แค่มี.....เธอ

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนเก่า

                         เสียงเปิดประตูเบาๆ ดังแว่วเข้าโสตประสาทของชายหนุ่ม คมเข้ม รูปร่างสันทัด นอนตะแคงอยู่บนเตียงภายใต้ผ้าห่มอุ่น กำลังพยายามอย่างยิ่งที่จะข่มตาให้หลับหลังจากอดนอนมา 1 วัน 1 คืนเต็มๆ เขาต้องบินด่วนมาที่เกาะสมุยเพื่อดูแลความเรียบร้อยในงานเปิดตัวรีสอร์ทในเครือโรงแรม หรูแห่งนี้ ชายหนุ่มอมยิ้มนึกภาพหญิงสาวค่อยๆแง้มประตูและพยายามปิดมันอย่างเบามือที่สุดอย่างกับแมวขโมยตอนเจ้านายเผลอยิ่งนึกก็ยิ่งขำ

“แมวขโมย !!!!”

“ปัง”เสียงตะโกนของชายหนุ่มทำให้แมวขโมยตกใจเผลอกระแทกประตูดังลั่น

“ตกใจหมด เล่นบ้าๆ ถ้าหัวใจวายตายขึ้นมาทำไง” หญิงสาวร่างสูงในชุดสูท กางเกงสีดำตัดกับผิวขาวเนียนของเธอ ใบหน้ารูปไข่ ตาเรียวเล็กฉบับอาหมวยสั่งตรงจากจีน ซึ่งตอนนี้คิ้วบางผูกเป็นโบว์ ปากเชิด ต่อว่าชายหนุ่มเสียยกใหญ่

“ไม่ทำไง ก็หาเมียใหม่ดิ” ชายหนุ่มรีบปรี่เข้ามารวบตัวแมวขโมยแล้วชิงหอมแก้มฟอดใหญ่ก่อนที่จะโดนทารุณกรรม

“ก็ไปซิ ไม่ได้ล่ามโซ่ไว้นิ” เสียงสะบัดของหญิงสาวพร้อมส่งค้อนให้ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะร่วน ยิ่งออกแรงรัดตัวหญิงสาวมากขึ้นอีก

“แหม ใครจะกล้าล่ะ ทั้งรักทั้งหลงเขากว่าใคร” ปลายเสียงหอนๆของปาล์มทำให้จีหมั่นไส้แล่บลิ้น ตาหยีแล้วผละตัวออกจากอ้อมกอดอุ่น

“แหวะ พอเหอะ เลี่ยนจะแย่” จีเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเล็งหาชุดที่ต้องการแล้วเข้าห้องน้ำไป ปาล์มมองตามงงๆ

“จะไปไหน จี” ปาล์มตะโกนถาม

“เดินเล่น” สักพักหญิงสาวหน้าใสออกมาในมาดใหม่ เสื้อผ้าฝ้ายแขนสี่ส่วนสีขาว โปร่งพอดีตัว กับกระโปรงแขกโทนม่วงแดงกร่อมเท้าดูเป็นสาวน้อยน่ารักผิดจากมาดworking womanเมื่อกี้อย่างกับคนละคน หลังจากล้างหน้าเช็ดเครื่องสำอางหนาเตอะที่น้านนานจะละเลงเอ๊ยแต่งซะที

“ไปทำไม”

“อ้าว ถามแปลก คนมาทะเลเขาทำอะไรกันบ้างล่ะ” จีกำลังรวบผมหน้าโต๊ะเครื่องแป้งถามอย่างขัดใจ

“ทำไมปาล์มจะไม่รู้ล่ะว่าคนมาทะเลก็ต้องมาพักผ่อนนอนเล่นแบบนี้ไง เปิดแอร์เย็นเจี๊ยบให้มันชุ่มฉ่ำๆ”ว่าพลางก็กลิ้งเกลือกอยู่บนที่นอน

