ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จับแพะชนแกะ
บนรถตู้ขณะที่ไปน้ำตกกันทุกคนเฮฮาร้องเพลงกันไปแต่หนุ่มปอของเรากลับนั่งเหม่อไปนอกหน้าต่างกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ต่อไปเพลงนี้ นี่เลยต้องให้ปอ” ป๋าวิทย์ส่งเสียงขึ้นมาทำให้หนุ่มปอรู้สึกตัว
“อะไรนะป๋า”
“ก็นี่ไงเพลงคิดถึงฉันไหมฯ ให้ปอร้องนำเลยจะได้รื้อฟื้นสัปดาห์ที่ร้องพร้อมสะพายกีตาร์ เทห์จริงๆ” คนอื่นก็ส่งเสียงเชียร์เพราะหนุ่มปอยังไม่ได้ร้องสักเพลงตั้งแต่ขึ้นรถมา พลันสายตาชายหนุ่มก็ปะทะเข้ากับใครคนหนึ่ง....1...2...3..4...5 วิ(อึ้งๆๆๆๆๆ) ภายในใจก็นึก เอาอีกแล้ว เป็นไรวะเนี่ยตู
“เฮ้ย ใจลอยไปไหนวะปอ กลับมาๆ เอ้าร้องซะดีๆ เล่นกีตาร์ด้วยปล่อยให้พี่ท๊อปเล่นคนเดียว กินแรงโว้ย” อ๊อฟพูดขณะที่ใครคนหนึ่งหันมายิ้มให้ แล้วก็พูดขึ้นว่า
“เร็วดิปอ เดี๋ยวจีนร้องด้วย โอเคป่ะ” ปอหยิบกีตาร์คู่กายขึ้นมาบรรเลงเพลง ‘คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอไม่เจอะเจอกันกับฉัน คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอเหงาใจ คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอไม่มีใครให้ทะเลาะ ไปไหนแล้วไม่มีไหล่ให้เกาะแล้วเธอคิดถึงใคร....’ ขณะที่ร้องพลันสายตาต้องปะทะกับตาเรียวเล็กคู่นั้นอยู่หลายครั้งหลายหน แล้วทำไมมันหวิวๆชอบกลนักปอคิด และแล้วขณะนักร้องของเราก็ไปถึงน้ำตกต่างคนต่างเดินขึ้นไปอย่างใจจดจ่อเพื่อให้ถึงจุดที่เล่นน้ำไม่ปริปากบ่นกับสัมภาระที่หอบหิ้วทั้งเสื่อ ทั้งสารพัดของกิน กีตาร์ ไหนจะอุปกรณ์เล่นน้ำอย่างลูกบอล พอถึงจุดหมายก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือจัดการปูเสื่อ ขนอาหาร ขนม ออกมาวางเพื่อเตรียมพร้อมเผื่อใครหิวจะได้ขึ้นมากินได้สะดวก แล้วก็อย่างที่รู้กันซีแนมก็เป็นคนแรกที่หยินแซนวิชเข้าปาก “ง่ำ อาหย่อยจริงๆ”
“นี่แม่คุณ อุตส่าห์ขึ้นมาถึงนี่ยังจะห่วงกินอีก” อ๊อฟเอ่ยขึ้นหลังจากที่คว้าแซนวิชในมือซีแนมไปกิน
“แหมที่พูดนี่ไม่ดูตัวเองเลยนะ แล้วยังจะมาแย่งฉันกินอีก” ซีแนมว่าพลางหันไปค้นอย่างอื่นต่อ
“ก็นะกินไว้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยลด” อ๊อฟแซวซีแนมกับประโยคประจำตัวเธอ แต่ละคนก็แยกๆกันไป
