ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปฏิบัติการล่าความจริง(1)
หลังจากที่เหล่านักล่าฝันของเราเล่นน้ำได้พักใหญ่อ๊อฟชายหนุ่มผิวขาวหน้าตาดีชักชวนเพื่อนให้ขึ้นไปจุดชมวิวที่สูงขึ้นไปอีก ตรงจุดที่เล่นน้ำก็ถือว่างสูงสุดแล้วแต่ยังมีทางขึ้นทางด้านข้างของน้ำตกที่สามารถขึ้นไปสูงได้อีกเพื่อชมวิวแต่ต้องอาศัยความระมัดระวังอย่างมากเพราะทางค่อนข้างลื่นและต้องปีนป่ายบ้างในบางช่วง จากการรวบรวมสมัครพรรคพวกแล้วมี อ๊อฟ จีน นุ่น แนน แหม่ม น้ำตาล ปอ ส่วนคนอื่นก็สมัครใจที่จะเล่นน้ำอยู่ที่เดิมกับเฝ้าของมากกว่า
“ตรงนี้ระวังลื่นนะ” อ๊อฟซึ่งเดินนำหน้าสุดคอยเตือนเพื่อนๆเมื่อถึงจุดที่ต้องระวังเป็นพิเศษ ตามด้วยแนน น้ำตาล แหม่ม นุ่น จีน และปอ เดินเรียงแถวกันขึ้นไป ก่อนที่จุถึงจุดสูงสุดต้องปีนก้อนหินก้อนใหญ่ขึ้นไปซึ่งทุลักทุเลพอสมควร อ๊อฟปีนขึ้นเป็นคนแรกแล้วหันมาฉุด แนน น้ำตาล แหม่ม และนุ่น พอถึงจีนอ๊อฟก็บ่นขึ้นมา
“เมื่อยแขนแล้ว ขึ้นเองแล้วกันนะจีน” อ๊อฟก็เดินจากไปซะอย่างงั้น (ไม่รู้ว่าเป็นแผนจับแพะชนแกะที่เพิ่งคิดได้สดๆหรือว่ามันเมื่อยจริงว่ะเนี่ย) ทิ้งให้จีนที่กำลังก้าวขาเตรียมจะปีนขึ้นต้องเงยหน้ามองอ๊อฟอย่างงงๆ
“อ้าว ซะงั้นแล้วจีนผิดอะไรเนี่ย ขึ้นเองก็ได้”แต่ด้วยระยะทางที่เดินมาไกลพอสมควรทำให้ขาเจ้ากรรมดันล้าขึ้นมาซะเฉยๆ (ขนาดขายังเป็นใจเลย) ปอซึ่งดูท่าจีนอยู่นานเริ่มทนไม่ไหวก็เอ่ยขึ้น
“ลงมานี่ เดี๋ยวเราขึ้นไปก่อนล่ะกัน เอ้าส่งมือมา” ปอปีนขึ้นไปอย่างง่ายดายเสร็จแล้วจึงยื่นมาให้จีนจับเพื่อจะปีขึ้นมา สาวจีนก็ยื่นมือส่งให้ปอแล้วออกแรงดันตัวเองขึ้นมาได้อย่างสวยงามแต่จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ (ที่คนแต่งอยากให้เป็น)อาจจะเพราะออกแรงมากไปหน่อยหนุ่มปอมีอาการเซเล็กน้อย ทำให้สาวจีนต้องดึงมือปอกลับมาเพื่อไม่ให้ล้มไปทั้ง2คน และแล้ว ‘ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน’ (อย่า!!! กรุณาอย่าคิดลึก) แต่ก็นั่นแหละ 2 วิเหมือน 2 นาทีที่หนุ่มปอสบตากับสาวจีน แทนที่หญิงสาวจะเขิลอายไม่มีซะล่ะดันทำตาโตใส่อีกซะนี่(ทั้งๆที่ตาก็มีอยู่แค่นั้นอ่ะนะ...