คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจที่สิบสอง
ตอนที่ 2 ภารกิจที่สิบสอง
"นี่ สา"
"อะไรอ่ะ บี" อยู่ๆก็มาเรียกตกใจหมด
"เตรียมเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยล่ะ สมุดบันทึกภารกิจน่ะ"
"อ๋อจ้า ฉันเพิ่งไปค้นมาจากกรุล่ะ แต่สภาพมันยังดูดีอยู่เลย" ฉันพูดพลางหยิบสมุดสีดำสนิท หนาปึ้ก หน้าปกเขียนว่า G.Tanee เป็นตัวหนังสือสีเขียวสะท้อนแสง ถึงมันจะมีฝุ่นเกาะหลงเหลืออยู่แต่มันก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่แย่นัก
"เฮ้อ...โชคดีที่มันยังอยู่ดีแฮะ ไหนเปิดดูซิว่าเราทำไปกันกี่ภารกิจแล้ว" บีพลิกหน้าทีละหน้าๆจนกระทั่งถึงหน้าสุดท้ายที่มีตัวหนังสือเขียนอยู่
"ภารกิจที่11งั้นเหรอ ไม่น้อยนะเนี่ย ไม่เบาเลยนะพวกเรา" บีดูภารกิจหน้าสุดท้ายพลางชมตัวเองเล็กน้อย เพื่อนฉันบ้ายอตัวเองค่ะ
"ต่อไปก็...ภารกิจที่12งั้นสินะ" ฉันพูดพลางจับปากกา พลิกหน้าถัดไปแล้วเขียนบันทึก
"จะจับแอบใครดีอ่ะ" บีถาม
"คงต้องดูไปก่อนล่ะนะ แล้วก็ต้องไปปรึกษากวาง ตา แล้วก็ม๊อบด้วย"
"นั่นสินะ"
"สู้ๆ" สองสาวฟิตกันเต็มที่
พักกลางวันแล้วจ้า...
ฉัน, กวาง, ตา, บี และ ม๊อบ กำลังกินข้าวอยู่ที่ม้าหิน
“นี่ๆ กินกันตรงนี้จะไม่เป็นไรเหรอ” บีถามเพื่อนๆอย่างหวั่นๆ
“ที่ไหนๆมันก็กินได้แหละ โรงอาหารมันเต็มนี่หว่า” กวางพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร
“แต่ยัยกอบโกยโหดนะเว้ย” ม๊อบกำลังพูดถึงอาจารย์ฝ่ายปกครองที่ดุที่สุด
“กลัวอะไรกันเล่า มียัยบีอยู่ทั้งคน” กวางพูดขณะที่กำลังยัดข้าวใส่ปาก
“เฮ้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะเนี่ย” บีถามอย่างงงๆ
“อ้าว ก็บีมีพลังล่องหนได้ไม่ใช่เหรอ แค่นี้พวกเราก็รอดแล้ว” กวางพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร ทุกคนก็นั่งกินข้าวกันอย่างสบายใจ มีแต่บีเท่านั้นที่ยังหวั่นๆ
“อื้อ นี่ ทุกคน ภารกิจแล้วจะเอาใครอ่ะ” ฉันถามขึ้น
“ห๊ะ ภารกิจ เอาใคร” กวางพูดและทำหน้าแบบหื่นๆ
“บ้าเหรอ ภารกิจตานีไง ก็จะถามว่า จะจับแอบใคร” บีพูดอธิบาย
“อ๋อ เรื่องนั้นเองเหรอ อืม ใครดีอ่ะ” กวางพูดและกำลังคิด
“นี่ ฉันขอเสนอ” ม๊อบพูด
“เหรอ ใครอ่ะ” เพื่อนๆในกลุ่มต่างหันมาสนใจ
“ฉันขอเสนอ นายณัฐพล”
“ห๊ะ!!! อย่าบอกนะว่า...”