ซีแนม อ๊อฟ วิทย์ จุ้มจิ้ม น้ำตาล เค ที่ยังไม่ยอมเคลื่อนตัวไปไหนขอปักหลักนั่งดูเพื่อนคนอื่นๆก่อน ส่วนสาวจีน นุ่น แนน แหม่ม และหนุ่มท๊อป ก็โดดลงไปแช่น้ำสบายใจกันไป ใครจะอยู่ข้างบนก็เชิญขอลงก่อนล่ะเดี๋ยวไม่คุ้ม ส่วนหนุ่มปอของเราก็ลังเลว่าจะลงน้ำหรือจะอยู่ข้างบนก่อนดี ‘โอ๊ะโอ๊ะโอ๊ะโอ๊ย ตกหลุมรักเข้าอีกแล้ว ตกมาแล้วตั้งกี่ครั้งเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิด’ วิทย์ขณะร้องเพลงเห็นปอทำท่ายึกยักจึงบอกให้ลงไปเล่นน้ำจะได้ไปช่วยดูแลสาวๆ เพราะมีท๊อปเป็นผู้ชายคนเดียวที่ลงไป ปอจึงกระโดดน้ำตามไปอีกคนขณะที่ส่วนหนึ่งเล่นน้ำกันอย่างเมามันส์ ทั้งแกล้งกดน้ำ โยนลูกบอล ว่ายน้ำแข่งกัน และอีกสารพัดที่จะขุดขึ้นมาแกล้งกัน ข้างบนที่นั่งกินไปพลางร้องเพลงไปพลาง เคก็พูดขึ้นว่า “วันนี้ไอ้ปอมันเป็นอะไร มีใครสังเกตไหม”
น้ำตาลและจุ้มจิ้มซึ่งสังเกตเห็นเหมือนกันก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน “นั่นดิ แปลกๆ”
“ดูตอนแรกก็ดีๆอยู่หรอก แต่ตอนมาน้ำตกนี่เงียบไปน้า” จุ้มจิ้มพูดขึ้น
“สงสัยจะคิดถึงแฟนซะล่ะมั้งเนี่ย” อ๊อฟว่า
“แต่แนมว่าไม่ใช่หรอก เพิ่งสังเกตว่าไอ้ปอมันมองจีนแปลกๆ” ซีแนมท้วงอ๊อฟ เพราะตนจับตามองอาการของปอมานานแล้ว
“พี่เห็นด้วย แต่ไม่แน่ใจ” วิทย์พูดพลางทำท่าครุ่นคิด ทุกคนที่เหลือก็พลางพยักหน้ากันหงึกหงักแล้วเริ่มจะคิดตามกันเพราะตั้งแต่ที่มีการแซวว่าปอชอบจีนที่เป็นแม่ศรีเรือนนั้น เพื่อนๆแค่แซวกันเล่นๆไม่จริงจัง เพราะปอมักจะชอบแหย่คนโน้นทีคนนี้ที
“หรือว่าปอมันจะคิดจริงวะ” เคพูดขึ้น
“เฮ้ย ไม่มั้ง” น้ำตาลขัด แต่ก็มีอีกส่วนที่เริ่มจะเห็นด้วย “หรือว่าจริง” น้ำตาลก็ชักไม่แน่ใจ
“ยังงี้ต้องพิสูจน์โว้ย” อ๊อฟที่คิดว่าปอคงชอบจีนแน่ๆ ว่าพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วหันซ้ายหันขวาเพื่อความปลอดภัยในการประชุมลับ ที่เหลือก็เกาหัวกันแกรกๆ แล้วอ๊อฟก็กวักมือให้ทุกคนเขยิบมาสุมหัวกัน แล้ววิทย์ก็พูดขึ้นมา
“พิสูจน์ไง” อ๊อฟซึ่งอยากจะรู้มานานแล้วว่าความคิดตนนั้นถูกไหมจึงเอ่ยขึ้น
“ก็ไม่เห็นยาก ก็ตั้งสมมติฐานขึ้นมาก่อน”
“โห แกเล่นใช้หลักวิทยาศาสตร์ขนาดนั้นเลย”ซีแนมขัด
“โธ่เอ๊ย อย่าเพิ่งขัดซิว่ะ ตอนแรกก็ตั้งสมมติฐานก่อนว่าไอ้ปอมันชอบจีน ที่นี้เราก็ต้องหาเหตุผลมารองรับสมมติฐานโดยอย่างแรก....”
