แค่มี.....เธอ

ลำดับตอนที่ #3 : ความหลัง

                  แสงแดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องทะลุผ่านผ้าม่านโปร่งสีขาวทำให้คนบนเตียงรู้สึกตัว ปาล์มค่อยๆลืมตาพยายามปรับให้เข้ากับแสงสว่างเมื่อภาพตรงหน้าชัดเจนก็ต้องคลี่ยิ้มออกมาเมื่อเห็นภรรยานอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขในอ้อมกอดเขา นึกอะไรได้ปาล์มก็ค่อยๆคลายวงแขนออกเอานิ้วชี้เขี่ยปลายจมูกจี คนถูกแกล้งยังนิ่งไม่รับรู้ เอาใหม่อีกครั้งได้ผลจีเริ่มยุกยิกแต่ก็ยังหลับต่อได้อีกปาล์มกลั้นหัวเราะ ยิ้มเจ้าเล่ห์คราวนี้จีเริ่มดิ้นหายใจไม่ออกลืมตาโพล่งขึ้นมาเห็นปาล์มในระยะประชิดตกใจผลักปาล์มออกคนแกล้งได้แต่ร้องโอดโอย

“แกล้งจีเหรอ”ลุกขึ้นนั่งเอาเรื่องปาล์มด้วยการทุบแบบไม่ยั้งมือปาล์มเอามือปัดป้องเป็นพัลวันและก็คว้าข้อมือจีไว้ได้

“ไม่ได้แกล้งซะหน่อย Morning kiss ตั้งหาก”ปาล์มยิ้มจ้องด้วยสายตาบอกความนัยบางอย่างจีเขิลร้อนวูบวาบหลบสายตาเฉมองไปทางอื่นปาล์มอดใจไม่ไหวดึงจีเข้ามากอดหอมแก้มฟอดใหญ่

“กี่โมงแล้ว”จีกลบเกลื่อนหันมองนาฬิกา

“ยังเช้าอยู่เลยนอนต่อก็ได้”ปาล์มล้มตัวลงพร้อมดึงจีให้นอนมาด้วย หันหน้าเข้าหากันสบตากันเนิ่นนาน ปาล์มเสยผมจีให้เห็นใบหน้าเรียวชัดๆ

“จีรู้ไหม ปาล์มมีความสุขที่สุดที่ทุกๆเช้าตื่นมามีจีอยู่ข้าง ๆ ปาล์มอย่างนี้”จียิ้มกว้าง พยักหน้า “ปาล์มรักจี” ปาล์มกระซิบข้างหูภรรยา

“เหมือนกัน” จีตอบเสียงแผ่ว

“เหมือนกันอะไร” ปาล์มคาดคั้น จีหัวเราะ

“ก็เหมือนปาล์มไง”

“ตั้งแต่คบกันมาจีบอกรักปาล์มแค่หนเดียวเอง ไหนลองบอกให้ปาล์มชื่นใจอีกครั้งซิว่าจีรักปาล์มบ้างไหม”ปาล์มตัดพ้อ จีมองคนตรงหน้า รักซิรักมากด้วยเธอรู้ตั้งแต่วันนั้นที่ยอมเปิดใจรักผู้ชายคนนี้ เธอเลือกจะร่วมทุกข์และสุขไปพร้อมๆกับเขาไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นอีกก็ตาม

“ก็บอกแล้วไงว่าเหมือนกัน”

“อย่างนี้ไม่เอา ถ้าไม่พูดก็ต้องโดนทำโทษ” ปาล์มเขยิบเข้าไปใกล้ จีกลับถอยห่างจะลุกจากเตียงแต่ปาล์มคว้าตัวไว้ก่อน จีแกล้งนอนตะแคงหันหลังให้ ปาล์มไม่ยอมปล่อยมือกลับล็อคไว้แน่น

“วันนี้ไปร.ร.กันไหม”จีทำลายความเงียบ

“วันเสาร์เนี่ยนะ นึกไง”

