คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Audition,,*_____ Reiize
ชื่อภาษาไทย / นามสกุล((ออกแนวฝรั่งอย่างเอนซานเดีย)) / ชื่อเล่น ((พร้อมสะกดภาษาทั้งอังกฤษ)) :: วีนธารา ลินน์ / วีนัส ,, Venathara Linn / Venus
น้ำหนัก / ส่วนสูง (( ขอแบบสูงโปร่งหน่อยนะ)) :: 53/173
ลักษณะของตุ๊กตา ((หน้าตาและลักษณะเด่น )) :: ตากลมโตสีนิล ออกไปทางดุเล็กน้อย แต่ภายในซุกซ่อนความอ่อนไหวไว้ ชอบใช้สายตาในการสื่อสารและสื่ออารมณ์มากกว่าจะใช้คำพูด มีความสง่างาม งดงาม แข็งแกร่ง และอ่อนหวาน เธอเปรียบเสมือนรูปปั้นที่ถูกสลักมาอย่างประณีตงดงาม มองมุมไหนก็สวย
ถูกเซตโปรแกรมมายังไงบ้าง? (( อันนี้ไม่ใช่นิสัยนะ เซตโปรแกรมคือพวกระดับความอดทนไรงี้, ความเก่ง, ความขี้แง)) ::เธอถูกเซ็มาให้มีความอ่อนไหวมากกว่าความแข็งแกร่ง แต่เธอก็ต่อต้านมันไม่ได้ อีกทั้งโปรแกรมที่ถูกเซ็ตมายังมีความขี้อ้อนถึง 90% ความเหงาอีก 85% อีกทั้งยังเป็นตุ๊กตาที่ชอบแต่งเพลงอีกด้วย
ลักษณะนิสัย (( 5 บรรทัดขึ้น ขอแบบละเอียดๆ ยิ่งดี ยิ่งยาวยิ่งพิจารณา ไม่จำกัดบรรทัด แต่อย่าเว้นบรรทัดตอบ )) ::เธอเป็นคนขี้เหงา มักจะอยู่อย่างโดดเดี่ยวไม่ได้ ต้องมีคำพูดอยู่ตลอดเวลา เธอมีความอ่อนไหวกว่าตุ๊กตาตัวอื่นๆ แต่เธอก็ต้องการให้ตัวเองเข้มแข็งเหมือนตุ๊กตาอื่นๆได้เช่นกัน เธอมักจะใช้สายตามากกว่าคำพูด หลายๆคนจึงมองเธอว่าเป็นคนเงียบ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เธอเป็นตุ๊กตาที่ขี้เหงามากคนหนึ่งต่างหาก และเธอก็พูดไม่เก่งด้วย หากเพียงแต่เจ้านายที่ครอบครองเธอ เป็นคนชอบคุยเธอจะดีใจมากๆ โปรแกรมอัจฉริยะที่เธอได้รับอีกก็คือ การแต่งเพลง เธอเป็นคนชอบแต่งเพลงและมีฝีมือมากเลยทีเดียว ทำให้เธอกลายเป็นตุ๊กตาที่คนอื่นสนใจอยู่ไม่น้อย และมีนิสัยดุอยู่ไม่น้อย ชอบใช้สายตาตำหนิ แต่เป็นคนขี้อ้อน ชอบส่งสายตาหวานเชื่อม ทำให้เขาคนนั้นใจแทบละลายได้เลยทีเดียว
เป็นเจ้านายหรือตุ๊กตา :: ตุ๊กตาของเบิร์นเพียงคนเดียวเท่านั้น !!
