คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Finding Super Junior Lover 9 :: Begining 9
Finding Super Junior Lover 9 :: Begining 9
“โอ๊ยๆๆๆๆ เบาๆๆๆ เจ๊บๆๆ”
“เฮ้อ แล้วนี้ไปทำซ่าอะไรมาละเนี่ยถึงได้เป็นแบบนี้อะ”
“ไม่ได้ไปทำอะไรซะหน่อย หุบปากแล้วก็ทายาไปเถอะน้า”
“เดี้ยๆๆ พูดงี้เด๋วไม่ทาให้เลย”
“ใครง้อละเอามานี้เลยนะนายกวางชั้นทาเองก็ได้”
“ทำเป็นเก่งนั่งนิ่งๆเด่จะได้ทาให้..............ยองอาเธอจะนั่งดีๆมั้ย ถ้าเธอยังยุกยิกแบบนี้ชั้นจะทาแรงๆเลยคอยดู” แจกวาบอกยองอาที่ตอนนี้กำลังนั่งให้แจกวาทายาอยู่ แต่ถ้านั่งเฉยๆก็ไม่ว่าอะไรหรอก แม่คุณท่านเล่นขยับได้ตลอดเวลา แค่ตั้งท่าจะทาคุณเธอก็กระโดดหนีซะ ยังกะว่าแจกวาจะเอามีดมาจิ้มซะงั้น - -*
“แล้วแบบนี้เธอจะไปตามน้องอีก2คนไหวหรอ เธอบอกเองนะว่า2คนสุดท้ายเธอจะไปกับชั้นอะ” แจกวาบอกยองอา แต่ดูจากสภาพแล้วถ้าจะยากแหะ
“ไม่ต้องห่วงหรอกน้า ชั้นไหวอยู่แล้ว 2 คนสุดท้ายชั้นต้องเป็นคนปิดด้วยดิ ชั้นเป็นคนเปิดแล้วก้ต้องได้เป็นคนปิดด้วยๆๆๆ” ยองอาบอก
“ตามใจ ไหวก็ไหว เฮ้อ......ถ้าอยากไปก็นั่งเฉยๆดิจะได้มามั้ยเนี่ยยาอะ”แจกวาบ่นต่อ
“เป็นผู้หญิงหรือไงห๊ะ บ่นอยู่ได้ น่ารำคาญจริงเลย อีทึกๆๆๆๆ” ยองอารีบเรียกอีทึกที่เดินผ่านหน้าห้อง
“ครับพี่มีไรหรอ”อีทึกถามพรางมองสารรูปของยองอาที่...........ดุไม่ได้เอาซะเลย- -
“มานี้ๆๆๆๆ นายกวางหลบๆๆๆๆ” ยองอาบอกแล้วก็กวักมือให้อีทึกมาหา อีกมือหนึ่งก็ผลักแจกวาออกไป
“ทายาให้หน่อย รำคาญนายกวางมัน บ่นอยู่ได้” ยองอาบอกอีทึก
“แล้วนี้พี่ไปโดนอะไรมาละ” อีทึกถาม
“มีเรื่องนิดหน่อยชั่งมันเหอะ ทาๆๆๆ” ยองอาเร่งอีทึก อีกทึกที่ไม่อยากขัดใจยองอามากนักก็เลยนั่งทายาให้แต่โดยดี
“เอาแต่ใจชะมัด” แจกวาพูดเบาๆก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
“ว่าไงนะนายกวางกลับมาน๊า” ยองอาตะโกนไล่หลังแจกวาไป แต่แจกวาไม่ยอมหยุด ยองอาเลยผลักอีทึกออกแล้วรีบเดินตามไป
“อั๊ก!!!T[]T”
“พี่ทำกับผมแบบนี้ได้ยังไงอ่า โอ๊ยยเจ๊บ คังอินนนน มาช่วยชั้นหน่อยชั้นลุกไม่ได้ T[]T” อีทึกตะโกนเรียกคังอิน
