ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความรู้สึก
ทั้งจีนและปอลงความเห็นกันว่าเพื่อนๆคงจะยังไม่กลับมาแน่นอนจึงตัดสินใจไปเที่ยวกันต่อเดี๋ยวพวกนั้นกลับมาไม่เจอคงจะโทรตามเองทั้งสองคนจึงนั่งรถไปเรื่อยๆเห็นตรงไหนน่าสนใจก็แวะลงซื้อนู้นซื้อนี่ติดไม้ติดมือมาฝากเพื่อนๆเป็นกอบเป็นกำ
“โอ๊ย เหนื่อยจริงโว้ย”เสียงอ๊อฟบ่นมาแต่ไกล
“เอาน่ารีบขนของเข้าบ้านเหอะ ป่านนี้ปอกับจีนเป็นไงบ้างก็ไม่รู้”แนนเร่ง
เมื่อทุกคนเดินเข้ามาในบ้านไม่พบใครสักคนก็เดากันว่าสองคนนั้นคงออกไปเที่ยวข้างนอกแล้วจุ้มจิ้มมองดูนาฬิกานี่ก็บ่ายมากแล้วคิดว่าควรจะโทรตามกลับมาเตรียมทำบาร์บีคิวสำหรับเย็นนี้จึงบอกให้นุ่นลองโทรตามจีนดู จีนซึ่งกำลังเลือกซื้อของอยู่ได้ยินเสียงโทรศัพท์แต่ไม่มีมือจะรับแล้วเลยให้ปอช่วยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแทนที่ปอจะพูดเองดันถือหูมาให้จีนพูดซะนี่ ภาพที่ออกมาก็ดูประหลาดๆชายหนุ่มกับหญิงสาวถือของพะรุงพะรังโดยชายหนุ่มเดินตามถือหูโทรศัพท์ให้หญิงสาวพูด สาวจีนก็ช่างกะไรเดินดูนู้นดูนี่ต่ออีกแน่ะ ก็ไม่เข้าใจว่ามันจะต้องเดินทำไม ลำบากเปล่าๆ
“โอเครๆ”เสียงจีนรับคำพร้อมส่งสัญญาณเป็นเชิงว่าคุยเสร็จแล้ว
“ใครโทรมา”ปอถาม
“นุ่น บอกว่าถึงบ้านแล้วให้กลับไปช่วยกันเตรียมอาหาร ที่กลับช้าเพราะรถเสีย”จีนตอบ
“งั้นกลับกันเลยไหมจะดูอะไรอีกป่ะ”ปอถามขึ้นเพราะดูท่าแล้วสาวเจ้ายังไม่ค่อยอยากกลับสักเท่าไร
“กลับเลยก็ดี เริ่มเมื่อยแล้วล่ะ”
เมื่อจีนและปอเดินเข้ามาก็พบกับสายตาของเพื่อนๆทั้ง20คู่จ้องเขม็งมาที่ตน
“เฮ้ย!! เป็นอะไรกันมองอย่างกับไม่เคยเห็นจีนกับปองั้นอ่ะ”จีนถามหลังจากที่ผ่านไปสักพักก็ยังไม่มีใครละสายตาจากเธอและปอสักคน
“เปล๊า(ขอเน้นว่าต้องเสียงสูงด้วยนะ) จีนกับปอน่ะเคยเห็นแต่ไม่เคยเห็นบ้าหอบฟางน่ะ”ซีแนมไวกว่าเพื่อนแซวกลับเพื่อกลบเกลื่อนพิรุธของเพื่อนๆ
“พูดงี้อย่ามากินนะอุตส่าห์ซื้อมาฝาก”จีนทำงอน
“โอ๋ๆ ใครนะว่าจีนได้”ซีแนมเข้าไปกอดแล้วช่วยถือของมาวางที่โต๊ะ