“ใช่ นายณัฐพล โรจนหัสดี นายซีไง” ม๊อบพูดอย่างจริงจัง
“บ้า จะจับแอบแฟนตัวเองนี่นะ” ตาพูดในขณะที่ฉันกำลังเขียนบันทึกหัวข้อภารกิจ
“ก็ฉันเห็นเค้าสนิทกับเพื่อนผู้ชายมากเลยนะ โดยเฉพาะกับนายต้น” ม๊อบพูดอย่างจริงจัง ในขณะที่ฉันหยุดชะงักการเขียนไป
“ห๊ะ! ต้นเหรอ เขาเป็นเพื่อนที่เล่นปิงปองด้วยกันน่ะ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง” ฉันรีบแก้ตัวแทน... (อืม แทนใครหว่า)
“แหม รีบแก้ตัวแทนเลยนะ ไม่รู้ว่าเป็นห่วงม๊อบไม่อยากให้ม๊อบคิดมาก หรือว่า...” ตาทำหน้าทะเล้น
“ฉันไม่ได้แก้ตัวแทนต้นนะ ฉันไม่ได้ชอบต้นซะหน่อย” ฉันพูดอย่างลุกลี้ลุกลน บ้าเอ๊ย ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย แถมยังหน้าแดงอีกต่างหาก
“อย่าร้อนตัวถ้าไม่ได้ทำ...” ฉันโคตรเกลียดเพลงนี้ในเวลาอย่างนี้
“ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้ว” ฉันพูดแล้วถือจานข้าวของฉันกลับไปนั่งกินในโรงอาหาร
พอฉันเดินมาถึงโรงอาหาร ปรากฏว่า คนเยอะโคตร
“นั่งไหนดีวะเนี่ย” ฉันพึมพำกับตัวเองพลางใช้เรดาร์ส่องหาเพื่อนในโรงอาหาร
“ไปนั่งด้วยกันมั้ย” ใครอ่ะช่างมีน้ำใจ แล้วฉันก็หันไป
“ขอบใจนะต้น” ฉันพูด แล้วเดินตามต้นไปที่โต๊ะ
“นั่งได้ใช่ป่ะ กับเพื่อนฉันน่ะ” ต้นถาม
“ได้อยู่แล้วน่า” ฉันพูดอย่างสบายๆ
“เฮ้!!! ต้น” ฮัท เพื่อนของต้นทักต้น
“พาสาวที่ไหนมาวะเนี่ย” เพื่อนของต้นอีกคนแซวต้น (คนนี้เราจำชื่อไม่ได้อ่ะนะ)
“อ๋อ ยัยสาแรงช้างนี่เอง” ซีพูดอย่างกวนโอ๊ยตามเคย
“เคยตายป่ะ นายซี” ฉันง้างมือจะต่อยซี เกือบโดนหน้ามันแล้ว แต่ทว่า
“เก็บมือสวยๆไว้ดีกว่าครับ อย่าต่อยมันให้เปรอะเปื้อนราคีเลย” โห พูดเพราะเนอะนายเจม แต่ว่าทำไมต้องจับมือฉันด้วย ไม่ย๊อมไม่ยอม ฉันต้องเอาเลือดมันให้ได้ คิดได้อย่างนั้น ฉันจึงง้างมืออีกข้างจะต่อย แต่ทว่า...
“พอเถอะน่าสา” ต้นกระซิบ ฮึ พอก็ได้ นี่เพราะต้นนะฉันถึงยอม แต่ว่า ทำไมฉันต้องยอมมันด้วยอ่ะ ฮือๆๆ ฝากไว้ก่อน ถ้าต้นไม่อยู่ นาย2คนเละแน่
หลังกินข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นชั้นเรียน แน่นอนว่าในเวลานี้ ฉันยังงอนพวกตานีนั่นอยู่ และฉันก็จะยังไม่ไปเหยียบห้องฉันเด็ดขาด เอ...แล้วฉันจะไปสิงสถิตที่ไหนดีหว่า อ๋อ นึกออกแระ ก็ห้องนายต้นไง ไปนั่งที่นั่นดีกว่า สงบดี (เอ..ห้องต้นเป็นห้องพระเหรอ??) ไม่ใช่โว้ย ไม่ใช่ห้องพระ แต่ห้องฉันมันมีแต่เรื่องเรียนๆๆแล้วก็เรียน เบื่อ หาความสงบความสบายใจไม่ได้ ห้องต้นอ่ะมีแต่เล่นๆๆแล้วก็เล่น สนุกดี ไม่เครียด
“นั่งคุยด้วยเดะ ได้ป่ะ” ฉันพูดกับวิม (เอ..ทำไมชื่อมันแปลกๆหว่า ความจริงเขาชื่อสวิมที่แปลว่าว่ายน้ำ แต่เราเด็กวัยรุ่นอ่ะนะ เรียก‘วิม’ มันเลยแปลกๆ)
“ได้ งั้นมาเลย มาติวเลขให้หน่อยดิ ในชั่วโมงฉันเรียนไม่รู้เรื่องอ่ะ” โอย ไอบ้าวิม กรูหนีวิชาการห้องกรูมาห้องเมิง เมิงยังจะให้กรู...
