ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หนุ่มไข้ขึ้นกับสาวขาแพลง (1)
\"โอ๊ย\" เสียงหญิงสาวร้องลั่น
\"เป็นอะไรจีน\"ปอถามอย่างเป็นห่วง
\"สงสัยจะเหยียบเศษแก้วน่ะ โอ๊ยเจ็บอ่ะ\" จีนตอบพร้อมครวญครางด้วยความเจ็บปวด
\"ไหนขอดูแผลหน่อย เลือดไหลเต็มเลยนะเราว่าไปโรงพยาบาลดีกว่านะ\"ไม่พูดเปล่าปออุ้มจีนไปยังบ้านพักแล้วก็เรียกเพื่อนๆและคนขับรถให้พาจีนไปร.พ. จุ้มจิ้มที่ดูแผลแล้วคิดว่าไม่เป็นอะไรมากแต่ควรไปทำแผลที่ร.พ.ดีกว่าแล้วก็ให้หาผ้ามาซับเลือดไว้ก่อน ปอจึงเอาผ้าโพกหัวของตัวเองมาซับเลือดที่เท้าจีน ส่วนแหม่มและนุ่นก็คอยปลอบจีนอยู่ข้างๆ หลังจากที่กลับมาจากร.พ.ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอน สาวจีนของเราหลับไปก่อนเพื่อนเนื่องจากฤทธิ์ยาส่วนคนอื่นๆก็ทยอยกันหลับไปตามๆกัน เหลือ2หนุ่ม ป๋าวิทย์กับปอที่ยังนั่งคุยกันอยู่
\"ไง ปอยังไม่ไปนอนอีกหรือ\"วิทย์ออกมากินน้ำถามขึ้นเมื่อหันมาเห็นปอยังนั่งเกากีตาร์อยู่
\"อืมป๋า นอนไม่หลับ\"ชายหนุ่มตอบ
\"คิดอะไรอยู่ล่ะ\"วิทย์ถาม
\"ก็ไม่รู้ซิ เรื่อยเปื่อยน่ะป๋า\"
\"แน่ใจนะว่าไม่ได้คิดถึงใครอยู่\"วิทย์ถามทีเล่นทีจริง
\"ป๋า....\"ปออึ้งกับคำถามของวิทย์
\"เอาน่าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรความรู้สึกดีๆที่มีให้กันมันก็ดีอยู่หรอกแต่มันอาจไม่ถูกที่ถูกเวลาหรือเปล่าแค่นั้นเอง\"วิทย์เอ่ย
\"ป๋า ผมจะทำไงดีมันบอกไม่ถูกเหมือนกันนะไอ้ความรู้สึกนี้ผมก็ไม่แน่ใจ แต่ผมรู้ว่าผมเป็นห่วงเค้าแล้วก็อยากมองเค้า ดูเค้ามีความสุขผมก็ดีใจ เวลาคิดถึงเค้ามันรู้สึกดีอ่ะป๋า วันนี้ที่ผมตามไปที่ทะเลรู้ไหมป๋าเค้าบอกว่า\"บางครั้งเราก็เผลอไปกับสิ่งต่างๆรอบตัว\" แล้วก็ยังบอกอีกว่า\"เวลาจะช่วยให้เรารู้เองว่าความรู้สึกนั้นมันจริงแค่ไหน\" ผมเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อเลยป๋า\" ปอระบายความรู้สึกของตัวเองออกมา
\"ปอ พี่ว่านะตอนนี้ปอควรให้เวลากับตัวเองและให้เวลาเค้าบ้าง อย่างที่จีนบอกนั่นแหละ เวลาจะพิสูจน์ความจริง ลองทบทวนความรู้สึกของตัวเองให้ดีก่อน ทำใจให้สบายแล้วไปนอนซะ พรุ่งนี้อาจจะดีขึ้น\" วิทย์ปลอบ
\"ป๋าไปนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวผมตามไป\" ปอตอบ
