆแบบนี้เป็นเหมือนกันแฮะ ^^”
คุยกะอิแทน
ครบ100แร้น หุหุ น้อยไปปะ รู้สึกเหมือนน้อยไปเลยอะ แต่ก็เอาเหอะ มันก็ตอนละคนนี้น้า เหนื่อยโฮก อย่าลืมเม้นกันนะงับ ^^
ความคิดเห็น