เหตุผลที่เลือกมาอยู่กับเจ้านายคนนี้ (( ตอบดีๆ อย่าเล่นมา ห้ามตอบตามใจคนแต่ง 3 บรรทัดขึ้น)) :: เหตุเกิดจากเสียงเพลง เธอเป็นคนชอบเสียงเพลง ชอบแต่งเพลง และเขาก็เป็นอัจฉริยะทางดนตรี ที่พรสวรรค์ให้เค้ามาในด้านนี้ล้วนๆ และนิสัยที่เข้ากันได้กับเธอ จึงทำให้เธอเลือกที่จะมาอยู่กับคนๆนี้ เธอเลือกที่จะมาเติมเต็มความว่างเปล่าของผู้ชายคนนี้ ให้มีความสุขและมีแต่รอยยิ้ม
ชอบ / ไม่ชอบ :: แต่งเพลง,,เสียงเพลง,,อ้อน,,เสียงหัวเราะ,,รอยยิ้ม / การจากลา,,น้ำตา
งานอดิเรก :: แต่งเพลง ชอบคุย
ความสามารถพิเศษ :: แต่งเพลง เธอมักจะใช้เสียงเพลงและการแต่งเพลงแทนความเหงาและความอ่อนไหวของเธอ อ้อนเบิร์น ทำให้เค้าต้องยิ้มออกมาเพราะสายตาหวานๆของเธอ
ของรักของหวงของคุณ ((ของที่เจ้านายให้นะ มีรูปด้วยก็ดี ถ้าไม่มีขอรายละเอียดหน่อย)) :: เป็นริ้บบิ้นสีขาว เป็นสิ่งที่เจ้านายให้เธอตอนซื้อเธอและมาเธอมาที่บ้าน ถึงแม้มันจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆ แต่เธอก็รักมันและหวงมันมาก ผูกมันไว้ตลอดเวลา แม้แต่ตอนนอน เธอก็ยังเอามันมาผูกไว้ที่ข้อมือ
เพลงประจำคู่คุณ พร้อม เนื้อเพลงและความหมาย (( ขอแนวกุ๊กกิ๊กๆหวานๆ)) ::เพลง สิ่งที่ดีที่สุด *
เธออยากฟังไหม ฉันมีอะไรอยากจะบอก
ที่เธอเคยถาม เฝ้าถามกันเรื่อยมา
มันคือสิ่งไหน ที่ทำให้หัวใจฉันมีค่า
ตลอดเวลาคือสิ่งนี้
เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจ
ของฉันมีความสุขใจได้อย่างนี้
สิ่งที่ดีที่สุด คือการได้พบเธอ
ได้ดูแลเธอ ได้รักเธอหมดใจ
อยากบอกเธอซักหน่อย
บอกให้เธอรู้ใจ ว่าโชคดีแค่ไหน
ได้พบคนอย่างเธอ
ได้ยินฉันไหม นั่นคือความในอยากจะบอก
ตลอดเวลาคือสิ่งนี้
เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้หัวใจ
ของฉันมีความสุขใจได้อย่างนี้
สิ่งที่ดีที่สุด คือการได้พบเธอ
ได้ดูแลเธอ ได้รักเธอหมดใจ
อยากบอกเธอซักหน่อย
บอกให้เธอรู้ใจ ว่าโชคดีแค่ไหน
ได้พบคนอย่างเธอ
อิมเมจของคุณ (( 5 รูปขึ้น )) ::
ชื่ออิมเมจของคุณ :: Si Lu Ren หรือ เจ๊เรนสุดสวย >.<
อิมเมจของสุดที่รักของคุณ ::
************************************************************
คำถามทั่วไป ส่วนที่ 1
1.)ชื่อของผู้สมัคร / อายุ :: แอมแปร์จ้ะ อายุ 16 ^^
2.)ถ้าติดเรื่องนี้แล้วต้องเม้นติชมเนื้อเรื่องด้วย ห้าม “เม้นๆๆๆ” หรือ “สนุกดี อย่าลืมมาอัพ” ให้เม้นจริงๆ ติชมกันมาจริงๆ และถ้ารี่หายต้องทวงนะ ถ้าไม่มีใครทวงมันจะเปื่อยๆยังไงไม่รู้
