ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Coffee Prince.....[Fic : SJ,TVXQ]

    ลำดับตอนที่ #9 : Coffee Prince :: 6 [Re - Write] เข้ามาอ่านด้วยเน้^^

    • อัปเดตล่าสุด 3 พ.ย. 50





    ตอนเช้า

     

    ยูฮวานตื่นได้แล้วนะเดี๋ยวไปส่งหนังสือพิมพ์กับนมไม่ทันนะ

     

    อืม ขอบใจนะที่มาปลุก ยูฮวานบอกพาดา

     

    อือ เอ่อ เรื่องนั้นอะไม่ต้องไปเครียดหรอกนะ พาดาบอกยูฮวาน.....เธอไม่อยากให้เพื่อนของเธอเป็นแบบนี้เลยไม่ใช่ยูฮวานคนเดิม

     

    อืม ชั้นไปก่อนนะเดี๋ยวไม่ทัน ยูฮวานบอกก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้วก็ออกไปทำงาน

     

    วันนี้ชั้นก็มีอะไรเล่าให้แกฟังเยอะแยะแน่ๆเลยนะ ชินจิ ยูฮวานพูดขณะที่เธอขี่จักยานไปทางบ้านของชินจิ

     

    อ่า หวัดดีชินจิ มานี้เร็วๆ ยูฮวานที่พอมาถึงบ้านที่ชินจิอยู่ ก็รีบลงจากจักยานแล้วเรียกชินจิทันที

     

    โฮ่งๆ ชินจิเห่าด้วยความดีใจมันชอบยูฮวานมากๆ

     

    นี้ชินจิแกรู้มั้ย ชั้นเพิ่งโดนไล่ออกมาละ ที่ร้านบะหมี่ละ เฮ้อแบบนี้แล้วชั้นจะทำไงละอีกไม่นานก็ต้องจ่ายค่าเช่าแล้วจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายเค้าละเนี่ย ยูฮวานบ่นให้ชินจิฟัง.......แต่เธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยว่าเจ้าของบ้านหลังนี้กำลังหนังอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะหน้าประตูบ้านแล้วกำลังขำที่ยูฮวานมาบ่นให้หมาของเค้าฟัง

     

    เฮ้อชินจิ ชั้นจะทำไงดีอะ หรือว่าชั้นจะเอาแกไปขายดีมะ แกยิ่งเป็นหมาที่ราคาแพงอยู่ด้วย 55+ ยูฮวานพูด

     

    หึหึ คุณคงเอาหมาผมไปขายไม่ได้หรอกครับ

     

    อะ.....เอ่อ....ขอโทษที่นะครับ ยูฮวานบอก......อ๊ากกกหน้าแตกอย่างรุนจแรงเจ้าของเค้าได้ยินที่เราพูดหมดแล้สทำไงดีละเนี่ยอ๊ากกก

     

    เอ้าเป็นแฟนของออสตินไม่ใช่หรอฮะ ต้องเป็นผู้หญิงสิ ซองจุงบอกยูฮวาน

     

    แฮะๆคะ คุณรู้ด้วยหรอคะ ยูฮวานถามซองจุง

     

    ครับเท่าที่ฟังคุณคุยกับออสตินแล้วมันก็เลยคิดว่าต้องเป็นผู้หญิงนะครับ ซองจุงบอก

     

    อะหรอคะ ถ้าไงชั้นคงต้องไปแล้วละคะ เดี๋ยวไม่ทันไปละนะคะ แล้วก็บ๊ายบายนะชินจิ ยูฮวานพูดก่อนจะกระโดดขึ้นจักยานแล้วรีบปั่นออกไป

     

    คุณครับหมาผมมันชื่อออสตินนะครับ ซองจุงที่ขำกับท่าทางของยูฮวานตะโกนบอกไล่หลังไปเมื่อได้ยินเธอเรียกหมาของเค้าว่าชินจิ......ตั้งมาได้น่า 55+

     

    นี้ออสตินแกว่าเค้าน่ารักมั้ย ถ้าแกชอบเดี๋ยวชั้นไปขอให้เอามั้ย 55+ ซองจุงบอกกับหมาของเค้าแต่มันกลับคราง งิ้งๆ แล้วเอาอุงเท้าตะกุยๆเค้าเหมือนประจบ

     

    เห้ย จะเอาจริงหรอเนี่ย 55+ ซองจุงพูดก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านพร้อมกับคิดว่าเด็กคนเมื่อกี้น่ารักเป็นบ้าเลย

     


    ณ บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง (เอ่อ...อยากจะพิมพ์ว่าอย่างอื่นนะแต่พิมมะถูก-*-)


     

    คุณหนูคะ เข้าบ้านเถอะคะ เดี๋ยวเป็นลมไปป้าไม่รู้จะทำไงจริงๆนะคะ

     