“สังเกตการณ์”พี่จิ้มตอบแทน “เราต้องช่วยกันสังเกต ถ้ายังไม่ได้ผลวิธีต่อมาต้องให้พี่วิทย์ช่วย”
“ช่วยได้อยู่แล้ว แต่ทำอะไร” วิทย์ถามอย่างงงๆ
“ก็พี่วิทย์นั่นแหละสนิทกับปอที่สุดต้องคอยตะล่อมถาม ไอ้ปอมันซื่อจะตายเดี๋ยวมันก็คายความลับออกมา” อ๊อฟพูดพลางหันไปมองทางกลุ่มเพื่อนที่เล่นน้ำกันอยู่ว่ามีใครผิดสังเกตไหมเมื่อเห็นแล้วว่าปกติทุกอย่างก็กลับมาพูดต่อ “หรือไม่เราก็ต้องทำอะไรซักอย่าง”
“แล้วไอ้อะไรซักอย่างนี้มันคืออะไร”ซีแนมขัดอีก
“โว้ย!!!!! ขัดกูจริง ก็....ช่วยกันคิดดิวะ” อ๊อฟพูดอย่างขัดใจ
“โธ่เอ๊ย...” คนที่เหลือพูดขึ้นพร้อมกัน
“เออน่า ตอนนี้ยังคิดไม่ออกแหมฉันไม่ใช่คอมฯนะจะได้กดปุ๊บแผนออกมาปั๊บ”
“โอ๋ๆๆๆๆ พี่จิ้มว่าเราสังเกตก่อนแล้วกันแล้วค่อยว่ากันต่อ โอเคไหม” ทุกคนพยักหน้ารับ
“แล้วพวกที่เหลือนู้นล่ะจะบอกไหม” น้ำตาลเอ่ยขึ้นมือก็ชี้ไปยังพวกที่เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน
“ตอนนี้เรามีกัน 1 2 3 4 5 .....6 คน ถ้าบอกหมดก็เป็น 10 คน เอาไงระหว่าง 10หัวกับ 6หัว” วิทย์ถาม
“แต่ถ้าคนรู้น้อยก็ดีนะจะได้ไม่มีพิรุธไง” อ๊อฟออกความเห็น
“พี่จิ้มว่าคนเยอะก็ดีนะเผื่อว่าจะได้ช่วยกัน เกิดใครคนหนึ่งในนั้นทะเล่อทะล่าทำแผนผัง ก็หมดกัน”
“พี่ว่าเรามาโหวตกันดีกว่า เอ้าใครคิดว่าควรบอกยกนิ้วชี้ขึ้นมา” วิทย์เสนอ
“ทำไมต้องยกนิ้วชี้ด้วยล่ะ” น้ำตาลถามอย่างงงๆ
“ถ้าให้ยกมือไอ้พวกข้างล่างมันก็สงสัยกันซิ”วิทย์ตอบ
“แล้วไอ้ที่สุมหัวกันขนาดนี้เนี่ยไม่มีใครสงสัยกันเล้ยยยยย” อ๊อฟประชด
“เออน่าจะยังไงก็แล้วแต่แนมว่าบอกล่ะกัน นับ1จะได้ไปเล่นน้ำกันซะทีเสียเวลา” ซีแนมซึ่งอยากไปเล่นน้ำใจจะขาดแล้วเอ่ย
“2...3...4..5...6 อ้าว เห็นด้วยกันหมดแล้วจะเถียงกันทำไมว่ะ งงจริงๆ” เคเอ่ย
“เออน่าๆ เอาเป็นว่าตกลงตามนี้แล้วเดี๋ยวตอนเย็นกลับที่พักแล้วค่อยมาประชุมลับจับแพะชนแกะกัน ตกลงไหม” อ๊อฟลุกขึ้นเผื่อเตรียมจะลงน้ำ
“อะไรของแกวะจับแพะชนแกะ” เคถาม
“ก็จับไอ้ปอชนไอ้จีนไง ส่วนใครจะแพะจะแกะกูไม่รู้แล้วโว้ย คิดกันเอาเอง” อ๊อฟพูดพลางกระโดดลงน้ำไปทางเพื่อนๆที่เล่นอยู่ก่อน ส่วนคนที่เหลือก็แยกย้ายกันไปเล่นน้ำบ้างเฝ้าของบ้าง แต่ภายในใจของ วิทย์ อ๊อฟ ซีแนม จุ้มจิ้ม น้ำตาล และเค มาดมั่นไม่ต่างกันกับแผนการจับแพะ(ปอ)ชนแกะ(จีน) หรือแพะ(จีน)ชนแกะ(ปอ) จะอะไรก็แล้วแต่ .....ฮิฮิ งานนี้สนุกแน่ โว้ยมันส์โวย(อันนี้คนแต่งนะ) ส่วนจีนกับปอนั้นก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่รู้เลยว่าภัย(จากเพื่อนๆผู้หวังดีหรือเปล่าว่ะ)จะมาถึงตัว