“ก็คิดถึง”จีตอบ ปาล์มพลิกตัวจีหันมา

“ได้  แต่ต้องโดนทำโทษก่อน”ปาล์มยิ้มเจ้าเล่ห์

“อะไร”จีระแวง เริ่มไม่ไว้ใจสามีตัวเอง ปาล์มกระเถิบๆเข้าไปใกล้จนชิดค่อยๆบรรจงประทับความอ่อนหวาน นุ่มนวลลงบนริมฝีปากบาง จีเหมือนตกในภวังค์รับความหอมหวานนั้น สักพักกลับเปลี่ยนเป็นเร้าร้อน รุนแรง ลึกล้ำแต่อ่อนโยนจนอยากจะถอนตัว ปาล์มถอนจูบอย่างช้าๆ อยากจะสัมผัสความรู้สึกนี้ให้นานเท่านาน

“รัก” จีกระซิบแต่ทว่าน้ำเสียงหนักแน่น มั่นคง ปาล์มยิ้มอ่อนโยนเข้าใจในความหมายของมันคำเดียวสั้นๆแต่แค่นี้เองที่เขาต้องการ แค่มีเธออยู่กับเขาตลอดไป

อุ่นใจแล้ว แค่มีเธอกับฉัน
รักกันตลอดไปด้วยใจ ใจที่หวังดี
อุ่นใจแล้ว หนาวเย็นสักแค่ไหน
เมื่อมีรักเข้าใจ จะมีอะไรอุ่นกว่านี้
อยู่ในความรัก อาจจะเหมือนว่าไม่มีใคร
แต่รู้ว่ามีเธอ เธอที่เข้าใจ
ถึงต้องหนาวกายแต่หัวใจอุ่นดี

เขาถูกเติมเต็มด้วยเธอ “จี” ผู้หญิงที่เข้ามาป่วนชีวิตเขาแต่เป็นเธอเท่านั้นที่เคียงข้าง และเข้าใจเขามากที่สุด ตั้งแต่วันนั้น

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

      นกหวีดถูกเป่าเป็นสัญญาณหมดเวลาการแข่งขันเสียงเชียร์โห่ร้องให้กับฝ่ายชนะดังกึกก้องทั่วโรงยิม นักกีฬาทั้ง 2 ทีมวิ่งมาจับมือกันตรงกลางสนาม คนอื่นๆลุกขึ้นทยอยกันกลับบ้าน

“ไอ้นัท ไม่ซ้อมเหรอ ถึงมาอยู่นี่ได้”อ้อมหนึ่งในสาวห้าวประจำกลุ่มเดินนำหน้าออยสาวช่างฝันและมิ้นท์สาวสวยตะโกนถามมาแต่ไกล

“เบาๆแก ฉันหนีอ.ศักดิ์อยู่”นัทสาวไฮเปอร์ซึ่งนั่งบนสแตนด์เชียร์ข้างสนามบาสเกตบอลหันรีหันขวาง

“โรคขี้เกียจอีกแล้วซิแก”มิ้นท์ส่ายหน้าระอากับความขี้เกียจของนัทซึ่งเป็นนักกีฬายิมนาสติกของโรงเรียนแท้ๆแต่มักจะโดดซ้อมเป็นประจำทำให้อาจารย์ต้องปวดเศียรเวียนเกล้าในการตามตัวนักกีฬาตัวเองมาซ้อม

“ใครว่า ฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่างหาก พวกแกน่ะซิหายหัวกันไปหมดไม่มาเชียร์เพื่อน”นัทหาเหตุผลมาอ้าง

“ไปเชียร์บาสชายมา”อ้อมนั่งลงข้างนัทหันมาตอบ นัทเลิกคิ้วสงสัย

“แกเนี่ยนะ เอากะเขาด้วยเหรอ”