ที่มหาลัยอีฮวา
“หุหุ จริงปะ กร๊าก หวังว่าแม่จะเหนื่อยมากขึ้นเนอะพี่กุงมิน เนอะ โฮะๆๆๆ”
“ซอกุงซู นี้เป็นเวลาคุยโทรศัพท์หรือไงห๊ะ”
“เฮือก!! ขะ...ขอโทษคะจารย์......พี่กุงมินแค่นี้นะ บาย......นาริมทำไมแกไม่บอกชั้นเลยว่าจารย์มอง...”กุงซูตั้งใจว่าจะว่าเพื่อนสนิทตัวแสบที่ไม่ยอมเตือนเธอ แต่พอหันไปเท่านั้นละ.....เพื่อนรักสุดสวาทของเอก็กำลังนอนหลับน้ำลายไหลเปื้อนหน้าหนังสือ อย่างหน้าอุบาทจิตใจจริงๆ - -*
แฟร๊บ~
“เฮ้อ~” กุงซูถอนหายใจกับเพื่อนคนนี้ มันยังมีหน้ามาสูดน้ำลายแล้วยังลุกขึ้นมาเปลี่ยนหน้าหนังสือใหม่แล้วก็ลงไปนอนเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
กรี๊ง!!!
“นาริมๆๆๆๆ ตื่นได้แล้ว นาริม.....ยัยปลาทองแกจะตื่นมั้ยห๊ะ” กุงซูพยายามปลุกเพื่อนของตัวเองที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง.....จะว่าไปไอ้ปลาทองนี้มันก็ไม่ได้เป็นคนขี้เซาเหมือนเราซะหน่อยทำไมมันไม่ตื่นฟระ - -*
“อืมๆๆๆ....อะ ^w^……ขอโทษนะจ๊ะเพื่อนจ๋า ไม่งั้นพวกเราคงไปทานข้าวไม่ทัน หึหึ” กุงซูพูดก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์
ปั๊ก!!!
“อ๊ากกกกก ใครหน้าไหนมันกล้าทำชั้นว่ะ” นาริมที่พอโดนกุงซูใช้หนังสือฟาดก็โวยวายทันที
“ชั้นนี้ละทำแกเอง แกไปทำอะไรมาห๊ะ แกถึงได้หลับเป็นตายอย่างนี้”กุงซูถามนาริม
“ไม่มีอะไรหรอก เมื่อคืนเล่นเกมกับอึนฮวา นานไปหน่อย ฮ้าว” นาริมพูดเสร็จก็ฮ้าวต่อทันที
“เอ้าๆๆพอๆๆแกฮ้าวแล้วชั้นจะฮ้าวตาม เอาเหอะไปกินข้าวได้แล้วชั้นหิวแล้ว”กุงซูบอกก่อนจะลากนาริมที่ยังง่วงๆไป
ที่โรงอาหาร
“กินอะไรดีอะ”กุงซูถามคนข้างๆที่จะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่
“แล้วแต่แกแกกินอะไรชั้นกินด้วย” นาริมตอบปัดๆก่อนจะเอาหัวไปซบไหล่เพื่อนเพื่อหลับต่อ
“- -* ไอ้เพื่อนบ้า ชั้นว่าที่แกเป็นแบบนี้ไม่ใช่ดึกไปหน่อยแล้วละอันนี้ออกแนวทั้งคืน -*-” กุงซูบอกก่อนจะพยายามลากคนข้างๆไปด้วยพลางคิดไปว่าจะกินอะไรดี.........นึกออกแล้ว กินนี้ละ ไอ้นาริมจะได้หายง่วงด้วย
“นาริมแกไปจองโต๊ะก่อนนะเดี๋ยวชั้นไปสั่งข้างให้นะๆๆ”กุงซูบอก