“บ๊อง มีปาล์มคนเดียวแหละที่คิดอย่างนั้นน่ะ ไม่เอาด้วยหรอกจีขอไปรับลมทะเลให้ชุ่มปอดดีกว่านานๆจะได้มาทะเลสักที อีกอย่างจีนัดน้ำไว้ด้วย แน่ใจนะว่าไม่ไปด้วยกัน” จีหันมาถาม

“อืม ขืนออกไปรับลมกลับมาเดี๋ยวจีหาปาล์มไม่เจอก็แย่ดิ ยิ่งผิวขาวๆอยู่เนี่ย”

“ข๊าว ขาว ขาวไปหมดดิ  เหนื่อยไหม” หญิงสาวเปลี่ยนโหมดกะทันหัน น้ำเสียงอ่อนหวาน เดินตรงมาที่เตียง นั่งลงข้างปาล์ม

“ไม่เท่าไหร่”ปาล์มคลี่ยิ้ม สบตาจี

“นอนพักล่ะกัน เดี๋ยวจีมาปลุกไปกินข้าวเย็นนะ”จีเลื่อนผ้าห่มมาคลุมตัวปาล์มไว้ ชายหนุ่มบุ้ยใบ้ยื่นแก้มให้ จีค้อนหนึ่งทีก่อนจะก้มลงหอมแก้มปาล์มโดยไม่ทันระวังปาล์มคว้าจีมากอดรัดแน่นไม่ยอมปล่อย จีโวยวาย

“อย่าคิดว่าเล่นแบบนี้แล้วจีจะยอมนะ”

“ไม่ได้นอนกอดจีแล้วนอนไม่หลับ” อ้อนไว้ก่อน ลูกไม้เดิมๆ

“เชื่อตายล่ะ ทีไปค้างที่อื่นตั้งเป็นอาทิตย์ทำไมนอนได้ล่ะ” จีพยายามออกแรงแกะแขนปาล์มที่มีแต่จะกอดแน่นขึ้นอีก

“ไม่เหมือนกันนี่”

“โอเคๆ ยอมแล้ว”ปาล์มจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเรียวเล็ก จะไว้ใจได้ไงกันล่ะก็แม่คุณทั้งฤทธิ์เยอะ แถมดีกรีความเจ้าเล่ห์ก็ไม่เป็นรองใคร จีจ้องตอบพร้อมทำตาใสซื่อใส่อีกแน่ะ

“ปล่อยได้แล้ว”

“ไม่ปล่อย”

“หายใจไม่ออกแล้ว”จีแกล้งไอค่อกแค่กๆ ปาล์มคลายมือออกนิดนึงจังหวะเดียวกับที่จีเบี่ยงตัวออกทันที

“จีไปแป๊บเดียวเอง นอนซะนะคนดี” มีงอน ชายหนุ่มพลิกตัวตะแคงไปอีกทาง

“น่ารักนักนิ เด็กๆทำน่ะน่ารัก แต่อย่างปาล์มนี่...”ปาล์มหันขวับ

“อะไร”

“ไม่รู้ คิดเอาเอง”จีอมยิ้มทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“ตัวเองชอบปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวเรื่อย ตัวเองต้องดูแลเค้าซิ ภรรยาที่ดีต้องเอาใจสามีน้า”มาอีกหรอบนี้อีกแล้ว สรรพนามแบบนี้จะใช้ก็ต่อเมื่อจนมุมทำอะไรไม่ได้ก็อ้อนลูกเดียว

“เหรอ ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย” จีได้แต่ยิ้มหวานส่งให้แล้วเดินไปนั่งข้างสามี ก้มตัวจุ๊บหน้าผากสามีที่น่าหมั่นไส้เหลือเกินไปหนึ่งทีแล้วรีบลุกออกไป ทำให้คนบนเตียงยิ้มออกมาได้