“บ้าดิ ฉันถูกยัย 2 คนนี่ลากไปต่างหาก” อ้อมรีบโบ้ยความผิดให้ออยและมิ้นท์

“เฮ้ยๆ ไอ้อ้อมก็ไปด้วยกันอย่ามาโทษพวกฉันซิ แกก็อยากดูพี่วินแข่งเหมือนกันน่ะแหละ ก็พี่วินนะเท่ห์จะตายวันนี้ชู๊ตได้ตั้งหลายลูก ฟอร์มก็ดี ทำอะไรก็ดูดีไปหมด” ออยเริ่มพรรณนาความดี ความเทห์ ความเก่งจนมิ้นท์ต้องเบรกซะก่อนที่จะร่ายยาวกว่านี้

“พอเลยจ๊ะหนูออย เลิกเพ้อได้แล้ว จีมานู่นแล้ว”มิ้นท์พยักพเยิดไปทางจีอีกหนึ่งสาวห้าวประจำกลุ่ม ทั้งห้าสนิทกันตั้งแต่เข้าม.1โดยที่อยู่กันคนละห้องแต่ด้วยกิจกรรมของโรงเรียนซึ่งมีตลอดและค่อนข้างเยอะทำให้นักกิจกรรมทั้งห้ามารวมตัวกันได้เป็นเวลา 2 ปีกว่าแล้ว

“ไงพวกแก หายหัวไปเชียร์พี่วินอีกล่ะซิ” จีเดินถือผ้าขนหนูสีขาวซับเหงื่อมารวมกลุ่มหลังจากที่เพิ่งแข่งบาสเกตบอลเสร็จ

“แหม ทำน้อยใจไปได้ฉันรู้ว่ายังไงแกก็ต้องชนะอยู่แล้ว อีกอย่างนะกำลังใจแกก็มีเพียบอยู่แล้ว นั่นไงวิ่งมากันโน่นแล้ว”จีหันหลังไปตามคำบอกของอ้อม เห็นสาวๆรุ่นน้องที่ปลื้มตัวเองวิ่งกรูกันเข้ามาเป็นสิบ

“ซวยแล้วตู ฉันกลับก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้” จีรีบวิ่งไปเอากระเป๋าในล็อคเกอร์แล้วอ้อมมาทางด้านหลังโรงยิมเพื่อจะออกประตูหลังของร.ร.ซึ่งตอนนี้ยังไม่เย็นมากคงจะยังไม่ปิด เธอไม่ชอบจริงๆที่มีคนคอยมาวิ่งตาม เอานู่นเอานี่มาให้ หรือแอบมองตามซอกตามหลืบตลอดเวลา เธออยากมีเวลาเป็นส่วนตัวมากกว่าที่จะต้องมาระแวงว่าใครจะมาดักรอหรือเปล่า และที่สำคัญฉันเป็นผู้หญิงนะ เข้าใจกันไหมว่าผู้หญิงน่ะก็ต้องชอบผู้ชาย แต่ทำไมมีแต่สาวๆมาตามกันทั้งนั้น จนหาว่าเธอเป็นทอมกันไปหมดแล้ว จบกันชีวิตฉัน

“เล่นเอาหอบเลย จะตามอะไรนักหนาวะเนี่ย” จีวิ่งมาถึงสวนหลังร.ร.ได้ยินเสียงคนคุยกันตรงพุ่มไม้ไม่ได้สนใจคงจะเป็นพวกหนีกิจกรรมมาซุ่มอยู่แต่เสียงที่ได้ยินเริ่มดังขึ้นเหมือนทะเลาะกันจีตัดสินใจเดินเลาะพุ่มไม้แอบดูเห็นน.ร.ชายม.ปลาย 4 คน ท่าทาง 3 คนนั่นจะหาเรื่องอีกคนจนในที่สุดก็เกิดการชกต่อยกันไม่ถูกซิอีตานั่นถูกต่อยมากกว่า จีเหลือบเห็นไม้ขนาดพอเหมาะคว้าได้ก็โผล่ไปขวาง คนที่กำลังจะเงื้อหมัดต่อยไม่คิดเลยว่าตัวเองเป็นผู้หญิงเพิ่งบอกอยู่เมื่อกี้ แต่โชคก็เข้าข้างที่สามคนนั้นยอมรามือวิ่งหนีไปจีหันมาดูคนที่นั่งกองกับพื้น

