คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Audition,,*_____13KihaeMyunhwa
ใบสมัครนางเอกโมรัล(ฮีชอล)
ชื่อ-สกุล (ยิ่งแปลกยิ่งดี) :: วีนัส ลินน์
ชื่อเล่น (ยิ่งแปลกยิ่งดี) :: วีซ่า,,วีนัส,,ลินน์
อายุ (24-26) :: 24
สัญชาติ (ยิ่งแปลกยิ่งดี) :: เธอมีถึง 3 สัญชาติเลยทีเดียว ฝรั่งเศส-อเมริกัน-อังกฤษ
ลักษณะรูปร่าง (ให้ชัดเจน) :: ตากลมโตสีนิล ออกไปทางดุเล็กน้อย แต่ภายในซ่อนความอ่อนไหวไว้ แต่ไม่เคยแสดงมันออกมา ชอบใช้สายตาในการสื่อสารและสื่ออารมณ์มากกว่าจะใช้คำพูด มีท่าทางที่สง่างาม งดงาม แข็งแกร่ง และอ่อนหวาน(บ้าง - -*) เธอเปรียบเสมือนรูปปั้นชั้นดีที่ถูกแกะสลักมาอย่างประณีต
นิสัย (ขอยาวๆๆๆๆ~) :: เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของเจ้าของบริษัทกล้องถ่ายรูปชื่อดังของอเมริกาที่โด่งดั่งไปทั่วโลก ทำให้นิสัยของเธอออกแนวหยิ่งนิดๆ ไฮโซและไม่ชอบทำตัวติดดิน ห่วงสวยมาก ไม่ว่าจะไปไหน กันดารหรือไกลเท่าไหร่ เธอจะต้องสวยทุกวินาที!! แต่ไม่ชอบการดูถูก การแบ่งชั้นวรรณะ เธอเป็นผู้หญิงที่รักครอบครัว รักตัวเอง รักความสุข และรักศักดิ์ศรีมาก จึงมักจะชอบสั่งสอนผู้หญิงที่เป็นเพื่อนของเธอที่ชอบไปกับผู้ชายอย่างไม่ถือตัว ชอบใช้สายตามากกว่าคำพูด จะด่า จะซึ้ง จะชอบ จะรัก จะเกลียดก็ให้อ่านที่สายตา ที่สำคัญ เธอชอบวีน!! แต่เป็นคนวีนเงียบ อย่างที่บอกคือเธอชอบใช้สายตา ถ้าหากเธอจะด่าใคร นั่นหมายความว่าเธออดทนไม่ไหวแล้วจริงๆ บางครั้งเธอจะมีอารมณ์อ่อนไหวเหมือนผู้หญิงทั่วไป มักจะมีมุมเล็กๆที่น่ารักออกมาให้เห็นอยู่บ่อยๆหากเธอหลุด
อาชีพ :: เธอมีอาชีพอิสระ ยังไม่เจาะจงว่าจะทำงานอะไร แต่เธอมักจะใช้เวลาไปกับการท่องเที่ยว แต่เธอจะไม่ชอบทะเล เพราะลมมันแรง ทำให้เธอหมดสวย การถ่ายรูป
ครอบครัว :: เธออยู่กับพ่อเพียงสองคน แม่ของเธอเสียชีวิตไปตั้งแต่เธอยังจำความไม่ได้ แต่เธอก็ไม่ได้ขาดความอบอุ่นแต่อย่างใด เพราะพ่อของเธอเป็นทั้งพ่อและแม่ของเธอ เธอมักจะได้รับการตามใจอยู่เสมอๆ
ชอบ :: การถ่ายรูป การท่องเที่ยว ซึ่งไม่ใช่ทะเล - -* การเสริมสวย
ไม่ชอบ :: คำพูดหรือสายตาดูถูก ผู้ชายปากร้าย และทะเล!!