โปรดติดตามตอนต่อไป
-เพลง คิดถึงฉันไหม เวลาที่เธอ... -taxi
-เพลง เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิด-นูโว
“ต่อไปเพลงนี้ นี่เลยต้องให้ปอ” ป๋าวิทย์ส่งเสียงขึ้นมาทำให้หนุ่มปอรู้สึกตัว
“อะไรนะป๋า”
“ก็นี่ไงเพลงคิดถึงฉันไหมฯ ให้ปอร้องนำเลยจะได้รื้อฟื้นสัปดาห์ที่ร้องพร้อมสะพายกีตาร์ เทห์จริงๆ” คนอื่นก็ส่งเสียงเชียร์เพราะหนุ่มปอยังไม่ได้ร้องสักเพลงตั้งแต่ขึ้นรถมา พลันสายตาชายหนุ่มก็ปะทะเข้ากับใครคนหนึ่ง....1...2...3..4...5 วิ(อึ้งๆๆๆๆๆ) ภายในใจก็นึก เอาอีกแล้ว เป็นไรวะเนี่ยตู
“เฮ้ย ใจลอยไปไหนวะปอ กลับมาๆ เอ้าร้องซะดีๆ เล่นกีตาร์ด้วยปล่อยให้พี่ท๊อปเล่นคนเดียว กินแรงโว้ย” อ๊อฟพูดขณะที่ใครคนหนึ่งหันมายิ้มให้ แล้วก็พูดขึ้นว่า
“เร็วดิปอ เดี๋ยวจีนร้องด้วย โอเคป่ะ” ปอหยิบกีตาร์คู่กายขึ้นมาบรรเลงเพลง ‘คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอไม่เจอะเจอกันกับฉัน คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอเหงาใจ คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอไม่มีใครให้ทะเลาะ ไปไหนแล้วไม่มีไหล่ให้เกาะแล้วเธอคิดถึงใคร....’ ขณะที่ร้องพลันสายตาต้องปะทะกับตาเรียวเล็กคู่นั้นอยู่หลายครั้งหลายหน แล้วทำไมมันหวิวๆชอบกลนักปอคิด และแล้วขณะนักร้องของเราก็ไปถึงน้ำตกต่างคนต่างเดินขึ้นไปอย่างใจจดจ่อเพื่อให้ถึงจุดที่เล่นน้ำไม่ปริปากบ่นกับสัมภาระที่หอบหิ้วทั้งเสื่อ ทั้งสารพัดของกิน กีตาร์ ไหนจะอุปกรณ์เล่นน้ำอย่างลูกบอล พอถึงจุดหมายก็ช่วยกันคนละไม้คนละมือจัดการปูเสื่อ ขนอาหาร ขนม ออกมาวางเพื่อเตรียมพร้อมเผื่อใครหิวจะได้ขึ้นมากินได้สะดวก แล้วก็อย่างที่รู้กันซีแนมก็เป็นคนแรกที่หยินแซนวิชเข้าปาก “ง่ำ อาหย่อยจริงๆ”
“นี่แม่คุณ อุตส่าห์ขึ้นมาถึงนี่ยังจะห่วงกินอีก” อ๊อฟเอ่ยขึ้นหลังจากที่คว้าแซนวิชในมือซีแนมไปกิน
“แหมที่พูดนี่ไม่ดูตัวเองเลยนะ แล้วยังจะมาแย่งฉันกินอีก” ซีแนมว่าพลางหันไปค้นอย่างอื่นต่อ
“ก็นะกินไว้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยลด” อ๊อฟแซวซีแนมกับประโยคประจำตัวเธอ แต่ละคนก็แยกๆกันไป