หลังจากนั้นก็ช่วยกันเตรียมทำบาร์บีคิวไม่รู้ว่าช่วยกันให้เสร็จเร็วหรือว่าช้ากันแน่ทำไปก็เล่นกันไปวิ่งไล่จับกันอีกต่างหากแต่ก็อบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะตลอดเวลา จนเวลาเย็นก็พลัดกันไปอาบน้ำเพื่อจะได้ออกมากินข้าวเย็นด้านนอกที่จัดเตรียมโต๊ะ พอเริ่มมือก็จุดกองไฟตกดึกบรรยากาศแบบนี้คงไม่มีอะไรดีกว่ากีตาร์โปร่งที่คอยขับกล่อมบรรยากาศให้ซึ้งและสนุกสนานไปพร้อมๆกัน
“...คืนนี้ลองมองที่แสงจันทร์นวลอยากชวนเธอฝันใต้แสงจันทร์งามมีรักบางๆเจือจางซ่อนอยู่ แอบส่งใจให้เธอจากมุมมืดแห่งจันทร์จากความฝันของชายในเงารักแห่งจันทร์และในคืนนี้...”เสียงท๊อปขับกล่อมพาให้คนที่เหลือเคลิบเคลิ้มไปกับแสงจันทร์
“..ไม่อยากให้ผ่านคืนนี้รู้ไหมขอให้มีเพียงเราได้ไหมฉันและเธอและภาษาใจให้นานเท่านานกว่านี้..”ต่อด้วยซีแนมที่เลือกเพลงให้เข้ากับอารมณ์ของทุกคน
“…แค่มีเธอและมีฉันท้องฟ้านั้นเป็นดั่งวัง เสียงนกที่เราได้ฟังนั้นดังเสียงดนตรี ไม่มีเงินเหลือเฟือฉันพอใจเท่าที่มี เพียงแค่ฉันมีเธอเหมือนมีทุกสิ่ง...”
“ปอร้องบ้างซิยังไม่ได้ยินเสียงปอเลย”จุ้มจิ้มทักเพื่อนๆต่างก็พยักหน้ากันหงึกหงักเห็นด้วย
“ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร เธอคงยังไม่เข้าใจ ว่าฉันไม่ใช่คนเก่า เราคงยังเหมือนเพื่อนหยอกล้อเหมือนวันวาน แต่ฉันคือคนใจสั่นแต่ฉันคืนคนหวั่นไหว ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบมันมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน...”สายตาคนร้องที่มองไปยังใครบางบอกความนัยได้ดีซึ่งเจ้าตัวที่ถูกจ้องมองเริ่มรู้สึกถึงความหมายที่ส่งมา และเช่นเคยไม่สามารถรอดพ้นสายตาอีก20คู่ไปได้
ไม่รู้ว่าหญิงสาวต้องการสื่อความหมายถึงใครบางคนหรือเพราะความชอบส่วนตัวที่เลือกเพลงนี้ขึ้นมาร้อง “ความจริงที่เธอต้องฟัง ความจริงที่เธอแกล้งลืมมัน ถึงฉันยังใจสั่นๆ แต่คงต้องพูดมันไป เธอมีอีกคนที่ดี เธอมีอีกคนที่จริงจัง ถึงแม้ไม่อยากรับฟัง จงฟังและควรทำใจ ว่าฉันไม่อาจมีใจให้เธอ เป็นแค่คนอื่นคนไกลของเธอ แค่ผ่านมาเจอ จากนี้เธอควรกลับไป...”จีนร้องพลางครุ่นคิดอะไรบางอย่างหลังจากนั้นก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองสักพักก็ลุกเดินเลี่ยงออกมาจากกลุ่มเพื่อน ที่เหลือก็คะยั้นคะยอให้ปอเดินตามไป เจ้าตัวซึ่งเริ่มเก้อเขิลที่เพื่อนรู้ความนัยของเพลงเข้าจนได้เดินตามหญิงสาวไป