จากคนแต่ง) แล้วก็เอาแขนไปกอดคอปอพาเดินไปสมทบกับเพื่อนๆที่กำลังดูวิวอย่างเมามันส์ไม่สนใจกันเลย แล้วทั้งหมดก็ชมกันจนชุ่มปอดแล้วจึงเดินลงกลับมาจนถึงกลางทางที่จะมีที่พักออกไปด้านข้างซึ่งสามารถกระโดดลงน้ำได้ อ๊อฟจึงชวนให้ทุกคนกระโดดลงไปพร้อมกัน ดังนั้นทุกคนจึงมาเรียงแถวหน้ากระดานกัน แนน อ๊อฟ นุ่น จีน แหม่ม น้ำตาล ปอ โดยที่จีนและปอไม่ทันสังเกตอาการของเพื่อนที่ส่ง signal อะไรกัน (ภัยมาถึงตัวอีกแล้ว จีนเอ๋ย)
“เอานะ 1... 2....3 โดด” เสียงนุ่นตะโกนบอกเพื่อน ตู้ม จีนกระโดดลงน้ำแล้วพยายามดันตัวเองขึ้นมาด้วยที่สายตาสั้นไม่ได้ใส่ทั้งแว่นและคอนแทคเลนส์ เธอจึงพยายามหรี่ตามองหาเพื่อนๆ พลางก็ได้ยินเสียงปออยู่ข้างๆ กำลังโวยวายอะไรอยู่ “เอ้อทีใครทีมันโว้ย อย่าลงมานะ”
พลันสายตาเงยขึ้นไปข้างบนเห็น อ๊อฟ นุ่น แนน แหม่ม น้ำตาลอยู่กันครบเชียวหัวเราะกระโดดโลดเต้นดีใตที่ได้แกล้งจีนกับปอสำเร็จ
“ฮึ่ม จำไว้เลยนะแกล้งกันได้”จีนตะโกนขึ้นไป
“แหม รักหลอกจึงแกล้งเล่นใช่ไหมพวกเรา” แหม่มตะโกนตอบพลางหาแนวร่วมแต่ก็ไม่วายได้สายตาค้อนเล็กๆของสาวจีนเราได้
“งั้นเราเล่นน้ำกัน2คนก็ได้เนอะปอเนอะ” ปอรับคำเสร็จก็ว่ายน้ำเล่นกัน2คนอย่างมีความสุข
ส่วนเพื่อนๆข้างบนหลังจากที่ประชุมลับเพื่อบอกแผนการแก่คนที่เหลือแล้วเริ่มสังเกตปอกับจีนแต่จนแล้วจนรอดดูท่า2คนนั้นจะไม่สนใจเอาซะเลยเพราะมัวแต่เล่นน้ำแล้วก็จับพิรุธอะไรก็ไม่ได้ ชักเริ่มอิจฉาคนเล่นน้ำสบายใจ น้ำตาลซึ่งเริ่มจะอยากลงน้ำบ้างแล้วจึงเอ่ยขึ้น
“คุ้มกันไหมเนี่ย ดูดิจับผิดอะไรก็ไม่ได้น้ำก็ไม่ได้เล่น” ตู้ม ตามด้วยเสียงหัวเราะแล้วแนนซึ่งเป็นคนพลักน้ำตาลลงไปก็พูดขึ้นว่า “อยากลงน้ำมากใช่ไหม อิอิ ไปพวกเราลงไปกัน” พวกที่เหลือก็โดดกันคนละตู้ม วิทย์ จุ้มจิ้ม เค ซีแนมตามมาสมทบเล่นกันได้เดี๋ยวเดียวท๊อปก็มาตามให้กลับที่พักกันได้แล้ว ทุกคนก็ขึ้นจากน้ำช่วยกันเก็บของแล้วเดินลงไปลานจอดรถ แต่ขาลงนี่ถึงแม้จะง่ายเพียงใดแต่อากาศรอบตัวนี่ซิเพราะขึ้นจากน้ำแล้วยังต้องเดินตากลมกัน เหล่านักล่าฝันก็มีอาการปากสั่น ตัวสั่นกันไปเป็นแทบๆ แต่พอกลับมาถึงที่พักไอ้อาการที่ว่าหายกันไปหมดเพราะยังมีบางคนที่นึกสนุกยังไม่หมดแรงก็ลงเล่นน้ำทะเลกันได้อีก ส่วนวิทย์ ปอ ท๊อป เค จุ้มจิ้ม น้ำตาล แนน ต่างคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักเอาแรง ส่วนพวกที่เล่นน้ำทะเลจนเบื่อก็หันมาเล่นลิงชิงบอลกันแทนจนจุ้มจิ้มต้องออกมาเตือนให้ไปอาบน้ำเพราะถ้ามืดกว่านี้เดี๋ยวจะไม่สบายกันแล้วจะได้ออกไปกินข้าวเย็นกันด้วย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีใครล่าถอยซักคน (มันจะเอาแข่งลิงชิงบอลโอลิมปิกกันหรือไงวะ) ‘…มะมะมะมะมะมะไม่รักไม่รักไม่รักได้ไง มะมะไม่รู้ไม่รู้ไม่รู้เท่าไหร่ฉันมีแต่เธอไม่เคยไม่เคยสนใคร มะมะไม่รักไม่รักไม่รักได้ไง ถ้าเจอะยังงี้แล้วฉันไม่รักฉันจะมีหัวใจไว้ทำไมอ่ะ...’ ‘...ฝากให้เธอเลี้ยงดูให้อยู่กับเธอแล้วกันอยู่กับฉันมันก็คงไม่ได้การถ้าอย่างนั้นคงต้องวานให้เธอเลี้ยง...’ เสียงเพลงแว่วมาจากปอกับวิทย์ที่นั่งร้องเพลงเล่นกีตาร์อยู่ริมหาดไม่ไกลมากนักเข้ากับบรรยากาศครื้นเครงได้เป็นอย่างดี
“พี่ว่าเราไปตามพวกนั้นดีกว่าน่ะ ถ้าปล่อยไว้สงสัยได้ชิงบอลโต้รุ่งกันแน่”วิทย์ชวน
“ก็ดีพี่แต่ละคนไม่เจียมสังขารกันเล้ย”ว่าแล้วสองหนุ่มก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนต้องไล่ต้อนกันอยู่นานเผลอๆก็ชวนสองหนุ่มเล่นด้วยซะนี่กว่าจะยอมเลิกก็เล่นเอาคนมาไล่ต้อนเหนื่อยไปตามๆกัน
“ไปอาบน้ำกันได้แล้ว ไป นั่นจีนมานั่งทำไมไป๊ไปอาบน้ำนู้น พวกนี้พูดยากพูดเย็นกันจริงๆ”วิทย์ว่าพลางก็นั่งพักเหนื่อยมีปอคอยพัดให้ข้างๆ
“เดี๋ยวก็ได้จีนอาบแป๊บเดียวเข้าไปตอนนี้ก็แย่งห้องน้ำกันเปล่าๆ ยังขี้เกียจอยู่ด้วยอ่ะ”จีนว่าพลางหยิบหนังสือเพลงมากางเลือกเพลง “นี่ๆ เอาเพลงนี้พี่วิทย์ร้องให้ฟังหน่อย”
วิทย์ส่ายหน้าเพราะยังเหนื่อยไม่หายที่หลงกลไปเล่นชิงบอลโอลิมปิกกับเขาด้วย “ให้ปอเหอะ พี่ไม่ไหวแล้ว”
‘…เก็บเธอไว้ข้างในจนลึกสุดใจ ได้คิดถึงเธออีกคราว เมื่อวันที่เหงาจับใจไม่มีใครฉันยังมีเธ…’ เสียงของปอขับกล่อมด้วยกีตาร์โปร่งคู่ใจกับบรรยากาศริมชายหาดลมพัดไหวนิดๆ กับสาวจีนที่นั่งซึ้งกับเพลงถอดสายตามองออกไปสุดสายตา วิทย์ค่อยๆลุกออกมาสมทบกับคนอื่นที่คอยเฝ้าสังเกตการณ์กันไม่ห่างตามสุมทุมพุ่มไม้พลางกระซิบกระซาบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
บรรยากาศโรแมนติคขนาดนี้พาเอาคนแอบดูอดเคลิ้มไปด้วยไม่ได้ถ้าไม่มีใครมาขัดจังหวะเสียก่อน
โปรดติดตามตอนต่อไป
ป.ล.