หลังจากที่วิทย์เข้านอนแล้วหนุ่มปอก็ยังนั่งคิดและทบทวนความรู้สึกของตัวเองภาพต่างระหว่างตนเองกับจีนก็ค่อยๆปรากฏช้าๆ(ต้องเป็นขาวดำด้วยนะ)และแล้วชายหนุ่มก็เผลอหลับอยู่ตรงโซฟานั้นเอง
เช้าวันใหม่จุ้มจิ้มตื่นก่อนเพื่อนอาบน้ำแต่งตัวแล้วจึงออกมาดูว่าจะทำอะไรเป็นของเช้าดีก็หันมาเจอปอซึ่งนอนหลับอยู่ข้างนอกทั้งคืนจุ้มจิ้มเดินไปปลุกปอพอจับตัวก็รู้สึกว่าตัวรุมๆ
\"ปอ ตื่นได้แล้วทำไมมานอนตรงนี้ดูซิท่าทางจะมีไข้นะเนี่ย ปอ\"จุ้มจิ้มพยายามปลุกแต่ก็ไม่เป็นผลจึงไปเรียกพวกผู้ชายให้มาช่วยกันแบกปอเข้าไปนอนในห้องแล้วหายาลดไข้มาให้กิน พอทุกคนตื่นแล้วก็รู้ว่าปอไข้ขึ้นนอนหลับอยู่ก็เริ่มคิดกันได้ว่าโปรแกรมวันนี้ที่จะออกไปดำน้ำกันคงต้องล่มเพราะมีคนเปื่อย เอ๊ย!ป่วย ตั้ง 2 คน
\"คงต้องไปบอกกับเจ้าหน้าที่แล้วมั้งว่าเราไปไม่ได้\" ท๊อปออกความเห็น
\"เอาไงดีล่ะงั้นเดี๋ยวพี่กับท๊อปจะไปบอกเองล่ะกัน\" วิทย์เอ่ยขึ้น
\"แหม น่าเสียดายเนอะงั้นเรามาช่วยกันคิดดีกว่าจะทำอะไรกันดี\" ซีแนมบ่น
\"ไม่เห็นต้องงดเลยที่เหลือก็ไปกันซิจีนอยู่ได้ มาทะเลทั้งทีไม่ไปดำน้ำได้ไง\"จีนขัดขึ้นเพราะรู้ว่าทุกคนอยากไปดำน้ำกันแล้วก็ตัวเองไม่ได้เป็นไรมากด้วยแค่เดินไม่ค่อยสะดวกเท่านั้นเอง
\"ได้ไงล่ะปอก็นอนไข้ขึ้นอยู่ จีนก็ขาเจ็บอยู่เนี่ย เดินเองยังไม่ค่อยจะไหวเลย\"แหม่มขัดจีน
\"นั่นซิจะให้พวกเราปล่อยคนเปื่อย เอ๊ยป่วย2คนไว้ด้วยกันก็พอดีพวกเรากลับมาก็เป็นหนักกว่าเดิมกันอีก\"นุ่นเสริม
\"จีนไม่เป็นไรจริงๆนะ ส่วนปอจีนดูแลได้แค่เป็นไข้เองเดี๋ยวเช็ดตัวให้กินยาอีก2เม็ดก็เดินปร๋อแล้ว ไปกันเหอะนะ เสียดายออกแล้วก็เที่ยวเผื่อจีนกับปอด้วยถ่ายรูปมาเยอะๆนะ\"
\"เอาไงล่ะพวกเรา\"อ๊อฟถาม
\"งั้นก็ตามใจล่ะกัน อยู่ได้แน่นะ\"วิทย์ถามย้ำทั้งที่ในใจคิดอะไรบางอย่างอยู่
\"ได้ๆ จะทำตัวดีๆไม่ดื้อไม่ซนคับผม\"แล้วจีนก็ทำท่าตะเบ๊ะเลียบแบบพวกทหารตำรวจ
\"บ๊องจริง งั้นก็ดูแลปอด้วยล่ะอีกสักพักก็ปลุกให้มากินข้าวต้มแล้วก็พอครบ4ชั่วโมงก็ให้กินยาอีก2เม็ดนะ อย่าลืมล่ะจำได้ไหมเนี่ย พี่จิ้มว่าพี่จิ้มอยู่ด้วยดีกว่านะ\"จุ้มจิ้มสั่งจีนเป็นหางว่าว
\"ไปด้วยกันแหละจุ้มจิ้มปล่อยไว้2คนนั่นแหละ ถือว่าฟ้าลงโทษให้อดไปเที่ยวล่ะกัน\"พี่วิทย์แซว
ทุกคนที่มีอาการปกติดีก็เตรียมตัวจัดของใส่เป้เพื่อจะไปดำน้ำกัน
