คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การกลับมาของตานี
ตอนที่ 1 การกลับมาของตานี
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง เด็กนักเรียนกว่าร้อยกว่าพันคนต่างหลั่งไหลกันมาที่นี่ เพื่อมาสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้
“ฉันล่ะสงสารน้องเค้าจริงๆเลยแก ไม่น่าหลงผิดเป็นเหยื่อของโรงเรียนเลย” ฉัน เด็กสาวอายุ16 กำลังนั่งบ่นกับเพื่อนๆ
“นั่นสินะ ไม่รู้ว่าโรงเรียนนี้มันดีอะไรนักหนา” กวาง เพื่อนของฉันบ่นขึ้น
“แต่ยังไงพวกเราก็เคยเป็นผู้หลงผิดกันทั้งนั้น เฮ้อ...” ฉันและเพื่อนๆถอนหายใจ
โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อเสียงของจังหวัด จึงไม่แปลกที่ใครๆก็อยากเข้า ภาพพจน์ภายนอกช่างดูดีเหลือเกิน มันเป็นสิ่งที่ทำให้ใครๆต่างใฝ่ฝันอยากเข้ามาเรียน แต่พอเข้ามาแล้วเป็นไงล่ะ เน่าสิ้นดี ฉันคิด
“เซ็งจังเลยอ่ะ ให้พวกเรามานั่งคุมเด็กสอบอย่างนี้” ม๊อบ เพื่อนในกลุ่มบ่นขึ้น
“ใช่ๆๆ แทนที่จะให้เอาเวลาไปอ่านหนังสือ จะขึ้นม.5อยู่แล้ว” ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่ง
“เวลาอ่ะมีตั้งเยอะตั้งแยะ ฉันว่าตอนนี้เราแอบส่องเด็กหล่อๆดีกว่า” กวางพูด
“โทษทีนะ ฉันไม่ชอบกินหญ้าอ่อนเหมือนแกหรอกยัยกวาง”
“ก็เชิญเธอกินหญ้าแก่ไปละกันนะ ยัยสา” กวางพูด
“ไม่อ่ะ หญ้าแก่ฉันก็ไม่กินหรอก ไม่เหมือนใครบางคน” ฉันพูดพลางเหน็บแนมไปถึงม๊อบ
“เฮ้ย อย่ามาพาลถึงฉันสิ”
“อย่าร้อนตัวไปเองสิยัยม๊อบ” เห็นด้วยจ๊ะตา
“อะไรกัน ตาก็เป็นกับเค้าด้วย” เหอๆ
“โอ๊ย เถียงกันอยู่ได้ ฉันไปส่องเด็กหล่อๆดีกว่า” กวางโวยวายแล้วก็ลุกไปจากวง
“อ้าว กวาง บีไปด้วยสิ” บีรีบวิ่งตามกวางไป
“แหม บี เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปกินหญ้าอ่อนแบบกวางแล้วเหรอ แล้วเอาหญ้ารุ่นพอดีๆไปไว้ไหนซะล่ะ” ฉันยังอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมบี เพราะการเหน็บแนมชาวบ้าน เป็นงานของฉันค่ะ 555
“เรื่องของฉันน่า กวางรอด้วย” ไปกันหมดเลยแฮะ
“งั้น เดี๋ยวฉันกลับไปคุมห้องฉันก่อนละกัน” ฉันพูด เพราะถ้าอยู่กันแบบไม่มียัยกวาง วงเราคงเงียบเหงา
“อืม งั้นเดี๋ยวพวกฉันก็จะไปแล้วล่ะ” ตาพูด
“เดี๋ยวกลางวันไปกินข้าวที่โรงอาหารกันนะ” ม๊อบชวน
“โอเค”
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปที่ห้องที่ตนเองคุมสอบ
ที่ห้องสอบที่ฉันคุมสอบค่ะ
“พี่ครับ ข้อนี้ทำยังไงครับ” ถามขึ้นแบบไม่อายฟ้าดินเลยนะ เด็กสมัยนี้
“น้องคะ น้องสอบเข้านะคะ ไม่ใช่ทำการบ้าน”
“พี่บอกหน่อยสิครับ ก็ข้อนี้มันถามเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ ผมไม่รู้นี่ครับ” ยังจะตื๊ออีก ฉันเป็นคนใจอ่อนนะ
“วันสถาปนาโรงเรียนนี้เหรอ เอ่อ...” พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ ไม่เคยจำ
“น้องขา พี่ไม่ใจอ่อนง่ายๆหรอกนะคะ น้องทำไปเหอะ” วางฟอร์มซะหน่อย (ความจริงไม่รู้)
“ใจร้าย” เด็กชายคนนั้นพึมพำ
และแล้วก็ถึงเวลาพักกลางวันซะที เฮ้อ คุมเด็กสอบนี่มันเหนื่อยชะมัด
“ไง ทุกคน เป็นไงบ้าง” บีถามขึ้น
“เจอเด็กกวนโอ๊ยแต่เช้าเลย ขอเบอร์ฉันด้วย” ตาพูด
“ฉันก็เหมือนกัน แต่ว่ามันไม่ได้ขอเบอร์นะ”
“ส่วนฉันเจอเด็กที่คิดว่าฉันเป็นทอม” กวางพูด
“ส่วนฉันน่ะเจอเด็กคนนึงท่าทางเก่งมากเลยนะ” ม๊อบพูด ทำไมม๊อบมันดีอยู่คนเดียววะ ว่าแต่ว่า...