-เพลงตามองตา (คนร้องไม่แน่ใจค่ะ)
-เพลงไม่รักได้ไง- ลีโอ พุฒ
-เพลงฝากเลี้ยง- เจ เจตริน
-เพลงลึกสุดใจ- โจ& ก้อง
“ตรงนี้ระวังลื่นนะ” อ๊อฟซึ่งเดินนำหน้าสุดคอยเตือนเพื่อนๆเมื่อถึงจุดที่ต้องระวังเป็นพิเศษ ตามด้วยแนน น้ำตาล แหม่ม นุ่น จีน และปอ เดินเรียงแถวกันขึ้นไป ก่อนที่จุถึงจุดสูงสุดต้องปีนก้อนหินก้อนใหญ่ขึ้นไปซึ่งทุลักทุเลพอสมควร อ๊อฟปีนขึ้นเป็นคนแรกแล้วหันมาฉุด แนน น้ำตาล แหม่ม และนุ่น พอถึงจีนอ๊อฟก็บ่นขึ้นมา
“เมื่อยแขนแล้ว ขึ้นเองแล้วกันนะจีน” อ๊อฟก็เดินจากไปซะอย่างงั้น (ไม่รู้ว่าเป็นแผนจับแพะชนแกะที่เพิ่งคิดได้สดๆหรือว่ามันเมื่อยจริงว่ะเนี่ย) ทิ้งให้จีนที่กำลังก้าวขาเตรียมจะปีนขึ้นต้องเงยหน้ามองอ๊อฟอย่างงงๆ
“อ้าว ซะงั้นแล้วจีนผิดอะไรเนี่ย ขึ้นเองก็ได้”แต่ด้วยระยะทางที่เดินมาไกลพอสมควรทำให้ขาเจ้ากรรมดันล้าขึ้นมาซะเฉยๆ (ขนาดขายังเป็นใจเลย) ปอซึ่งดูท่าจีนอยู่นานเริ่มทนไม่ไหวก็เอ่ยขึ้น
“ลงมานี่ เดี๋ยวเราขึ้นไปก่อนล่ะกัน เอ้าส่งมือมา” ปอปีนขึ้นไปอย่างง่ายดายเสร็จแล้วจึงยื่นมาให้จีนจับเพื่อจะปีขึ้นมา สาวจีนก็ยื่นมือส่งให้ปอแล้วออกแรงดันตัวเองขึ้นมาได้อย่างสวยงามแต่จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ (ที่คนแต่งอยากให้เป็น)อาจจะเพราะออกแรงมากไปหน่อยหนุ่มปอมีอาการเซเล็กน้อย ทำให้สาวจีนต้องดึงมือปอกลับมาเพื่อไม่ให้ล้มไปทั้ง2คน และแล้ว ‘ตามองตา สายตาก็จ้องมองกัน’ (อย่า!!! กรุณาอย่าคิดลึก) แต่ก็นั่นแหละ 2 วิเหมือน 2 นาทีที่หนุ่มปอสบตากับสาวจีน แทนที่หญิงสาวจะเขิลอายไม่มีซะล่ะดันทำตาโตใส่อีกซะนี่(ทั้งๆที่ตาก็มีอยู่แค่นั้นอ่ะนะ...จากคนแต่ง) แล้วก็เอาแขนไปกอดคอปอพาเดินไปสมทบกับเพื่อนๆที่กำลังดูวิวอย่างเมามันส์ไม่สนใจกันเลย แล้วทั้งหมดก็ชมกันจนชุ่มปอดแล้วจึงเดินลงกลับมาจนถึงกลางทางที่จะมีที่พักออกไปด้านข้างซึ่งสามารถกระโดดลงน้ำได้ อ๊อฟจึงชวนให้ทุกคนกระโดดลงไปพร้อมกัน ดังนั้นทุกคนจึงมาเรียงแถวหน้ากระดานกัน แนน อ๊อฟ นุ่น จีน แหม่ม น้ำตาล ปอ โดยที่จีนและปอไม่ทันสังเกตอาการของเพื่อนที่ส่ง signal อะไรกัน (ภัยมาถึงตัวอีกแล้ว จีนเอ๋ย)