\"อยู่ดีๆนะ\"แนนเอ่ย \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"ดูแลตัวเองแล้วก็ปอด้วยนะ\"น้ำตาลบอก \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"อย่าให้ปอมันทรุดกว่าเดิมล่ะ\"อ๊อฟแซว \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"อย่าไปทำอะไรปอมันล่ะ\"แหม่มแหย่ \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"อย่าลืมกินยาของตัวเองด้วยล่ะแล้วก็อีก4ชั่วโมงยาลืมให้ปอกินยาด้วย\"จุ้มจิ้มสั่ง \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"ทุกคนหยุด พอได้แล้วจีนสัญญาว่าจะดูแลปอและตัวเองดีๆไม่ลืมที่ทุกคนสั่งและจะเฝ้าบ้านไม่ให้หายไม่ให้โดนขโมยขึ้น โอเคไหมขี้เกียจรับคำแล้ว\"
\"โอเครๆ\"ทุกคนตอบ
หลังจากที่ทุกคนไปดำน้ำกันแล้วจีนก็เดินไปปลุกให้ปอมากินข้าวต้มที่พี่จิ้มสั่งไว้ให้ แต่ท่าทางปอที่ตื่นมาแล้วงัวเงีย เบลอๆ งงๆกับชีวิตจีนเห็นแล้วก็ส่ายหัวจึงต้องลงมือป้อนข้าวต้มให้ปอ
\"เฮ้ย กินดีๆซิ\" ปอที่กินไปสัปหงกไป
\"อะไรมันจะยากขนาดนี้วะเนี่ย\"จีนที่บ่นขณะที่พยามป้อนข้าวต้มให้ปอ หลังจากป้อนข้าวเสร็จแล้วจีนก็นึกขึ้นได้ว่าควรจะเช็ดตัวให้ปอเพราะมันน่าจะช่วยลดไข้ได้บ้างจีนก็เดินกระเผกๆไปหยิบผ้าแล้วก็รองน้ำซึ่งทุลักทุเลพอสมควรขณะที่จีนเช็ดตัวให้ปอซึ่งเหงื่อเต็มตัวไปหมดชายหนุ่มก็ดันคว้าเอามือจีนไปกอดไว้สาวจีนเราก็ตกใจเป็นการใหญ่
\"เฮ้ย ปล่อยดิ ปล่อย ถ้าไม่ปล่อยแล้วจะเช็ดตัวยังไงล่ะ\"จีนพยายามแกะมือตัวเองพลางบ่น(คนมันหลับอยู่จะรู้เรื่องไม่เนี่ย-คนแต่ง)
\"จีน\"
\"อะไร\"จีนซึ่งคิดว่าปอเรียกก็งงว่าทำไมมันหลับตาวะ \"อ้าว เพ้อรึเนี่ย!!!!!แล้วเรียกเราทำไมวะ\" สาวจีนก็ยังคงพยายามแกะมือตัวเองออกขณะเดียวกันปอก็กอดแขนแน่นขึ้น แล้วชายหนุ่มก็ตะแคงไปอีกข้างเอาล่ะซิสาวจีนเราตกอยู่ในสภาพแย่กว่าเดิมเพราะต้องกึ่งนั่งกึ่งนอนเมื่อยก็เมื่อย \"ทำไมดูแลคนเป็นไข้มันลำบากยังงี้นะ รู้งี้ไม่ให้พวกนั้นไปเที่ยวก็ดีซิ\" สาวจีนบ่นกับตัวเองโดยที่หนุ่มปอยังคงนอนไขขึ้นต่อไปอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
โปรดติดตามตอนต่อไป
คอยดูกันว่าสาวจีนขาแพลงเราจะแกะแขนตัวเองออกจากหนุ่มปอไข้ขึ้นได้หรือไม่
ต้องขอโทษเพื่อนๆผู้อ่านอีกครั้งนะค่ะที่หายไปนานมากเนื่องจากติดธุระ
แล้วก็คอมโดนไวรัสกินตับเอ๊ยกินโปรแกรมไปนานอยู่ตอนนี้ทุกอย่างดีเหมือนเดิมแล้วจะพยายามมาต่อตอนต่อไปเร็วๆค่ะ