ความสามารถพิเศษ :: ใช้สายตาในการสื่อสาร เป็นผู้หญิงที่มีซิกส์เซนท์ หรือ สัมผัสที่ 6
งานอดิเรก :: ถ่ายรูป เที่ยว อ่านหนังสือ
คำพูดติดปาก (หลายคำได้) :: "อย่ามากมายจะได้มั้ย?" นี่คงจะเป็นคำพูดที่ติดปากมากที่สุดของเธอ เพราะส่วนใหญ่เธอมักจะใช้สายตามากกว่า
เพิ่มเติม ::
อิมเมจ (3รูป) ::
อิมเมจคู่ (3รูป) ::
เพลงประจำคู่ (ชื่อเพลง/ศิลปิน) :: I Wanna Be With You - Mandy Mooreคำถามทั่วไป(ตอบๆมาเถอะ ไม่มีผลต่อคะแนนใดๆทั้งสิ้น)
1.คิดว่าพล็อตเรื่องนี้เป็นไงบ้างฮะ? :: ชอบค่ะ อ่านแล้ว มันออกแนวเพ้อฝัน ไรงี้อ่ะ แต่ชอบแนวนี้ - -*
2.เบื่อคำว่า 'ชิวิตฝ้ายแอดเวนเจอร์' บ้างไหม? :: ไม่อ่ะ เพราะชีวิตเราก็ แอดเวนเจอร์ เช่นกัน ฮ่าๆ
3.คิดว่าจะออติดไหม ความเป็นไปได้มีมากน้อยเท่าไร? :: คิดว่าน่าจะติดนะ ยังไงก็น่าจะติดแหละ อิอิ
4.ถ้าออติดแล้วจะมาเม้นท์ให้ไหมเอ่ย? :: มาแน่นอนค่ะ ^^
5.ถ้าติดแล้วหายสาปสูญ ตัวละครของคุณก็จะโดนปลาหมึกยักษ์เขมือบทันที โอเค๊? :: รับทราบค่ะ
คำถามออดิชั่น
1.คุณเป็นไฮโซสาวสุดสวย บนพื้นโลกนี้ไม่มีใครสามารถมาเทียบรัศมีกับคุณได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นนมตราหมี เอวเคล็ดค่า หรือแม้แต่ อ้ำ พัดแรงๆพา ไชชอน คุณเป็นพวกมั่นใจในตัวเองสูง และขอให้ฉันได้อวดความสวยเถอะ ไม่ว่าใครเชิญไปงานไหนคุณก็ไม่มีทางที่จะปฏิเสธแน่นอน นอกซะจากว่าสถานที่นั้นคือทะเล! เพราะที่ที่มีลมแรงแบบนั้นจะทำทรงผมของคุณเสีย คุณรับไม่ได้!! แต่ครั้งนี้มีคนเชิญคุณไปที่นั้น เหล่าคุณนายทั้งหลายต่างคิดว่าคงไม่มีทางที่จะพบใบหน้างดงามของคุณไปยืนเชิดสลอนอยู่ในงานแน่ แต่คุณกลับตอบตกลงที่จะไปยืนสวยอยู่ในงานนี้ซะงั้นO[]O อะไรกันนะที่ดลใจของคุณให้ตอบตกลง (ขอยาวๆ มีบทพูดได้) ::
ณ พระราชวัง (??)