“หันมากินหญ้าอ่อนแล้วเหรอจ๊ะ งั้น หญ้าแก่อ่ะ ไม่กินแล้วเหรอ” ฉันเหน็บแนมม๊อบ (ความจริงแล้วม๊อบแอบชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่ค่ะ)
“เรื่องของฉันน่า” ม๊อบเริ่มไม่สบอารมณ์ ยั่วโมโหคนนี่มัยสนุกจริงๆ
ขณะที่5สาว(สวย)กำลังกินข้าวอยู่ก็มีเสียงทักทายดังขึ้น
“เฮ้!!! นั่นพวกตานีนี่นา” เด็กหนุ่มคนหนึ่งทักทายขึ้น
“อ้อ บอมบ์ ยังไม่เลิกเรียกอย่างนั้นอีกเหรอ” กวางพูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี (ก็กวางแอบชอบบอมบ์น่ะสิ)
“แหม นึกถึงสมัยม.ต้นเนอะ สมัยที่ยังเป็นตานีกันอยู่” ตาพูด
“งั้น เราก็รื้อฟื้นสิ” ฉันพูดอย่างนึกสนุก
“อือ ใช่ แค่คิดก็สนุกแล้ว ‘ตานี’จะกลับมาอีกครั้ง” ม๊อบพูดอย่างตื่นเต้น
“เป็นไงเป็นกัน” บีพูด และวางมือกลางวง ทุกคนซ้อนมือทับกัน
“เฮ้!!! ตานีจะกลับมาทำภารกิจอีกครั้ง!!!”
วันเปิดภาคเรียน...
“เห็นเค้าบอกว่าปีนี้จะคละเด็กอ่ะ” กวางพูดกับตา
“น่านสิ จะโดนคละไปอยู่ยังไงเนี่ย ปีที่แล้วก็อยู่คนละห้องกับพวกเธอ แล้วปีนี้ล่ะ เฮ้อ...” ตาพูดแล้วถอนหายใจ
“นี่ๆๆ ฉันมีข่าวดีมาบอก” ฉันวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาที่กวางและตา พร้อมกับบีที่ตามมาทีหลัง
“ยังจะมีข่าวดีอะไรในชีวิตอีกเนี่ย” กวางพูดอย่างกับว่าไม่เคยเจอโชคดีในชีวิตเลย
“ข่าวดีจริงๆนะ ก็พวกเราทั้ง5คนได้อยู่ห้องเดียวกันหมดเลย” บีพูด และในตอนนั้นเอง...
“ห๊ะ!!! จริงเหรอ” ม๊อบซึ่งเพิ่งวิ่งกะเซอะกะเซิงมาถึงก็ทำตาโต
“อย่ามาอำเล่นน่าบี ไม่ตลกนะ ยากจะตายที่จะได้อยู่ห้องเดียวกัน” ตาพูดแล้วฟุบโต๊ะ
“จริงสิยะ ฉันจะโกหกพวกแกไปทำไม หึ ถ้าพวกแกไม่เชื่อฉันก็ไปดูเองละกัน ฉันอุตส่าห์บุกป่าฝ่าดงเข้าไปดูนะยะ” ฉันน้อยใจนะ
“เชื่อแล้วค่าาา” กวางและตาพูดพร้อมกัน
“พี่สาวคร๊าบบบ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งตรงมาที่ตา
“อะไรอ่ะตา เล่นเด็กใหม่เลยเหรอ” กวางแซวตาเล่น
“พี่สาวครับ ตามที่พี่สัญญาไว้ เอาเบอร์พี่มาเลย” เด็กหนุ่มพูดพลางทวงสัญญา
“อย่ามาหลอกพี่ซะให้ยากเลย แค่ใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนนี้แล้วมาโมเม พี่ไม่เชื่ออ่ะ” ยังไงๆตาก็ไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อ
“พี่มาร์คครับ พี่สาวเค้าไม่ยอมเชื่อว่าผมสอบเข้าได้ครับ” แล้วเป้าสายตาของทุกคนก็เปลี่ยนไปอยู่ที่มาร์คแทน
“ไอ้มาร์ค นี่น้องแกเหรอ” ตาถามอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ใช่ น้องฉันเอง ชื่อ มาร์ช ทำไมเหรอ” มาร์คพูดอย่างงงๆประมาณว่า มีอะไรกันเหรอ