จีนได้ยินเสียงฝีเท้าตามมาข้างหลังจนเห็นใครบางคนเดินเคียงขึ้นมา ทั้งสองเดินคู่กันไปเงียบๆ จนชายหนุ่มต้องเอ่ยขึ้นก่อน “จีน..”ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อก็มีอีกเสียงแทรกขึ้นมา
“จีนชอบทะเล จีนว่าเหมือนอารมณ์ของคนมีขึ้นมีลงบางเวลาก็สงบนิ่ง โดยเฉพาะกลางคืน ถึงแม้ฟ้าจะมืดดำแต่ยังมีแสงดาวทอประกายระยิบระยับจับตา แต่ถ้าเมื่อไรแสงจันทร์สาดส่องกลบแสงดาว ดวงดาวก็หมดค่าไป บางครั้งเราก็เผลอไปกับแสงจันทร์จนลืมความสวยงานของแสงดาว”หญิงสาวนั่งลงมองแสงจันทร์พลางหันไปสบตาชายหนุ่ม “มันก็เหมือนความรู้สึกของคนไงปอบางครั้งเราก็เผลอไปกับสิ่งต่างๆรอบตัว ...อารมณ์ที่เราเผลอใจมันเป็นอะไรแค่ข้ามคืนฉันแค่เป็นคนอื่นๆ ที่เธอว่าน่าพอใจ บางทีถ้าเธอหันไป ทำดีกับเขาให้เพียงพอ รักแท้ที่เธอเฝ้ารอ มันคงไม่ใช่คนไกล...” ชายหนุ่มฟังด้วยอาการสงบนิ่งในใจคิดถึงสิ่งที่หญิงสาวพูด
“แต่ว่า...”ชายหนุ่มเอ่ยท้วง
“เวลาจะช่วยให้เรารู้เองว่าความรู้สึกนั้นมันจริงแค่ไหน”หญิงสาวอธิบายต่อ “กลับกันเถอะป่านนี้เพื่อนๆคงเป็นห่วงแย่แล้ว”ชายหนุ่มจำต้องลุกเดินตามไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
ป.ล.
-เพลงผู้ชายในเงาจันทร์- Soul after six
-เพลงไม่อยากให้ผ่านคืนนี้- The sis
-เพลงเจ้าชายร้องเท้าแตะ- เป็ด มนต์ชีพ
-เพลงช่างไม่รู้เลย- ตั้ม สมประสงค์
-เพลงจากคนอื่นคนไกล - มาช่า
“โอ๊ย เหนื่อยจริงโว้ย”เสียงอ๊อฟบ่นมาแต่ไกล
“เอาน่ารีบขนของเข้าบ้านเหอะ ป่านนี้ปอกับจีนเป็นไงบ้างก็ไม่รู้”แนนเร่ง
เมื่อทุกคนเดินเข้ามาในบ้านไม่พบใครสักคนก็เดากันว่าสองคนนั้นคงออกไปเที่ยวข้างนอกแล้วจุ้มจิ้มมองดูนาฬิกานี่ก็บ่ายมากแล้วคิดว่าควรจะโทรตามกลับมาเตรียมทำบาร์บีคิวสำหรับเย็นนี้จึงบอกให้นุ่นลองโทรตามจีนดู จีนซึ่งกำลังเลือกซื้อของอยู่ได้ยินเสียงโทรศัพท์แต่ไม่มีมือจะรับแล้วเลยให้ปอช่วยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแทนที่ปอจะพูดเองดันถือหูมาให้จีนพูดซะนี่ ภาพที่ออกมาก็ดูประหลาดๆชายหนุ่มกับหญิงสาวถือของพะรุงพะรังโดยชายหนุ่มเดินตามถือหูโทรศัพท์ให้หญิงสาวพูด สาวจีนก็ช่างกะไรเดินดูนู้นดูนี่ต่ออีกแน่ะ ก็ไม่เข้าใจว่ามันจะต้องเดินทำไม ลำบากเปล่าๆ