ในขณะที่วีนัส ลินน์ กำลังนั่งอ่านนิตยสารไปด้วย พลางพอกหน้าไปด้วยนั้น จู่ๆก็มีสาวใช้วิ่งเข้ามาบอกว่ามีแขกมาหา เธอจึงล้างหน้าและเสริมสวยก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง
"สวัสดีค่ะคุณลินน์~~" เสียงแหลมแสบแก้วหูดังขึ้นก่อนที่เธอจะก้าวเข้าไปในห้องรับแขกหรู
"ค่ะ มีอะไรหรอคะ ถึงได้มาหาฉันถึงที่บ้าน"
"ดิฉันมาชวนคุณไปงานของเหล่าสมาคมBeaty ที่จะจัดขึ้นภายในวันเสาร์นี้ค่ะ หวังว่าคุณลินน์คงจะว่างไป" หญิงป้า (?) คนเดิมกล่าวอย่างมีจริต
"จัดที่ไหนหรอคะ ฉันไม่เกี่ยงอยู่แล้ว" เธอกล่าวอย่างไม่แยแส
"ก็หวังไว้เช่นนั้นค่ะ งานนี้จะจัดขึ้นที่ทะเลค่ะ ชายหาด XXX ค่ะ หวังว่า คุณคงจะกล้าพอนะคะ" หญิงสูงวัยคนเดิมกล่าวก่อนจะทำสีหน้าดูถูกดูแคลนเธอ สีหน้าที่เธอเกลียดที่สุด
เธอกระตุกยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่รู้สึกอะไร และเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของหญิงคนนั้นแล้ว ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่ายอมไม่ได้
"ค่ะ ขอบคุณที่ชวน ฉันไปแน่นอนค่ะ วันเสาร์นี้ใช่มั้ยคะ? อีกไม่กี่วันเอง ฉันขอตัวไปเก็บเสื้อผ้าก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ คุณป้า!!! เฮเลน!! ส่งแขก~~" เธอกล่าวตัดบทอย่างไม่ใส่ใจ พลางส่งเสียงเรียกสาวใช้และสะบัดก้นขึ้นห้องเธอไป
เชอะ!! บังอาจมาหาว่าฉันไม่กล้างั้นหรอ รับรอง พวกป้าพวกนั้นเห็นฉันในงาน จะต้องตะลึง!!! ฉันจะสวยที่สุด คอยดู!!! แต่ตอนนี้ ฉันต้องรีบไปพอกหน้า ทำผม ทำเล็บ บลาๆๆๆ แล้วสินะ
2.คุณเริ่มเครียดกับการที่ต้องมาอยู่ในทะเลแบบนี้ น้ำเกลือพวกนี้จะทำผิวของคุณเสีย! แล้วนี้อะไรอีกล่ะ ภารกิจงั้นหรออย่าหวังเลยน่าว่าฉันจะยอมทำง่ายๆ ถ้าเกิดว่าเล็บสวยๆของคุณหักไปจะทำยังไงล่ะ ตายแน่ๆ อยู่ไม่ได้หรอก ลงแดงตายเป็นผีเฝ้าทะเลเนี่ยแหละ แต่แล้วเขาก็บีบบังคับคุณจนคุณต้องยอมตกลงไม่งั้นชีวิตคุณคงต้องอยู่ไม่สุขไปตลอดชาติแน่ๆ เขาช่างยอดเยี่ยมจริงๆที่สยบคุณได้ เขาใช้วิธีอะไรล่ะ? (ขอยาวๆ มีบทพูดได้) ::
ณ ริมหาดอันสวยงามในสายตาของใครหลายๆคน แต่สำหรับเธอ มันน่าเบื่อ!!
"นี่คุณ เค้าเรียกไปแล้วน่ะ ทำไมยังมาเชิดหน้าอยู่ที่นี่อีกล่ะ" จู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาหา พลางกอดอกแล้วจ้องมองเธอ
"ยุ่งอะไรกับฉันไม่ทราบ!!"
"ก็ไม่ได้อยากจะยุ่งหรอกน๊า~ แต่ว่า...ทำไมคุณถึงไม่ไปล่ะ ไม่กล้าหรอ?"