                        จีหรือจิรัฐิติกาลกับปรเมศวร์ แต่งงานกันมาครึ่งปีแล้วแต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองถือโอกาสในการมาดูแลโปรเจคเปิดตัวรีสอร์ทใหม่มาฮันนีมูนไปด้วย ทั้งสองได้ชื่อว่าเป็นโรคบ้างานทั้งคู่จึงยังไม่มีเวลาที่จะไปเที่ยวด้วยกันซักทีซึ่งลูกน้องทั้งหลายลงความเห็น บังคับแกมข่มขู่ ขอร้องให้ทั้งคู่ลาพัก 1 อาทิตย์หลังจากประชุมงานนี้เสร็จ เป็นอันว่าได้ทั้งงานได้ทั้งเที่ยวคุ้มจริงๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“น้ำ” จีร้องเรียกหญิงสาวร่างอวบใบหน้ากลมเกลี้ยงมีเค้าลูกครึ่งเห็นเด่นชัด ผมสีน้ำตาลไหม้ยามต้องแสงถูกรวมมัดเป็นหางม้าอยู่ด้านหลังที่กำลังออกมาจากห้องไม่ไกลนัก

“อ้าวพี่จี น้ำกำลังคิดว่าพี่จะเบี้ยวซะอีก นึกว่าพี่ปาล์มจะไม่ยอมปล่อยพี่จีลงมา”น้ำ สาวน้อยช่างเม้าท์เลขาปาล์มแซว เป็นที่รู้กันว่าหลังจากแต่งงานกันปาล์มเป็นสามีที่ทั้งหวงและห่วงภรรยาเป็นที่หนึ่ง

“เรื่องไร พี่ไม่ยอมเฝ้าห้องหรอกมาทะเลทั้งทีไม่เหมือนรายนั้นหรอกกลัวดำ อิอิ”ทั้งสองลงลิพท์มาที่lobby จีกวาดสายตามองไม่เห็นคนอื่นๆ“หายไปไหนกันหมดล่ะ”

“นู่นพี่ ไปเกยตื้นกันหมดแล้ว พี่วินเลยตัวดีเลิกประชุมปุ๊บก็ขนลูกทีมไปก๊งกันที่หาดทันที ปานนี้นอนแหม่บเป็นพะยูนเกยตื้นอยู่ริมหาดโน่นแน่ะ”น้ำอดไม่ได้ที่จะแขวะวิน

“จี จี ”เสียงเรียกของหญิงสาวสูงโปร่ง หุ่นนางแบบ ผมปล่อยยาวสลวยดำขลับ

“มิ้นท์  มิ้นท์จริงๆด้วย เป็นไงมั่ง คิดถึงแกจัง มาได้ไงเนี่ย กลับมาเมื่อไหร่ ไม่บอกกันบ้าง หายเงียบไปเลย”จีโผเข้ากอดเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกัน 10 ปี มิ้นท์ย้ายตามครอบครัวไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษขณะที่เรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งช่วงแรงทั้งสองยังติดต่อกันอย่างต่อเนื่องแต่ด้วยระยะทางทั้งการเรียนที่หนักขึ้นทำให้การติดต่อค่อยๆเบาบางไปแต่ไม่อาจแยกความสัมพันธ์ของทั้งสองได้

“Stop พอเลยจะให้ตอบข้อไหนก่อนดีล่ะเนี่ย รัวเป็นกระสุนแบบนี้ มิ้นท์จำไม่ได้หรอกถามไรบ้าง”

“เอาเป็นว่ากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วมาทำอะไรที่นี่ล่ะ คนสวย” คนยิ้มรับ จี เพื่อนรักของเธอไม่ว่าจะกี่ปีก็ไม่เปลี่ยน ยังเรียกเธอเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนสาวห้าวของเธอจะไม่เหมือนเดิมซะแล้ว

“กลับมาเมื่อวานถึงปุ๊บก็บินต่อมานี่เลยจ้า เรื่องงานน่ะ คิดถึงจีที่สุดเลยว่าแต่มิ้นท์จำเกือบไม่ได้แน่ะ จีสวยขึ้นเป็นกอง ตอนแรกว่าไม่ใช่ซะอีก แต่งตัวแบบนี้แปลกไปเลย นึกว่าฝาแฝด”

“เอ๊ะ ชมหรือเปล่าเนี่ย”

