พิษร้าย ทอประกาย'สีรัก'

บทนำ

     ข้าถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีโดยตลอด อย่างที่ไม่รู้จักคำว่ายากลำบาก เพราะตั้งแต่ที่ข้าเกิดมาท่านพ่อและท่านแม่ก็คอยเอาอกเอาใจข้า อยากได้สิ่งใดไม่ว่าจะหายากเพียงไหนท่านพ่อก็จะคอยหามาให้ข้าเสมอ…

     แต่ตอนนี้หลังจากที่ท่านแม่ของข้าเสียไป ท่านพ่อก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนท่านพ่อคนเดิมที่ข้ารู้จัก เพราะตอนนี้ท่านพ่อก็ได้แต่งงานใหม่แล้วหลังจากที่ท่านแม่เสียไปได้แค่สองปี แถมผู้หญิงคนนั้นยังเป็นแม่ม้ายลูกติดสองคน จนท่าาพ่อสนใจแต่นางและลูกๆของนางอย่างเดียวจนข้าคิดว่าข้ายังใช่ลูกของท่านอยู่หรือไม่

     ข้าจะหาทางกำจัดนางและลูกๆของนางไป เพราะข้าคิดว่านางก็ไม่ใช่คนดีอะไรกับเป็นพวกอยากสบายบนกองเงินกองทองของพ่อข้าเท่านั้น…

คอยดูสิข้าจะฉีกหน้ากากของนางเอง!

“เฟลีน่าหยุด พ่อบอกให้หยุด หยุดเดี๋ยวนี้!”

“ท่านพ่อ ปล่อยลูกนะเพคะลูกจะฆ่ามัน”

“โอ๊ยยย ท่านพี่น้องเจ็บเหลือเกิน ทำไมองค์หญิงทำกับแม่แบบนี้ล่ะลูก…โอ๊ยยย”เสียงแหลมของสตรีคู่กรณีเรียกร้องความสนใจจากทุกคนในบริเวณนั้นเป็นอย่างมาก เนื่องด้วยเสียงที่นางร้องออกมานั้นชั่งแสนจะเจ็บปวดราวกับถูกเผาทั้งเป็น ทั้งๆที่ในใจหาในเป็นอย่างนั้นไม่

“โรส เจ้าเป็นอะไรหรือไม่ ลูกเห็นรึยังว่าแม่เขาเจ็บเพราะลูกขนาดนี้ทำไมยังไม่สำนึกผิดอีก ฮึ”เลโอเปีย กษัตรผู้ปกครองอาณาจักรอความารีนแห่งนี้ เอื้อนเอ่ยอย่างอิดหนาระอาใจกับการกระทำของเจ้าหญิงเฟลีน่า บุตรสาวอันเป็นที่รักของตน

“ท่านพ่อ! ลูกไม่จำเป็นต้องสำนึกผิด ในเมื่อผู้ที่มันหมายจะทำร้ายลูกก่อนคือมัน ไม่ใช่ลูกและถ้าท่านพ่อมาช้ากว่านี้อีกนิดลูกคงจะเผาร่างของมันทั้งเป็น”

“เฟลีน่า!”

“คะ”หญิงสาวทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“ข้าล่ะระอาในความเย่อหยิ่ง จองหองของเจ้าเสียจริงเลย คงเป็นเพราะข้าตามใจเจ้ามากไปจนเจ้าเสียนิสัยไปแล้ว”โรซาเลนเมื่อในยินดังนั้นก็ยิ้มเยาะทันที

“พ่อจะส่งลูกไปยัง มอร์เลส เพื่อปรับนิสัยเสียใหม่…”

“ม…ไม่นะท่านพ่อ ข้าไม่ไปที่นั่นเด็ดขาด!”

“ยังไงลูกก็ต้องไป! นี่เป็นคำสั่งถ้าลูกไม่ไปเราขาดกัน”เมื่อเฟลีน่ารับฟังก็เกิดอาการใจเสียที่ผู้เป็นบิดาของตนยื่นคำขาดให้เธอ

เพียงเพราะผู้หญิงคนนี้…

“เรื่องแค่นี้เองไม่ต้องส่งไปปรับนิสัยถึง เอ่อ ม…มอเลี่ยนหรอกเพคะ”ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ในใจกลับคิดไม่ซื่ออย่างคำพูดนี่สิ

“มอร์เลสต่างหากล่ะ ถ้าไม่รู้น่ะอย่าพูดดีกว่า ระ-อา แทน”เมื่อได้จังหวะเฟลีน่าก็ไม่หยุดที่จะเย้ย ในเมื่อโรซาเลนทำกับเธอไว้ก่อนเองนี่ เนอะ

“ฮ่า ฮ่า อุ๊ป! เบาๆสิ อะ ฮ่าๆ”

     เมื่อโรซาเลนได้ยินเสียงหัวเราะของเหล่านางกำนัลที่อยู่ในบริเวณนั้นก็เกิดความระอาขึ้น จนต้องก้มหน้าไม่กล้าสบตาผู้ใดแม้แต่เหล่านางกำนัลพวกนั้นก็ตาม

“ในวันพรุ่งนี้ลูกจะต้องออกเดินทางไปเตรียมตัวให้พร้อมเถอะ ส่วนเรื่องเดินทางพ่อจะจัดการเอง”เมื่อปฎิเสธหรือทำอะไรไม่ได้แล้วเฟลีน่าคนนี้ก็จะน้อมรับด้วยตนเอง

“เพคะ”ถึงกระนั้นก่อนไปก็ไม่วายที่จะส่งสายตาเย้ยไปให้โรซาเลนและลูกๆของนาง

Tawanchai เขียน