"นี่นาย ใครว่าล่ะ ฉันก็แค่...แค่ไม่อยากให้ผิวเสีย ไม่อยากให้เล็บหัก แล้วดูผมฉันสิ ฉันเพิ่งไปทำสีมาใหม่นะย่ะ จะให้มันเสียได้ไงล่ะ ฉันไม่ยอมหรอกนะ เหอะ!!" เธอว่าพลางสะบัดหน้าหนี ทำให้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับหลุดขำเบาๆ
"ผมว่า ... คุณไม่กล้าซะมากกว่านะ แล้วอีกอย่างหนึ่ง ถ้าคุณรู้ประวัติของที่นี่ คุณจะไม่อยากอยู่เลยล่ะ" เขาพูดและลอยหน้าลอยตา แต่เธอเริ่มโมโห และส่งสายตาจิกๆไปถึงเขา แต่เขาก็ไม่สนใจเธอเลยสักนิด พลางพูดต่อ
"ที่นี่น่ะน๊า... เคยมีคนฆ่าตัวตายตั้งหลายคนแน่ะ ที่ที่คุณยืนอยู่น่ะ ก็เคยมีคนถูกแทงตายด้วยล่ะ"
"ว่าไงนะ... นะ...นาย หลอกฉันใช่มั้ย" เธอเริ่มหน้าซีดและถอยห่าง
"ผมจะหลอกคุณทำไมล่ะ"
"นาย!! อย่ามาหลอกฉันซะให้ยาก" เธอว่า ก่อนจะสะบัดหน้า แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอกำลังกลัว
"ว๊า งั้นช่างคุณก็แล้วกัน ผมไม่อยากอยู่ล่ะ กลัวผีน่ะ" เขาทิ้งท้ายก่อนจะหัวเราะและเดินห่างเธอออกไป เธอซึ่งไม่อยากจะลงแข่งและไม่อยากจะอยู่ที่นี่ กล่าวอย่างไม่มีทางเลือก
"ชิ แข่งก็ได้ย่ะ!!! ฉันไม่ได้กลัวหรอกนะ เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่กล้า เชอะ! ฉันกล้าอยู่แล้ว"
3.ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณโดนเขากลั่นแกล้งตลอด ไม่ว่าจะเป็นวิธีแบบทำธรรมๆดาทั่วไปอย่างกระแทกไหล่แล้วทำหน้าตายไปจนกระทั่งจับคุณเป็นเป้าล่อฉลาม คราวนี้ถึงเวลาเอาคืนแล้วล่ะ แต่จะใช้วิธีไหนดีล่ะเนี่ย แต่แล้ววิธีที่คุณเลือกใช้มันกลับทำให้เขาโกรธคุณมากๆ จนถึงไล่คุณให้กลับไปซะ เขาตะคอกและด่าทอคุณต่างๆนานา จนคุณทนไม่ได้เลยประชดเขาด้วยการหนีออกจากคณะเดินทาง แล้วคุณจะหนีไปไหนดี ในเมื่อที่นี่คือท้องทะเลแสนกว้างใหญ่เชียวนะTT[]TT (ขอยาวๆ มีบทพูดได้) ::
ณ ริมหาดที่เดิม
เมื่อเธอรู้ว่าหาดนี้ไม่ได้มีอย่างที่เขาบอกแล้ว เธอก็ลงมาเดินเล่นอย่างไม่ใส่ใจอะไรอีกต่อไป พลางนึกถึงคำด่าทอที่ผ่านหูไปไม่นาน
"ทำแบบนี้ ก็ไปตายซะ!!! ไปซะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!!!"
เธอนึกถึงมันทีไร ก็พาลให้ใจหายได้ทุกเมื่อ เธอจึงหลบหนีออกมาจากคณะเดินทาง แต่ก็ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน เงินก็มี แต่ไม่อยากจะไปไหนเลย เธอเดินออกมาจากชายหาดในตอนกลางคืนที่เงียบสงัด ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของตัวเอง เธอเดินเลียบถนนไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย ในใจก็นึกเสียใจที่เขาไล่เธอเหมือนหมูเหมือนหมา และไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงต้องเสียใจขนาดนี้ เธอเดินไปเรื่อยๆจนล้า จึงหยุดพักที่ม้านั่งในสวนแห่งหนึ่งที่ห่างมาจากที่พักไกลมาก และได้เข้าพักในโรงแรมก่อนที่รุ่งเช้าจะหารถกลับบ้านเธอ
"ฉันไม่ง้อนายหรอก ไอ้ทุเรศ สุดท้ายนายนั่นแหละ ที่ต้องมาง้อฉัน!!!"