“ชมซิจ๊ะ แล้วจีล่ะมาทำอะไรที่นี่ล่ะมาเที่ยวเหรอ”

“ก็เที่ยวด้วยทำงานด้วย”

“มีเวลาไหมจี มิ้นท์กำลังจะไปหาของว่างกิน ไปด้วยกันนะมีเรื่องคุยกับจีเยอะแยะไปหมดเลย”

“ได้ซิ ว่าจะไปเดินเล่นแต่ไม่เป็นไรไปกับมิ้นท์ดีกว่า อ้อนี่น้ำลืมแนะนำเป็นน้องที่ทำงานจ๊ะ”น้ำยกมือไหว้หลังจากที่ทำตัวนิ่งดูสองเพื่อนรักทักทายกันอย่างออกรส “นี่มิ้นท์เพื่อนรักคนสวยของพี่ตอนม.ปลาย พี่ต้องขอตัวนะน้ำ”

“ไม่เป็นไรพี่จี เดี๋ยวน้ำไปหาไอ้เมย์(เลขาจี)แล้วกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่มิ้นท์” น้ำยิ้มให้มิ้นท์แล้วเดินออกไปด้านหน้าโรงแรม มิ้นท์และจีเดินเลี่ยงไปที่ห้องอาหาร

“มิ้นท์ทำอะไรอยู่ล่ะ กลับมาอยู่ที่นี่เลยหรือว่าต้องกลับไปนู้นอีก” จีเริ่มซักฟอกเพื่อนรักที่ไม่ได้ติดต่อกันหลายปี

“ไม่ได้กลับมาอยู่หรอกมาติดต่องานที่นี่เดือนหน้าก็ต้องกลับแล้ว”พลันสายตามิ้นท์เหลือบไปเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของเพื่อนรัก

“ฮั่นแน่ มีความลับอะไรที่มิ้นท์ไม่รู้หรือเปล่าน้า” จีงงขมวดคิ้วมุ่น เอื้อมมือมาจับแหวนที่นิ้วจี “นี่ไง หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ อย่าบอกว่าซื้อมาใส่เองนะไม่เชื่อหรอกมิ้นท์จำได้ว่าจีไม่ชอบใส่แหวน”เมื่อจำเลยจนต่อพยานหลักฐาน ก็ได้แต่ยิ้มเขิลส่งให้เพื่อน

“ก็ทำนองนั้น”

“ไปแอบมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะ ยังงี้จะเอามิ้นท์ไปไว้ไหน ว่าแต่ผู้โชคร้ายคนนั้นเป็นใครกันจ๊ะ มิ้นท์รู้จักไหม” มิ้นท์รัวคำถามไม่เปิดโอกาสให้คนตรงหน้าตอบสักคำพอดีกับเสียงโทรศัพท์จีดังขัดจังหวะ

“ขอตัวแป๊บนะ ลูกค้าโทรมา”

“ตามสบาย” จีลุกออกไปหาที่สงบคุยงานกับลูกค้า

“ค่ะ ค่ะ ดิฉันจะรีบจัดการให้ ค่ะ ได้ตามต้องการแน่นอนค่ะ สวัสดีค่ะ”วางสายปุ๊บก็มีอีกสายเข้ามาทันที จีเห็นชื่ออมยิ้ม

“นอนไม่หลับเหรอ”

“คิดถึงจี หลับไม่ลงไหนบอกไปแป๊บเดียวไง” คนพูดนอนเอ้เต้อยู่บนเตียง

“อะไรกันเพิ่งลงมาแค่10 นาทีเองเนี่ยนะ หิวไหมลงมาทานของว่างด้วยกันไหมมีเพื่อนจะแนะนำให้รู้จัก”

“มีเพื่อนจีที่ปาล์มไม่รู้จักด้วยเหรอ”เขากับจีรู้จักกันตั้งแต่มัธยมพอเรียนมหาวิทยาลัยก็ยังเรียนคณะเดียวกันอีกซึ่งเป็นไปได้น้อยมากที่เขาจะไม่รู้จักเพื่อนของจี