ซีแนม อ๊อฟ วิทย์ จุ้มจิ้ม น้ำตาล เค ที่ยังไม่ยอมเคลื่อนตัวไปไหนขอปักหลักนั่งดูเพื่อนคนอื่นๆก่อน ส่วนสาวจีน นุ่น แนน แหม่ม และหนุ่มท๊อป ก็โดดลงไปแช่น้ำสบายใจกันไป ใครจะอยู่ข้างบนก็เชิญขอลงก่อนล่ะเดี๋ยวไม่คุ้ม ส่วนหนุ่มปอของเราก็ลังเลว่าจะลงน้ำหรือจะอยู่ข้างบนก่อนดี ‘โอ๊ะโอ๊ะโอ๊ะโอ๊ย ตกหลุมรักเข้าอีกแล้ว ตกมาแล้วตั้งกี่ครั้งเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิด’ วิทย์ขณะร้องเพลงเห็นปอทำท่ายึกยักจึงบอกให้ลงไปเล่นน้ำจะได้ไปช่วยดูแลสาวๆ เพราะมีท๊อปเป็นผู้ชายคนเดียวที่ลงไป ปอจึงกระโดดน้ำตามไปอีกคนขณะที่ส่วนหนึ่งเล่นน้ำกันอย่างเมามันส์ ทั้งแกล้งกดน้ำ โยนลูกบอล ว่ายน้ำแข่งกัน และอีกสารพัดที่จะขุดขึ้นมาแกล้งกัน ข้างบนที่นั่งกินไปพลางร้องเพลงไปพลาง เคก็พูดขึ้นว่า “วันนี้ไอ้ปอมันเป็นอะไร มีใครสังเกตไหม”
น้ำตาลและจุ้มจิ้มซึ่งสังเกตเห็นเหมือนกันก็เอ่ยขึ้นพร้อมกัน “นั่นดิ แปลกๆ”
“ดูตอนแรกก็ดีๆอยู่หรอก แต่ตอนมาน้ำตกนี่เงียบไปน้า” จุ้มจิ้มพูดขึ้น
“สงสัยจะคิดถึงแฟนซะล่ะมั้งเนี่ย” อ๊อฟว่า
“แต่แนมว่าไม่ใช่หรอก เพิ่งสังเกตว่าไอ้ปอมันมองจีนแปลกๆ” ซีแนมท้วงอ๊อฟ เพราะตนจับตามองอาการของปอมานานแล้ว
“พี่เห็นด้วย แต่ไม่แน่ใจ” วิทย์พูดพลางทำท่าครุ่นคิด ทุกคนที่เหลือก็พลางพยักหน้ากันหงึกหงักแล้วเริ่มจะคิดตามกันเพราะตั้งแต่ที่มีการแซวว่าปอชอบจีนที่เป็นแม่ศรีเรือนนั้น เพื่อนๆแค่แซวกันเล่นๆไม่จริงจัง เพราะปอมักจะชอบแหย่คนโน้นทีคนนี้ที
“หรือว่าปอมันจะคิดจริงวะ” เคพูดขึ้น
“เฮ้ย ไม่มั้ง” น้ำตาลขัด แต่ก็มีอีกส่วนที่เริ่มจะเห็นด้วย “หรือว่าจริง” น้ำตาลก็ชักไม่แน่ใจ
“ยังงี้ต้องพิสูจน์โว้ย” อ๊อฟที่คิดว่าปอคงชอบจีนแน่ๆ ว่าพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วหันซ้ายหันขวาเพื่อความปลอดภัยในการประชุมลับ ที่เหลือก็เกาหัวกันแกรกๆ แล้วอ๊อฟก็กวักมือให้ทุกคนเขยิบมาสุมหัวกัน แล้ววิทย์ก็พูดขึ้นมา
“พิสูจน์ไง” อ๊อฟซึ่งอยากจะรู้มานานแล้วว่าความคิดตนนั้นถูกไหมจึงเอ่ยขึ้น
“ก็ไม่เห็นยาก ก็ตั้งสมมติฐานขึ้นมาก่อน”
“โห แกเล่นใช้หลักวิทยาศาสตร์ขนาดนั้นเลย”ซีแนมขัด
“โธ่เอ๊ย อย่าเพิ่งขัดซิว่ะ ตอนแรกก็ตั้งสมมติฐานก่อนว่าไอ้ปอมันชอบจีน ที่นี้เราก็ต้องหาเหตุผลมารองรับสมมติฐานโดยอย่างแรก....”