\"เป็นอะไรจีน\"ปอถามอย่างเป็นห่วง
\"สงสัยจะเหยียบเศษแก้วน่ะ โอ๊ยเจ็บอ่ะ\" จีนตอบพร้อมครวญครางด้วยความเจ็บปวด
\"ไหนขอดูแผลหน่อย เลือดไหลเต็มเลยนะเราว่าไปโรงพยาบาลดีกว่านะ\"ไม่พูดเปล่าปออุ้มจีนไปยังบ้านพักแล้วก็เรียกเพื่อนๆและคนขับรถให้พาจีนไปร.พ. จุ้มจิ้มที่ดูแผลแล้วคิดว่าไม่เป็นอะไรมากแต่ควรไปทำแผลที่ร.พ.ดีกว่าแล้วก็ให้หาผ้ามาซับเลือดไว้ก่อน ปอจึงเอาผ้าโพกหัวของตัวเองมาซับเลือดที่เท้าจีน ส่วนแหม่มและนุ่นก็คอยปลอบจีนอยู่ข้างๆ หลังจากที่กลับมาจากร.พ.ทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอน สาวจีนของเราหลับไปก่อนเพื่อนเนื่องจากฤทธิ์ยาส่วนคนอื่นๆก็ทยอยกันหลับไปตามๆกัน เหลือ2หนุ่ม ป๋าวิทย์กับปอที่ยังนั่งคุยกันอยู่
\"ไง ปอยังไม่ไปนอนอีกหรือ\"วิทย์ออกมากินน้ำถามขึ้นเมื่อหันมาเห็นปอยังนั่งเกากีตาร์อยู่
\"อืมป๋า นอนไม่หลับ\"ชายหนุ่มตอบ
\"คิดอะไรอยู่ล่ะ\"วิทย์ถาม
\"ก็ไม่รู้ซิ เรื่อยเปื่อยน่ะป๋า\"
\"แน่ใจนะว่าไม่ได้คิดถึงใครอยู่\"วิทย์ถามทีเล่นทีจริง
\"ป๋า....\"ปออึ้งกับคำถามของวิทย์
\"เอาน่าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรความรู้สึกดีๆที่มีให้กันมันก็ดีอยู่หรอกแต่มันอาจไม่ถูกที่ถูกเวลาหรือเปล่าแค่นั้นเอง\"วิทย์เอ่ย
\"ป๋า ผมจะทำไงดีมันบอกไม่ถูกเหมือนกันนะไอ้ความรู้สึกนี้ผมก็ไม่แน่ใจ แต่ผมรู้ว่าผมเป็นห่วงเค้าแล้วก็อยากมองเค้า ดูเค้ามีความสุขผมก็ดีใจ เวลาคิดถึงเค้ามันรู้สึกดีอ่ะป๋า วันนี้ที่ผมตามไปที่ทะเลรู้ไหมป๋าเค้าบอกว่า\"บางครั้งเราก็เผลอไปกับสิ่งต่างๆรอบตัว\" แล้วก็ยังบอกอีกว่า\"เวลาจะช่วยให้เรารู้เองว่าความรู้สึกนั้นมันจริงแค่ไหน\" ผมเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อเลยป๋า\" ปอระบายความรู้สึกของตัวเองออกมา
\"ปอ พี่ว่านะตอนนี้ปอควรให้เวลากับตัวเองและให้เวลาเค้าบ้าง อย่างที่จีนบอกนั่นแหละ เวลาจะพิสูจน์ความจริง ลองทบทวนความรู้สึกของตัวเองให้ดีก่อน ทำใจให้สบายแล้วไปนอนซะ พรุ่งนี้อาจจะดีขึ้น\" วิทย์ปลอบ
\"ป๋าไปนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวผมตามไป\" ปอตอบ
หลังจากที่วิทย์เข้านอนแล้วหนุ่มปอก็ยังนั่งคิดและทบทวนความรู้สึกของตัวเองภาพต่างระหว่างตนเองกับจีนก็ค่อยๆปรากฏช้าๆ(ต้องเป็นขาวดำด้วยนะ)และแล้วชายหนุ่มก็เผลอหลับอยู่ตรงโซฟานั้นเอง