“เหอะน่า รีบลงมานะ” จีตัดบท

“อืม เดี๋ยวปาล์มลงไป”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“พี่วิน เป็นอะไร สาวสวยเหรอพี่มองตาค้างเลย” ป๊อดลูกน้องคนสนิทของวินทักขึ้นมองตามสายตาวิน

“เปล่า เหมือนคนรู้จักน่ะ คงไม่ใช่มั้ง”

“พี่รู้จักคนสวยๆด้วยเหรอ ไม่แนะนำกันมั่งเลยน้า โอ๊ย” วินเขกหัวไป1ทีด้วยรักและหมั่นไส้

“เอาใหญ่แล้วนะเอ็ง เห็นไอ้ปาล์มไหม กลับมาเมื่อไหร่วะเนี่ย”ประโยคหลังเจ้าตัวพึมพำอยู่คนเดียว

“พี่ปาล์มเหรอยังไม่ลงมาเลย ป่านนี้หมดสภาพแล้วไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ทำไมพี่”

“เฮ้อ แล้วไป”

“มีอะไรพี่”

“เปล่า”

“ต้องมีดิ บอกมาเหอะพี่”

“ไอ้นี่ ไม่รู้สักเรื่องได้ไหม บอกไม่มีก็ไม่มีเว้ย” แต่ท่าทางของวินไม่เป็นอย่างที่พูดออกไปซักนิด หนุ่มเข้มผมทรงสกีนเฮด หนวดเคราเต็มใบหน้าออกอาการครุ่นคิด

                     มิ้นท์นั่งมองบรรยากาศโดยรอบเธอคิดถึงเมืองไทยเหลือเกิน 10 ปีแล้วที่ไม่ได้กลับมา สิ่งต่างๆดูจะเปลี่ยนไปหมด พลันสายตาก็สะดุดกับอะไรบางอย่าง

“พี่ปาล์ม” มิ้นท์โบกมือให้อีกฝ่ายเห็น ปาล์มชะงักเล็กน้อย แปลกใจที่ได้มาเจอคนตรงหน้าอีกครั้ง “นั่งก่อนซิค่ะพี่ปาล์ม ดีใจจังได้เจอพี่ นี่มิ้นท์กำลังคิดถึงพี่อยู่เลยนะเนี่ย เป็นยังไงบ้างค่ะ”

“ก็ดี แล้วเรากลับมาเมื่อไหร่”

“เพิ่งบินมาเมื่อวานแล้วก็ตรงมานี่เลยค่ะ เมื่อกี้มิ้นท์เจอจีด้วย พี่เจอไหม เดี๋ยวนี้มันสวยขึ้นเยอะเลยพี่เห็นมันแล้วต้องแปลกใจ อาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ต้องเรียนมันห้าวอย่างกับทอมไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นมันเปลี่ยนลุ้คเป็นสาวหวานขนาดนี้ได้”

“เรานี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ จ้อเหมือนเดิม”  มิ้นท์ยังคงสวย สดใส สมกับเป็นดาวจริงๆปาล์มคิด

“อะไรค่ะพี่ปาล์ม มิ้นท์แค่ดีใจที่ได้เจอเพื่อนรักแล้วก็พี่ปาล์มแค่นั้นเองมาว่าเราพูดมาก”เมย์สาวน้อยร่างเล็กวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา

“พี่ปาล์มแย่แล้ว แค่กๆๆ แย่แล้วพี่ปาล์ม ค่อกๆๆๆ”

“อะไรของแก อะไรแย่ลูกค้ามีปัญหารึไง”

“แค่กๆค่อกๆ ไม่ใช่พี่ พี่จี พี่จี แค่กๆค่อกๆ” พูดไม่ทันจบประโยคปาล์มก็วิ่งพรวดออกไป

