แกล้งรัก

พบกับความรักที่เริ่มต้นจากการหลอกลวง หลากหลายรูปแบบ แต่นานวันเข้า รักแท้ก็แพ้ความใกล้ชิด

ฝากทุกท่านช่วยกันติดตามด้วยนะคะ

กมลเนตร  นางเอก

ศรวิชญ์     พระเอก

พระพาย    แฟนเก่าพระเอก

ปลายทิพย์ เพื่อนนางเอก

เนวิน          ทนายความของพระเอก

ฉัตรแก้ว   แม่พระเอก

ศรชัย       พ่อพระเอก

สมใจ       แม่นางเอก

นายมั่น    พ่อนางเอก

มงคล      น้องชายนางเอก 

ตอนที่1 ความจน

          กมลเนตร..สาวสวยที่มีรูปร่างปราดเปรียวสมส่วนและเป็นสาวต่างจังหวัดที่มีความกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว มีความมั่นใจในตัวเอง ตอนนี้เธอเพิ่งจะเรียนจบปริญญาตรีมาหมาดๆ เธอมีความตั้งใจที่จะเข้ามาหางานทำในกรุงเทพฯ เพื่อช่วยเหลือจุนเจือครอบครัวของเธอและน้องชายที่กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย

อากาศที่ร้อนอบอ้าว ความแออัด ทำให้เธอไม่ชอบกรุงเทพฯเอาเสียเลย แต่ความจำเป็นทำให้เธอต้องมาไกลถึงที่นี่ และหวังไว้ว่าจะทำให้ครอบครัวของเธอนั้นสุขสบายขึ้น 

         เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น..ทำให้เธอตื่นจากภวังของความคิดถึงบ้าน 

"อยู่ไหนแล้ว..แก" เสียงปลายสายดังขึ้น

"ก็รอแกอยู่ที่ท่ารถเนี่ยแหละ..ร้อนมากเลยอะ..แก"กมลเนตรบ่นเพราะไม่ชอบอากาศแบบนี้

"โอเคๆ..ฉันใกล้ถึงแระ..แกรอแป๊บบนะ"แล้วเพื่อนสาวคนสนิทของเธอก็วางสายไป

         กมลเนตรตั้งใจจะมาขออาศัยอยู่กับเพื่อนซักพักจนกว่าเธอจะหางานทำและตั้งตัวได้ ซึ่งเธอกับปรางทิพย์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กๆและบ้านก็อยู่ไม่ห่างกันมาก แต่หลังจากจบม.6เพื่อนของเธอก็ย้ายเข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ด้วยความสนิทกันแม้จะได้เจอกันน้อยลง แต่ทั้งสองคนก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอ

        ทั้งสองสาวโผเข้ากอดกันด้วยความรักและคิดถึงกัน ปรางทิพย์รู้สึกดีใจที่เพื่อนตัดสินใจมาหางานทำที่เดียวกับเธอ ซึ่งตอนนี้ก็มีตำแหน่งว่างพอดี เธอจึงอยากให้เพื่อนลองเข้าไปสมัครดู

แม้ว่าตำแหน่งที่จะให้เพื่อนไปสมัครมักจะไม่มีใครทำได้นานก็ตาม แต่เงินดีไม่น้อย

"นี่..ยัยปราง..แกแน่ใจนะว่าจะให้ฉันไปสมัครเป็นเลขาเจ้านายแกอะ" กมลเนตรเริ่มสนทนาทันที

"แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีก..แกทำได้แน่..เชื่อฉันซิ..และที่สำคัญอะนะ..เงินดีมากด้วยแก" ปรางทิพย์เร้าเพราะรู้จุดอ่อนของเพื่อนดี

"แล้วแกแน่ใจได้ยังไงอะ..ว่าเขาจะรับฉันเข้าทำงาน" กมลเนตรรู้สึกกังวลใจและไม่ค่อยแน่ใจนัก ถึงจะเงินดีแต่ไม่ค่อยมีใครทำกัน

"สวยๆแบบแก..ใครไม่รับก็โง่แล้ว" ปรางทิพย์แหย่เพื่อน

"พูดเป็นเล่นไปแก..แล้วทำไมไม่มีใครอยากทำงานนี้อะแก..เจ้านายดุ..เหรอ?"กมลเนตรเริ่มสงสัย

"ก็ไม่ถึงกับดุนะแก..แต่เนี๊ยบมากอะ..เป็นผู้ชายที่สะอาด..สุขุม..นุ่มลึก..เป็นเจ้าชายในฝันของใครหลายๆคน" ปรางทิพย์ทำตาเยิ้มเมื่อพูดถึงเจ้านายสุดหล่อของเธอ

"พอๆๆเลยแก..กินข้าวดีกว่า..ฉันเหนื่อยละ..จะรีบไปนอน" กมลเนตรรีบตัดบททันที

        

          เช้าที่ไม่ค่อยจะสดใสมากนักของกมลเนตร คงอีกนานกว่าเธอจะเริ่มชินกับบรรยากาศเมืองกรุง เธอเริ่มคิดถึงครอบครัวอีกครั้ง ซึ่งเป็นกำลังใจสำคัญในการสู้ชีวิตของเธอ ขอให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วง เธอภาวนาอยู่ในใจ