:: แน่นอนค่ะ
3.)คิดเห็นยังไงกับพล็อต Real Doll :: แปลกดีค่ะ แล้วก็ชอบคาแรกเตอร์ของมิคกี้ด้วย ถึงแม้จะถอดแบบออกมาว่าเป็นคนขี้เหงา แต่ก็ไม่ถอดแบบเพลย์บอยนิดๆออกไปด้วย ชอบค่ะ
4.)ถูกใจกับบทบาทที่สมัครและคาแรกเตอร์ของพระเอกบ้างไหม :: อย่างที่บอกไปค่ะ ว่าชอบคาแรกเตอร์ของพระเอกมาก และบทของนางเอกมิคกี้ค่อนข้างจะตรงกับเราตรงที่ชอบแต่งเพลง แล้วก็ออกขี้อ้อน ชอบใช้สายตามากกว่าคำพูด
5.)บอกได้ไหมว่าจะไม่หายถ้าติด รี่ไม่ค่อยเชื่อ เพราะสัจจะไม่มีในหมู่โจร :: แต่เราไม่ใช่โจรนะคะ เพราะฉะนั้นไว้ใจได้เลยค่ะ
6.)ให้เวลารายงานตัว 3 วัน ถ้าหายสละสิทธิ์ คนอื่นได้ :: ค่ะ ไม่หายแน่นอน
คำถามทั่วไป ส่วนที่ 2 (( อันนี้ใช้พิจาณาประกอบกับคำถามชิงบท ))
1.)คุณคิดยังไงกับเจ้านายของคุณที่สั่งซื้อคุณมามา (( อธิบาย บรรยาย ความรู้สึก 3 บรรทัด ขึ้น ))
:: ตอนแรกก็คิดว่าเขาเป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปที่มักจะซื้อตุ๊กตาไปเพื่อระบายอารมณ์ แต่เมื่อมองแววตาของเขาแล้วเธอก็รู้ได้เลยว่า นี่แหละเป็นเจ้านายที่เธอต้องการมานานแล้ว และอาจเป็นเพราะนิสัยที่ค่อนข้างจะเหมือนกัน ทำให้เธอและเขาปรับตัวเข้าหากันได้ง่ายมากขึ้น อีกทั้งเธอยังคิดว่าเธอนี่แหละจะมาเติมเต็มความว่างเปล่าของเขาให้มีแต่รอยยิ้มและมีแต่ความสุข
2.)คิดว่าคู่ของคุณจะรักกันยังไง (( อธิบายหรือจะบทพูดก็ได้ 5 บรรทัดอัพ ))
:: สำหรับเบิร์นแล้ว เขาก็คิดว่าผู้หญิงทุกคนก็ให้ความสุขกับเขาได้ทุกคน แต่ไม่ใช่สำหรับเธอ เขาทะนุถนอมเธอมากกว่าทุกๆคน และผู้หญิงทุกคนก็จะต้องยอมรับและไม่มีข้อโต้เถียงใดๆ เขามักจะปกป้องเธอเสมอและไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอ ภายนอกแล้วเขาอาจจะทำตัวเจ้าชู้กะล่อนไปวันๆ แต่ในใจของเขาแล้ว มีแต่เธอเท่านั้นที่เป็นเจ้าของหัวใจของเขาอย่างแท้จริง และเขาก็มักจะแพ้คำพูดของผู้หญิงเสมอ และมักจะทำให้เธอเสียใจ
และสำหรับเธอ เบิร์นเปรียบได้กับทุกๆอย่างในชีวิตที่เธอต้องการ ไม่ได้เป็นเหมือนผู้ชายทั่วไปที่คอยรังแกผู้หญิงหรือตกหลุมรักใครได้อย่างง่ายดาย ถึงแม้ว่าเขาจะเชื่อคำพูดของแซนดี้ แต่เธอก็ไม่เคยจะถือโทษโกรธเขาเลย ถึงแม้คำพูดที่แซนดี้กล่าวนั้นจะมาลงที่เธอก็ตาม และเธอมักจะพูดกรอกหูเบิร์นเสมอว่า “สิ่งสำคัญที่สุดคือความเชื่อใจ”
3.) ‘จากกันด้วยความสุข’ ‘อยู่กันด้วยความทุกข์’ มี 2 เส้นทางให้เลือก คุณจะเลือกอะไร?