“อืมเอาเหอะขี้เกียจไปซื้อเองเหมือนกัน เด๋วชั้นไปจองโต๊ะเอง” นาริมบอกก่อนจะแยกไปหาโต๊ะนั่ง
“หึหึ....แกได้ตื่นเต็มตาแน่นอนนาริม^^” กุงซูพูดเสร็จก่อนรีบเดินไปซื้อของที่ต้องการ
ทางด้านแจกวากับยองอา
“ชั้นไม่หน้าจะมากับนายเลยยยยย” ยองอาที่พอมาถึงมหาลัยก็บ่นก่อนเป็นอย่างแรก
“เธอจะบ่อนทำก็เป็นคนขอตามมาเองชั้นบอกแล้วว่าจะมาเองๆๆ เธอก็ไม่เชื่อ” แจกวาว่าให้
“ชั้นเป็นศิษย์เก่าที่นี้นะย่ะ ชั้นก็ต้องรู้ว่าเด็กพวกนั้นส่วนใหญ่จะอยู่กันที่ไหน” ยองอาบอก
“หร๊อ(คิดซะว่ามันเป็นเสียงสูงๆ) เชื่อตายละเธอน่ะจำได้หรือป่าวเถอะว่าคณะที่ตัวเองเรียนน่ะ อยู่ตรงไหน ชั้นว่าเธอมากับมาก็มีค่าเท่ากันนั้นละ เผลอๆน่ะไม่มาซะยังจะดีซะกว่า” แจกวาบอกก่อนจะเดินไปอย่างไม่สนใจยองอา
“นะ...นายกวางมันจะมากไปแล้วนะ เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเยอะเลยนะ ฮึ่ย นี้รอชั้นด้วยสิ จะขายาวไปไหนห๊ะ” ยองอาพูดพร้อมกับรีบๆก้าวเท้ายาวๆเพื่อที่จะได้ตามแจกวาทัน
“หึ” แจกวาทำเสียงจิกๆแล้วก็ยิ้มๆแต่พอยองอาตามมาทันก็รีบหุบยิ้ม...คนอย่างยัยนี้ต้องดัดนิสัยกันหน่อย หึหึ
ทางด้านนาริมกับกุงซู
“มาแล้วๆๆๆๆนาริมข้าวมาแล้วๆๆๆ” กุงซูที่ไปซื้อข้าวอยู่นานในที่สุดก็มาซะที
“มาซะทีไปนานจริงเลย หิวจะตาย” นาริมว่าก่อนจะมองอาหารตรงหน้า
“น่ากินใช่มั้ยๆๆๆๆ”กุงซูถาม
“อืม น่าทานๆๆ แต่ชั้นว่าสีมันแปลกๆอะ กิมจิชิเก*(แกงกิมจิ) มันไม่น่าจะเป็นสีแบบนี้นิ” นาริมบอกกุงซู กุงซูเลยรีบตอบๆกลับไปว่า
“แล้วกิมจิชิเกบ้านแกเป็นแบบไหนละ มันก็แบบนี้นั้นละ ทานๆเข้าไปเถอะ หิวไม่ใช่หรอ” กุงซูบอก
“อืมๆๆๆ หิวๆๆ ทานละนะ.......” นาริมที่หิวอยู่แล้วแล้วกุงซูยังยุเมื่อกี้ ก็ตักแกงคำใหญ่เข้าปากทันที โดยมีกุงซูแอบดูอยู่ว่านาริมจะทำหน้ายังไง
“อ๊ากกกกกกกกกกก” นาริมร้องลั่น
“กร๊ากๆๆๆๆ 55+ ก๊ากๆๆๆ” กุงซูที่แอบดูอยู่หัวเราะลั่น
“นี้แก ไอ้กุงซู แกเอาอะไรมาให้ชั้นกินเนี่ย อ๊ากกกกก”
ย้อนกลับไปตอนที่กุงซูสั่งข้าว
ร้านกิมจิออลจัง (ร้านกิมจิคนหน้าตาดี - -*)