“เป็นไงบ้าง”จีเดินเข้าไปถามอาการ คนตรงหน้าลุกขึ้นปัดเสื้อกางเกงตัวเองและสำรวจตัวเองว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก

“ไม่ถึงกับตายหรอก” จีได้ยินเบ้ปาก  คนอะไรเจ็บแล้วไม่เจียมยังปากดีอีก ไม่น่าช่วยเลยจริงๆ

“ก็ดีจะได้ไม่ต้องเรียกปอเต็กตึง” ชายหนุ่มจ้องเขม็งเพิ่งจะเห็นชัดว่าคนมาช่วยเป็นผู้หญิงเพราะทั้งน้ำเสียงและการแต่งตัวออกจะละม้ายไปทางผู้ชาย สงสัยจะเป็นนักกีฬาบาส สวยซะเปล่าไม่น่าเป็นทอม ปาล์มคิดในใจ จีพิจารณาคนถูกซ้อมเมื่อครู่ต้องยอมรับว่าหน้าตาดีทีเดียว รูปร่างสันทัด คิ้วเข้ม จมูกได้รูปรับกับใบหน้าคมเข้ม แต่ติดนิดเดียวถ้ามืดกว่านี้คงจะมองไม่เห็นเลยเชียว

“ขอบใจ”ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะเดินกลับไปทางร.ร.จีแปลกใจไม่คิดว่าเขาจะพูดคำนี้ออกมา ประหลาดดีเลิกสนใจดีกว่า รีบกลับบ้านไปกินกับข้าวฝีมือป้าแช่มดีกว่า

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“ลูกจ๋า ทำหน้าดีๆหน่อยซิคะ”คุณหญิงสิริพรรณพูดกับลูกสาวในชุดราตรียาวสีครีมผมถูกรวบไว้ด้านหลังเผยให้เห็นต้นคอเรียว ใบหน้าถูกแต่งแต้มสีชมพูอ่อนสมวัยหากว่าไม่ปรากฏอารมณ์ใดบนใบหน้าสวยนั้นเลย “งานกุศลนะจ๊ะลูก เดี๋ยวเขาจะคิดว่าคุณแม่หักเงินลูกมาบริจาค”

“จีบอกแล้วไงคะว่าไม่อยากมา แม่ก็ยังบังคับจีอีกจะให้จีฉีกยิ้มได้ยังไงค่ะ” สาวน้อยแกล้งฉีกยิ้มให้เห็นฟันครบใส่มารดา จีถูกคุณหญิงแม่จับแต่งตัวแล้วลากมางานนี้ด้วยทั้งที่เธออยากจะนอนตีพุงอยู่บ้านมากกว่าเธอไม่ชอบออกงานแบบนี้เพราะจะต้องแต่งตัวสวยๆหรูๆมันไม่เข้ากับเธอเลย ยังจะปั้นหน้ายิ้มทักทายบรรดาเพื่อนๆคุณหญิงคุณนายของมารดาเธอไหนจะลูกค้าที่บริษัท แล้วยังป้าของเพื่อนของพี่ของน้องของอาของลุงของ...ของมารดาเธออีก โอ๊ยจำกันไม่หวาดไม่ไหวและแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างเธอ พี่แทนกับพี่แจน ญาติผู้พี่ทั้งสองซึ่งเป็นลูกของพี่สาวมารดาเธอก็มาปรากฏตรงหน้าจีขอตัวจากคุณหญิงสิริพรรณรีบรุดไปเกาะติดแทนและแจนก่อนที่เธอจะเซ็งไปมากกว่านี้