:: เธอเลือก จากกันด้วยความสุข หากแม้แต่การจากกันเป็นการเจ็บปวดก็ตาม เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ใจเธอกลับอบอุ่นเพราะก็ได้รู้ว่า เขาและเธอจากกัน แต่จากกันด้วยความสุข สิ่งสำคัญข้อนี้ทำให้เธออยากจะมีชีวิตอยู่เพื่อเขาต่อไป
4.)ถ้าเป็นไปได้อยากจะได้รักกับเจ้านายของคุณอีกไหม? (( อธิบาย 2 บรรทัดขึ้น ))
:: แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอก็ต้องการรักกับเจ้านายของเธอ แต่ในใจเธอกลับบอกว่าเขาและเธอรักกันไม่ได้ เขาเป็นมนุษย์ แต่เธอน่ะเป็นแค่ตุ๊กตา ตุ๊กตาแสนสวยตัวหนึ่งที่เขาซื้อมาเพียงเพื่อหาคนมาอยู่ด้วยเท่านั้น ตุ๊กตาที่คอยแบกรับแต่ความเจ็บปวดไม่มีที่สิ้นสุด เพราะเขาเองก็ยังไม่สามารถจะสิ้นสุดความปรารถนาของเขาได้เลย
**********************************************************
คำถามชิงบทของเบิร์น((มิคกี้))
1.คุณเกิดขึ้นมาก็ได้รับทักษะเพลงมาอย่างเต็มเปี่ยม แถมได้เรียนกับอัจฉริยะแห่งวงการเพลงอีกต่างหาก คุณไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณต้องมาเรียนอะไรเกี่ยวกับเสียงเพลงนักหนา และคุณก็เข้าใจทันทีเลยว่าทำไมต้องมาเรียนในเมื่อเจ้านายของคุณคือนักแต่งเพลงอัจฉริยะของวงการเพลงไทย คำถามที่จะถามก็คือ คุณจะทำยังไงให้เบิร์นประทับใจในตัวของคุณ?(( บรรยาย 3 บรรทัดขึ้น))
:: เธอรู้ว่าเบิร์นเป็นคนขี้เหงา และมักจะแต่งเพลงที่มาอารมณ์เหงาๆอยู่เสมอ ด้วยความที่เธอเป็นคนชอบแต่งเพลง และเขาเป็นอัจฉริยะของวงการเพลง เธอจึงมักจะดึงดูดความสนใจของเขาด้วยเนื้อเพลง เธอมักจะแต่งเพลงแบบที่ไม่ใช่แนวเพลงที่เขาชอบไปให้เขาดูเสมอว่าตรงนั้นดีมั้ย ตรงนี้ดีหรือยัง บ่อยครั้งที่เขาก็หัวเราะออกมากับเนื้อเพลงที่เธอแต่ง เพราะมันเป็นเรื่องราวของเขาตลอด และมีอยู่ครั้งหนึ่ง เธอได้ฟังเพลง Canon In D ทางวิทยุ เธอจึงคิดอยากจะเล่นเพลงนี้ให้เขาฟัง และเธอจึงไปร่ำเรียนกับสถาบันแห่งหนึ่งทุกๆเย็น ทำให้เบิร์นเริ่มสงสัยในตัวเธอว่าทำไมช่วงนี้เธอกลับค่ำบ่อยๆ และเมื่อวันเกิดของเขามาถึง เขาถูกเชิญให้ไปที่สถาบันดนตรีที่เธอเรียน เพราะวันนั้นเป็นวันที่เธอขอร้องครูที่สอนเธอว่า ขอให้เขามาที่นี้ และขอให้เธอได้เล่นเพลงนี้ให้เขาฟัง และเธอก็ได้บรรเลงเปียโนเพลงนี้ให้เขาฟังสมกับที่เธอได้ตั้งใจเอาไว้
2.คุณมาอยู่กับเบิร์นเป็นที่เรียบร้อย แถมยังมีรสนิยมคล้ายกันอีกต่างหาก เป็นคนเหงาก็ด้วยเหมือนกัน เป็นคนเหงาใช่ว่าจะดีเสียเมื่อไหร่ คุณกับเบิร์นจะมีวิธียังไงทำให้หายเหงา? (( บรรยาย 3 บรรทัดขึ้นถ้ามีบทพูดด้วยยิ่งดี))
:: เธอและเขาชอบดนตรีเหมือนกัน ทำให้เขาและเธอหาเรื่องที่จะมีการจัดแสดงในบริเวณที่พวกเขาอยู่
“เจ้านายคะ ฉันว่า เราน่าจะมีการจัดการแสดงนะ”
“เฉียบมาก ก็ดีเหมือนกัน อีกอย่างหนึ่ง เราหาทุนไปด้วยเลยดีมั้ย”
“เจ้านายก็ เฉียบ เหมือนกันนะคะ แถมใจบุญด้วยนะคะ” เธอกล่าวพลางยิ้มบางๆให้เขา
“ใช่ แล้วยังทำให้เราหายเหงาด้วยนะ” เขากล่าวตอบก่อนจะลูบหัวเธอเบาๆ
"อย่าลูบหัวฉันจะได้มั้ยคะ ฉันไม่ใช่หมานะ!!!"