    แหม  ป้าไม่ต้องห่วงหรอกคะ หนูก็ทำแบบนี้มาตั้งนาน

     

    ไม่ได้ละคะวันนี้คุณหนูทำนานกว่าวันอื่นป้าไปยอมนะคะ ข้าวเช้าคุณหนูก็ทานไปนิดเดียวเอง

     

    ป้าก็วันนี้ลุงฮันกอลเค้าเอาต้นไม้มาให้เยอะแยะเลยนี้คะ หนูเห็นแล้วมันก็อดไม่ได้นิ

     

    ไม่ได้ละคะ ถึงคุณฮันกอลจะเอามาให้เยอะแค่ไหน ตอนนี้ป้าก็ไม่ยอมแล้ว เดี๋ยวให้เจ้าเฮจินมันทำให้ก็ได้นี่คะ

     

    โอเคคะ โอเคหนูยอมแพ้พอแล้วก็ได้คะแต่ว่าห้ามให้พี่เฮจินทำนะเดี๋ยวไว้เย็นๆหนูจะมาทำต่อเอง

     

    คะๆ คุณหนูเข้าบ้านเถอะนะคะของว่างพร้อมแล้วละคะป่านนี้

     

    ของว่าง.....โธ่ป้าคะหนูยังไม่หิวเลยมีของว่างซะแล้ว

     

    ทานหน่อยเถอะคะคุณหนู คุณหนูนะ.....

     

    พี่แจฮา พี่คะ พี่

     

    อ้าวว่าไง โซยอนโตเป็นสาวแล้วนะเรา ดีใจมั้ยพี่กลับมาแล้วนะ

     

    ดีใจคะ ดีใจที่สุดเลย โซยอนจะได้มีเพื่อนคุยซะที แล้วนี้ทำไมไม่บอกละคะว่าจะกลับมาจะได้ไปรับ เธอบอกผู้เป็นพี่ของเธอ.......คิมโซยอน สาวน้อยน่ารัก เรียบร้อย ใจดี มีฐานะ ชีวิตส่วนใหญ่ของเธอก็มีแค่ บ้าน กับ มหาวิทยาลัย เธอไม่ค่อยมีเพื่อน มีเพื่อนสนิทอยู่แค่คนเดียว แล้วเธอก็รักพี่ชายคนนี้ของเธอมากๆ

     

    55+ กะจะเซอร์ไพส์ไง แล้วทำไมไม่คุยกับเพื่อนเราละ ยัยกูยอนไง แจฮาบอกน้องสาวของเค้า

     

    “กูยอนไม่อยู่คะ เห็นว่าไปเที่ยวกับที่บ้าน จะกลับมาก็คงอาทิตย์หน้าละคะ โซยอนบอกพี่ชายของเธอ

     

    หรอ อืมพี่หิวมากๆเลยไม่ได้กินอะไรบนเครื่องมาเลย หลับอย่างเดียว

     

    อ่าพอดีเลยคะ ป้าเฮวอน เตรียมของว่างไว้พอดีเลยไปทานด้วยกันนะคะ โซยอนบอกพี่ชายของเธอก่อนจะดึงให้พี่ชายเดินตามเข้ามาในบ้าน

     

    พี่เฮจิน เอาของว่างออกมาหรือยังคะ โซยอนถามพี่เลี้ยงของเธอ

     

    เอาออกมาแล้วละคะคุณหนู สวัสดีคะคุณแจฮา เฮจินก้มหัวให้แจฮา

     

    อ่าไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ฮะ ยังไงก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ใช่มะ โซยอน แจฮาหันไปถามน้องสาวของเค้า

     

    ใช่ๆ พี่เฮจินก็เหมือนพี่สาวแท้ๆของหนูเลยนะ แล้วอีกอย่างพี่เฮจินก็อายุเท่ากับพี่แจฮาด้วย ไม่ต้องสุภาพมากนักหรอกคะ ^^ โซยอนบอกยิ้มๆ

     

    จ๊ะๆ ไปทานของกันเถอะเดี๋ยวพี่ต้องไปจัดห้องให้คุณแจฮาอีก เฮจินบอก

     

    นี้เฮจินชั้นบอกหลายรอบแล้วใช่มั้ย ตั้งแต่ก่อนชั้นไปเรียนต่อแล้วด้วยว่าให้เรียกว่าแจฮาเฉยๆก็พอ ทำไมยังเรียกคุณอยู่อีกละ แจฮาบอกเฮจินเสียงเรียบ

     

    ขอตัวนะคะ เฮจินไม่ตอบอะไรแต่รีบเดินไปจัดห้องให้แจฮาทันที

     

    นี้กลับมาก่อนนะมาพูดให้รู้เรื่อง เธอเป็นอะไรไปน่ะ แจฮาตะโกนไล่หลังไปอย่างอารมณ์เสีย

     

    พี่แจฮาใจเย็นๆก่อนเถอะคะ ไปทานของว่างก่อน เรื่องพี่เฮจิน เดี๋ยวโซยอนจัดการให้เองนะ ไปทานอะไรก่อนเถอะ พี่ยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยไม่ใช่หรอ โซยอนบอกพี่ชายของเธอ.....ก่อนจะหันมาสนใจกับท่าทีของเฮจินเมื่อกี้ พี่เฮจินเป็นอะไรไปทำไมแปลกๆไปนะ?