“ว่าไงกุงซูวันนี้จะทานอะไรละ” ป้าเจ้าของร้านผู้หลงตัวเองถาม
“อืม วันนี้เอากิมจิชิเก 2 ข้าว 2 ป้า” กุงซูบอก
“โอเค ว่าแต่สั่งไปทำไมตั้ง2ละ เรากินจุขนาดนั้นเลย??” ป้าคนขายถาม
“อ้อป่าวหรอกป้า สั่งให้เพื่อนด้วยน่ะ” กุงซูบอก
“อะเสร็จแล้วป้าทำสุดฝีมือเลย เอ้า ถือดีๆเดี๋ยวหก วางก่อนๆๆๆ” ป้าคนขายช่วยกุงซูเอากับข้างวางบนถาด
“เอ่อ....ป้า...ป้ามิพริกมะ ขอหน่อยดิ” กุงซูถาม
“เห้ยจะเอาไปทำอะไร ถ้าจะเอาไปใส่แกงละก็ไม่ต้องแล้ว ป้ารู้ว่าเราทานเผ็ดป้าใส่พริกเพิ่มให้ไปแล้ว” ป้าคนขายบอก
“ไม่เป็นไรป้า เอามาเหอะ เพื่อนหนูเค้าชอบเผ็ดๆกว่าหนูอีก” กุงซูบอก
“เอ้า ตามใจ แต่ที่ทำให้ที่ก็เผ็ดหูจะฉีกแล้วนะ ขนาดป้าเป็นคนทำป้ายังว่าเผ็ดเลย” ป้าคนขายบอกพร้อมกับยื่นพริกให้กุงซู
กลับสู่สภาพปัจจุบัน
“ไอ้บ้ากุงซู อ๊ากกกกก น้ำๆๆๆๆๆ เผ็ดๆๆๆๆๆ” นาริมที่ความจริงแล้ว เธอกินเผ็ดไม่ได้!!!! กุงซูเองก็รู้อยู่แต่ก็แค่หวังดีอยากให้เพื่อนตื่นเต็มตา โฮะๆๆๆ
“แอ่กๆๆ เผ็ด ไอ้เพื่อนบ้า เอาของแกมาเลย แกเอาของชั้นไปกินซะ เผ็ด โวยยยย” พูดเสร็จนาริมก็ดึงเอาแกงของกุงซูมาเป็นของตัวเองแล้วผลักของตัวเองให้กุงซู
“ตามใจแกชั้นยังไงก็ได้” กุงซูบอก เธอไม่ได้ขัดอะไรอยู่แล้ว เธอชอบทานเผ็ดจะตาย^^
“อึก!!!.”
“นาริม เห้ยแกเป็นอะไร เห้ยๆๆๆ” กุงซูที่เห็นว่าอยู่ดีๆนาริมก็หน้าแดงขึ้นมาอีก
“น้ำๆๆๆๆๆๆๆ เผ็ดดดดดดดดด” นาริมตะโกนลั่น
“เอ่อ...ชั้นลืมไปวะว่าเผ็ดของชั้นกับของแกมันไม่เหมือนกัน แค่แบบที่ชั้นกินธรรมดาแกก็จะตายอยู่แล้ว กร๊ากๆๆๆๆ” กุงซูหัวเราะชอบใจ - -*
“หนอยนังเพื่อนบ้า เผ็ดจะตายอยู่แล้ว แฮ่กๆๆ”
“ก๊ากๆๆๆ โอ๊ยยไม่ไหวแล้ว ตอนนี้หน้าแก ตลกมากๆเลยวะ ก๊ากๆๆๆ” กุงซูยังคงหัวเราะต่อไป- -*
“แกอยากตายใช่มั้ย -*-” นาริมที่เห็นแล้วก็หมั่นใส้ ขำอยู่ได้
“เปล่า(เสียงสูงๆๆ)เอาเหอะเด๋วชั้นไปหาอะไรให้แกทานใหม่ก็แล้วกัน เห็นแล้วสงสารวะ คิกๆ”กุงซูพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปเลยเพราะนาริมทำท่าจะทุบเธอให้นะสิ
“ไอ้เพื่อนทอมบ้า” นาริมได้แต่บ่นอยู่อย่างนั้นละ -*-
ทางด้านแจกวา ยองอา