“ไงยัยจี หน้าบอกบุญไม่รับเชียว”แจนสาวน้อยมัธยมปลายรูปร่างเพรียว ไม่สูงมากนักใบหน้าสดใส ยิ้มแย้มตลอดเวลา ยิ้มทัก พี่สาวใจดีคนนี้จีรักและสนิทมากห่างกันแค่2ปีเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กเพราะจีเป็นลูกคนเดียวจึงอาศัยไปเล่นกับพี่ๆแก้เหงาทุกปิดเทอม

“โดนบังคับมาล่ะซิ หน้ายังงี้”แทนชายหนุ่มสูงโปร่งผิวขาว หน้าตาดี จมูกโด่ง ใบหน้าทะเล้นนิดๆ แสดงให้เห็นว่าเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ไม่จริงจังกับชีวิตชิงตอบเพราะรู้ใจน้องสาวคนนี้ดีว่าไม่ชอบอยู่กับคนแปลกหน้าเยอะๆ ยิ่งงานประเภทนี้ด้วยแล้วยิ่งขยาดนัก เขารักจีเหมือนน้องสาวอีกคนเพราะจีมักจะตามเขาแจเวลาเล่นอะไรก็ตามตลอด ไม่ว่าจะมวยปล้ำ เตะบอล ปีนต้นไม้เอาทุกอย่างออกจะแก่นแก้ว แต่เวลาอยู่กับคุณหญิงแม่จะเรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ เขานึกแปลกใจเสมอว่าจีสามารถซ่อนความห้าวไว้ได้ยังไง ผิดกับตอนอยู่กับเขาและแจนที่ใช้ความสามารถพิเศษซ่อนความเป็นกุลสตรีได้เป็นอย่างดีเช่นกัน

“ก็ใช่น่ะซิ ขนาดแกล้งป่วยแม่ยังจับได้อีกเลยซวยหนักกว่าเดิมต้องมายืนเมื่อยอยู่นี่”จีสาธยาย

“มุขเดิมๆ แม่เราก็จับได้ซิหัดใช้มุขอื่นซะมั่งซิ”แทนย้อนให้

“ก็มันกะทันหันคิดไม่ออกนิ ใครจะไปไหลลื่นเท่าคุณชายล่ะ”จีก็ไม่ยอมเหมือนกัน ระหว่างนั้นอีกมุมหนึ่งของงานปาล์มยืนคุยกับบรรดาสาวๆลูกเพื่อนแม่ซึ่งออกอาการสนใจปาล์มกันทั้งนั้นด้วยความที่เป็นคนคุยสนุก ดูแลเทคแคร์สาวๆดีเป็นพิเศษทำให้ปาล์มขึ้นชื่อว่าเป็นหนุ่มเพลย์บอยคนหนึ่งในวงสังคมไฮโซ พอๆกับโอมเพื่อนสนิทของเขา โอมผละจากนกและตองมาหาปาล์ม

“เอ็งเห็นน้องผู้หญิงคนนั้นไหมวะ สวยดีวะ”โอมชี้ไปที่สาวน้อยคนหนึ่ง

“หน้าคุ้นว่ะ”ปาล์มพยายามนึกแต่ก็ไม่รู้ว่าเคยเจอที่ไหน

“ไม่เคยเห็นเลยว่ะ ลูกคุณหญิงที่ไหนวะสวยๆอย่างงี้หลุดรอดไปได้ไงเนี่ย”โอมจ้องตามสาวคนนั้นไม่วางตา

“แล้วในสต็อกเอ็งนี่ยังไม่พออีกหรือไง”ปาล์มขัดโอมไม่สนใจกำลังคิดหาทางทำความรู้จักกับสาวน้อยน่ารักคนั้นให้ได้แต่มีอันต้องสะดุดเพราะนกกับตองมาลากเขากับปาล์มไปอีกทาง

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

           ห้องเก็บอุปกรณ์โรงยิมปาล์มถูกเรียกตัวมาพบกับวินรุ่นพี่ที่เขม่นเขาเป็นที่สุดเพราะเขากำลังสนใจหวานน้องสาวสุดที่รักของวินอีกอย่างน้องหวานเองก็เป็นฝ่ายที่เข้ามาหาเขาก่อนก็ไม่แปลกอะไรที่เขาจะยื่นไมตรีตอบ