     


    ที่ค่ายเพลงดังแห่งหนึ่ง

     

    1 2 3 4  แน เก ซอ ออนเจบูทอ ชีชิน กอลกา นัน แนเก มูอ๊อดซึล ฮิมดึลเก ฮัน กอลกา..........

     

    ใช่ได้มั้ยคับพี่

     

    อืม พอได้อยู่นะลองฟังต่ออีกหน่อยก็แล้วกัน

     

    ครับ

     

    ก๊อกๆ

     

    พี่ซองจุงครับมีคนมาขอพบครับ

     

    งั้นหรอ ที่ไหนละ ซองจุงถามด้วยความสงสัย.....ใครละเนี่ยคนที่บ้านงั้นหรอ?

     

    ข้างล่างครับหน้าบริษัท

     

    อืมขอบใจ.....งั้นเดี๋ยวนายให้เด็กพวกนั้นพักก่อนแล้วกันไว้ชั้นคุยเสร็ดแล้วค่อยว่ากันใหม่ ซองจุงสั่งลูกน้องตัวเอง

     

    ครับพี่......อ้าวพอก่อนมาพักได้แล้ว

     

    ข้างล่างหน้าบริษัท

     

    กึก

     

    ซองจุงถึงกับชะงักเมื่อเห็นคนที่มาขอพบ....เธอ...เธอกลับมาทำไมเธอต้องการอะไรมาที่นี้ทำไม แล้วต้องการอะไรจากชั้น.....คำถามมากมายที่ตอนนี้วนไปเวียนมาอยู่ในหัวของซองจุง

     

    สวัสดี เธอคนนั้นทัก

     

    อืม ซองจุงตอบเสียงเรียบ

     

    คุณยังคงโกรธชั้นอยู่ใช่มั้ยคะ?^^” อันอาถามยิ้มๆ เธอต้องปรับความเข้าใจกับเค้าให้ได้เธอคิด.......แต่ซองจุงไม่ได้คิดแบบนั้นเค้าไม่อยากเลยแม้แต่จะเห็นหน้าเธอมันทำให้เค้ารู้สึกเจ็บรู้สึกเหมือนคนโง่ยังไงไม่รู้

     

    ชั้นอธิบายได้นะคะ คือว่าจริงๆแล้ว........

     

    หยุด  หยุดพูด ผมไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น ซองจุงบอกอันอาอย่างเย็นชา

     

    ทำไมละคะ ฟังชั้นก่อนเถอะชั้นขอร้องละ ชั้นมีเหตุ.......

     

    บอกว่าให้หยุดไงละ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ห๊ะ!!” ซองจุงตะคอกใส่อันอาด้วยความโมโห

     

    ฮึก....ฮือๆ อันอาที่ทนไม่ไหวร้องไห้ออกมาเงียบๆ เธอแค่อยากจะอธิบายให้เค้าฟังแต่ทำไม...ทำไม....เค้าไม่ฟังเธอบ้างเลย เค้ายังรักเธออยู่จริงอย่างที่ซองจุนบอกหรอ?

     

    เหอะ โธ่โว้ยยยยยยย ซองจุงตะโกนออกมาก่อนจะปากระป๋องกาแฟที่เค้าถือติดมาด้วย

     

    กลับไปซะ อย่ามาที่นี้อีก ผมไม่อยากเจอคุณอีก ซองจุงพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าไปทันที

     

    ฮือๆ อันอาร้องไห้ลงไปทรุดกับพื้น.....เจ็บ ความรู้สึกแรกที่เธอจับได้เมื่อเค้าหันหลังเดินกลับไป...ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ มันเป็นความผิดของเธอใช่มั้ยเรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้.....




    แก้ชื่อตัวละครอะคะ แหะๆ สลับกันเยอะเลยละเคอะ =o=^


    ตอนนี้สั้นเนอะไม่เยอะมากเท่าไร ยังไงก็เม้นกันด้วยนะงับ ^^

    [ไว้วันหลังจะเอาอิมเมจแจฮากับเฮจินมาให้ดูนะงับ]

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×