“ว่าไงละคุณศิษย์เก่าเจอมั้ยครับ.......เหอะ” แจกวาประชดยองอาเข้าให้
“ก็....ก็มันลืมนิ อีกอย่างที่นี้มันเปลี่ยนไปตั้งเยอะ ชั้นจะไปรู้ได้ไงละ” ยองอาตอบอย่างแก้ตัว
“เหอะ...หร๊อ....เธอเพิ่งจะจบจากที่นี้ไปปีเดียวนะยองอา เธอบ้าไปแล้วหรือไง” แจกวาบอก
“คือว่า...แบบว่า....แบบว่า....คือว่า......” ยองอาก็พูดได้แค่นี้ละพอแจกวาว่าเธอแบบนี้น่ะ - -
“เอาเหอะเราลองไปดูที่โรงอาหารก็แล้วกัน เพราะยังไงซะนี้มันก็เที่ยงกว่าแล้ว เด็กพวกนั้นก็น่าจะอยู่ที่นั้น” แจกวาบอกก่อนจะเดินนำไป
“นี้นายกวางรอด้วยๆๆๆนายรู้หรือไงว่าโรงอาหารอยู่ไหนน่ะ” ยองอาตะโกนถาม
“รู้สิ เธอก้หันไปมองตรงนั้นสิ เค้าก็มีป้ายบอกทางให้ดู....เธอนี้นะจริงๆเลย ตามมาดิ” แจกวาบอกแล้วก็เดินต่อ
“เอ้ามีป้ายด้วยหรอ เท่าที่เคยเรียนที่นี้มา มันไม่เคยมีนี้นา มันมามีได้ไงหว่า??” (จะเชื่อดีมั้ยว่ามันเคยเรียนที่นี้ - -* / แทน)
ที่โรงอาหาร
“นี้นายกวางจะรีบไปถึงไหนชั้นก็เหนื่อยเป็นนะ” ยองอาบ่อนอีกแล้ว - -
“อย่าบ่น หาเด็กจบ” แจกวาตอบสั้นๆแล้วก้เดินต่อเพื่อหาเด็กอีกสองคนที่เหลือ
“ฮึ่ย วันนี้นายกวางเป็นบ้าอะไรเนี่ย” ยองอาบ่นเสร็จ - - ก็เริ่มหาเด็กต่อ
ผ่านไป 20 นาที
“เจอมั้ย” แจกวาถามยองอา
“ไม่เจอ ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่หาแล้ว ขี้เกียจ” ยองบอก
“ชั้นถามแค่นี้ก็ตอมแค่ที่ถาม” แจกวาบอกก่อนจะเดินไปหาเด็กต่อ
“นายกวางมันจะมากไปแล้วนะ เดี๋ยวถึงบ้านเมื่อไรชั้นไม่เอานายไว้แน่” ยองอาพูดพึมพัมๆๆแล้วก็เหลือบไปเห้ยคนคนหนึ่งแว้บๆ
“เห้ย.....เห้ย...นั้นมันเด็กที่หาอยู่นี้หว่า อ๊ายยยย เจอแล้วๆๆๆๆ......นายกวางๆๆๆๆๆมานี้ๆๆๆๆชั้นเจอแล้วววววว” ยองอาตะโกนเรียกแจกวาอย่างไม่อายคน
“ไหนๆๆ”แจกวาถาม
“นั้นไงๆๆๆที่นั่งอยู่ตรงนั้นอะ ที่หน้าแดงๆอะ” ยองอาบอก
“ไหนอะ....อ้อๆๆๆ....เห็นแล้วๆๆ น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย” แจกวาว่าให้
“แฮ่มๆๆ เด็กนะจ๊ะเด็ก” ยองอาบอก
“แล้วไงละ เด็กแล้วไง ห่างกันแค่5ปีเอง คิดอะไรมาก” แจกวาบอกก่อนจะเดินนำยองอาไปหาเด็กคนที่นั่งอยู่ ส่วนยองอาก็ได้แต่เดินตามไปอย่างหงุดหงิด