"อะไรกันเล่า เธอออกจะเหมือน ทั้งแสนรู้ แถมยังมีผมนุ่มๆอีกต่างหาก" ไม่ว่าเปล่า สองมือทั้งขยี้ทั้งยีผมของเธอให้มันฟูยิ่งขึ้นไปอีก
"เจ้านาย!!!!"
ต่อจากนั้นทั้งสองคนต่างก็ลงทุนด้วยการเดินแจกใบปลิว ในวันนั้น ต่างก็มีคนมากมายมาดูการแสดงดนตรีของเขาและเธออย่างหนาแน่น จนเขาและเธอ ต่างก็ปลื้มใจไปกับการคลายเหงาครั้งนี้
3.อยู่มาวันหนึ่ง เบิร์นก็เริ่มทำตัวให้คุณรู้สึกว่าระบบในตัวคุณมันชักไม่ค่อยปกติ ไหนจะอาการร้อนวูบๆที่ใบหน้า อยากเจอหน้าทุกวัน คุณขอให้เขาพากลับไปที่ร้านเพื่อเชคโปรแกรม และก็อธิบายอาการของคุณด้วย เบิร์นเอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แถมยังทำท่าหื่นๆใส่อีกต่างหาก คุณจะจัดการยังไงกับเจ้านายเจ้าเล่ห์คนนี้? ((อธิบายพร้อมบทพูด 3 บรรทัดขึ้น ))
::”เจ้านายคะ พาฉันกลับไปที่ร้านหน่อยได้มั้ยคะ”
“เธอเป็นอะไรน่ะวีนัส บอกฉันมาสิ” เขากล่าวพลางทำท่ากระตือรือร้น อีกทั้งยังจีบหน้าเธอหันซ้ายหันขวาไปมา และทำให้เธอเกิดอาการร้อนที่ใบหน้าอีกครั้ง
“เป็นอีกแล้วค่ะเจ้านาย มันรู้สึกร้อนๆที่ใบหน้าเมื่อเจ้านายเข้าใกล้ฉัน แล้วเวลาที่เจ้านายไม่อยู่ ฉันก็อยากเจอเจ้านายตลอดเวลาเลย ฉันรู้สึกว่าโปรแกรมมันเกิดอาการรวนๆแล้วล่ะค่ะ พาฉันไปที่ร้านหน่อยได้มั้ยคะ” เธอกล่าวพลางทำท่าอ้อนๆเหมือนลูกแมวที่ใช้ได้กับเขาเป็นประจำ แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะดีกว่าทุกครั้ง เพราะเจ้านายของเธอยังมีท่าทางหื่นๆแถมมาด้วย
“เจ้านาย ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ รู้มั้ยว่ามันน่ากลัวขนาดไหน”
“เธอว่าฉันน่ากลัวงั้นหรอ มาให้หอมแก้มซะดีๆ” เขาจึงกดจมูกลงบนแก้มนุ่มๆของเธอในทันที
“เจ้านาย ฉันรู้สึกร้อนๆอีกแล้ว พาฉันไปเช็คโปรแกรมทีค่ะ!!!”