“โอเครๆ”เสียงจีนรับคำพร้อมส่งสัญญาณเป็นเชิงว่าคุยเสร็จแล้ว
“ใครโทรมา”ปอถาม
“นุ่น บอกว่าถึงบ้านแล้วให้กลับไปช่วยกันเตรียมอาหาร ที่กลับช้าเพราะรถเสีย”จีนตอบ
“งั้นกลับกันเลยไหมจะดูอะไรอีกป่ะ”ปอถามขึ้นเพราะดูท่าแล้วสาวเจ้ายังไม่ค่อยอยากกลับสักเท่าไร
“กลับเลยก็ดี เริ่มเมื่อยแล้วล่ะ”
เมื่อจีนและปอเดินเข้ามาก็พบกับสายตาของเพื่อนๆทั้ง20คู่จ้องเขม็งมาที่ตน
“เฮ้ย!! เป็นอะไรกันมองอย่างกับไม่เคยเห็นจีนกับปองั้นอ่ะ”จีนถามหลังจากที่ผ่านไปสักพักก็ยังไม่มีใครละสายตาจากเธอและปอสักคน
“เปล๊า(ขอเน้นว่าต้องเสียงสูงด้วยนะ) จีนกับปอน่ะเคยเห็นแต่ไม่เคยเห็นบ้าหอบฟางน่ะ”ซีแนมไวกว่าเพื่อนแซวกลับเพื่อกลบเกลื่อนพิรุธของเพื่อนๆ
“พูดงี้อย่ามากินนะอุตส่าห์ซื้อมาฝาก”จีนทำงอน
“โอ๋ๆ ใครนะว่าจีนได้”ซีแนมเข้าไปกอดแล้วช่วยถือของมาวางที่โต๊ะ
หลังจากนั้นก็ช่วยกันเตรียมทำบาร์บีคิวไม่รู้ว่าช่วยกันให้เสร็จเร็วหรือว่าช้ากันแน่ทำไปก็เล่นกันไปวิ่งไล่จับกันอีกต่างหากแต่ก็อบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะตลอดเวลา จนเวลาเย็นก็พลัดกันไปอาบน้ำเพื่อจะได้ออกมากินข้าวเย็นด้านนอกที่จัดเตรียมโต๊ะ พอเริ่มมือก็จุดกองไฟตกดึกบรรยากาศแบบนี้คงไม่มีอะไรดีกว่ากีตาร์โปร่งที่คอยขับกล่อมบรรยากาศให้ซึ้งและสนุกสนานไปพร้อมๆกัน
“...คืนนี้ลองมองที่แสงจันทร์นวลอยากชวนเธอฝันใต้แสงจันทร์งามมีรักบางๆเจือจางซ่อนอยู่ แอบส่งใจให้เธอจากมุมมืดแห่งจันทร์จากความฝันของชายในเงารักแห่งจันทร์และในคืนนี้...”เสียงท๊อปขับกล่อมพาให้คนที่เหลือเคลิบเคลิ้มไปกับแสงจันทร์
“..ไม่อยากให้ผ่านคืนนี้รู้ไหมขอให้มีเพียงเราได้ไหมฉันและเธอและภาษาใจให้นานเท่านานกว่านี้..”ต่อด้วยซีแนมที่เลือกเพลงให้เข้ากับอารมณ์ของทุกคน
“…แค่มีเธอและมีฉันท้องฟ้านั้นเป็นดั่งวัง เสียงนกที่เราได้ฟังนั้นดังเสียงดนตรี ไม่มีเงินเหลือเฟือฉันพอใจเท่าที่มี เพียงแค่ฉันมีเธอเหมือนมีทุกสิ่ง...”