“เอานะ 1... 2....3 โดด” เสียงนุ่นตะโกนบอกเพื่อน ตู้ม จีนกระโดดลงน้ำแล้วพยายามดันตัวเองขึ้นมาด้วยที่สายตาสั้นไม่ได้ใส่ทั้งแว่นและคอนแทคเลนส์ เธอจึงพยายามหรี่ตามองหาเพื่อนๆ พลางก็ได้ยินเสียงปออยู่ข้างๆ กำลังโวยวายอะไรอยู่ “เอ้อทีใครทีมันโว้ย อย่าลงมานะ”
พลันสายตาเงยขึ้นไปข้างบนเห็น อ๊อฟ นุ่น แนน แหม่ม น้ำตาลอยู่กันครบเชียวหัวเราะกระโดดโลดเต้นดีใตที่ได้แกล้งจีนกับปอสำเร็จ
“ฮึ่ม จำไว้เลยนะแกล้งกันได้”จีนตะโกนขึ้นไป
“แหม รักหลอกจึงแกล้งเล่นใช่ไหมพวกเรา” แหม่มตะโกนตอบพลางหาแนวร่วมแต่ก็ไม่วายได้สายตาค้อนเล็กๆของสาวจีนเราได้
“งั้นเราเล่นน้ำกัน2คนก็ได้เนอะปอเนอะ” ปอรับคำเสร็จก็ว่ายน้ำเล่นกัน2คนอย่างมีความสุข
ส่วนเพื่อนๆข้างบนหลังจากที่ประชุมลับเพื่อบอกแผนการแก่คนที่เหลือแล้วเริ่มสังเกตปอกับจีนแต่จนแล้วจนรอดดูท่า2คนนั้นจะไม่สนใจเอาซะเลยเพราะมัวแต่เล่นน้ำแล้วก็จับพิรุธอะไรก็ไม่ได้ ชักเริ่มอิจฉาคนเล่นน้ำสบายใจ น้ำตาลซึ่งเริ่มจะอยากลงน้ำบ้างแล้วจึงเอ่ยขึ้น
“คุ้มกันไหมเนี่ย ดูดิจับผิดอะไรก็ไม่ได้น้ำก็ไม่ได้เล่น” ตู้ม ตามด้วยเสียงหัวเราะแล้วแนนซึ่งเป็นคนพลักน้ำตาลลงไปก็พูดขึ้นว่า “อยากลงน้ำมากใช่ไหม อิอิ ไปพวกเราลงไปกัน” พวกที่เหลือก็โดดกันคนละตู้ม วิทย์ จุ้มจิ้ม เค ซีแนมตามมาสมทบเล่นกันได้เดี๋ยวเดียวท๊อปก็มาตามให้กลับที่พักกันได้แล้ว ทุกคนก็ขึ้นจากน้ำช่วยกันเก็บของแล้วเดินลงไปลานจอดรถ แต่ขาลงนี่ถึงแม้จะง่ายเพียงใดแต่อากาศรอบตัวนี่ซิเพราะขึ้นจากน้ำแล้วยังต้องเดินตากลมกัน เหล่านักล่าฝันก็มีอาการปากสั่น ตัวสั่นกันไปเป็นแทบๆ แต่พอกลับมาถึงที่พักไอ้อาการที่ว่าหายกันไปหมดเพราะยังมีบางคนที่นึกสนุกยังไม่หมดแรงก็ลงเล่นน้ำทะเลกันได้อีก ส่วนวิทย์ ปอ ท๊อป เค จุ้มจิ้ม น้ำตาล แนน ต่างคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักเอาแรง ส่วนพวกที่เล่นน้ำทะเลจนเบื่อก็หันมาเล่นลิงชิงบอลกันแทนจนจุ้มจิ้มต้องออกมาเตือนให้ไปอาบน้ำเพราะถ้ามืดกว่านี้เดี๋ยวจะไม่สบายกันแล้วจะได้ออกไปกินข้าวเย็นกันด้วย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่มีใครล่าถอยซักคน (มันจะเอาแข่งลิงชิงบอลโอลิมปิกกันหรือไงวะ) ‘…มะมะมะมะมะมะไม่รักไม่รักไม่รักได้ไง มะมะไม่รู้ไม่รู้ไม่รู้เท่าไหร่ฉันมีแต่เธอไม่เคยไม่เคยสนใคร มะมะไม่รักไม่รักไม่รักได้ไง ถ้าเจอะยังงี้แล้วฉันไม่รักฉันจะมีหัวใจไว้ทำไมอ่ะ...’ ‘...ฝากให้เธอเลี้ยงดูให้อยู่กับเธอแล้วกันอยู่กับฉันมันก็คงไม่ได้การถ้าอย่างนั้นคงต้องวานให้เธอเลี้ยง...’ เสียงเพลงแว่วมาจากปอกับวิทย์ที่นั่งร้องเพลงเล่นกีตาร์อยู่ริมหาดไม่ไกลมากนักเข้ากับบรรยากาศครื้นเครงได้เป็นอย่างดี
“พี่ว่าเราไปตามพวกนั้นดีกว่าน่ะ ถ้าปล่อยไว้สงสัยได้ชิงบอลโต้รุ่งกันแน่”วิทย์ชวน
“ก็ดีพี่แต่ละคนไม่เจียมสังขารกันเล้ย”ว่าแล้วสองหนุ่มก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนต้องไล่ต้อนกันอยู่นานเผลอๆก็ชวนสองหนุ่มเล่นด้วยซะนี่กว่าจะยอมเลิกก็เล่นเอาคนมาไล่ต้อนเหนื่อยไปตามๆกัน
“ไปอาบน้ำกันได้แล้ว ไป นั่นจีนมานั่งทำไมไป๊ไปอาบน้ำนู้น พวกนี้พูดยากพูดเย็นกันจริงๆ”วิทย์ว่าพลางก็นั่งพักเหนื่อยมีปอคอยพัดให้ข้างๆ
“เดี๋ยวก็ได้จีนอาบแป๊บเดียวเข้าไปตอนนี้ก็แย่งห้องน้ำกันเปล่าๆ ยังขี้เกียจอยู่ด้วยอ่ะ”จีนว่าพลางหยิบหนังสือเพลงมากางเลือกเพลง “นี่ๆ เอาเพลงนี้พี่วิทย์ร้องให้ฟังหน่อย”
วิทย์ส่ายหน้าเพราะยังเหนื่อยไม่หายที่หลงกลไปเล่นชิงบอลโอลิมปิกกับเขาด้วย “ให้ปอเหอะ พี่ไม่ไหวแล้ว”
‘…เก็บเธอไว้ข้างในจนลึกสุดใจ ได้คิดถึงเธออีกคราว เมื่อวันที่เหงาจับใจไม่มีใครฉันยังมีเธ…’ เสียงของปอขับกล่อมด้วยกีตาร์โปร่งคู่ใจกับบรรยากาศริมชายหาดลมพัดไหวนิดๆ กับสาวจีนที่นั่งซึ้งกับเพลงถอดสายตามองออกไปสุดสายตา วิทย์ค่อยๆลุกออกมาสมทบกับคนอื่นที่คอยเฝ้าสังเกตการณ์กันไม่ห่างตามสุมทุมพุ่มไม้พลางกระซิบกระซาบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
บรรยากาศโรแมนติคขนาดนี้พาเอาคนแอบดูอดเคลิ้มไปด้วยไม่ได้ถ้าไม่มีใครมาขัดจังหวะเสียก่อน
โปรดติดตามตอนต่อไป
ป.ล.
-เพลงตามองตา (คนร้องไม่แน่ใจค่ะ)
-เพลงไม่รักได้ไง- ลีโอ พุฒ
-เพลงฝากเลี้ยง- เจ เจตริน
-เพลงลึกสุดใจ- โจ& ก้อง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น