“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ยุ่งกับน้องกู”วินดึงคอเสื้อปาล์มบอกด้วยน้ำเสียงโมโหสุดขีด ปาล์มนิ่งไม่โต้ตอบ

“เอาซักทีไหมวิน กูจัดการเอง” เพื่อนอีกคนถามเพราะหมั่นไส้ปาล์มมานานแล้ว

“ดี แต่หมัดแรกขอกูล่ะกัน” วินชกไปที่ท้องของปาล์ม เล่นเอาเจ้าตัวจุก ตัวงอ เพราะวินเป็นนักกีฬาแรงดีอยู่แล้ว อีกคนดึงหัวขึ้นมาต่อยเข้าที่ปากพอดิบพอดี

“พี่วิน อยู่ไหน พี่วิน”เสียงใครคนหนึ่งตะโกนเรียก วินกับเพื่อนมองหน้ากันทิ้งปาล์มไว้ตรงนั้นรีบเดินออกมาจากห้องทันที

“อยู่นี่ มีอะไร”วินทำเสียงปกติตอบจี

“โค้ชให้มาตามพี่จะคุยเรื่องที่ต้องไปแข่งกับร.ร........เร็วๆพี่โค้ชแกรีบ”จีบอกพยายามชะเง้อไปมองในห้องเก็บอุปกรณ์

“เออไปเดี๋ยวนี้แหละ ขอบใจนะ”วินรีบวิ่งไปกลัวจีซักมากไปกว่านี้ จีเห็นวินลับสายตาไปแล้วก็เดินเข้าไปข้างในเห็นปาล์มนั่งทรุดอยู่กับกรงเก็บลูกวอลเล่ย์บอล

“ทำไมเจอนายทุกครั้งต้องมีเรื่องทุกครั้งเลยนะ”ปาล์มเงยหน้าขึ้นมาจำได้ในทันทีว่าเป็นคนเดียวกับที่ช่วยเขาไว้คราวที่แล้ว จีจะช่วยพยุงแต่ปาล์มโบกมือปฏิเสธแต่ก็ลุกไม่ขึ้นจีเห็นความทุลักทุเลก็ต้องคว้าแขนปาล์มมาพาดคอไว้พาไปห้องพยาบาลหลังจากทำแผลเสร็จปาล์มเอ่ยขอบคุณอีกครั้งจีอดไม่ได้ที่จะเตือน

“ฉันว่านายเลิกชกต่อยเหอะ เจ็บตัวฟรีๆสู้เขาไม่ได้แล้วยังจะขยันมีเรื่องอีก”

“เรื่องของฉัน ใครใช้ให้เธอมาช่วยล่ะ”จีฮึดฮัดทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ซวยจริงๆ

“ก็ปากอย่างนี้ ถึงว่า...”ปาล์มหันขวับจีทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้รีบวิ่งไปทันที

“ยัยทอม อย่าให้เจออีกนะ”ปาล์มได้แต่พึมพำกับตัวเองเพราะอีกคนวิ่งไปไกลแล้ว ผู้หญิงอะไรปากดีชะมัด

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

              ปาล์มเดินมาเรียกภรรยาที่นั่งนิ่งอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนหน้าโรงยิมของร.ร.ที่แต่ก่อนเป็นลานโล่งๆผิดกับเดี๋ยวนี้มีทั้งโต๊ะเก้าอี้ ต้นไม้ ดอกไม้ ไว้นั่งเล่น กินลมชมวิว คนถูกเรียกยังนิ่ง ไม่รู้ว่าเหม่อคิดอะไรอยู่ปาล์มยิ้มเจ้าเล่ห์นั่งเบียดกระแซะจีชะชิดเอียงตัวเข้าหาแล้วเอาลมเป่าหูจีจะสะดุ้งรู้สึกตัวจั๊กจี้หันมาเห็นปาล์มค้อนใส่ กระเถิบหนีไปนั่งเก้าอี้อีกตัว ปาล์มหัวเราะ