“อยู่ตรงlobbyนะพี่ปาล์ม” เมย์ตะโกนไล่หลัง มิ้นท์ได้ยินชื่อจีก็รีบวิ่งตามไปอีกคนปล่อยให้เมย์ยืนหอบอยู่คนเดียว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                    ปาล์มไปถึง lobby เห็นจีนอนอยู่ที่โซฟามีน้ำคอยพัดอยู่ข้างๆ ปาล์มรีบเข้าไปดูอาการ

“จี เป็นไงบ้าง”ว่าพลางอุ้มภรรยาขึ้นลิฟท์สวนทางกับมิ้นท์ที่เพิ่งวิ่งมาถึง lobby ก็ต้องแปลกใจกับอาการของปาล์มที่ร้อนรน แถมยังอุ้มจีผ่านหน้าไปอีก พลันสายตาก็สะดุดกับวิน เออเนอะวันรวมญาติหรือไงเนี่ย

“ไง มิ้นท์ไม่เจอกันนานเลยนะ สบายดีไหม” วินทักแสดงว่าที่เขาเห็นเมื่อกี้เป็นมิ้นท์จริงๆ

“พี่วิน นี่มิ้นท์เจอจีกับพี่ปาล์มก็แปลกจะแย่แล้วมาเจอพี่อีก”

“ดีใจหรือเสียใจเนี่ยที่พูด”

“ดีใจซิค่ะ ได้เจอเพื่อนเก่าพร้อมกันถึง 3 คนว่าแต่พี่วินมากับพี่ปาล์มเหรอค่ะ ไหงมาด้วยกันได้ล่ะค่ะ”

“เรื่องมันยาวน่ะ พี่ว่าไปดูจีกันก่อนดีไหม”

“จีมันเป็นอะไรค่ะ?” มิ้นท์ถามขณะที่เดินตามวินไปขึ้นลิฟท์หาจีบนห้องพัก

“เป็นลมน่ะ สงสัยเครียดเรื่องงาน ไม่ค่อยได้พักผ่อนด้วยน่ะ”

“พวกพี่ทำงานด้วยกันเหรอค่ะ”มิ้นท์เอ่ยถามเริ่มจับต้นชนปลายได้บ้าง

“ใช่ พี่ ไอ้ปาล์ม และจี หุ้นกันเปิดบริษัทน่ะ”

“โห เมื่อกี้มิ้นท์ปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มเลยนะค่ะตอนเจอพี่ปาล์ม   พี่ปาล์มนะพี่ปาล์มไม่บอกกันเลยปล่อยให้มิ้นท์เข้าใจผิดๆอยู่ได้ มีแต่เรื่องคาดไม่ถึงทั้งนั้นเลยนะค่ะ จะมีอะไรให้มิ้นท์ประหลาดใจกว่านี้อีกไหมเนี่ย ทั้งพี่และก็พี่ปาล์ม และไหนจะพี่ปาล์มกับจีอีก ไปญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่ และดูเหมือนว่าพี่ปาล์มจะเป็นห่วงจีมากเลยนะคะ”

“อย่างที่บอกว่าเรื่องมันยาว แล้วก็มีอีกเรื่องที่มิ้นท์จะต้องแปลกใจกว่านี้อีก” มิ้นท์หันมามองวินอย่างตั้งคำถาม

“อะไรค่ะ เดี๋ยวขอมิ้นท์ทำใจก่อนนะค่ะ เอาค่ะ พร้อมค่ะ” มิ้นท์พูดพร้อมสูดหายใจลึกๆ

“ปาล์มกับจีแต่งงานกันแล้ว”

“ว่าอะไรนะค่ะ พี่ปาล์มกับจีเนี่ยนะค่ะ” มิ้นท์ถึงกับอึ้ง งงกับสิ่งที่ได้ยิน

“อืม ใช่ แต่งกันครึ่งปีแล้ว” วินขำกับอาการของมิ้นท์

“ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อก่อนหน้ายังไม่อยากจะมองกันเลย แต่ก็ว่าไม่ได้นะคะถึงจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันอย่างนั้นแต่จีก็เป็นคนเดียวที่เอาพี่ปาล์มอยู่”