“ปอร้องบ้างซิยังไม่ได้ยินเสียงปอเลย”จุ้มจิ้มทักเพื่อนๆต่างก็พยักหน้ากันหงึกหงักเห็นด้วย
“ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร เธอคงยังไม่เข้าใจ ว่าฉันไม่ใช่คนเก่า เราคงยังเหมือนเพื่อนหยอกล้อเหมือนวันวาน แต่ฉันคือคนใจสั่นแต่ฉันคืนคนหวั่นไหว ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่ง มันแอบมันมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน...”สายตาคนร้องที่มองไปยังใครบางบอกความนัยได้ดีซึ่งเจ้าตัวที่ถูกจ้องมองเริ่มรู้สึกถึงความหมายที่ส่งมา และเช่นเคยไม่สามารถรอดพ้นสายตาอีก20คู่ไปได้
ไม่รู้ว่าหญิงสาวต้องการสื่อความหมายถึงใครบางคนหรือเพราะความชอบส่วนตัวที่เลือกเพลงนี้ขึ้นมาร้อง “ความจริงที่เธอต้องฟัง ความจริงที่เธอแกล้งลืมมัน ถึงฉันยังใจสั่นๆ แต่คงต้องพูดมันไป เธอมีอีกคนที่ดี เธอมีอีกคนที่จริงจัง ถึงแม้ไม่อยากรับฟัง จงฟังและควรทำใจ ว่าฉันไม่อาจมีใจให้เธอ เป็นแค่คนอื่นคนไกลของเธอ แค่ผ่านมาเจอ จากนี้เธอควรกลับไป...”จีนร้องพลางครุ่นคิดอะไรบางอย่างหลังจากนั้นก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองสักพักก็ลุกเดินเลี่ยงออกมาจากกลุ่มเพื่อน ที่เหลือก็คะยั้นคะยอให้ปอเดินตามไป เจ้าตัวซึ่งเริ่มเก้อเขิลที่เพื่อนรู้ความนัยของเพลงเข้าจนได้เดินตามหญิงสาวไป
จีนได้ยินเสียงฝีเท้าตามมาข้างหลังจนเห็นใครบางคนเดินเคียงขึ้นมา ทั้งสองเดินคู่กันไปเงียบๆ จนชายหนุ่มต้องเอ่ยขึ้นก่อน “จีน..”ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อก็มีอีกเสียงแทรกขึ้นมา
“จีนชอบทะเล จีนว่าเหมือนอารมณ์ของคนมีขึ้นมีลงบางเวลาก็สงบนิ่ง โดยเฉพาะกลางคืน ถึงแม้ฟ้าจะมืดดำแต่ยังมีแสงดาวทอประกายระยิบระยับจับตา แต่ถ้าเมื่อไรแสงจันทร์สาดส่องกลบแสงดาว ดวงดาวก็หมดค่าไป บางครั้งเราก็เผลอไปกับแสงจันทร์จนลืมความสวยงานของแสงดาว”หญิงสาวนั่งลงมองแสงจันทร์พลางหันไปสบตาชายหนุ่ม “มันก็เหมือนความรู้สึกของคนไงปอบางครั้งเราก็เผลอไปกับสิ่งต่างๆรอบตัว ...อารมณ์ที่เราเผลอใจมันเป็นอะไรแค่ข้ามคืนฉันแค่เป็นคนอื่นๆ ที่เธอว่าน่าพอใจ บางทีถ้าเธอหันไป ทำดีกับเขาให้เพียงพอ รักแท้ที่เธอเฝ้ารอ มันคงไม่ใช่คนไกล...” ชายหนุ่มฟังด้วยอาการสงบนิ่งในใจคิดถึงสิ่งที่หญิงสาวพูด
“แต่ว่า...”ชายหนุ่มเอ่ยท้วง
“เวลาจะช่วยให้เรารู้เองว่าความรู้สึกนั้นมันจริงแค่ไหน”หญิงสาวอธิบายต่อ “กลับกันเถอะป่านนี้เพื่อนๆคงเป็นห่วงแย่แล้ว”ชายหนุ่มจำต้องลุกเดินตามไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
ป.ล.
-เพลงผู้ชายในเงาจันทร์- Soul after six
-เพลงไม่อยากให้ผ่านคืนนี้- The sis
-เพลงเจ้าชายร้องเท้าแตะ- เป็ด มนต์ชีพ
-เพลงช่างไม่รู้เลย- ตั้ม สมประสงค์
-เพลงจากคนอื่นคนไกล - มาช่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น