“คิดอะไรอยู่ เรียกตั้งนานไม่ได้ยิน”

“เปล่า กลับยังแดดร้อนแล้ว”จีเอ่ยถามเมื่อสังเกตว่าแดดเริ่มไล่มาที่ตัวเอง

“ไปสวนข้างหลังก่อนนะ ไหนๆก็มาแล้วเอาให้ทั่ว เป็นไงหายคิดถึงไหม”ปาล์มส่งมือให้จียื่นมือมาจับลุกขึ้น เดินจูงมือกันไป

“อืม เปลี่ยนไปเยอะเนอะจำของเก่าเกือบไม่ได้” จีพยายามจะนึกถึงตึกเรียน สนาม บริเวณรอบๆซึ่งแทบไม่มีเค้าเดิมนอกจากตัวอาคารที่ดูใหม่กว่าเดิมแค่นั้น

“ตั้ง10ปีแล้วนะ ไม่ได้กลับมาเลยก็ต้องเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา แล้วก็อีกอย่างที่เปลี่ยนไป รู้ไหมอะไร”ปาล์มพาจีมานั่งริมบึงปลาติดกับสระว่ายน้ำหลังโรงเรียน จีขมวดคิ้วนึกไม่ออก ส่ายหน้าเป็นอันยอมแพ้ยกธงขาว

“ก็ความรู้สึกของเราไงที่เปลี่ยนไป” ปาล์มโอบจีไว้จีเขยิบให้ศีรษะพิงไหล่ปาล์ม จริงซินะตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนกระทั่งวันนี้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเยอะมากรวมทั้งความรู้สึกของเราสองคน ตั้งแต่เมื่อไหร่กันน้าที่มันเริ่มก่อตัวเป็นความรัก ความผูกพัน

              ถ้าย้อนกลับไปตอนนั้นแล้วมีคนบอกเขาว่ายัยทอม ปากดีจะกลายมาเป็นภรรยาเขาอย่างตอนนี้เขาคงจะขำกลิ้ง ไม่เชื่อเป็นแน่ ใครจะไปเชื่อล่ะว่าผู้หญิงอย่างจีจะเป็นคนที่เขาแต่งงานด้วยและอยากจะร่วมชีวิตกับเธอตลอดไป

               ถ้าย้อนกลับไปตอนนั้นแล้วมีคนบอกเธอว่า หนุ่มเพลย์บอย ขี้เก็ก อย่างปาล์มจะเป็นคนที่เธอแต่งงานด้วย เธอคงจะหัวเราะฟันหักไปข้าง ไปรดน้ำมนต์ 9 วัดล้างซวยที่มีคนมาทักอย่างนั้น แต่ 10 ปีที่ผ่านมาหลากหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันทำให้หัวใจของคนสองคนผูกพัน แน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่ใครก็ไม่คาดคิด

                ใครกันที่เป็นคนขีดชีวิตเขาและเธอให้มาบรรจบกันแบบนี้(ฉันเองยะ : คนแต่ง)

โปรดติดตามตอนต่อไป

ป.ล. อาจจะสั้นไปหน่อย ต้องขออภัยด้วยจ้า รีบปั่นให้เสร็จก่อนที่อาทิตย์หน้าจะขอลาไปเที่ยว โฮะๆๆๆได้หยุดอีก 3 วัน ช่างมีความสุขจริงๆ แล้วเรื่องราวในอดีตก็ค่อยถูกเปิดออกมาทีละนิดทีละนิด จุดเริ่มต้นความรักของจีและปาล์ม สาวห้าว หนุ่มเพลย์บอยรักกันได้ยังไง (ออกแนวเกาหลีไปเปล่านี่)????????????(มาทำให้อยากแล้วก็จากกกกกกกกกกไป มีความสุขอีกแหละ)