4.คุณกับเขาดูเหมือนว่าจะมีเรื่องให้เขินอายกันไปพักใหญ่ จู่ๆชีวิตที่เคยปกติก็เปลี่ยนแปลงเมื่อวอชิงตัน เจ้านายของเบิร์นเข้ามาสนิทสนมกับคุณด้วยจุดประสงค์แปลกๆ แถมอดีตคนรักเก่าของเบิร์นก็เข้ามาในชีวิตอีก เบิร์นเริ่มห่างเหินจากคุณขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่งแซนดี้คนรักเก่าของเบิร์นใส่ความว่าคุณเป็นคนตบตีทำร้ายเธอ แล้วเบิร์นก็หลงเชื่อ คุณทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ และไม่อยากจะเชื่อ..คุณจะทำยังไงกับเหตุการณ์นี้ ((บรรยายพร้อมบทพูด 5 บรรทัดขึ้นเริ่มจากฉากที่แซนดี้คนรักเก่าของเบิร์นใส่ความคุณ(เหมือนฉากที่น้ำผึ้งตบหน้าตัวเองแล้วกรีดร้องๆใส่ความเคนน่ะ)จนถึงฉากสุดท้าย))
:: “สวัสดีค่ะ คุณแซนดี้” เธอกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม
“เธอน่ะ วีนัสสินะ เบิร์นเขาชอบพูดถึงเธอนัก”
“เหรอคะ” เธอรู้สึกว่าอาการร้อนๆจะมาอีกแล้ว พร้อมรอยยิ้มบางๆ แต่มันก็หุบลงช้าๆ
“แต่เธอน่ะ ออกไปจากชีวิตเขาซะที เพราะเขาน่ะรักฉัน เข้าใจมั้ย!!!” แซนดี้กล่าวอย่างเหนือกว่า ก่อนจะตบหน้าเธอไปฉาดใหญ่ ก่อนจะตบหน้าตัวเองอย่างแรง ถึง 3 ครั้ง ก่อนจะกรื้ดออกมาเสียงดัง จนเบิร์นต้องออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเขาเห็นว่า วีนัส ตุ๊กตาของเขา ไปตบแซนดี้ ผู้ที่ชื่อว่าอดีตคนรัก ทั้งๆที่วีนัสเป็นคนจับมือของแซนดี้ที่กำลังตบตีตัวเอง ก่อนที่แซนดี้จะเห็นเบิร์น เธอก็แสร้งทำเป็นร้องไห้แล้ววิ่งเข้าไปหาเบิร์น
“เบิร์นคะ มันตบหน้าแซนดี้ค่ะ เบิร์นเอามันไปทิ้งนะคะ!!!” เธอบีบน้ำตาอีกครั้ง ก่อนที่เบิร์นจะกอดปลอบเธอ เพราะเขามักจะแพ้น้ำตาผู้หญิงเสมอ และเมื่อวีนัสได้ยินดังนั้น ก็ทำท่าจะอธิบาย แต่เบิร์นกลับตะโกนขึ้นมา
“ออกไปจากบ้านฉัน!!! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอร้ายแบบนี้ ฉันหลงเชื่อเธอว่าเธอเป็นคนดีมาตั้งนาน รู้อะไรมั้ยวีนัส ความคิดของฉันมันพังลง เพราะวันนี้ ฉันได้เห็นแล้วว่าเธอไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดเลยสักนิด” เขากล่าวอย่างเสียใจ เธอก็เสียใจไม่แพ้กัน น้ำตาคลออยู่ในดวงตากลมโตของเธอ แต่เธอก็บังคับมันไม่ให้ไหลออกมา ก่อนจะตะโกนกลับไป
“ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณยังหลงเชื่อผู้หญิงคนนี้อยู่ ทั้งๆที่เขาร้ายกับคุณมาตั้งมากมาย และคุณก็ไม่ได้ฟังฉันอธิบายเลยสักนิดว่ามันเกิดอะไรขึ้น คุณว่าฉัน ไล่ฉัน ฉันจะไปค่ะ แต่อยากจะบอกให้รู้ไว้ ฉันก็เสียใจไม่แพ้เจ้านายเลย และฉันก็ได้รู้แล้วว่า ผู้หญิงคนนั้น คือคนที่เจ้านายได้เลือกแล้ว ขอให้เจ้านายมีความสุขกับคนที่เจ้านายเลือกค่ะ”