เช้าวันใหม่จุ้มจิ้มตื่นก่อนเพื่อนอาบน้ำแต่งตัวแล้วจึงออกมาดูว่าจะทำอะไรเป็นของเช้าดีก็หันมาเจอปอซึ่งนอนหลับอยู่ข้างนอกทั้งคืนจุ้มจิ้มเดินไปปลุกปอพอจับตัวก็รู้สึกว่าตัวรุมๆ
\"ปอ ตื่นได้แล้วทำไมมานอนตรงนี้ดูซิท่าทางจะมีไข้นะเนี่ย ปอ\"จุ้มจิ้มพยายามปลุกแต่ก็ไม่เป็นผลจึงไปเรียกพวกผู้ชายให้มาช่วยกันแบกปอเข้าไปนอนในห้องแล้วหายาลดไข้มาให้กิน พอทุกคนตื่นแล้วก็รู้ว่าปอไข้ขึ้นนอนหลับอยู่ก็เริ่มคิดกันได้ว่าโปรแกรมวันนี้ที่จะออกไปดำน้ำกันคงต้องล่มเพราะมีคนเปื่อย เอ๊ย!ป่วย ตั้ง 2 คน
\"คงต้องไปบอกกับเจ้าหน้าที่แล้วมั้งว่าเราไปไม่ได้\" ท๊อปออกความเห็น
\"เอาไงดีล่ะงั้นเดี๋ยวพี่กับท๊อปจะไปบอกเองล่ะกัน\" วิทย์เอ่ยขึ้น
\"แหม น่าเสียดายเนอะงั้นเรามาช่วยกันคิดดีกว่าจะทำอะไรกันดี\" ซีแนมบ่น
\"ไม่เห็นต้องงดเลยที่เหลือก็ไปกันซิจีนอยู่ได้ มาทะเลทั้งทีไม่ไปดำน้ำได้ไง\"จีนขัดขึ้นเพราะรู้ว่าทุกคนอยากไปดำน้ำกันแล้วก็ตัวเองไม่ได้เป็นไรมากด้วยแค่เดินไม่ค่อยสะดวกเท่านั้นเอง
\"ได้ไงล่ะปอก็นอนไข้ขึ้นอยู่ จีนก็ขาเจ็บอยู่เนี่ย เดินเองยังไม่ค่อยจะไหวเลย\"แหม่มขัดจีน
\"นั่นซิจะให้พวกเราปล่อยคนเปื่อย เอ๊ยป่วย2คนไว้ด้วยกันก็พอดีพวกเรากลับมาก็เป็นหนักกว่าเดิมกันอีก\"นุ่นเสริม
\"จีนไม่เป็นไรจริงๆนะ ส่วนปอจีนดูแลได้แค่เป็นไข้เองเดี๋ยวเช็ดตัวให้กินยาอีก2เม็ดก็เดินปร๋อแล้ว ไปกันเหอะนะ เสียดายออกแล้วก็เที่ยวเผื่อจีนกับปอด้วยถ่ายรูปมาเยอะๆนะ\"
\"เอาไงล่ะพวกเรา\"อ๊อฟถาม
\"งั้นก็ตามใจล่ะกัน อยู่ได้แน่นะ\"วิทย์ถามย้ำทั้งที่ในใจคิดอะไรบางอย่างอยู่
\"ได้ๆ จะทำตัวดีๆไม่ดื้อไม่ซนคับผม\"แล้วจีนก็ทำท่าตะเบ๊ะเลียบแบบพวกทหารตำรวจ
\"บ๊องจริง งั้นก็ดูแลปอด้วยล่ะอีกสักพักก็ปลุกให้มากินข้าวต้มแล้วก็พอครบ4ชั่วโมงก็ให้กินยาอีก2เม็ดนะ อย่าลืมล่ะจำได้ไหมเนี่ย พี่จิ้มว่าพี่จิ้มอยู่ด้วยดีกว่านะ\"จุ้มจิ้มสั่งจีนเป็นหางว่าว
\"ไปด้วยกันแหละจุ้มจิ้มปล่อยไว้2คนนั่นแหละ ถือว่าฟ้าลงโทษให้อดไปเที่ยวล่ะกัน\"พี่วิทย์แซว
ทุกคนที่มีอาการปกติดีก็เตรียมตัวจัดของใส่เป้เพื่อจะไปดำน้ำกัน
