เดอะคริสคอท ตอน หุบผาสะกดวิญญาณกับตำนานผู้กล้าทั้ง 4

ลำดับตอนที่ #4 : เดอะคริสคอท

          หนังสือสีดำสันหนาวางนิ่งอยู่บนโต๊ะ  ตรงสันมีลายเส้นสีทองตวัดไปมาบางช่วงก็หลุดล่อนไป " เดอะคริสคอท "  ตัวหนังสือสีทองเด่นบนปกสีดำ  ตามด้วยข้อความแปลก ๆ ยึกยืออีกหลายบรรทัด  ทามัสมองอย่างอยากรู้  ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบมาเปิดดู  ภาพแผนที่โลกที่ดูคุ้นเคยไม่มีอะไรผิดเพี้ยนจากแผนที่ที่เคยเห็นนอกจากแผนที่ใบนี้มีสองสี  ทามัสเลื่อนสายตาไปอ่านคำอธิบายด้านล่างของหน้ากระดาษ  

          " สีขาว = ประชากรมนุษย์ธรรมดา  สีเทา = ประชากรผู้ใช้เวทมนตร์ " 

          ทามัสมองแผนที่ด้วยความทึ่งที่ในโลกนี้มีประชากรผู้ใช้เวทมนตร์อยู่มากกว่าประชากรมนุษย์ธรรมดาหลายเท่า  คามมองดูสีหน้าลูกชาย  ซึ่งบัดนี้มีแววสงสัยและสนใจอยากจะรู้

          " สมบัติตกทอด   หาซื้อไม่ได้แล้วนะสมัยนี้ " คามพูดและมองไปที่หนังสือในมือของลูกชาย   ทามัสยักไหล่และถอนใจเบา ๆ ในใจพลันคิดว่าหากมีสมบัติชิ้นอื่นอีกสภาพมันคงไม่ต่างกับดาบและหนังสือนี่เท่าไร  ทามัสปิดหนังสือแล้วหยิบชาขึ้นมาจิบเพื่อไล่ความหนาวที่กำลังเกาะกินอยู่

          " เพื่อนใหม่เป็นไง " ผู้เป็นพ่อถามอย่างอยากรู้

          ทามัสมองคามอย่างรู้สึกประหลาดก่อนจะตอบ " ก็น่าคบดี "

          " นั่นคือคู่แข็งของแก่นะอย่าปล่อยไก่ก็แล้วกัน " ทามัสแทบสำลักน้ำชาเพราะ
ปล่อยไก่ออกเล้าไปหมดเล้าแล้วตั้งแต่เมื่อคืน  ทามัสยิ้มแหย่ ๆ ก่อนจะบอก 
  
          " สายไปแล้วพ่อ "

          คามมองลูกชายอย่างขำ ๆ ชวนให้เจ้าคนขี้สงสัยยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีก
  
          " เอาเป็นว่าสิ่งที่เห็น  หรือสิ่งที่คิดว่ารู้ดี  มันอาจไม่เป็นอย่างนั่นก็ได้ "  คามลุกพรวดจากโต๊ะแล้วเดินออกไปด้านนอกโรงแรม  ทามัสรีบคว้าดาบแล้ววิ่งตามออกไปเพราะยังติดใจกับคำพูดของพ่อ

          ข้างนอกหิมะตกหนักมากแต่ผู้คนก็ยังเนื่องแน่นอยู่แม้จะไม่มากเท่ากับเมื่อวานก็ตาม  คามเดินย่ำหิมะ เลาะไปตาม  ด้านในของกำแพงก่อนจะเลี้ยวซ้ายที่หน้าประตูใหญ่ซึ่งเป็นถนนสายหลัก โดยมีทามัสที่เดินสลับวิ่งตามพ่อที่ดูเหมือนจะเดินไวผิดปกติ  ย่านการค้ายังคงเนื่องแน่นไปด้วยผู้คนหลากหลายเชื้อชาติ  เสียงพูดคุยต่อรองราคาและเจรจาซื้อขายมีอยู่ทุกหนแห่ง  บางคนพูดจากันไม่รู้เรื่องก็ใช้ภาษาท่าทางซึ่งก็ดูเหมือนจะสื่อสารกันเข้าใจ  คามเดินนำผ่านย่านการค้าเข้าไปจนถึงประตูเมืองชั้นใน  ที่มีคนเข้าคิวยาวเพื่อรอรับแผ่นอะไรบางอย่างจากทหารที่นั่งอยู่ในป้อมด้านหน้า  ทามัสเหลือบไปเห็นป้ายที่ติดไว้ด้านหลังของทหารนั้นมีข้อความว่า

          " จำหน่ายใบสมัครสอบคัดเลือกเข้าอบรมและประจำการในกองกำลังป้องกันและรักษาความสงบแห่งมวลมนุษยชาติตามพันธสัญญา ( คริสคอท ) ราคาชุดละ 1,000  แบริง "  
 
          " บ้าชัด ๆ " 
         