"และสุดท้าย ... สิ่งที่สำคัญที่สุด คือความเชื่อใจ"เธอกล่าวก่อนจะหันหลังเดินออกไปพร้อมน้ำตาที่ไหลลง ทิ้งไว้เพียงแต่เจ้านายที่เธอรักและผู้หญิงของเขาไว้ข้างหลัง
5. เบิร์นตัดสินใจออกตามหาคุณหลังจากที่ไม่มีคุณอยู่ด้วยมาหลายสัปดาห์ ทั้งๆที่รู้ว่าถ้าเข้าไปหาเบิร์นแล้วเอ่ยปากทุกอย่างเรื่องมันก็จะจบ แต่..ทิฐิและความอับอายของคุณมันสั่งสอนให้คุณใจแข็งกว่าเดิม เขาตามมาง้อคุณถึงที่บ้านนางเอกโตเกียว แม้กระทั่งฝนสาดซัดลงมาเขาก็ไม่ยอมจะหนีไป..คุณจะตัดสินใจยังไง? ((อธิบายคร่าวๆสำหรับฉากที่เบิร์นออกตามหา เริ่มตั้งต้นที่ฉากหน้าบ้านนางเอกโตเกียวจนถึงฉากที่คุณตัดสินใจพร้อมบทพูด 10 บรรทัดขึ้น ))
:: “คุณมาทำไมคะ” นางเอกโตเกียวเอ่ยขึ้นเมื่อพบว่าหน้าบ้านของเธอมีผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายของเพื่อนเธอยืนอยู่
“ฉันมาตามวีนัสกลับไป ให้เธอออกมาได้มั้ย” เขากล่าวพลางสอดส่ายสายตามองหาวีนัส ตุ๊กตาของเขา
“คุณจะตามเธอกลับไปทำไมอีกคะ จะตามกลับไปเพื่อให้คุณทำร้ายเธออีกงั้นเหรอคะ หรือตามกลับไปเพื่อให้เธอร้องไห้และเสียใจอีกครั้ง”
“ว่าไงนะ ... ร้องไห้งั้นเหรอ วีนัส!!! วีนัสออกมานะ ฉันขอโทษ!!! วีนัส!!!” เขาตะโกนเรียกชื่อเธอ เมื่อเธอได้ยินก็เปิดผ้าม่านออกมาพร้อมน้ำตา และมองเบิร์นอย่างเสียใจ แววตาของเธอที่มองเขา ทำให้เขาได้รู้ว่า เขาได้ทำให้เธอร้องไห้ไปแล้วจริงๆ แววตาเธอมีแต่ความเกลียดชังที่มีให้แก่เขา และทิฐิที่ยากจะลบเลือน
“คุณกลับไปเถอะค่ะ” นางเอกโตเกียวบอกอีกครั้งก่อนจะปิดประตู
คืนนั้น เกิดมีฝนตกอย่างหนัก เธอคิดว่าเขากลับไปแล้ว จึงเปิดหน้าต่างออกมาเพื่อให้สายลมฝนพัดพาความเสียใจของเธอไปเสียที และถึงแม้ความเหงาจะกินใจเธอไปแล้ว เพราะไม่มีเขา เธอก็จะอดทน
และเมื่อเธอมองอะไรเพลินๆอยู่นั้น เธอก็ได้เห็นเบิร์นยืนกอดตัวเองอย่างหนาวสั่น พร้อมทั้งสายตาที่น่าสงสารจับใจมองมาที่เธอ เธอทั้งเป็นห่วงทั้งอยากจะลงไปหาเขา แต่ทิฐิของเธอกลับทำให้เธอไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ เธอจึงปิดหน้าต่างลงและล้มตัวลงนอน แต่เธอก็นอนไม่หลับ เพราะยังเป็นห่วงเขา จนกระทั่ง
“ทำไมคุณยังไม่กลับคะ” เธอกางร่มเดินออกมาที่ที่เขายืนอยู่
“ฉันมารับเธอ ฉันขอโทษนะวีนัส กลับไปกับฉันได้มั้ย”
“ฉันจะกลับไปอีกทำไมคะ ในเมื่อผู้หญิงของคุณก็ยังอยู่”
“เธอไม่อยู่แล้ว เธอไม่ใช่คนที่ฉันเลือก ได้โปรดให้โอกาสฉันนะวีนัส”
“...”
“ฉันสัญญา ฉันจะไม่ทำร้ายเธออีก ขอโทษที่ทำให้เธอร้องไห้ ขอโทษนะ”
"ฉันไม่เป็นไรค่ะ"
"..จะให้อภัยฉันไหม..คนดี ให้อภัยที่ฉันเชื่อใจแซนดี้แทนที่จะเชื่อคำพูดของเธอได้ไหม...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ คนดีของฉัน..กลับมาเถอะนะ"
“เจ้านาย ..."