“หวัดดีครับน้อง” แจกวาที่ไปถึงก็ยื่นหน้าเข้าไปทักเด็กที่นังอยู่ทันที แต่มันก็ใกล้พอที่จะทำให้ยองอารู้สึกหงุดหงิดๆๆเหมือนกันแระ
“เห้ย จะทำอะไรเพื่อนชั้นอะ เอาหน้าของแกออกไปจากหน้าเพื่อนชั้นเลย ออกไปๆๆๆๆ” กุงซูที่เพิ่งกลับมาพร้อมกับข้างห่อไข่เห็นแจกวายื่นหน้าเข้ามาหานาริมก็คิดว่าแจกวาจะทำอะไร เลยเอามือดันหัวแจกวาออกไป
“น้องกุงซูครับใจเย็นๆๆๆ พี่ไม่ทำอะไรน้องนาริมหรอก” แจกวาบอก
“รู้จักพวกชั้นได้ไง” นาริมถาม
“ไม่มีอะไรที่ SM.Entertrainment ไม่รู้หรอก” ยองอาตอบยิ้มๆแล้วพูดต่อ
“พี่ก็แค่จะมาชวนเราสองคนไปที่นี้ อะเอาไปดูและโปรดตกลงด้วย” ยองอาบอกก่อนจะยื่นรายละเอียดให้นาริมกับกุงซู
“ให้ไปอยู่กับพวกหน้าลิงเนี่ยนะ” กุงซูบอก
“นั้นดิ พี่อันนี้ไม่ได้ว่านะ ถ้ามันไม่ใช่วงนี้หนูอาจจะตกลงไปแล้ว - -” นาริมบอก
“อึก” ยองอาได้ยินถึงกับพูดไม่ออก พวกเธอมาหาว่าลูกชายชั้นไม่หล่อได้ไง -*-
“โธ่น้องฮะ ถ้าแบบนี้ยังไม่ดีพี่ก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหนที่มันหล่อกว่านี้แล้วละ” แจกวาบอก
“พี่เองก็ยังหน้าตาดีกว่าเจ้าพวกนี้เลย” กุงซูบอก
“............”
“แล้วทำไมต้องเป็ยนเรา2คนด้วยที่ต้องไปรายการนี้อะ” นาริมถาม
“ก็เพราะน้อง2คนเป็นคนที่ถูกเลือกจากพวกผู้บริหารก็เท่านั้น” ยองอาบอก
“อืมๆๆๆ ไปแล้วได้อะไรไม่ทราบ” กุงซูถาม
“เอางี้น้องจะไปมะ” ยองอาถาม
“ไม่รู้” ทั้ง2คนตอบพร้อมกัน
“ต้องรู้!!!” ยองอาทำตาเขียวใส่
“เฮือก เจ๊อย่าทำให้พวกเค้ากลัวดิ รู้ก็รู้” นาริมบอก
“ไปมั้ย!!!” ยองอาถาม
“ไปจ๊ะ ไปๆๆๆๆ” กุงซูรีบตอบ
“ดี อยู่ให้มันตลอดด้วยนะ ให้มันจบรายการแล้วเจ้าพวกนั้นมันจะรับเราเป็นแฟนหรือป่าวอันนี้อีกเรื่อง ถ้ามันรับก็เชิญไปอยู่กับมันได้ ถ้ามันไม่รับก็เดี๋ยวพวกเจ๊จัดการมันเอง” ยองอาบอก
“รับทราบ!!!!” ทั้งสองคนตอบ
ครบร้อยๆๆๆๆๆ เยอะมากๆ 9 หน้าเวริด - -*
ต่อไปจะเริ่มรายการแล้วๆๆๆๆ
แจ้งการอัพ จะวันธรรมาดาเท่านั้นนะงับ
เพราะว่ามันเสาร์อาทิดทีเรียน
แต่วันอาทิดอาจจะมาอัพได้ แต่คิดว่ายาก
เม้นติชมกันด้วยนะคะ
ความคิดเห็น