\"อยู่ดีๆนะ\"แนนเอ่ย \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"ดูแลตัวเองแล้วก็ปอด้วยนะ\"น้ำตาลบอก \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"อย่าให้ปอมันทรุดกว่าเดิมล่ะ\"อ๊อฟแซว \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"อย่าไปทำอะไรปอมันล่ะ\"แหม่มแหย่ \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"อย่าลืมกินยาของตัวเองด้วยล่ะแล้วก็อีก4ชั่วโมงยาลืมให้ปอกินยาด้วย\"จุ้มจิ้มสั่ง \"โอเครๆ\"จีนตอบ
\"ทุกคนหยุด พอได้แล้วจีนสัญญาว่าจะดูแลปอและตัวเองดีๆไม่ลืมที่ทุกคนสั่งและจะเฝ้าบ้านไม่ให้หายไม่ให้โดนขโมยขึ้น โอเคไหมขี้เกียจรับคำแล้ว\"
\"โอเครๆ\"ทุกคนตอบ
หลังจากที่ทุกคนไปดำน้ำกันแล้วจีนก็เดินไปปลุกให้ปอมากินข้าวต้มที่พี่จิ้มสั่งไว้ให้ แต่ท่าทางปอที่ตื่นมาแล้วงัวเงีย เบลอๆ งงๆกับชีวิตจีนเห็นแล้วก็ส่ายหัวจึงต้องลงมือป้อนข้าวต้มให้ปอ
\"เฮ้ย กินดีๆซิ\" ปอที่กินไปสัปหงกไป
\"อะไรมันจะยากขนาดนี้วะเนี่ย\"จีนที่บ่นขณะที่พยามป้อนข้าวต้มให้ปอ หลังจากป้อนข้าวเสร็จแล้วจีนก็นึกขึ้นได้ว่าควรจะเช็ดตัวให้ปอเพราะมันน่าจะช่วยลดไข้ได้บ้างจีนก็เดินกระเผกๆไปหยิบผ้าแล้วก็รองน้ำซึ่งทุลักทุเลพอสมควรขณะที่จีนเช็ดตัวให้ปอซึ่งเหงื่อเต็มตัวไปหมดชายหนุ่มก็ดันคว้าเอามือจีนไปกอดไว้สาวจีนเราก็ตกใจเป็นการใหญ่
\"เฮ้ย ปล่อยดิ ปล่อย ถ้าไม่ปล่อยแล้วจะเช็ดตัวยังไงล่ะ\"จีนพยายามแกะมือตัวเองพลางบ่น(คนมันหลับอยู่จะรู้เรื่องไม่เนี่ย-คนแต่ง)
\"จีน\"
\"อะไร\"จีนซึ่งคิดว่าปอเรียกก็งงว่าทำไมมันหลับตาวะ \"อ้าว เพ้อรึเนี่ย!!!!!แล้วเรียกเราทำไมวะ\" สาวจีนก็ยังคงพยายามแกะมือตัวเองออกขณะเดียวกันปอก็กอดแขนแน่นขึ้น แล้วชายหนุ่มก็ตะแคงไปอีกข้างเอาล่ะซิสาวจีนเราตกอยู่ในสภาพแย่กว่าเดิมเพราะต้องกึ่งนั่งกึ่งนอนเมื่อยก็เมื่อย \"ทำไมดูแลคนเป็นไข้มันลำบากยังงี้นะ รู้งี้ไม่ให้พวกนั้นไปเที่ยวก็ดีซิ\" สาวจีนบ่นกับตัวเองโดยที่หนุ่มปอยังคงนอนไขขึ้นต่อไปอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
โปรดติดตามตอนต่อไป
คอยดูกันว่าสาวจีนขาแพลงเราจะแกะแขนตัวเองออกจากหนุ่มปอไข้ขึ้นได้หรือไม่
ต้องขอโทษเพื่อนๆผู้อ่านอีกครั้งนะค่ะที่หายไปนานมากเนื่องจากติดธุระ
แล้วก็คอมโดนไวรัสกินตับเอ๊ยกินโปรแกรมไปนานอยู่ตอนนี้ทุกอย่างดีเหมือนเดิมแล้วจะพยายามมาต่อตอนต่อไปเร็วๆค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น