"ยัยมล..แกโชคดีมากเลยนะ..วันนี้บอสเข้าบริษัทพอดี..เดี๋ยวบอสจะสัมภาษณ์แกเองเลยนะ" ปรางทิพย์ดีใจปนตื่นเต้นไปกับเพื่อน เธอหวังให้เพื่อนได้งานที่เดียวกับเธอ

"ฉันตื่นเต้นจังเลยอะแก.." กมลเนตรพึมพำ

          ศรวิชญ์..ชายหนุ่มมาดเข้ม หล่อเหลา แต่งตัวดี ชายในฝันของสาวๆหลายคนปรากฏตัวขึ้น ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่มองเขาเป็นตาเดียว ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขาไปแล้ว ประตูห้องทำงานถูกเปิด เขาเข้าไปในห้อง โดยที่ไม่ได้สนใจว่าจะมีใครนั่งอยู่หน้าห้อง หญิงสาวมองตามเขาอย่างไม่กระพริบตา พร้อมกับความรู้สึกไม่พอใจในความหยิ่งยโสของเขา

"คนอะไรขี้เก๊กชะมัด จะไหวมั๊ยเนี่ยเรา" กมลเนตรบ่นอยู่คนเดียว

          เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนที่จะคิดอะไรไปไกล กมลเนตรดึงสติตัวเองกลับมาอีกครั้ง

"เชิญคุณกมลเนตรด้านในเลยค่ะ"เสียงใสใสดังขึ้น กมลเนตรรีบลุกและเตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น เธอพกความมั่นใจมาเต็มร้อย

          ศรวิชญ์..มองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขารู้สึกสะดุดตาอย่างบอกไม่ถูก หญิงสาวที่มีผิวขาวละมุน ใบหน้าอ่อนหวาน สายตาที่ไร้เดียงสา สวยเข้าตาเขาทีเดียว มันมีความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้น แต่กลับถูกซ่อนเอาไว้ได้อย่างดี เขาผายมือเชิญให้เธอนั่ง เพื่อเริ่มการสัมภาษณ์

"ชื่ออะไร เป็นใคร มาจากไหน เรียนจบอะไรมา" เขายิงคำถามรัว จนเธอต้องเหลือบมอง

"ฉันชื่อ กมลเนตร จบปริญาตรีบริหารจัดการมาจากต่างจังหวัดค่ะ"เธอตอบอย่างฉะฉาน เผยให้เห็นถึงความมั่นใจในตัวเองของเธอ ซึ่งถูกใจเขาไม่น้อย

"คิดว่ามีคุณสมบัติอะไร ถึงได้สมัครมาเป็นผู้ช่วยฉัน" เขาถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

"ฉันไม่รู้ว่าคุณชอบคนแบบไหนนะคะ แต่ฉันแค่อยากทำงาน และคิดว่าความตั้งใจจริงจะทำให้ฉันผ่านพ้นอุปสรรคทุกอย่างไปได้ค่ะ" เธอเริ่มรู้สึกหายใจได้ทั่วท้องขึ้น เมื่อได้พูดในสิ่งที่เธออยากพูด

"งั้นเหรอ..ฮึ..ฮึ"เสียงหัวเราะในลำคอทำให้เธอรู้สึกกลัวไม่น้อย

"ผมตกลงรับคุณเข้าทำงาน ผมชอบความท้าทาย อยากรู้เหมือนกัน ว่าจะตั้งใจได้ซักแค่ไหนเชียว"เขาพูดและยิ้มที่มุมปาก ในใจเขารับเธอตั้งแต่แรกเห็นไปแล้ว

"พรุ่งนี้ คุณมาเริ่มงานได้เลย" เธอมองหน้าเขาอย่างสงสัยแล้วความรู้สึกแปลกๆก็เกิดขึ้น เขาเป็นผู้ชายที่ทำให้หวั่นไหวไม่น้อย

            กมลเนตร..เดินออกมาจากห้องด้วยความรู้สึกมึนงง ทั้งที่ได้งานแล้วแต่เธอกลับไม่รู้สึกดีใจเลย เธอคิดว่าเขาน่าจะถามเธอให้มากกว่านี้ ก่อนจะตัดสินใจรับเธอแต่ไม่เป็นอย่างที่เทอคิด

ปรางทิพย์เห็นเพื่อนเดินออกมาจากห้อง เธอรีบปรี่เข้าไปหาเพื่อจะได้ฟังข่าวดี แต่ใบหน้าเพื่อนกลับเรียบเฉย จนเธออดคิดไม่ได้ว่าเพื่อนอาจจะชวดงานนี้

"ไม่โอ..เหรอวะ..แก..ไม่เป็นไรนะ..หาที่อื่นก็ได้" ปรางทิพย์รีบให้กำลังใจเพื่อน

"เขารับฉันแล้วแก..เริ่มงานพรุ่งนี้" 

"เฮ้ย..จริงดิ ทำไมหน้าแกเหมือนคนตกงานวะ..แบบนี้ต้องฉลองเว้ย" ปรางทิพย์ดีใจจนบอกไม่ถูก

"งั้น..ฉันกลับไปเตรียมตัวก่อนนะ..เจอกันแก" กมลเนตรบอกลาเพื่อน  

                                                   โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