"ฉันขอโทษ... ให้อภัยฉันจะได้ไหม คนดี"
"เจ้านายไม่ผิด ไม่ต้องขอโทษฉันหรอกค่ะ ฉันจะกลับไป รออีกหน่อยนะคะเจ้านาย"
"ฉันจะรอนะ ฉันจะรอ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน"
6.คุณกับเขาต้องตัดสินใจจากลากัน..เพื่อพบกันใหม่อีกครั้ง และสถานที่ที่คุณจะจากลาเขาไปตลอดกาลคือแม่น้ำฮัน..แต่เขาไม่รู้ว่าคุณตัดสินใจเลือกที่จะตาย เขารู้เพียงแค่ว่านับจากนี้เราไม่สามารถพบกันได้อีก คุณจะเอ่ยลากับเขายังไง? ((อธิบายตั้งแต่ฉากที่นัดมาเจอกันที่ริมแม่น้ำฮันจนถึงฉากสุดท้ายที่คุณดิ่งลงแม่น้ำพร้อมบทพูด 7 บรรทัดขึ้น ))
:: “เจ้านายคะ วันนี้ ... ช่วยไปที่แม่น้ำฮันหน่อยได้มั้ยคะ” เธอกล่าวกับเขาซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาแต่งเพลงอยู่
“ได้สิ แล้วเธอจะไปทำไมล่ะ” เธอไม่ตอบเขา เพียงแต่ยิ้มให้ แต่มันกลับเป็นรอยยิ้มเศร้าๆจนเขารู้สึกได้
และในเมื่อทั้งคู่ได้มาเจอกันที่แม่น้ำฮันแล้ว
“เจ้านายคะ ฉันนัดเจ้านายมาวันนี้ เพื่อจะมาลาค่ะ”
“เธอจะไปไหนวีนัส” เขากล่าวพลางเอามือเธอมากุมแน่น
“ฉัน ... จะไปแล้วค่ะ เราจะไม่สามารถพบกันได้อีก”
“ไม่จริง เธอจะไปไหน เธอกล้าทิ้งฉันหรอวีนัส” น้ำตาของเขาหลั่งออกมาอย่างไม่อาย ทำให้น้ำตาเธอก็ไหลลงมาด้วยเช่นนั้น
“เจ้านาย อย่าร้องไห้นะคะ ฉันไม่ได้อยากจะทิ้งเจ้านายเลย” เธอพูด มือเล็กลูบไล้ไปตามใบหน้า นิ้วโป้งเล็กๆเช็ดน้ำตาของเขาออก
“...”
“เรารักกันไม่ได้ ฉันรู้ตัวดี แต่ฉันก็รักเจ้านายค่ะ”
“ฉันก็รักเธอ”
“ขอบคุณค่ะเจ้านาย ขอบคุณ แต่ฉันต้องไปค่ะ ชาตินี้ เรารักกันไม่ได้ แต่ขอให้ชาติหน้า เราเกิดมารักกัน ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง และผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ไม่ใช่ตุ๊กตา เป็นผู้หญิงที่มีหัวใจคนหนึ่ง ที่รักเจ้านายอย่างหมดใจเท่าที่ฉันมี”
“...”
“เจ้านาย อย่าลืมฉันนะคะ อย่าลืม...”
“ฉันไม่มีวันลืมเธอ ไม่มีวันลืม จะไม่ลืม เราจะได้พบกันอีกแน่ ฉันจะรอ รอเพียงแต่เธอคนเดียว”
“ฮึก ...”
“เธอคือเจ้าของหัวใจของฉัน จะไม่มีใครได้มันไปนอกจากเธอ จะเสียอะไรก็ได้ สุดท้ายขอเพียงมีแต่เธอ ฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อเธอ และจะไม่มีใครที่ฉันจะรักอีกแล้ว ฉันจะอยู่เพื่อรอ รอวันเวลาที่เราจะได้เจอกัน เธอคือคนที่ฉันต้องการ"
“ขอบคุณค่ะเจ้านาย และลาก่อนนะคะ” เธอจูบเขาอย่างแผ่วเบาและดึงมือที่เขากุมออกมา พร้อมทั้งก้าวขึ้นไปที่ราวสะพาน พร้อมรอยยิ้มหวานๆครั้งสุดท้าย
“ลาก่อนค่ะ ฉันรักคุณ” และเธอก็กระโดดลงไป
"ฉันจะมีชีวิตอยู่ เพื่อเธอนะ ที่รัก"
พระเจ้า ... ฉันขออธิษฐานต่อท่าน
ชาติหน้าฉันท์ใด ฉันขอเกิดเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง
ที่มีหัวใจ มีความรู้สึก มีความรักต่อผู้ชายคนหนึ่ง
เขาคือเบิร์น คนเดียวเท่านั้น...
ความคิดเห็น