          ทามัสสบถก่อนจะพูดต่ออย่างน้อยใจ หลังจากอ่านรายละเอียดการสมัคร และการสอบคัดเลือก 

           " ถ้าไม่อยากให้เป็นภาระพาไปปล่อยไว้ที่ไหนก็ได้  ไม่เห็นต้องส่งไปตายเลย " 

          คามหันมามองเจ้าคนอารมณ์ขุ่นด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ  ก่อนจะพูดยั่ว " สะใจดี " เล่นเอาคนฟังถึงกับหน้าขึ้นสีก่อนทำตาเขียวใส่ผู้เป็นพ่อก่อนจะร่ายยาวอย่างถอดใจ
  
          " ทดสอบการใช้เวทมนตร์   เกิดมายังไม่เคยรู้จักเวทมนตร์ซักกะบทแล้วจะเอาอะไรไปทดสอบ  ทดสอบการใช้อาวุธในการต่อสู้อาวุธอย่างดีก็มีแต่ดาบขึ้นสนิมคงจะใช้สู่กับเขาได้หรอก  และก็สอบข้อเขียนความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับคริศคอทที่พึ่งได้ยินเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง   โอกาสติดเป็นศูนย์  สงสัยเสียเงินปล่าว แถมยังไม่รู้ว่าจะเอาชีวิตรอดกลับมาได้หรือปล่าวเพราะหมายเหตุระบุไว้ชัดเจนว่าจะไม่มีการออมมือจากนายทหารผู้ทดสอบเป็นอันขาด หากพลั้งพลาดถึงแก่ชีวิตให้ถือว่าเป็นการสละชีพเพื่อประเทศชาติ " ทามัสมองผู้เป็นพ่อด้วยสายตาเชิงอ้อนวอน  
  
          " สละชีพเพื่อวงศ์ตระกูลด้วย " คำเย้าทำให้คนฟังกระแทกลมหายใจอย่างหงุดหงิด  
  
          ทามัสเดินขึ้นบันไดไปยังห้องพักก่อนจะหันไปมองพ่อพลันคิดในใจถ้าไม่ใช่พ่อคงโดนเตะไปแล้วสักป๊าบสองป๊าบเพราะห้องของเขาและกอเลียสอยู่ตรงกันข้ามเท่านั้นเอง   ความมืดโรยตัว  แสงไฟบนยอดปราสาทส่องให้เห็นหิมะเป็นสีเทา  ซึ่งตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย  เสียงหมาป่าเห่าหอนฟังแล้วชวนให้วังเวงยิ่งนัก  ทามัสมองผ่านหน้าต่างออกไปยังตลาดที่ดูจะหมองกว่าเมื่อวานเพราะพายุหิมะที่กระหน่ำอย่างหนัก  กลิ่นหอมเย็นของต้นลิมโบว์โชยมากับเสียงหวีดหวิวของสายลม  ทามัสยังรู้สึกหนักใจกับการสอบที่มองไม่เห็นโอกาสจะติดได้สักนิด  คำถามผุดขึ้นในใจมากมายแต่คนที่จะตอบกลับนอนกรนเสียแล้ว  เขาได้แต่ถอนใจแล้วหยิบหนังสือสมบัติตกทอดขึ้นมาเปิดดูภายใต้แสงไฟจากตะเกียง
 
          " เดอะคริสคอท "  หัวข้อเรื่องดูเด่นอยู่กลางหน้ากระดาษ
 
          "  องค์กรความร่วมมือระหว่างประเทศที่จัดตั้งขึ้นเพื่อทำหน้าที่ในการรักษาความสงบของมวลมนุษยชาติ  เริ่มก่อตั้งโดยลอร์ดเลออาร์  มหากษัตริย์แห่งมหานครโคว์เมื่อครั้งสงครามแย่งชิงดินแดนเมื่อห้าร้อยปีที่แล้ว  การต่อสู้เข้นฆ่าเพื่อขยายอนาเขตอันเป็นการแสดงแสนยานุภาพของแต่ละประเทศ  มีการใช้เวทมนตร์อย่างขาดการควบคุม  เหล่ามนุษย์ผู้ปราศจากพลังเวทต้องถอยร่นและลดน้อยลง  เป็นยุคที่รูฟเป็นจ้าวโลก  และแม้แต่เหล่าประเทศรูฟเองก็ยังแย่งชิงอำนาจกันอย่างบ้าคลั่ง  จนกระทั่งโคว์ประเทศรูฟที่มีอาณาเขตกว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากร และมีกษัตริย์ที่ทรงอำนาจจำต้องสำแดงแสนยานุภาพเพื่อยุติปัญหาดังกล่าว  คริสคอทจึงถูกก่อตั้งขึ้นนับแต่บัดนั้น
          ตลอดระยะเวลาห้าร้อยปีมหานครโคว์ผลัดเปลี่ยนกษัตริย์มาหลายสิบพระองค์แต่ยังคงรักษาความเป็นมหาอำนาจและให้การสนับสนุนคริสคอทอยู่อย่างต่อเนื่อง  "