4.เวลาผ่านไปพอสมควร ชีวิตของคุณก็เรื่อยๆไม่มีอะไรพิเศษ คุณออกมาจากคณะบ้าๆนั้นได้สักพักแล้ว แต่คุณก็ยังรู้สึกอาวรณ์ต่อเพื่อนๆที่นั้นอยู่ไม่น้อย แล้วเรื่องที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น เขามาหาคุณด้วยสภาพที่ทุเรศมาก เขามาเพื่อพาคุณกลับไป เขาต้องสู้กับสัตว์ร้ายต่างๆกว่าจะเจอตัวคุณ สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด เขาขอโทษคุณซะด้วยOoO!! เจอแบบนี้เข้าไป คุณจะทำยังไง? (ขอยาวๆ มีบทพูดได้) ::
เมื่อเธอกำลังนึกอาลัยอาวรณ์ต่อเพื่อนๆที่คณะอยู่นั้น ก็ได้พบคนใช้คนเดิมที่วิ่งหน้าตาตื่นมา พลางหายใจอย่างหอบๆ แต่ยังไม่ทันพูดอะไร ก็เห็นสภาพของคนที่เธอนึกถึงและคนที่ไล่เธออย่างกับไม่ใช่คน ในสภาพที่เหมือนไม่ใช่คนเลยสักนิด
"นาย...มาที่นี่ทำไม" เธอยังคงมีทิฐิ ถึงแม้ว่าในใจอยากจะพุ่งไปหาเขาก็ตาม
"ฉัน ... มาตามเธอกลับ" เขาทิ้งตัวลงบนพื้นอย่างเหนื่อยล้า แต่สายตาจ้องมองที่เธอ
"ฉันไม่กลับ นายนั่นแหละที่ต้องกลับ สภาพนายมันไม่ใช่คนเลย ทุเรศชะมัด"
"อย่ามาว่าฉันนะ!!! เธอต้องกลับไปกับฉัน"
"อย่ามาบังคับฉัน ฉันเกลียดนาย นายไล่ฉัน ฉันก็ทำตามนายแล้วไง จะเอาอะไรกับฉันอีก" เธอตวาดเขาอย่างสุดจะทน
"ฉันไม่เถียง กลับกับฉัน"
"ฉันบอกว่าไม่กลับไง ไม่กลับ เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว จะไปไหนก็ไป" เธอกล่าวก่อนจะหมุนตัวเพื่อเข้าบ้าน แต่แล้วก็ต้องชะงัก
"ทำไมฉันต้องมาตามเธอกลับด้วยนะ ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเอง"
"ทำไมฉันจะต้องต่อสู้กับสัตว์บ้าๆพวกนั้น เพื่อที่จะมาหาเธอด้วยนะ"
"ทำไมฉันถึงไม่อยากให้เธอไล่ฉันเลยนะ แต่ฉันกลับไล่เธอซะเอง ฉันมันบ้าจริง"
"ทำไมฉันถึงอยากเห็นหน้าเธอทุกๆวัน ทำไมถึงคิดถึงเธอตลอดเวลา"
"ผมขอโทษครับ"
"โมรัล..."
"ผมขอโทษคุณด้วยที่มาเจอในสภาพที่น่าสมเพชแบบนี้ แต่ผม...อยากให้คุณกลับไปด้วยกัน"
"แต่ว่า..."
"อย่างน้อย ... ก็ช่วยให้ผมสมหวังที่ได้เจอคุณ ได้มั้ยครับ?"