“สังเกตการณ์”พี่จิ้มตอบแทน “เราต้องช่วยกันสังเกต ถ้ายังไม่ได้ผลวิธีต่อมาต้องให้พี่วิทย์ช่วย”
“ช่วยได้อยู่แล้ว แต่ทำอะไร” วิทย์ถามอย่างงงๆ
“ก็พี่วิทย์นั่นแหละสนิทกับปอที่สุดต้องคอยตะล่อมถาม ไอ้ปอมันซื่อจะตายเดี๋ยวมันก็คายความลับออกมา” อ๊อฟพูดพลางหันไปมองทางกลุ่มเพื่อนที่เล่นน้ำกันอยู่ว่ามีใครผิดสังเกตไหมเมื่อเห็นแล้วว่าปกติทุกอย่างก็กลับมาพูดต่อ “หรือไม่เราก็ต้องทำอะไรซักอย่าง”
“แล้วไอ้อะไรซักอย่างนี้มันคืออะไร”ซีแนมขัดอีก
“โว้ย!!!!! ขัดกูจริง ก็....ช่วยกันคิดดิวะ” อ๊อฟพูดอย่างขัดใจ
“โธ่เอ๊ย...” คนที่เหลือพูดขึ้นพร้อมกัน
“เออน่า ตอนนี้ยังคิดไม่ออกแหมฉันไม่ใช่คอมฯนะจะได้กดปุ๊บแผนออกมาปั๊บ”
“โอ๋ๆๆๆๆ พี่จิ้มว่าเราสังเกตก่อนแล้วกันแล้วค่อยว่ากันต่อ โอเคไหม” ทุกคนพยักหน้ารับ
“แล้วพวกที่เหลือนู้นล่ะจะบอกไหม” น้ำตาลเอ่ยขึ้นมือก็ชี้ไปยังพวกที่เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน
“ตอนนี้เรามีกัน 1 2 3 4 5 .....6 คน ถ้าบอกหมดก็เป็น 10 คน เอาไงระหว่าง 10หัวกับ 6หัว” วิทย์ถาม
“แต่ถ้าคนรู้น้อยก็ดีนะจะได้ไม่มีพิรุธไง” อ๊อฟออกความเห็น
“พี่จิ้มว่าคนเยอะก็ดีนะเผื่อว่าจะได้ช่วยกัน เกิดใครคนหนึ่งในนั้นทะเล่อทะล่าทำแผนผัง ก็หมดกัน”
“พี่ว่าเรามาโหวตกันดีกว่า เอ้าใครคิดว่าควรบอกยกนิ้วชี้ขึ้นมา” วิทย์เสนอ
“ทำไมต้องยกนิ้วชี้ด้วยล่ะ” น้ำตาลถามอย่างงงๆ
“ถ้าให้ยกมือไอ้พวกข้างล่างมันก็สงสัยกันซิ”วิทย์ตอบ
“แล้วไอ้ที่สุมหัวกันขนาดนี้เนี่ยไม่มีใครสงสัยกันเล้ยยยยย” อ๊อฟประชด
“เออน่าจะยังไงก็แล้วแต่แนมว่าบอกล่ะกัน นับ1จะได้ไปเล่นน้ำกันซะทีเสียเวลา” ซีแนมซึ่งอยากไปเล่นน้ำใจจะขาดแล้วเอ่ย
“2...3...4..5...6 อ้าว เห็นด้วยกันหมดแล้วจะเถียงกันทำไมว่ะ งงจริงๆ” เคเอ่ย
“เออน่าๆ เอาเป็นว่าตกลงตามนี้แล้วเดี๋ยวตอนเย็นกลับที่พักแล้วค่อยมาประชุมลับจับแพะชนแกะกัน ตกลงไหม” อ๊อฟลุกขึ้นเผื่อเตรียมจะลงน้ำ
“อะไรของแกวะจับแพะชนแกะ” เคถาม
“ก็จับไอ้ปอชนไอ้จีนไง ส่วนใครจะแพะจะแกะกูไม่รู้แล้วโว้ย คิดกันเอาเอง” อ๊อฟพูดพลางกระโดดลงน้ำไปทางเพื่อนๆที่เล่นอยู่ก่อน ส่วนคนที่เหลือก็แยกย้ายกันไปเล่นน้ำบ้างเฝ้าของบ้าง แต่ภายในใจของ วิทย์ อ๊อฟ ซีแนม จุ้มจิ้ม น้ำตาล และเค มาดมั่นไม่ต่างกันกับแผนการจับแพะ(ปอ)ชนแกะ(จีน) หรือแพะ(จีน)ชนแกะ(ปอ) จะอะไรก็แล้วแต่ .....ฮิฮิ งานนี้สนุกแน่ โว้ยมันส์โวย(อันนี้คนแต่งนะ) ส่วนจีนกับปอนั้นก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่รู้เลยว่าภัย(จากเพื่อนๆผู้หวังดีหรือเปล่าว่ะ)จะมาถึงตัว
โปรดติดตามตอนต่อไป
-เพลง คิดถึงฉันไหม เวลาที่เธอ... -taxi
-เพลง เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิด-นูโว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น