“ไปเปลี่ยนชื่อเป็นหน่อยละกัน ฉันจะได้ติวให้ นายชื่อสวิมอ่ะ ติวไม่ได้”
“ติวให้วิมก็ได้ น้าๆๆๆ” โอ๋ๆพ่อคู๊ณ ช่างอ้อนจริงๆเลย ฉันเป็นคนใจอ่อนนะ โดยเฉพาะกับคนหล่อๆ อย่าอ้อนมากดิ เดี๋ยวใจมันจะละลาย เฮ้ย คิดอะไรวะเนี่ย เอาวะ ติวให้ก็ได้
“เฮ้ ต้น มาติวด้วยกันมั้ย ในชั่วโมงแกก็หลับนี่หว่า” วิมเอ่ยปากชวนต้น
“อะไร แกหลับแกรู้ได้ไง กรูไม่ได้หลับซะหน่อย” ต้นโวยใส่
“ก็ไอ้ฮัทมันบอกกรูอ่ะ”
“กรูแค่หลับท้ายคาบตอน’จารย์สั่งการบ้าน นิดเดียวเอง”
“เออๆๆ กรูติวกะสา2คนก็ได้ แกจะไปไหนก็ไปเลยไป แล้วกรูคาบไปกินก่อนแล้วจะหาว่าไม่เตือน” หา! คาบอะไรไปกินอ่ะ งง อ๋อ ความรู้อ่ะเหรอ คาบๆไปกินเหอะ กรูไม่หวงหรอก
“ว่าแต่...จะให้ติวตรงไหนอ่ะ”
“ยังไม่ต้องติวตอนนี้หรอก”
“อ้าว” แล้วให้กรูทำอะไรอ่ะเนี่ย
“นั่งคุยด้วยกันได้มั้ย” โธ่ ก็ไม่บอกกรูตั้งแต่แรก
“งั้นก็คุยมาเดะ”
“แกชอบต้นใช่ป่ะ” ถามอะไรของแก เขินนะเว้ย
“ป่าว” ตอบได้อย่างหน้าตาเฉย
“ต้นชอบปู” แล้วมันเกี่ยวอะไรกะกรูอ่ะ
“ก็เรื่องของมันดิ”
“ไม่หึงบ้างเหรอ”
“ฉันไม่ได้เป็นแฟนต้นซะหน่อย”
“งั้น เป็นแฟนกับฉันได้มั้ย” ว่าไงนะ
“เฮ้ๆ ไม่ดีนะเว้ย เป็นแฟนกะยัยแรงช้างนั่นอ่ะ” ซีโผล่เข้ามา
“เดี๋ยวก็โดนซ้อมตายหรอก” คราวนี้เป็นต้น!!!
“อะไรกัน แทนที่จะเชียร์กรู ห้ามกรูซะงั้น” อะไรของพวกเมิงเนี่ย กรูงงไปหมดแล้ว กลับห้องกรูดีกว่า ค่อยๆย่อง
“สา!!!” เฮ้ย ใครเรียกวะ แล้วฉันก็มองไปรอบๆ หน้าระเบียงนี้กรูไม่รู้จักใครเลยนี่หว่า แล้วเสียงมาจากไหนอ่ะ
“บีเอง ตอนนี้บีล่องหนอยู่ กลับห้องด้วยกันมั้ย”
“งั้น ช่วยระวังหลังให้ฉันหน่อยดิ”
“หนีใครมาอ่ะ”
“เอาเถอะน่า” แล้วฉันก็กลับมาถึงห้องด้วยความปลอดภัยพร้อมกับบี
“นี่บีเป็นไงบ้างอ่ะที่ฉันให้ไปสืบ” กวางถามบี
“เอ๋ๆๆ อะไรกันอ่ะ สืบอะไรกัน ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง”
“ก็สืบเรื่องนายซีน่ะสิ เธออ่ะลุกไปก่อนเลยไม่รู้เรื่อง” ม๊อบพูด
“อ๋อ เหรอ” ฉันไม่อยู่แป๊บเดียวเริ่มแผนการซะแล้ว
“ว่าแต่...ได้เรื่องป่ะบี” ตาถาม
“ได้สิ ได้เรื่องเลย” แล้วบีก็หันมาทางฉัน
“หมายความว่าไงอ่ะ” ตาถาม
“ก็ยัยสาของเราน่ะสิ ขายออกแล้ว” หา อะไรนะบี
“จริงเหรอ” ม๊อบตาโต
“ฉันให้แกไปสืบเรื่องนายซีไม่ใช่เหรอ” กวางพูด
“ก็นั่นแหละ ฉันอ่ะเดินๆตามนายซีไป แล้วก็ไปเห็นสาโดนขอเป็นแฟนแหละ”
“เฮ้ย ไม่ใช่นะ นั่นมันเรื่องล้อเล่นกันต่างหากเล่า ใครจะมาขอฉันเป็นแฟน”
“น่านดิ คงโชคร้ายไปทั้งชีวิตแน่ๆ เหอๆ” ฉันหันควับ เพราะนั่นไม่ใช่เสียงพวกเรา เสียงนายมาร์คนั่นเอง
“อะไรกันมาร์ค มาจีบตาถึงห้องเลยรึไง” เรื่องแซวเพื่อนไม่ค่อยแพ้ใครค่ะ
“งั้น พวกเราไปเข้าห้องน้ำนะ ไปม๊อบ บี สา ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย อย่าไปเป็นกบเขียดคางคก(ก.ข.ค.)เลย” กวางพูดแล้วก็พาพวกเราเดินออกไปยกเว้นตา ทิ้งไว้กะมาร์ค แล้วพวกเราก็คอยดูผลงานอยู่ด้านนอก ผลงานที่ได้ก็คือ ยัยตาด่ามาร์คฉอดๆๆๆเรื่องน้องมาร์ช เฮ้อ สงสารมาร์คว่ะต้องมารับเคราะห์แทน
“เฮ้อ ช่างน่าสงสาร”
-จบตอน-
ความคิดเห็น