5.ระยะเวลาอันยาวนานของการทำภารกิจ บวกกับความใกล้ชิดสนิทสนม(?)ของคุณและเขา ทำให้ความรักเริ่มก่อตัวขึ้นมา และวันหนึ่งเขาก็มาสารภาพความรู้สึกแสนงดงามกับคุณ เขาจะพูดยังไง และคุณล่ะ จะตอบเขาไปว่าอะไร (ขอยาวๆ มีบทพูดได้) ::
ณ ริมหาดอีกแล้ว - -*
คงจะเป็นสถานที่ของเธอและเขาได้แล้วล่ะมั้ง เพราะทั้งคู่ก็ชอบมาเดินเล่นมานั่งเล่นที่ตรงนี้บ่อยๆ
ที่ที่เขาและเธอ เจอกันครั้งแรก
และวันนี้ โมรัลได้นัดเธอมาที่นี่อีกครั้งในเวลาเที่ยงคืน
"อ๊ะ!!" เสียงเล็กอุทานออกมาเมื่อมีสองมือมาปิดตาเธอ
"โมรัล ปล่อยได้แล้วน่า~"
"โธ่เอ้ย จำได้อีกแล้ว ไม่สนุกเลย" เขากล่าวอย่างกระเง้ากระงอด
"ก็มีแต่นายที่ชอบเล่นแบบนี้นี่นา ว่าแต่ นัดฉันออกมามีอะไรหรอ"
"เอ่อ..." เขากล่าวอย่างอึกอัก ถ้ามีแสงไฟก็คงจะเห็นว่าเขาหน้าแดงมากเพียงใด
"มีอะไรงั้นหรอ ไม่สบายหรอ" เธอพูดพลางใช้มือเล็กๆอังหน้าผากเพื่อวัดอุณหภูมิ
"ปะ...เปล่า คือว่า..."
"...??"
"ฉัน ... ชอบเธอ"
"o_o นาย...ว่าไงนะ"
"นี่ ฉันอายนะเว้ย!! ยังจะให้มีบอกครั้งที่สองอีกรึไง"
"นายไม่บอกก็ไม่เป็นไร"
"เห้ย! อยากรู้หน่อยสิ บอกก็ได้ ฉันชอบเธอ I like you"
"...ขอบคุณ..." เธอก้มหน้ากล่าวอย่างแผ่วเบา
"เธอ...พูดว่าอะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน"
"ขอบคุณนะ โมรัล ฉันก็ชอบนาย..."
6.ในที่สุดภารกิจอันสุดแสนหฤโหดก็จบลง และคุณก็ต้องกลับสู่ที่ของคุณ แต่หัวใจของเขาอยู่ที่คุณ หัวใจของคุณก็อยู่ที่เขา ถ้าหากต้องจากกัน ก็เท่ากับว่าพรากลมหายใจของกันและกัน เขาจะทำอะไรเพื่อบอกให้คุณรู้ว่า เขาจะรักเพียงคุณ แล้วคุณจะทำยังไงให้เขารู้ว่าคุณก็จะมีแค่เขาเช่นกัน (ขอยาวๆ มีบทพูดได้) ::
ในที่ที่เดิม ที่ที่มีแต่เพียงเขาและเธอ ที่ที่มีความทรงจำอันล้ำค่าของคนสองคน และจะเป็นที่สุดท้ายที่เขาจะได้เจอกัน
"ผมรักคุณนะ วีนัส เทพีแห่งความงาม ดวงดาวของผม"
"วีนัสก็รักโมรัล รักนายที่สุด"
"ผมสัญญานะว่าจะไม่มีใครมาแทนที่คุณ"
"การกระทำสำคัญกว่าคำพูด ถึงแม้ว่าเราจะจากกันด้วยความเจ็บปวด แต่เราก็จะมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึงกันนะโมรัล"
"วีนัส คุณจะเป็นดวงดาวสำหรับผมเสมอ"
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ"
"วีนัส ถึงแม้เวลาของเราจะเหลือน้อยลงเต็มทีแล้ว ผมอยากให้ทุกวันที่ 31 ธันวาคมของทุกๆปี คุณมาที่นี่จะได้มั้ย ผมจะรอดูคุณ"
"ฉันจะมา ฉันจะมา"
"ขอบคุณนะครับ ผมรักคุณ"
เขาจบคำพูดสุดท้าย พลางโอบกอดเธอด้วยความอบอุ่น และความอบอุ่นนั้นก็เหมือนดั่งสายลม ที่พัดผ่านมา และพัดผ่านไป แต่ยังคงความอบอุ่นไว้ในใจเสมอ... และตลอดไป
ความคิดเห็น