“เดี๋ยวมิ้นท์ก็ได้เห็นกับตาเองแหละ ไป ลิฟท์มาพอดี” วินผายมือให้มิ้นท์เดินเข้าไปก่อน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                       ปาล์มวางจีลงบนเตียง น้ำรีบหายาดมแล้วส่งให้ปาล์ม ปาล์มจับมือจีอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง สักพักจีลืมตาขึ้นมา

“ดีขึ้นไหมจี ยังเวียนหัวหรือเปล่า เป็นไงล่ะไปรับลมเลยเป็นลมแทนมันซะเลย” จียิ้ม สีหน้าซีดเซียว

“พอเลย จีไม่เป็นไรซะหน่อย”

“ไม่เป็นอะไรล่ะ หน้ายังซีดอยู่เลย” น้ำเสียงอ่อนโยน

“ไม่เป็นไรจริงๆ นอนพักแป๊บเดียวก็หายแล้ว” ปาล์มเอามือลูบหน้าจี

“งั้นก็นอนซะนะ เดี๋ยวปาล์มกล่อมให้”

“จะบ้าเหรอ จีไม่ใช่เด็กนะ” จีค้อนขวับ

“ตัวไม่เด็ก แต่ชอบทำตัวเหมือนเด็ก” ปาล์มบีบจมูกจีเบาๆ “เด็กดื้อซะด้วย” จีอ้าปากจะงับนิ้วปาล์ม ปาล์มไม่ยอมเลยเกิดการต่อสู้เล็กๆขึ้นในห้อง และแล้วก็มีกรรมการห้ามมวย

“เอ่อ คือ ตัวน้ำก็ไม่ได้เล็กเลยนะคะ ยืนเป็นก้างชิ้นใหญ่อยู่เนี่ยค่ะ พี่จีคงไม่เป็นไรแล้วเพราะมีหมอดีมารักษาแบบใกล้ชิดขนาดนี้ งั้นน้ำขอตัวก่อนนะคะ”พูดจบก็เผ่นแน่บก่อนจะโดนข้าวของอะไรแถวนั้นลอยละลิ่วมาซะก่อน น้ำเปิดประตูมาก็เจอกับที่วินและมิ้นท์

“ไอ้น้ำ จีเป็นไงมั่ง” วินถาม

“พี่วินไม่ต้องห่วงเลย พี่จีเขามีหมอประจำตัวดี รักษาแป๊บเดียวหายสนิทเลย ตอนนี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว น้ำว่าอย่าเข้าไปเป็น กขคงจฉ ถึง ฮ.นกฮูกจะดีกว่านะคะ” วินหัวเราะพอจะนึกภาพปาล์มคอยดูแลจีไม่ห่างได้อย่างชนิดที่ว่ายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว

“โดนไอ้ปาล์มไล่มารึไง”

“แหม พี่วินถ้าพี่อยู่ด้วยเมื่อกี้นะพี่จะไม่ถามน้ำยังงี้เลย เป็นใครก็ต้องออกมา ใครจะไปทนดูสามีภรรยาสวีทวี้ดวิ้วกันขนาดนั้นได้ล่ะค่า” วินแกล้งเอื้อมมือไปจับตาของน้ำ

“วุ้ย ร้อนเว้ย  ถ้าจะเป็นเอามากแหะ” น้ำค้อนขวับ

“เออ คนมันอิจฉาตาร้อนนิพี่วิน ไปแล้วค่าจะไปหาน้ำแข็งมาประคบตาอ่ะ ”น้ำเดินงอนๆไป

“โทษทีนะมิ้นท์ มัวแต่แซวไอ้น้ำ”วินเคาะประตูห้อง

“พวกพี่ดูสนิทกันดีนะคะ”

“ก็รุ่นบุกเบิกบริษัททั้งนั้น ช่วยๆกันมาน่ะ” ปาล์มเดินมาเปิดประตูให้

“อ้าวพี่วิน มิ้นท์เข้ามาก่อนซิฮะ” ว่าเสร็จปาล์มเดินนำเข้าไปหาจีด้านใน

“จีได้ข่าวว่ามีหมอดีรักษาเหรอ”วินเดินตามหลังปาล์มเข้ามานั่งตรงโซฟาข้างเตียง

“หมอดีอะไรพี่วิน หมอเก้มากกว่า”จีตอบทันควัน รีบลุกขึ้นนั่ง ปาล์มเอาหมอนวางพาดหัวเตียงให้จีพิง