“มิน่าล่ะถึงมั่นใจนักหนาว่าเข้าที่นี่ได้ ฉันเข้าใจแล้ว” ความจริงแล้วโรงเรียนนี้เค้ามีนโยบายสนับสนุนให้พี่น้องอยู่โรงเรียนเดียวกัน ถ้าใครคนใดคนนึงโดนไล่ออก ก็ต้องออกไปทั้งคู่ (เฮ้อ...โรงเรียนแบบนี้มีในโลกด้วยเหรอวะ)
“พี่สาวครับ เบอร์อ่ะครับพี่ เบอร์อ่ะ” น้องมาร์ชเซ้าซี้ตา
“40” ตาตอบอย่างกวนๆ
“เบอร์อะไรของพี่อ่ะมี2หลักเอง” น้องมาร์ชทำหน้าบูดเมื่อตาพูด
“เบอร์รองเท้าไงน้องเอาไปซักข้างมั้ย หรือเอา2ข้างเลย เผื่อพี่ชายน้องด้วย” ตาทำท่าจะถอดรองเท้าเขวี้ยง แต่มาร์ค และน้องมาร์ช วิ่งหนีไปไกลแล้ว
“เฮ้ย ตา เดี๋ยวนี้ ควบพี่น้องเลยเหรอ” กวางยังคงแซวไม่เลิก (ตาเค้ามีข่าวกะมาร์คอยู่
“จะบ้ารึไง เลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่า” แล้วทุกคนก็เลิกพูดเรื่องนี้ไป และหัวข้อสนทนาใหม่ก็มา...
“พี่ๆๆมาดูสิ เนี่ยอ่ะ พี่ใจร้ายที่ไม่ยอมบอกข้อสอบผมตอนสอบอ่ะ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งมาพร้อมกับพี่ชายตรงมาที่ฉัน
“อะไรกันยะ ห๊ะ!!!” ฉันจะวีนแตกแล้วนะ
“สา อย่าอารมณ์เสียสิ” ม๊อบห้ามปรามฉัน
“เฮ้ สาเองเหรอ ที่งกข้อสอบไม่บอกน้องฉันอ่ะ” พี่ชายของเด็กหนุ่มพูดกับฉันอย่างคุ้นเคย
“ข้อสอบเข้านะยะ ใครจะบอกกัน” วางฟอร์มค่ะ (เหมือนตอนแรก)
“ไม่อยากบอกหรือไม่รู้กันแน่เนี่ย” ไอ้บ้าาาาาา (รู้ได้ไง)
“ไอ้ซี แกตาย!!!!!!!!!!!!!” แล้วฉันก็วิ่งไล่บีบคอซี ฮึ่ย แค้นเว้ย
“เฮ้ย สาหยุดเถอะน่า ยัยม๊อบมันหึงมองตาเขียวแล้ว” กวางหันไปแซวม๊อบ
“ก็ได้ เห็นว่าเป็นแฟนยัยม๊อบหรอกนะ” ปล่อยก็ได้วะแฟนเพื่อนอ่ะ
“โธ่เอ๊ย ไม่แน่จริงนี่” ยังจะมาผยองอีกนะนายซี
“นี่แน่ะ” ฉันต่อยปากน้องของซีด้วยความโมโห
“อะไรอ่ะพี่ ทำร้ายร่างกายผิดกฎหมายนะครับ” น้องของซีพูดอย่างงงๆประมาณว่า ทะเลาะกะพี่กรูแล้วมาต่อยกรูทำไม?
“ก็พี่หนูมันปากหมาจ้ะ ฝากไปต่อยพี่หนูด้วยนะจ๊ะ” ความจริงน้องน่ะแหละผิดเต็มๆที่พาพี่ซีของน้องมา แล้วฉันก็แกล้งทำเป็นเดินออกไป (ความจริงยังรอดูผลงานอยู่ใกล้ๆ)
“ยัยพี่สาวซาดิตส์ แต่จะว่าไปก็หายเจ็บแล้ว” น้องของซีพูดพลางแตะที่ปากตัวเองเล็กน้อย
“ซี เราขอโทษแทนสาด้วยนะ” ม๊อบพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิดแทนฉัน แหม ยัยเพื่อนแสนประเสริฐ
“แฟนพี่ซีใจดีจัง” น้องของซีพูดอย่างซึ้งน้ำใจ เล่นเอาม๊อบเขินแทบแย่ แต่ทว่า
“ซี ฉันไปเป็นแฟนแกตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ” แล้วม๊อบก็วิ่งไล่กวดซี
นักเรียนม.1ทุกคนโปรดทราบ ขณะนี้ ให้ไปรวมตัวกันที่ลานเอนกประสงค์ด้วยค่ะ
“น้องไปเหอะ เดี๋ยวพี่บอกพี่ซีเค้าให้” บีพูด
“เฮ้อ...อิจฉาคนมีคู่จังเลยเนอะ” กวางพูด
“เฮ้อ...น่าอิจฉา”
ความคิดเห็น