“ไง จีเห็นหน้ามิ้นท์ถึงกับเป็นลมเลยเหรอ” มิ้นท์เดินมานั่งข้างจี

“ก็นึกว่าเห็นผีแกน่ะซิ อยู่ๆก็โผล่มา”จีแซว

“มิ้นท์ออกจะสวยขนาดนี้ คิดว่าเป็นผีได้ไง”มิ้นท์งอน

“ล้อเล่นจ้า ดีใจล่ะไม่ว่า ใครก็ไม่รู้ทิ้งเพื่อนไม่ยอมติดต่อบ้าง” จีงอนกลับ

“เว้ย เดี๋ยวนี้กล้างอนมิ้นท์เหรอ เอานิสัยขี้งอนมาจากไหนเนี่ย”มิ้นท์พูดอมยิ้มพลางชำเลืองสายตาไปที่ปาล์ม จีรู้ตัวว่าไม่วายถูกแซวแน่รีบเปลี่ยนเรื่อง วินสะกิดปาล์มให้ออกไปคุยกันอีกห้องปล่อยให้สาวๆเม้าท์กัน

“เย็นนี้กินข้าวด้วยกันนะมิ้นท์ มีนัดหรือเปล่า”จีชวน

“ได้อยู่แล้ว แหม เปลี่ยนเรื่องเชียวน้า มิ้นท์ต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายงอน พี่ปาล์มกับแกแต่งงานกันไม่บอกกันมั่ง”

“แล้วแกอยู่ให้ฉันบอกไหมล่ะ”

“จ้าๆ ยอมแล้ว มิ้นท์ผิดเองที่ไม่อยู่ให้จีบอก เล่ามาเลยจีเป็นไงมาไงกันแน่” มิ้นท์ซักสีหน้าอยากรู้มากๆ

“ก็ไม่มีอะไรมาก ปาล์มมาขอ จีก็ตกลง ก็แต่งกันแค่เนี้ย จบ”

“เฮ้ย ไม่ใช่ซิ อยากรู้ว่าลงเอยกันได้ไงมากกว่า จากคู่ปรับกลายมาเป็นคู่รักอย่างกับละครในทีวีเลยเนอะ” มิ้นท์เห็นเพื่อนหน้าแดงยิ่งเอาใหญ่ “ฉันเห็นพี่ปาล์มดูแลเป็นห่วงเป็นใยแกแบบนี้แสดงว่าต้องรักแกมากเลยซิ” จียิ่งเขิลหนักเข้าไปอีก

“เออๆ พอได้แล้ว ก็รู้ว่าเขิลก็ยิ่งแซวอยู่ได้ เล่าก็เล่า” มิ้นท์ยิ้มดีใจ จียอมแพ้ก่อนที่มิ้นท์จะแซวหนักไปกว่านี้ ยิ่งไม่ค่อยอยากรื้อฟื้นเท่าไหร่แต่ดูเหมือนว่าใครๆจะสนใจเรื่องนี้ซะเหลือเกิน

โปรดติดตามตอนต่อไป

ป.ล. สวัสดีค่ะ วันนี้พร้อมแล้วสำหรับฟิคเรื่องใหม่ อย่างที่สัญญากันไว้ว่ายังไงๆก็ต้อง เกี่ยวกับAF1 แต่คราวนี้อาจจะแค่บางส่วนเท่านั้นนะคะ ต้องขอออกตัวดังเอี๊ยดไว้ก่อนเลยว่าคงจะมาอัพแค่อาทิตย์ละครั้งหรือนานกว่านั้น ก็อย่าลืมติดตาม ตำหนิ ติ ชมกันได้เหมือนเดิมนะค้า ขอบคุณค่า